Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      dźwignął go w górę i, ująwszy rękoma po dwie jego nogi, zarzucił
 2  1,  1 |         patroszył ją. Skrwawionymi rękoma wyrywał dymiące jeszcze
 3  1,  1 |         siedział na swym krześle z rękoma w kieszeniach rajtuzów.
 4  1,  1 |          zaczął chodzić po izbie z rękoma w kieszeniach rajtuzów.
 5  1,  3 |     towarzysza i chciał go chwycić rękoma, ale dłonie jego objęły
 6  1,  3 |          miejsce na oślep i złapał rękoma włosy i ramiona. Wywlókł
 7  1,  3 |           taflą, gdy Rafał chwycił rękoma pręty wiklowe i rokity na
 8  1,  3 |            na ziemi.~Kostniejącymi rękoma Rafał chwycił go wpół i
 9  1,  3 |            ścianą ze skrzyżowanymi rękoma i przymkniętą powieką.~Rafał
10  1,  3 |         Michałek ze swymi krwawymi rękoma i Jan Kapistran. Mieli już
11  1,  3 |             obłąkany, zaczął macać rękoma dokoła, bełkotać i szukać
12  1,  5 |           się na jej grzywę, objął rękoma przepyszną szyję i szeptał:~-
13  1,  5 |            wszystko, czego dotykał rękoma i mógł dosięgnąć oczyma.
14  1,  5 |           w szybę. Z wyciągniętymi rękoma rzuciła się w tył i chwilę
15  1,  5 |       stopni ganku i wyciągniętymi rękoma dotknął jednego z filarów,
16  1,  5 |           jego ramiona. Objęli się rękoma. Głowy schyliły się ku sobie,
17  1,  5 |            natrętną głowę miękkimi rękoma, a gdy spragnione jego wargi
18  1,  5 |     przypadł do drzewa. Objął pień rękoma, obłapił go jak chłop wszechwładne
19  1,  5 |          ni bólu.~Teraz zakrył się rękoma, skulił, przywarł do drzewa.
20  1,  5 |        rzutem sił, z wyciągniętymi rękoma posunął się ku niemu i wlókł
21  1,  7 |            i długich nocy, dotykać rękoma tylko drzew, a ustami kwiatów.
22  1,  8 |        Piotr, tak na poły stojąc z rękoma opartymi na poręczy krzesła,
23  1,  10|           Skoczyć ku niej, chwycić rękoma to królewskie, miękkie złoto.
24  1,  11|      siedział na koniu z obwisłymi rękoma, patrząc w tarczę ognistą.
25  1,  12|        którą tyle pokoleń własnymi rękoma zdziałało...~W parę tygodni
26  1,  13|            fratelli... Objął głowę rękoma i, na poły słysząc wrzawę,
27  1,  15|          zjawiska. Twarz -nakrywał rękoma, żeby nic widzieć w myślach
28  1,  16|           towarami. Matka dotykała rękoma jego włosów i gładziła je
29  2,  1 |    zamglonymi oczyma i czepiał się rękoma ramienia. Jarzymski, bynajmniej
30  2,  1 |            Mimo to z wyciągniętymi rękoma szedł naprzód, co chwila
31  2,  1 |             Szukając tak w mrokach rękoma, ujął mizerne drzewko przywiązane
32  2,  2 |     oplotły szyję śpiącego grubymi rękoma, wygniłe oczy wlepiły się
33  2,  2 |       drogiego całując i pieszcząc rękoma, mówił modlitwę do Zeusa
34  2,  7 |          nieruchomo, trzymając się rękoma skały, którą czas łupał
35  2,  7 |            z hukiem wicher.~Helena rękoma objąwszy kolana wpatrywała
36  2,  8 |           Leżał twarzą ku ziemi, z rękoma w łokciach i dłoniach, z
37  2,  9 |            i marzenie. Tymi dwiema rękoma ujęła głowę zbudzonego z
38  2,  9 |         ostatnią noc. Rozgarniając rękoma gałęzie świerków, szedł
39  2,  9 |            brzegu jeziora objąwszy rękoma kolana. Tak tu zawsze siadywał
40  2,  10|            dotknął błogosławionymi rękoma i trzeci, tamtych dwu towarzysz.
41  2,  10|            ciskał naprzód, wywijał rękoma i skakał w prawo, skakał
42  2,  10|           głazami. Uchwyciwszy się rękoma żelaznych prętów małego
43  2,  17|        Stał na tym samym miejscu z rękoma splecionymi na poręczy krzesła.
44  2,  21|      chwilę nieruchoma siedziała z rękoma na poręczach leżącymi bezwładnie.
45  2,  21|          na kolana, objął jej nogi rękoma i pozwolił płynąć nieutulonym
46  2,  21|          się w śnieg. Z załamanymi rękoma, z wyrazem rozpaczy bezdennej,
47  3,  2 |         podpiersie... Gdy wyczuwał rękoma gorąco we wzdętym brzuchu
48  3,  2 |      zapłakane oczy i z załamanymi rękoma wskazywał owo zniszczenie
49  3,  3 |           wznak, z rozkrzyżowanymi rękoma, na łożach, kołach i osiach
50  3,  3 |            nawiedzające cichy dom. Rękoma wiedli po ciemnych i chłodnych
51  3,  3 |           się pierś przy piersi, z rękoma wzniesionymi do ciosu, Cedru
52  3,  3 |        wszech sił dygocące kolana. Rękoma jak ptak konający grabiejącymi
53  3,  3 |           Runął na wznak, trzepnął rękoma. Gwałtownie, przez kilka
54  3,  3 |         którego zatłukłem własnymi rękoma.~- Cha, cha... Od tego jest
55  3,  3 |            okien ludzie dusili się rękoma, zarzynali nożem. Nareszcie
56  3,  3 |           cyprysa, z wyciągnionymi rękoma. Nie widział nikogo. Śpiewał
57  3,  6 |        jakoby widmo. Wyciągniętymi rękoma, które w siebie wchodzą
58  3,  6 |           szykiem.~Rwano już deski rękoma, rujnowano zasieki, wyciągano
59  3,  8 |         skrzyżowanymi na piersiach rękoma Sokolnicki, Biegański, dalej
60  3,  9 |            z wnętrza poprzecznicą. Rękoma dotknąłem bariery. Szyldwach
61  3,  10| wierzchowcu zgarbiony, z obwisłymi rękoma.~- Krzysztofa, powiadasz?...~
62  3,  11|            rowu na kolana i gołymi rękoma zaczął się szarpać z pijanym
63  3,  12|           tymczasem trzęsącymi się rękoma rozwarł drzwi stajenne takim
64  3,  14|           ze wszech stron. Dotykał rękoma zwalisk oślizgłych od deszczu
65  3,  14|        pode mną gnije? Może, gdyby rękoma piach ten rozgrzebać, trafiłoby
66  3,  14|        człowieka, który go chwytał rękoma. Tamten runął na wznak z
67  3,  14|       ziemię. Na śmierć dusząc się rękoma i zmagając tarzali się po
68  3,  14|        Cedrę od razu całym ciałem. Rękoma chciwymi dosiągł jego szyi.
69  3,  14|            i co robi. Rypał nagimi rękoma przemokłe skiby muru i walił
70  3,  16|          dół grobowy. Zrazu nagimi rękoma, potem znalezionym ułamkiem