Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |            dół.~W odległości kilkuset kroków stał nad zabitym rogaczem
 2  1,  2 |            śpiącego na ziemi, o kilka kroków od posłania, z lewą nogą
 3  1,  3 |         ogrodu. Stali o kilkadziesiąt kroków od brzegu rzeki. Z burych
 4  1,  3 |           brzegu będzie kilkadziesiąt kroków, ujęli obaj za łańcuch przykuty
 5  1,  3 |              tak zaledwie kilkanaście kroków. Potknął się i runął w rozmiękły
 6  1,  3 |            pośpiechu Filip, a o kilka kroków dalej, waląc obcasami juchtowych
 7  1,  3 |            Filip był zaledwie o kilka kroków oddalony, Rafał wydobył
 8  1,  4 |           przybyłych, słyszał szelest kroków idących ku ołtarzowi, ale
 9  1,  5 |              ciało. Stąpał obok kilka kroków, z rozpaczą marząc, że to
10  1,  5 |              w ciemności. Szelest jej kroków zagłuszyły poświsty wichru.
11  1,  5 |               ubiegłszy kilkadziesiąt kroków opamiętał się i ostrożnie
12  1,  11|               książę, gdy się o kilka kroków zbliżyli.~- Wina to siostry
13  1,  12|          znowu, idą znowu! Łoskot ich kroków grzmi na tej ziemi wewnątrz
14  1,  13|           wynurzył się miarowy łoskot kroków i rozległ głośno na oniemiałych
15  1,  13|               miejsca o kilkadziesiąt kroków, kiedy książę usłyszał obok
16  1,  17| nieszczęśliwych, którzy szelestu jego kroków wyglądają. Runął na wznak
17  1,  17|          środek ulicy o kilkadziesiąt kroków przed idącym. Zrazu nie
18  1,  17|              pięćdziesiąt co najmniej kroków od miejsca wybuchu; wskutek
19  1,  17|               rzucone o kilkadziesiąt kroków od pnia, srebrne zagajniki
20  2,  3 |         złożyć głęboki ukłon, o kilka kroków dalej zalecił, żeby się
21  2,  3 |             Gdy postawił siedm takich kroków, rzekł Mistrz:~- Postawcie
22  2,  5 |              dywan tłumił szelest jej kroków, adamaszkowe ściany zasłaniały
23  2,  9 |             zaczął śmiać się ze swych kroków, ze swej ręki obwisłej,
24  2,  10|               drzwiach. Ucichł odgłos kroków na schodach.~Rafał od dawna
25  2,  11|               bambus. A dalej o kilka kroków czerniały, lśniąc i świecąc,
26  2,  12|        postrzeżony przemknął kilkaset kroków. Wśród nieopisanego mozołu
27  2,  15|             ono jedno słyszało odgłos kroków niepewnych, lękliwych, przemierzających
28  2,  15|            odległości kilkudziesięciu kroków od domu płynęła w korycie
29  2,  17|            pokład. Tam postąpił kilka kroków naprzód, padł i skonał.
30  2,  19|         Wysiekierski, Baum... Co parę kroków przystając za grupami rozmawiających
31  2,  21|        postawił śliskich a wytwornych kroków, między jednym a drugim
32  2,  21|           ukłonów i cichych, rzewnych kroków do taktu muzyki gawota,
33  2,  21|          Daleki gwar zagłuszał odgłos kroków. Pchnął półotwarte drzwi
34  2,  21|             wału rzecznego było kilka kroków. Minęli go jednym susem.
35  2,  24|           ostrożnościami, mając o 200 kroków przed sobą kwatermistrza
36  3,  2 |              niego z odległości kilku kroków. Żadnej odpowiedzi.~Zbliżył
37  3,  2 |    wzniesienia. Uczynił jeszcze kilka kroków - i oto w niewielkiej odległości
38  3,  3 |      drzwiczki. Ktoś krzyknął o kilka kroków przed nitu. Żołnierz pchnął
39  3,  3 |             szedł w górę za szelestem kroków, które przed nim w mroku
40  3,  3 |               On szedł za nią o kilka kroków, nieświadom tego, co się
41  3,  3 |             całe w każdym z tych jego kroków. Znikła już, a on ją jeszcze
42  3,  3 |              i postąpił kilka jeszcze kroków. Nagle zdało mu się, że
43  3,  3 |             zabitego, gdy wtem o parę kroków od siebie, na załamaniu
44  3,  3 |             paszczę jej o kilkanaście kroków od wejściowych drzwi. Grzmotnęła
45  3,  3 |              de Cineja. O kilkanaście kroków na prawo szła główna arteria
46  3,  3 |           przestrzeni kilkudziesięciu kroków, było nie do zniesienia.
47  3,  3 |            rozpalonych co kilkanaście kroków pośród ulicy Sant' Engracia.
48  3,  4 |             mogąc pochwycić taktu ich kroków. Mrużył powieki przed olśniewającym
49  3,  6 |             traktu. Zrazu co kilkaset kroków próbowali miejsca dobrego
50  3,  6 |             iść w kupie o dwa tysiące kroków przed oddziałem głównym.
51  3,  6 |            ariergardzie o dwa tysiące kroków za oddziałem głównym. W
52  3,  6 |               Był o jakie ośmdziesiąt kroków od linii nieprzyjaciół.~
53  3,  6 |            Fiszer zbliżył się o kilka kroków do stoliczka i mapy. Zimnym
54  3,  6 |              o dwieście kilkadziesiąt kroków, pod zasłoną drzew. Bliżej,
55  3,  6 |            drzew. Bliżej, o jakie sto kroków, były na drodze wozy prochowe,
56  3,  6 |             prochowe, a o trzydzieści kroków - zabudowania folwarku.~-
57  3,  6 |            były ustawione o ośmnaście kroków jedno od drugiego. Naczelnicy
58  3,  6 |             na prawo, ale tuż o kilka kroków koń jego potknął się na
59  3,  6 |         Działo się to o kilkadziesiąt kroków przed nim. Dym nie pozwalał
60  3,  6 |           olszynie, tuż o kilkanaście kroków od niego wyleciał w powietrze
61  3,  8 |             ariergarda szły o pięćset kroków tylko oddalone od kolumny.
62  3,  8 |              wieków... Na głos twoich kroków, wodzu, cała się zatrzęsie
63  3,  9 |      odprowadziła o jakie dwa tysiące kroków.~- Dzielnieś się waćpan
64  3,  9 |              w mroku.~O kilkadziesiąt kroków za kolumną Sierawskiego
65  3,  10|      minionych. Ujechali już kilkaset kroków tą aleją w milczeniu.~Rafał
66  3,  11|               czy lamus o kilkanaście kroków od okna.~- Pana Saniewskiego
67  3,  14|            lazł jeszcze kilkadziesiąt kroków. Zapadał w doły, wpełzał