Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          miedzami abo i prosto bez pola. Ujechali kawałek drogi,
 2  1,  1 |           nie bele jakie, poszły w pola ze skomleniem i strąbić
 3  1,  1 |         podstarzały, ale jeszcze z pola nie schodzą. Jeszcze i cuch,
 4  1,  1 |        między domostwa, wypadłem w pola i dopiero co mocy w nogach!
 5  1,  3 |      Sybarysa? Czemuż do Marsowego Pola wstręt powziął, tak cierpliwy
 6  1,  3 |          obłąkani przez niewiadome pola, przełazili przez płoty,
 7  1,  3 |        jeszcze biegli przez czarne pola...~Rozpalona głowa leżała
 8  1,  5 |       zadygotał.~Jakże on widzi te pola? Jakże widzi tarniny krzak
 9  1,  5 | szkarłatnych i jął patrzeć dokoła. Pola! Pola bez końca! Nagłe łkanie
10  1,  5 |          jął patrzeć dokoła. Pola! Pola bez końca! Nagłe łkanie
11  1,  5 |            Świtało. Odsłaniały się pola coraz dalej i dalej. Modra
12  1,  6 |    upierzona strachem nieskończone pola albo zmieniwszy się w czucie
13  1,  7 |        skóra wisiała, wyciągnęły w pola rozeschniętą bryczkę. Naokół,
14  1,  7 |     jałowcowe przestwory i uprawne pola. W dali, na krańcu tego
15  1,  7 |           psy, o sprzęty w domu, o pola, drogi, o parobków i chłopów.
16  1,  8 |              Żołnierz, który mię z pola wyniósł na ręku, jest twój
17  1,  8 |      źrenice patrzały w staw czy w pola. Patrzały łagodnie i ciekawie,
18  1,  8 |       obłoki, ukrytą ziemię, lasy, pola, pustkowia i wszystkie tajemnice
19  1,  13|    obrażasz, ale że cię pamiętam z pola, więc powiem, jak jest.
20  1,  13|       trudu, sławy wsiąknie w obce pola - któż to odgadnie? Ale
21  1,  17|          mała trupów usłał włoskie pola. Dogorywał w drodze do Mediolanu
22  1,  17|     zgonionych oficerów, idących z pola bitew, nie wnosić waśni
23  1,  17|        ledwie dostrzegając dalekie pola ogniowe szańców austriackich,
24  2,  1 |      myślisz, że ci psy nie zależą pola, że ty godnego psa możesz
25  2,  12|      zwinął w kłąb i zatrzymał pod połą kubraka.~- Dawaj tamto! -
26  2,  12|      minuty, niepewna sekundy.~Oto pola, pola żałobne pod jesień.
27  2,  12|        niepewna sekundy.~Oto pola, pola żałobne pod jesień. Zbruździły
28  2,  16|       drożyną przerznąć się na owe pola przez lasy bukowe. Nieodwiedzana
29  2,  17|          oblegające głowę. Otwarte pola ciągnęły oczy człowieka
30  2,  17|  poczciwego. "Ta choćby brukanem z pola!" - woła ten, woła drugi...~
31  2,  17|      wojnie zeszli my byli z gór w pola lombardzkie. Tam to one
32  2,  17|         widziałeś z radością figi, pola trzciny cukrowej, drzewa
33  2,  18|          gruszy rozległo się wśród pola.~Zgłuszył je śmiały i potężny
34  2,  20|           puszczasz się na śliskie pola zdradnej Bellony! Bez żalu
35  2,  22|      Obszerne domostwo, otoczone z pola parkanem, a ode drogi zasłonione
36  2,  22|        widać. Wyparły się wojska w pola jedne za drugimi. Ino się
37  2,  24|            wolał przecie wysłać na pola zdradnej Bellony najniedołężniejszego
38  2,  24|            w kupie ze dwa stajania pola. Prusacy odrębując się,
39  2,  24|            wozy do przewiezienia z pola rannych, chromych i osłabłych.
40  3,  1 |            i strzelając ustąpili z pola i znikli za lasem.~Nie upłynął
41  3,  1 |       wydłubał, ranę opatrzył, a z pola bitwy nie zeszedł. Toteż
42  3,  1 |           i usypiające piaszczyste pola. Piechota płynęła na łodziach
43  3,  2 |          tak już z dziesięć stajań pola zarosłego drzewem oliwnym,
44  3,  6 |           podchodziło aż pod suche pola. Zaraz pod Puchałami zaczynały
45  3,  6 |          Widać, panie kapitanie.~- Pola wszystkie oglądaj, dokoła...
46  3,  6 |            z początku nie dojrzał. Pola porznięte były kępami brzozowych
47  3,  6 |        strony drogi warszawskiej i pola otoczony był parkanem. Rafał
48  3,  6 |         świat. Ciemne były jeszcze pola. Płaską otchłanią słały
49  3,  6 |            linii, broniącej lasu z pola, od strony Nadarzyna i bliższego
50  3,  6 |            koniec południowy wsi z pola był już nieco oszańcowany,
51  3,  6 |           można najdalej w szczere pola, na owe nieznaczne wzgórki
52  3,  6 |           przez błoto na Raszyn, z pola... Nie znają drogi... -
53  3,  6 |         trzech stron, od Puchał, z pola i od strony Jaworowa, wioska
54  3,  6 |           austriacka cofnęła się w pola, sypnął się na jego piechotę
55  3,  6 |         Godebski usunięty został z pola z raną śmiertelną i że go
56  3,  6 |        Szedł na oślep przez zorane pola w stronę Oparzy. Zdawało
57  3,  6 |           oczach widok całego tego pola, miał w ramionach ruchome
58  3,  10|  półokrągłe u góry, otwierał sil w pola rozległe. Ciemniejąca w
59  3,  11|     słowiańskiego zgliszcza, to na pola folwarku kapitulnego Kamienia;
60  3,  12|        jasnym dniem wjechać między pola, w wąwozy. Słońce wschodziło,
61  3,  12|   niespokojnie oblatywały okolicę, pola, wąwozy. Księcia wniesiono
62  3,  12|           zielone, jasne, szerokie pola. Ku Klimontowu! W konie!
63  3,  14|          Wzięli się w górę i przez pola skacząc w poprzek rowów,
64  3,  14|        długie korytarze wychodzą w pola zbożowe, w łany żywiące.
65  3,  15|            uprawy ogrodu, warzyw i pola, widać było gruzy osad i
66  3,  16|     zobaczył kilku żołnierzy wśród pola. Po wzgórkach wieszały się
67  3,  17|          ognisk wałęsały się przez pola już przetrzebione i niosły