Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |        Buonaparte... "Zapytałem się żołnierzy: czy jeszcze są zwycięzcami
 2  1,  11|      posępne, głuche i nieme twarze żołnierzy. Wejrzenia ich kamienne
 3  1,  11|             milczenie.~Żelazne oczy żołnierzy zawisły nad Michcikiem.
 4  1,  12|        laską rozpychając przed sobą żołnierzy, którzy na widok jego bladej
 5  1,  13|        uliczki wysunęła się kolumna żołnierzy i szła wprost na księcia.
 6  1,  13|          szedł dalej. Wówczas kilku żołnierzy otoczyło go ze wszech stron
 7  1,  13|           wenecki pieśniami powitał żołnierzy francuskich. A twoje brązowe
 8  1,  14|    konających towarzyszów. Porywali żołnierzy naszych za bary, wydzierali
 9  1,  17| przedmieście San-Giorgio. Pięciuset żołnierzy polskich pracowało tam co
10  1,  17|       miłosnym ramieniem. Wnet tłum żołnierzy zwalił się na pościółki
11  1,  17|        okolicy oraz swoich własnych żołnierzy, wznosili wciąż nowe linie
12  1,  17|            mostu stojących kilkuset żołnierzy chyłkiem przemknęło się
13  2,  17|      Majewicz u mostów na Adydze, a żołnierzy i podoficerów 150 chłopa.
14  2,  17|       tysięcy ludzi. Z nas znowu, z żołnierzy wdrożonych do biedy i twardzizny
15  2,  17|    francuskie. Trzecia ledwie część żołnierzy trzymała się na nogach.
16  2,  17|          stratą stu kilkudziesięciu żołnierzy wymknęli się z pułapki i
17  2,  21|         brzegu gromadził się zastęp żołnierzy... Udało się Rafałowi werznąć
18  2,  22|           łoskot piorunowy. Jeden z żołnierzy padł na ziemię. Trzej, siedzący
19  2,  22|        bezużytecznie wypalił w tłum żołnierzy ostatni strzał, jaki mieli.
20  2,  22|         Zaraz przy wjeździe ujrzeli żołnierzy w zielonych mundurach, w
21  2,  24|        przed szeregami uczyli swych żołnierzy wachmistrze, kaprale, furiery:~-
22  2,  24|             spory zastęp oficerów i żołnierzy polskich, sformowany w Hagenau
23  2,  24|         fortragowano szybko i łatwo żołnierzy na stopnie podoficerskie,
24  3,  1 |           jazdy kaliskiej, w oczach żołnierzy od razu salwował się ucieczką
25  3,  1 |          ukrytych. Wielu oficerów i żołnierzy w tej sprawie dzielnie się
26  3,  1 |       utworzył front z mężniejszych żołnierzy na wszystkie strony i zaciekle
27  3,  1 |      rozegnała. Krukowiecki miał 25 żołnierzy poległych i 16 ciężko ranionych.
28  3,  1 |            szły doły.~Senne zastępy żołnierzy wskazywały sobie nawzajem
29  3,  2 |           kruchtach. Ze dwa tysiące żołnierzy biwakowało tam z wrzaskiem
30  3,  2 |      zakrystii tłum poprzebieranych żołnierzy. Naprzód szedł szereg jakoby
31  3,  3 |           przed sobą nie oficerów i żołnierzy, nie lud burzliwy i lecący
32  3,  3 |            kilku młodych i zdrowych żołnierzy. Ci bronili przystępu do
33  3,  3 |            i pazurami szarpiąc nogi żołnierzy. Czwarty i piąty uciekał
34  3,  3 |        znaleźli kilkunastu zabitych żołnierzy hiszpańskich. Leżeli na
35  3,  3 |        braciom i narzeczonym, kryje żołnierzy przed kartaczami, a zapewnia
36  3,  3 |      uśmiechu po szeregu zadumanych żołnierzy. Ujrzał ich teraz. Zaśmiał
37  3,  3 |           tyle. Tłum ten wyszedł na żołnierzy i zagrodził drogę. Ryk zwierząt,
38  3,  3 |           krzykiem na widok młodych żołnierzy. Skrzywione palce jej koślawych
39  3,  3 |          doprowadziła eskortujących żołnierzy. Wśród tego zgiełku, wśród
40  3,  5 |       tętent, zgiełk i krzyki. Tłum żołnierzy rozstąpił się we drzwiach
41  3,  6 |             lasem na skraju szeregu żołnierzy. Słuchał z lubością, jak
42  3,  6 |            wyrazy, wybrał jednego z żołnierzy, Mazura jak świeca, i skinął
43  3,  6 |  wachmistrzów, kapralów, trębaczów, żołnierzy, jak cięciwa do ostatniego
44  3,  6 |             nastręczały się okrzyki żołnierzy i mimowiedny, wbrew zakazowi,
45  3,  6 |       widział. Otoczony przez swych żołnierzy jechał leśną drogą. Ułani
46  3,  6 |              kiedy popłoch rozpędza żołnierzy jak zgraję dzieci.~Odwróć
47  3,  6 |       Fiszem, kiedy tysiąc wiernych żołnierzy szło bez butów, dwa tysiące
48  3,  6 |         żołnierze, a pod kierunkiem żołnierzy chłopi zdzierali co tchu
49  3,  6 |     Przeszły na zaczajonych w lasku żołnierzy ósmego pułku, pierwszy raz
50  3,  6 |          brűle-gueule stanął pośród żołnierzy. Od pierwszego z brzegu
51  3,  6 |             artylerię. Pewna partia żołnierzy nosiła wciąż wodę w konwiach,
52  3,  8 |            pełen chorych oficerów i żołnierzy. Nie było tam już miejsca
53  3,  9 |       groblach i około upustu przez żołnierzy podsłuchu do oficera komenderującego
54  3,  9 |          łódkę niewielką dla pięciu żołnierzy i oficera, który powiezie
55  3,  9 |            Natarli końmi na szeregi żołnierzy i w najgłębszej ciszy, powstrzymując
56  3,  10|        tylko odpopręgowanych, pełen żołnierzy, obiadujących po kątach
57  3,  11|       Ujrzał w pobliżu ratusza tłum żołnierzy polskich, wywłóczących sikawki.
58  3,  11|         przynieść drabiny i zarówno żołnierzy jak łyków popędził na dach
59  3,  11|           ode drzwi mieszkań, z rąk żołnierzy, chroniąc się do piwnic
60  3,  11|            powyrywali pale. Garstka żołnierzy polskich zmagała się z nimi
61  3,  11|          stracony wyłom i podniecał żołnierzy krzykiem do oporu. Tak pchając
62  3,  11|           ratunek, widząc, że kilku żołnierzy, co mu na pomoc skoczyli
63  3,  11|             Jakuba wywalał się tłum żołnierzy i chłopów pod parciem zdobywczej
64  3,  11|            skrwawiony książę. Kilku żołnierzy przebiegło tamtędy. Dał
65  3,  12|      Szpitale pełne były oficerów i żołnierzy, w prywatnych domach panowała
66  3,  13|           przed jadącym oddziałkiem żołnierzy swoją granatową delię, utkaną
67  3,  16|             drugiego zobaczył kilku żołnierzy wśród pola. Po wzgórkach
68  3,  16|           zwrócił się do oficerów i żołnierzy, żeby pomścili śmierć towarzysza
69  3,  18|      Madrytem najsłabszemu ze swych żołnierzy, konającemu w polu kalece.