Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |                  Ktoś spróbował odemknąć okna, a gdy się okazało, że są
 2  1,  2 |            ciałem rzuciwszy się na stół. Okna były otwarte i jasne światło
 3  1,  2 |              dzikie krzewy, zasłaniające okna, do połowy wielkiego dachu
 4  1,  3 |          nieruchome oczy wlepiał w szyby okna. Daleko, daleko widział.
 5  1,  5 |            krzewów bzu, które zacieniały okna, teraz na głucho przykryte
 6  1,  5 |             siedziała Helena. Na ukos od okna, przy małym biureczku, wygodnie
 7  1,  5 |                  Poszedł z wolna od tego okna. Przymknął oczy i wsysał
 8  1,  6 |                    Burza biła we drzwi i okna kłębami śniegu. Skostniałe
 9  1,  7 |        ściśnienia w piersi. Patrzał w te okna, których wydłużone odbicia
10  1,  7 |             przez gąszcze drzew owe trzy okna. Minąwszy czarną, litą masę
11  1,  7 |                 się stały. Przez otwarte okna wpływał chłód rzeźwy. Gałęzie
12  1,  8 |        Dziedzińce pałaców trawą zarosłe, okna wybite albo zasłonione.
13  1,  8 |            osunęły się na ramę otwartego okna, a głowa jak lity kamień
14  1,  10|              sklepione jak w więzieniu i okna zakratowane. Grube, ukośne
15  1,  10|          wyniosła brzoza. Wprost z tegoż okna widać było głęboką aleję,
16  1,  10|                zatrzymał się u otwartego okna i patrzał w głąb dzikiego
17  1,  17|             runął gromem strzał armatni. Okna zadrżały w swych zawiasach
18  2,  1 |                 jego podwojów. Wszystkie okna były na głucho zasłonione
19  2,  1 |                 półmrok, gdyż zasłonione okna nie przepuszczały światła.
20  2,  1 |                spode łba.~Przez rozwarte okna wiał przejmujący chłód jesienny.
21  2,  2 |             liczyć czas i spostrzegł, że okna stancyjki nie były zasłonione.
22  2,  5 |                Liście drzew zasłaniające okna wisiały nieruchomie i ciężko,
23  2,  7 |                   Patrzały z jej głębi w okna chaty oczy łąkowych złocieni
24  2,  7 |                ciemnicy, zbliżała się do okna, by widzieć, co czyni łąka.
25  2,  10|                  znalazł się we framudze okna. Nim dozorca zdążył słowo
26  2,  12|                  Cedry. Stanął w świetle okna i rzekł:~- Czy też mię poznasz,
27  2,  15|               Gałęzie sosen zaglądały do okna, kiwając się sennie i szumiąc
28  2,  18| najwcześniejszego dzieciństwa, widział z okna swego pokoiku, gdy jeszcze
29  2,  20|               wesołość. Podniósł oczy na okna pałacu, w których właśnie
30  2,  20|                Wszedł służący i zasłonił okna grubymi firankami. Spoza
31  2,  21|                  i tam ukrył we framudze okna. Był znużony, jakby wszystkie
32  2,  22|                 w bramę i podchodzili do okna murowanki. Kiedy Rafał wyjrzał,
33  2,  22|               rzucili się z pałaszami do okna. Rafał znowu zmierzył w
34  2,  22|             Teraz we trzech przypadli do okna. Ślązak huknął w otwór swą
35  2,  22|            przewodnik siłą wywlekli go z okna na środek szynkowni. Żyd
36  2,  22|            strzałów w karczmę, celując w okna, we drzwi i wrota. Potem
37  2,  24|                katolickiego św. Krzyża z okna kamienicy padło kilka strzałów.
38  3,  3 |                  zawalone worami piasku. Okna dolne w mieszkaniach, drzwi
39  3,  3 |                piętra. Wszystkie drzwi i okna zabite głazami. Entuzjastyczne,
40  3,  3 |                  strony pocisk go trafi. Okna w tym całym przejściu były
41  3,  3 |               oczyma patrzał ułan w jamę okna. Oto zza futryny wysuwa
42  3,  3 |            sztuki, rozpatrzona w świetle okna. Stare i starzejące się
43  3,  3 |           ostatnimi Cedru ujrzał twarz z okna na dole tej kamienicy. Domyślił
44  3,  3 |                  nimi. Siadł we framudze okna i bezmyślnie patrzał na
45  3,  3 |                 drewnianymi okiennicami. Okna te, ze dworu opatrzone w
46  3,  3 |                 Raptem, otwarłszy obadwa okna, wydali gromki okrzyk. ~
47  3,  3 |                Cedro nie miał dostępu do okna. Zaczął chodzić między trupami
48  3,  3 |                 pod światło półokrągłego okna ze starych przepalonych
49  3,  3 |                 samej pozycji, twarzą do okna zwrócony. Zdawał się wcale
50  3,  3 |                  Widać w chropawej ramie okna ze sczerniałego marmuru
51  3,  3 |                nagą jak kolano, tyłem do okna zwrócony, klęczał przed
52  3,  3 |                mamrotał modlitwy.~Bliżej okna, w głębokim starym krześle
53  3,  3 |                 czeluść podwórza, czarne okna i drzwi. Jakże to wszystko
54  3,  3 |                nieme sienie, te straszne okna i drzwi wychodziły na spotkanie
55  3,  3 |         przyprawiły. Zatrzęsły się wątłe okna od ponownego huku. Głucho
56  3,  5 |                kamelii, róż i bukszpanu. Okna domostw były zakratowane
57  3,  7 |               jego oczu drzwi zamknięte, okna z zapuszczonymi firankami,
58  3,  7 |                  dopiero nazajutrz rano. Okna były już półuchylone. Stary
59  3,  8 |              które dążyli, były puste, a okna pozamykane okiennicami.
60  3,  10|                pełen żołdackiego krzyku. Okna we dworze pootwierane, drzwi
61  3,  11|                  o kilkanaście kroków od okna.~- Pana Saniewskiego lamus
62  3,  12|             stron, zagarnęli pod światło okna. Wycierają do sucha oczy,
63  3,  14|             Tkwiły w niej belki, wisiały okna, resztki drzwi... Gdzieniegdzie
64  3,  17|                  stolarz dopasowywał już okna i drzwi. Przez całe lato