Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      bujnych prętów, olchy smutne, czarne z krwawymi odziemkami. Żaby
 2  1,  1 |            stojąca woda. Oślizgłe, czarne kije ze zgniłymi gałęziami
 3  1,  1 |            z dajczerska w krótkie, czarne suknie z klapami, w grube
 4  1,  3 |         wciąż jeszcze biegli przez czarne pola...~Rozpalona głowa
 5  1,  3 |         surową grozą konfesjonału; czarne ławy miały w sobie posępną
 6  1,  3 |         wiotkiej postaci. Jej duże czarne oczy, przejmujące do szpiku
 7  1,  6 |            błysk ognia padł w jego czarne przepaście, coś rozwidniało
 8  1,  7 |            zaczerniały tu i owdzie czarne krople spadłych łez. Były
 9  1,  7 |            w jasnej przestrzeni, a czarne kępy rokicin rzucały mrok
10  1,  7 |            Stały jeszcze szerokie, czarne place zgorzałej ziemi, których
11  1,  7 |       zwęglonymi lipami, które jak czarne pochodnie biły w oczy ze
12  1,  7 |           strzaskany zamek, baszty czarne, pęknięte, mur trupi unosił
13  1,  8 |     jasnego zagaja wybuchały gęsto czarne, wyniosłe jego kępy o piórach
14  1,  8 |            miłosnej nocy. Były tam czarne olchy nad wodą... Nie, nie
15  1,  8 |               Nie, nie olchy. Były czarne, z krwawymi pniami przeczucia
16  1,  10|          figury otłuczone, kolumny czarne i ogołocone jak słupy wiorstowe.
17  1,  11|            pod nogi końskie dzieci czarne, zeschłym gnojem okryte,
18  1,  11|            krew ciekła. Wargi miał czarne, oczy podbite i zamknięte,
19  1,  12|         białe kolety, białe pasy i czarne kapelusze. Wszystko to obdarte,
20  1,  12|    oficerów wyższych. Oni sami jak czarne znaki, równo kołysząc się,
21  1,  12|            w głębie pustej doliny. Czarne ich widma znikły z oczu,
22  1,  16|    nieprzeniknionym gąszczem stały czarne ciernie, okryte kwiatem.
23  1,  17|          blaskach ognia ich niskie czarne kapelusze z białą obwódką,
24  1,  17|    czerwone pasy, ciemne spodnie i czarne kamasze.~- Gułaje! Bij,
25  2,  5 |          jak róże w moim ogrodzie, czarne brwi zsuwają się potężnie
26  2,  6 |            i wyżej. Szerokie lasy, czarne puszcze przelewały się z
27  2,  6 |       drodze cienie tak głębokie i czarne, że zdały się być otchłaniami
28  2,  6 |      między dwiema górami, których czarne puszcze zlewały się ze sobą,
29  2,  7 |           mroku ich złomów wisiały czarne łachmany śniegu o barwie
30  2,  8 |          ręku. Oglądał ich koszule czarne, wysmarowane tłuszczem,
31  2,  9 |            je w zdeptanej ziemi... Czarne, wilgotne zlepki gruntu
32  2,  9 |            młoty i obuchy siekier. Czarne niebo zaciężyło na ciemieniu,
33  2,  9 |     zmiłujcie się nade mną, drzewa czarne i ostre! zmiłuj się nade
34  2,  9 |             wirchy - żółte, szare, czarne i niebieskawe. Więc je wymijał
35  2,  11|         pinie wychylały nad wodami czarne korony, a najdalej na cyplu
36  2,  11|      Apeniny, chropawe od piargów, czarne, jakby spalone przez sirocco
37  2,  11|           głąb purpurową nakłuwają czarne znaki, jakoby ukąszenia
38  2,  17|          kamasze. Żeby nie płytkie czarne ciżmy i płytki czarny kapelusz,
39  2,  17|          białe. Niebo wpośród dnia czarne, jako o północku, a w nim
40  2,  17|          oczy ze szkła. Pot zimny, czarne womity, gangrena rąk i nóg -
41  2,  17|         rzędami, jeden nad drugim. Czarne były, mokre, dziurawe jak
42  2,  18|            dal zagony, obleczone w czarne, zgniłe ścierniska. W bruzdach
43  2,  21|         otwarło je babsko wyschłe, czarne, kudłate. Za nim pokazały
44  2,  24|      furiery:~- Słuchaj! Tamte oto czarne lasy, co pod Radzyminem
45  3,  2 |      ułańskie żołnierze powciągali czarne ceratowe futerały i odwinąwszy
46  3,  2 |      kształty płaskie, kwadratowe, czarne. W pewnych miejscach słyszał
47  3,  3 |    śmiechem lufy pistoletów między czarne oczy tym chłopom ponurymi
48  3,  3 |      stokroć oddały huk olbrzymie, czarne bezokienne gmachy, mury
49  3,  3 |           gdy mignęły płomieniste, czarne oczy.~Przyszli nareszcie
50  3,  3 |       Cedru zobaczył jego straszne czarne oczy, rozdarte od zemsty
51  3,  3 |          ujrzał samoświecące oczy, czarne a przezroczyste jak jasna,
52  3,  3 |        szpitala, z lewej olbrzymie czarne mury klasztoru franciszkanów.
53  3,  3 |          były powyrywane z zawias, czarne sienie stały otworem i broczyły
54  3,  3 |       studzienną czeluść podwórza, czarne okna i drzwi. Jakże to wszystko
55  3,  5 |       biesiadniczy stół lansjerów. Czarne, ciężkie, szumiące wino
56  3,  6 |           rozrosłe w kępy i laski, czarne były jeszcze, jakby wśród
57  3,  6 |         stojącego w szyku. Rogate, czarne czapki z orłami i jednakie
58  3,  6 |       kłębić się poczęły i błąkać. Czarne zamajaczyły w nich olchy,
59  3,  7 |            ścieżce leżały badyle i czarne liście. Na szybach, na stopniach
60  3,  9 | rozkopanych (ech, gdzie już tkwiły czarne listki rozsady. Wkrótce
61  3,  10|          dworu. Stare pnie, spodem czarne, wyżej śnieżnobiałe, pręgowane
62  3,  11|          dali, pod łuną, sterczały czarne widma spalonego w pierwszym
63  3,  12|           sandomierskiej pszenicy, czarne, zroszone... Skowrończy
64  3,  13|       zwietrzenia już to stały się czarne i okryte rdzą jak żelazo,
65  3,  13|    twardych głowni modrzewiowych i czarne rumowia piecowisk. W całej
66  3,  13|        progiem i za progiem, stały czarne strugi krwi. Stary szlachcic