Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |             zaczął z nim rozmawiać, rzucił rozkaz:~- Wieczerza!~Kacper
 2  1,  2 |          Ossolinie czy Nasławicach, rzucił jego uczucia jakoby na ptasie
 3  1,  3 | przybijającą do brzegu. Jeszcze raz rzucił okiem...~Sandomierz piętrzył
 4  1,  3 |    zabełkotał w wodzie. Rafał wpław rzucił się w to miejsce na oślep
 5  1,  3 |            drzwi i piskliwym głosem rzucił w korytarz wezwanie: ~-
 6  1,  3 |           zniżywszy głowę, na oślep rzucił się do walki. Nadciągnął
 7  1,  3 |         Pościg z Filipkiem na czele rzucił się na te drzwi, nic nie
 8  1,  5 |       zwitkiem siana, a całą wiązkę rzucił w żłób, do którego uzdę
 9  1,  7 |             W trakcie tej czynności rzucił ukośne spojrzenie na kuźnię,
10  1,  7 |             drugi worek z obrokiem, rzucił go wzdłuż bryczki i położył
11  1,  8 |          ziemię smukły młodzieniec. Rzucił na ręce lokaja płócienny
12  1,  10|            na niego uwagę. Ten i ów rzucił okiem i ani myślał przerywać
13  1,  11|        księżniczka. Rafał raz tylko rzucił na nią okiem.~- A wasan
14  1,  12|        przed drugim wieżę zegarową. Rzucił okiem i spostrzegł to, z
15  1,  13|            drzwi się miały zamknąć, rzucił jeszcze: .~- Eliasz, obudź
16  1,  17|           krzyk człowieka na ziemi.~Rzucił okiem na czarną twarz, białe
17  1,  17|         wskazał ręką granatnik, sam rzucił się na ziemię pod murem.
18  2,  1 |            Afryce...~- Och, wiem! - rzucił Rafał, dotknięty do żywego.~-
19  2,  1 |          sobie życzysz... Do domu! -rzucił rozkaz stangretowi.~Rafał
20  2,  9 |        silny, zwinny, pełen potęgi. Rzucił w kamienny świat krzyk z
21  2,  11|     ciekawości, sztucznego zajęcia. Rzucił pośpiesznie oczyma po skałacli,
22  2,  11|      pierwszy żeglarz fenicki, może rzucił ziarno idący światami Żyd
23  2,  12|         dookoła, znalazł gnojówkę i rzucił tam swoje wstrętne zawiniątko.
24  2,  13|   szerokiego przedsionka. Krzysztof rzucił się w ramiona kogoś, co
25  2,  13|        Cedro...~- No, tak, tak... - rzucił ojciec z nieszczerym lekceważeniem -
26  2,  13|            pierwszym salonie, Rafał rzucił w taflę spojrzenie - i cofnął
27  2,  17|     Królestwa Etrurii wzięła tytuł. Rzucił mundur generał Kniaziewicz
28  2,  17|            i brezylią. Gdzieś okiem rzucił, widziałeś z radością figi,
29  2,  18|            dom. Krzysztof raz tylko rzucił w jego stronę ukośne spojrzenie.
30  2,  19|         niemu i z dziwnym uśmiechem rzucił mu do ucha słowo:~- Ciotunia...~
31  2,  20|     Krzysztof. Rafał rozebrał się i rzucił na łóżko. Zaraz usnął. Późno
32  2,  22|         dobrze wam się sprawiają? - rzucił Rafał zapytanie, gdy gospodarz
33  2,  22|          rozwarł drzwi do stancji i rzucił wyraz:~- Jogry!~Rafał zerwał
34  2,  24|     wskakujących na koń w popłochu. Rzucił się za innymi naprzód, dobywszy
35  2,  24|          został otoczony. Ze zgrozą rzucił spojrzenie na bok, w tył...
36  3,  1 |      Wychliński spiął nagle konia i rzucił się naprzód z takim wrzaskiem,
37  3,  1 |           wydaje na świat ojcowica. Rzucił go nago pod słońce, księżyc
38  3,  2 |   najciemniejszym kąciku zakrystii. Rzucił okiem i posunął się w tamtym
39  3,  3 |            bramy, w pierwszy wyłom, rzucił się natychmiast kapitan
40  3,  3 |      obnażoną trzymał w ręce. Cedru rzucił na niego przekrwawionym
41  3,  3 |            Cedro. - Powinowactwo...~Rzucił mimo woli wzrokiem w stronę
42  3,  3 |         wyminęli jedną z przecznic, rzucił się na nich zza barykady
43  3,  3 |            tu jeszcze z Hiszpanami. Rzucił się i on w tłum. Obrońcy,
44  3,  3 |            karabin i w mgnieniu oka rzucił się w kupę obłąkanych. Począł
45  3,  3 |            hufca z górnych schodów, rzucił się powtórnie ze swoją kompanią
46  3,  3 |    położeniem ulicy Arco de Cineja, rzucił się w nią; zamiast w ulicę
47  3,  3 |      niedźwiedź, o hasło. Krzysztof rzucił mu je nie patrząc i wyszedł
48  3,  3 |         sczepione liśćmi i kolcami. Rzucił na kolana śpiącej pierwszy
49  3,  3 |           dłonie splecione palcami.~Rzucił potem drugą gałązkę, osypaną
50  3,  6 |           Konnica, konnica!~Kapitan rzucił się w kierunku, który wskazywali.
51  3,  6 |             kostki wielkiego palca, rzucił końce cuglów na lewą stronę.
52  3,  6 |             starego rębacza w boju, rzucił się na niego co duchu. Ciął
53  3,  6 |     rozwartym pyskiem stanął dęba i rzucił się naprzód z impetem runął
54  3,  6 |      obłąkane ślepie. Uczyniwszy to rzucił. okiem na swe spodnie i
55  3,  6 |          panie generale!~Sokolnicki rzucił się na łóżko, Rafał postanowił
56  3,  6 |             pułkownika Godebskiego. Rzucił półgłośny rozkaz:~- Przez
57  3,  6 |    przeznanego do przedniej straży, rzucił rozkaz:~- Baczność! Na prawo
58  3,  6 |              Sokolnicki w przelocie rzucił nań okiem i nie patrząc
59  3,  7 |      podniósł na niego blade oczy i rzucił wzgardliwe słówko:~- Nie.~-
60  3,  9 |            dwie kompanie piechoty i rzucił się w nizinę wiślaną. Główna
61  3,  9 |              Rozumie się.~Pelletier rzucił się na koguta, wychudłego
62  3,  11|            niego uciekli. Olbromski rzucił się w ubraniu na łóżko napotkane
63  3,  11|            świętych popiołów! Rafał rzucił się na kanoniera i wyrwał
64  3,  11|            i wyrwał mu lont z ręki. Rzucił się na drugiego i wyrwał
65  3,  11|           siebie zwinięty płaszcz i rzucił go na mokre pokłady gliny,
66  3,  13|     komunikanty w sukience kielicha rzucił, widzi go jasno przed sobą,
67  3,  13|         wzgórze. Ale zaledwie Rafał rzucił okiem w nizinę, zdarł konia
68  3,  14|      Hiszpan nabrał w piersi tchu i rzucił się pierwszy na Cedrę od
69  3,  16|         swojej suknie hiszpańskie i rzucił je niedaleko między krzewy.