Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |             sąsiedniej izby, przyniósł stamtąd dwa piękne pistolety dziwerowane,
 2  1,  1 |             jedwabnej sukni i wydobyła stamtąd wąski, wenecki sztylet tak
 3  1,  2 |            martwym pokładem. Teraz bił stamtąd blask i wznosił się pachnący
 4  1,  2 |               Posunęła się, żeby wyjść stamtąd. Wtedy bezwiednym ruchem
 5  1,  2 |                twardym krokiem wyszedł stamtąd.~Zdawało mu się; że teraz
 6  1,  2 |               poduszki. Skoro wyciągał stamtąd niepośledni mazurek, łamał
 7  1,  2 |        zostawiono otworem, i przyniósł stamtąd nowe naręcze mazurków i
 8  1,  5 |                ciemnościach. Wylatywał stamtąd to przeraźliwy głos spadających
 9  1,  7 |               krokiem ruszył na gumno. Stamtąd wyprawił go w świat podstarości.~
10  1,  7 |           rozległą dolinę widziało się stamtąd jak na dłoni. Daleko, nad
11  1,  10|                Wyszedłby był, wyleciał stamtąd bez czapki, jak wówczas
12  1,  16|            moczaru. Słońce wskrzeszało stamtąd omdlałe, półprzejrzyste
13  1,  16|               wody wiekuistej. Spływał stamtąd tajemny, bojaźnią i wzruszeniem
14  1,  16|             Żyzne wyziewy wznosiły się stamtąd, karmiąc chciwie nachylone
15  1,  17|               rękojeść szpady. Odszedł stamtąd. Ale dalej w ulicy, przed
16  1,  17|               Wnet byli w bagnach. Już stamtąd dochodził szczęk i ryk boju.
17  2,  1 |          zajechał na granicę pruską, a stamtąd do Warszawy pędził dyliżansem
18  2,  1 |             się po Arabiach i Azjach i stamtąd przywiózł te jakieś farmazońskie
19  2,  1 |     gospodarzem do garderoby. Wypłynął stamtąd ubrany czarno we frak i
20  2,  1 |             niosła ich do perukarza, a stamtąd, wyświeżonych i uczesanych
21  2,  2 |       rozdziera dziobem pierś swoją... Stamtąd wychodząc, Fortunatus przejrzał
22  2,  6 |               na sennej drodze. Leciał stamtąd w martwy las na podobieństwo
23  2,  7 |             życiem we śnie, odchodzili stamtąd zasmuceni, jak gdyby w nich
24  2,  7 |         pochwycić. Widma drzew wracały stamtąd, umykały w górę, strwożone
25  2,  8 |             przepaściste zbocze grani. Stamtąd dopiero widać było dolinę,
26  2,  8 |               Nie byli w stanie odejść stamtąd. Nie mogli oderwać się od
27  2,  8 |               najwyższy brzeg turni, a stamtąd - w przepaść.~
28  2,  16|                się w stronę Tarnowa, a stamtąd boczną, leśną drożyną przerznąć
29  2,  17|                Dalekie, modre lądy idą stamtąd we dwie strony świata, na
30  2,  17|             ziemię. Morze dalekie było stamtąd widać, jak chodziło szumne,
31  2,  17|            Śliczne twe rzeki wypływały stamtąd - Neira, Artibonit, Juna -
32  2,  18|         poszedł do swej nory i wyniósł stamtąd niewielką, starą butelkę.
33  2,  19|               i wrzał a wrzał. Leciało stamtąd echo gwaru-chargotu.~Wrzawa
34  2,  21|                po świętach do Krakowa. Stamtąd będzie przyjeżdżał. Wymyśli
35  2,  21|           siebie...~Za chwilę znowu:~- Stamtąd zejdziesz...~Szereg ukłonów
36  2,  23|              zajmował miasta i wioski. Stamtąd na Kalisz ruszył w stronę
37  3,  1 |          lutego 1807 roku. Wyruszywszy stamtąd przeszły Wisłę i pociągnęły
38  3,  1 |             pod Szczytno. Słychać było stamtąd strzały i łoskot bitwy.
39  3,  1 |           znaczna w tych miejscach, to stamtąd pierwszy raz dojrzeli daleki
40  3,  1 |         miejscu tak nazwanemu Jauer, a stamtąd na rozstajne drogi od Wrocławia
41  3,  1 |              regimentu - Jana Konopki. Stamtąd wymaszerowano do Westfalii.
42  3,  1 |               jednolity zwiastun nocy. Stamtąd, gdzie tonęło słońce i płonęły
43  3,  1 |            cyny. Fale, wynurzające się stamtąd, nie miały już cieniów i
44  3,  2 |             Tam spoczęli na noc.~Droga stamtąd zawracała się stromo i szła
45  3,  2 |               nad brzegiem rzeki Ebro. Stamtąd droga zwracała się na wschód
46  3,  3 |               południe ku Placencji, a stamtąd cichaczem rzucić się w bok,
47  3,  3 |          cyprysa w rzadkie gaje pinii. Stamtąd widać jak gdyby step zburzony,
48  3,  3 |              się raz po raz głowa. Dym stamtąd buchał. Wziąwszy w ręce
49  3,  3 |          wierzchołek pozycji. Strącali stamtąd obrońców lecąc w podskokach,
50  3,  3 |              przed umarłą broń. Wyszli stamtąd.~Wyganowski maszerował przed
51  3,  4 | niespodziewanie przepaść rany. Ruchoma stamtąd bije pienista fala na obraz
52  3,  5 |              się stół do drugiej izby. Stamtąd zawracał pod kątem i biegł
53  3,  6 |          Długie rudawiska ciągnęły się stamtąd aż po wieś Tworki i Pruszków.
54  3,  6 |                na prost Raszyna. Patrz stamtąd pilnie na wsze strony, a
55  3,  6 |               i krew się wali. Odszedł stamtąd i nie wiedząc zgoła, w jakim
56  3,  6 |              dyrygował obroną. Widział stamtąd przez tylne, północne, odsłonione
57  3,  6 |                przed kuźnią raszyńską.~Stamtąd same już konie pociągnęły
58  3,  8 |              do Wisły, ale trzeba było stamtąd cofnąć się, gdyż zabrnęli
59  3,  8 |               do szyi drugiego biretu, stamtąd szła na prawo i wychodziła
60  3,  9 |                na krypie do Góry, żeby stamtąd bić ze wszystkich armat
61  3,  11|         gorzała jak żywy stos. Perzyna stamtąd poszła jak śnieg. Żar straszny.
62  3,  11|       odepchnął ich w głąb rozpadliny.~Stamtąd słyszeli, co się dzieje...
63  3,  11|                świątyni on ich właśnie stamtąd z takim męstwem wywłóczy'?
64  3,  11|               w obręb klasztoru, ażeby stamtąd bić w Sandomierz. Generał
65  3,  12|                wąwozik kole cmentarza, stamtąd na płaszczyznę i w zielone,
66  3,  13|               do wnętrza. Słychać było stamtąd ich krzyk. Rafał poskoczył
67  3,  15|               na San Per, do Alcaniz i stamtąd aż pod Monroyo. Wracali
68  3,  15|                w dolinę rzeki Algas, a stamtąd, idąc wciąż górami, minęli
69  3,  15|              strony świata. Widać było stamtąd miasteczko u stóp góry rozłożone
70  3,  17|               usiłował wydobyć jedynie stamtąd co można i nie kwapił się