Tom, Rozdzial

 1  1,  1 | żołnierzykowie, dalej sypać za mną w ciemności kulami, tylko mi koło uszu
 2  1,  2 |            co sił! co sił! Namacał w ciemności buty i wzuł je co prędzej,
 3  1,  3 |             zginą obadwaj. Znalazł w ciemności . rękę Cedry i jął go ciągnąć.
 4  1,  3 |           krzesłem, na które wlazł w ciemności. W mgnieniu oka dom się
 5  1,  3 |             widziadła. Nadchodziły z ciemności zdarzenia tak bliskie, że
 6  1,  5 |            wyschłych drzew huczały w ciemności. Była to pieśń szczęśliwa,
 7  1,  5 |    przewidzianego.~Oczy przywykłe do ciemności wyróżniły czarną masę budynku.
 8  1,  5 |         uściśnieniu dusz... Znikła w ciemności. Szelest jej kroków zagłuszyły
 9  1,  5 |      niewiadome siły, chwytały się w ciemności za bary śmigłe, gibkie,
10  1,  5 |               ukazywały się w nocnej ciemności: Przenikliwym, szybkim ruchem
11  1,  5 |               Jakoby pokrywa ukuta z ciemności, niezmierzonej myślą, nieobeszłej
12  1,  6 |              nie widziały nic, nawet ciemności...~Jakaż to dobroczynna
13  1,  7 |          duszę swą i patrzące wskroś ciemności błękitne oczy z dziękczynieniem.~
14  1,  7 |             słyszeć wzdychanie ich z ciemności:~"O śnie wieczny, śnie,
15  1,  7 |         Koniska same ją znajdowały w ciemności. Cały ten obszar przesiąkły
16  1,  7 |        niespokojnie. Rozglądał się w ciemności jeszcze niezupełnej i zapoznawał
17  1,  7 |        wszedł do sieni. Gdy stukał w ciemności, poszukując wejścia, drzwi
18  1,  8 |              na Cyplu i rozpędziwszy ciemności zleciał w głębokie doliny
19  1,  8 |          złotem, i znikała w żywiole ciemności. Widać było muchy wodne
20  1,  8 |              w oczach pełnych żółtej ciemności, jako światło przychodzące.~
21  1,  11|      popędzał. Był spragniony nocnej ciemności, jak człowiek spalony od .
22  1,  14|             na schody. Sam znalazł w ciemności drzwi wskazane i zastukał.
23  1,  17|         kierunkach. Nocą, w zupełnej ciemności, w deszcze, docierał częstokroć
24  1,  17|    przeraźliwe. Uderzały wypadając z ciemności, naprzód w ziemię, jak lane
25  1,  17|          coraz wyraźniej rozdzierały ciemności gromy nieludzkich ryków
26  1,  17|     pogrążony w potach, dreszczach i ciemności. Gdy się kiedy niekiedy
27  2,  1 |              drobny, zimny deszczyk. Ciemności niezgłębione panowały naokół.
28  2,  1 |         zobaczył przed sobą w grubej ciemności dwie latarnie nadjeżdżającego
29  2,  1 |             szyba; śpiąca skromnie w ciemności, wydawała dziewiczo przeraźliwy
30  2,  1 |           Jak błyskawica - cisnęła w ciemności swój nagły strzał światła
31  2,  1 |             Hab Acht!- rozległ się w ciemności spokojny głos. Tłum pijany
32  2,  2 |   jaśniejszemu, ale w każdym miejscu ciemności bielało straszliwie - śmiejące
33  2,  2 |         odpowiedź nie wysuwała się z ciemności. Tylko nowy potok bujnych,
34  2,  5 |   nieprzemożona, wołając z głębokich ciemności. Radość wznosiła się na
35  2,  5 |             mię całuje w tej ciszy i ciemności? Czy to ty mię całujesz,
36  2,  7 |      szeregiem modrzewie i szemrzą w ciemności jedwabne baśnie, lubili
37  2,  7 |              wówczas obojgu krzykami ciemności... Daleka woda potoków szumiała...~
38  2,  10|                  Włada"~Zostawiony w ciemności, usiadł na ziemi i z uciechą
39  2,  11|              znaki, jakoby ukąszenia ciemności. Książę Gintułt podniósł
40  2,  15|             z głębi gór wychodziło z ciemności. Wtedy serce dźwigało kamień
41  2,  15|          patrzało krwawym wzrokiem w ciemności bez wiary zobaczenia i łkało
42  3,  1 |              czarnych ludzi, bitwa w ciemności. Tam i sam wśród ognisk
43  3,  1 |             zbójecki miecz? Wstali z ciemności ziemskiej jak wstaje ogromny
44  3,  1 |     Krzysztof Cedro stał sam jeden w ciemności i nie mógł odejść, zaczarowany
45  3,  2 |          sykały w otaczającej nawale ciemności. Dźwięknie, znienacka uderzywszy
46  3,  3 |             rozwarły się przed nim w ciemności jakieś drzwiczki. Ktoś krzyknął
47  3,  3 |              towarzyszami. Z dala, z ciemności zawalonej trupami i zawleczonej
48  3,  3 |             Zapach ich dźwigał się z ciemności, powstawał ze smutku szmerów
49  3,  3 |              Ale wraz uwydatni się z ciemności inny kształt i wyraz, gdy
50  3,  3 |           zapach wzdychał ku niemu z ciemności. Zdało się idącemu, że to
51  3,  3 |            otworem i broczyły głębią ciemności jak rany świeżo zadane.~
52  3,  3 |           Znalazł się tam w zupełnej ciemności. Łoskot siekiery słychać
53  3,  5 |            pardonu! - słychać było w ciemności głos Niezabitowskiego.~
54  3,  6 |         drugą, z trzecią... Patrzą z ciemności tej izby modre źrenice...
55  3,  6 |           Sokolnicki! - wołał głos z ciemności.~- Vite, vite!~Nareszcie,
56  3,  6 |         ciżmy tworzyły długie rysy w ciemności. Tabor armat i wozów formował
57  3,  9 |              dojrzeć. Pobłądziwszy w ciemności, wyszedł za most, między
58  3,  9 |          ujął go pod rękę i zaczął w ciemności chodzić po drodze tam i
59  3,  9 |             łoskot bębnów bijących w ciemności, czuli, że to ich do boju
60  3,  9 |            francusku, macając ręką w ciemności szlifę parlamentarza.~-
61  3,  9 |       batalion! - brzmiały komendy w ciemności.~Pułk ruszył w nizinę z
62  3,  9 |          bliskiej rzeki. Usłyszeli w ciemności wyraźny łoskot siekier i
63  3,  9 |              naprzód! - wołał ktoś w ciemności. -Tu mogą być pozakładane
64  3,  12|      wyhodowane pod pańskim okiem, w ciemności, wypielęgnowane na chlebie
65  3,  14|               by dostrzec, kto nań w ciemności szczeka,~Szedł zawinięty