Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |      nieznana, a nie przekraczająca czasu mgnienia powieki. Oczy jej,
 2  1,  2 |         czynność tak prosta tyle mu czasu zabiera. Był wściekły, bo
 3  1,  3 |          Gdy się na pewien przeciąg czasu rozjaśniło, Rafał głośniej
 4  1,  3 |           swemu nieszczęściu. Onego czasu widział, jak polowy w Tarninach
 5  1,  4 |            się jakby granicą nowego czasu. Od niej inne zaczęło się
 6  1,  5 |         Generałowie, znając ważność czasu, nadaremnie rzucali się
 7  1,  5 |            Rafał utracił rozumienie czasu. Chwilami zdawało mu się,
 8  1,  6 |        pełen trudu, w którym nie ma czasu na pochwycenie tchu z powierza.
 9  1,  6 |       wytchnęło na krótką miareczkę czasu. Wtedy uciszało się wszelkie
10  1,  8 |            owe noce nasze hulaszcze czasu kampamentów pod Bracławiem,
11  1,  8 |            mię waćpan przejął swego czasu. Mam nieprzełamany wstręt
12  1,  8 |    zapatrzył się w coś, jak to bywa czasu smutku, w barwę daleką,
13  1,  10|          uda. Sporo jednak upłynęło czasu, nim ta chwila nadeszła.
14  1,  12|           odnowił znajomość zawartą czasu pierwszej z rodzicami bytności.
15  1,  13|          książę.~Gintułt nie tracąc czasu zaczął rozpowiadać o tym,
16  1,  14|        sprawę, największą sprawę od czasu krucjat. Tego się uczę ze
17  1,  15|        zbiegiem wydarzeń, nie chcąc czasu tracić, sławny autor Zakusu
18  1,  17|        utknął w jakimś porcie. Żeby czasu nadaremnie nie tracić, książę
19  1,  17|            to w kwietniu roku 1799, czasu kampanii neapolitańskiej,
20  2,  1 |     istotnej wartości. W ciągu tego czasu Rafał nie wyjeżdżał prawie
21  2,  1 |         upływie znacznego przeciągu czasu stary odźwierny dostrzegł
22  2,  1 |            porę. Właśnie mam chwilę czasu i chęć do gawędy. Więc siałeś
23  2,  1 |          zamilkł na pewien przeciąg czasu i siedział bez ruchu, z
24  2,  2 |           Już w duchu dawnych, mgłą czasu zakrytych plemion żyła ta
25  2,  7 |            Azji i darowany mu swego czasu przez księcia, oraz nabite
26  2,  7 |           sobą obszary niedosięgłe. Czasu jednej z takich minut wyszeptała:~-
27  2,  9 |             po upływie niewiadomego czasu boleść zaczęła przemieniać
28  2,  10|       siedzisz?~- Musi dawno!~- Ile czasu?~- Od siedmi roków siedzem.~-
29  2,  10|            He! Kie ja z wojska! Kęs czasu, bracie. Wzieni me w halak.
30  2,  12|       chacie gazdy, u którego Rafał czasu szczęścia przemieszkiwał,
31  2,  12|         upływie znacznego przeciągu czasu, domyślił się jednak od
32  2,  12|        osoby było już tylko kwestią czasu. Kiedy w chwili badania
33  2,  12|      słyszałem...~- No, to żywo! Bo czasu nie mam.~Karczmarz wycierał
34  2,  13|         Jutro będziecie mieli dosyć czasu na plotki wiedeńskie i olszyńskie.
35  2,  13|            mrugając na Rafała, żeby czasu nie tracił. Ojciec i siostra
36  2,  13|             których opanować nie ma czasu wśród ożywionej rozmowy.
37  2,  14|             jego naturze od pewnego czasu. Uczuł duszenie jak we śnie.
38  2,  15|            przemierzających próżnię czasu. Echo wołania z głębi gór
39  2,  15|             tutaj na wieczną pastwę czasu. Najlżejszy chwast nie czepiał
40  2,  17|           oficerek! Nie upłynął rok czasu, poszli my w górną Austrią,
41  2,  17|         armia osiąść i czekać aż do czasu. Z tym planem udał się pan
42  2,  17|            waszmość. W parę tygodni czasu z naszego batalionu, który
43  2,  18|           świat stoi. Trzy tygodnie czasu zeszły na przygotowaniach
44  2,  18|             i nie tracić ani chwili czasu. Dla niepoznaki obadwaj
45  2,  19|             dawno znikł był z nich, czasu wytchnienia w Stokłosach.~-
46  2,  21|        skorupą lodu, który wezbrana czasu powodzi rzeka wyniosła była
47  3,  1 |             Taka sama nastanie pora czasu pełni, gdy słońce i księżyc
48  3,  2 |            damski, zwany incroyable czasu wielkiej rewolucji. Każdy
49  3,  3 |           trwała krócej, niż zajmie czasu podanie z rąk do rąk nabitego
50  3,  3 |          tylko szczęścia, że nie ma czasu, więc ich nie widno. Paść
51  3,  3 |       zasnąć przynajmniej na moment czasu. Myślał właśnie, żeby w
52  3,  4 |                 Przecie już tydzień czasu jedziemy od Burviedro.~-
53  3,  6 |           takiej ulewy pocisków. Do czasu... Na powałach chat, w stodołach,
54  3,  7 |             w którym mieszkał swego czasu.~Ranny znalazł się wkrótce
55  3,  8 |            Targówka. Ale nie ma już czasu. Śpieszmy się!~Wielkimi
56  3,  9 |            tej chwili może kwadrans czasu, kiedy w nizinie Powiśla
57  3,  9 | przygotowania zajęły z górą godzinę czasu. Było po północy, kiedy
58  3,  11|     pokrytych sześćsetletnią patyną czasu. Rozkopując tak do głębi
59  3,  11|            czy Niemców?... Nie było czasu na szanowanie podziemnych
60  3,  11|         rumor śmierci tego miernika czasu. Dzwoniły przez chwilę jego
61  3,  11|      leciała myśl szukając miejsca, czasu, wypadków, kiedy on widział
62  3,  14|       której sześć armat biło swego czasu na most i przedmieścia zarzeczne.
63  3,  15|           oczach. Dobrzem się swego czasu przespał u Panien Jerozolimskich
64  3,  17|       budowanie. Sam każde z drzew, czasu wypraw myśliwskich, obejrzał