Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          niego wał do młyna. Wzieni mój Jamrozek rozsunęli wóz jak
 2  1,  1 |         gruba na dwa palca. Dopiero mój Łakomiec za lufę i w nogi
 3  1,  1 |            się do Hibla, przydał:~- Mój siostrzeniec, Olbromski,
 4  1,  1 |              Wiedniu, urodzony. Tam mój ojciec zamieszkały był,
 5  1,  1 |          Tam się wychowałem. Ojciec mój był mandatariuszem w dobrach
 6  1,  1 |            nim. Dopiero się przecie mój Kacperek odważył. Przeżegnał
 7  1,  1 |         związki konfederackie, Boże mój, Panie miłosierny! rozłączono,
 8  1,  1 |            droga szeroka lasem. No, mój ta już był blisko kraj.
 9  1,  1 |            ludzie. Te Wyrwy to jest mój kraj. Mój i niczyj więcej!
10  1,  1 |             Wyrwy to jest mój kraj. Mój i niczyj więcej! I przez
11  1,  1 |              przybył tu prapradziad mój, Józef, i te pustka lasami
12  1,  1 |          zejść wszyscy, kto żyw. Na mój rozkaz, słyszałeś! Będzie
13  1,  2 |              Kto, mośćbrodzieju, na mój grunt dnia dzisiejszego,
14  1,  2 |        dzisiejszego, kto, mówię, na mój grunt nogą stąpi, tego,
15  1,  6 |           jałmużnę. Zołmierz pada: "Mój dziadku, idę od wojska,
16  1,  7 |             jak do brata:~- Cieniu, mój cieniu...~Różowe, wiosenne
17  1,  7 |         cichy jak oddech:~- Zdeptał mój oficjerski honor. To nic!
18  1,  7 |             wyrwałem z pochwy! Boże mój!...~Usiadł prawie bez tchu.
19  1,  8 |              jaki tylko być może. - Mój ojciec.., kandydował. Wyszedłem
20  1,  8 |         magnackim. Sam to mówisz.~- Mój ojciec przepłacał, żywił,
21  1,  8 |             tylko: majątek nie jest mój własny, mam braci i siostry
22  1,  8 |            teraz spojrzę w świat, w mój świat, ogarnia mię duma,
23  1,  8 |         twarzą w proch walili, ślad mój całując.~Odraza spadła na
24  1,  12|       arystokracja Wenecji.~- Rodak mój? Któż taki?~- Oficer, nazwiskiem
25  1,  14|         musiał wiedzieć, co mówi.~- Mój drogi, znam ja siebie aż
26  1,  14|           Cóż więc jest owa władza, mój dragi?~- Nie wiem. Przed
27  1,  14|           dziś wściekłym dyplomatą. Mój stryj był człowiekiem spróchniałym,
28  1,  16|         siebie półgłosem:~- Książę, mój książę!~- Co ty pleciesz? -
29  1,  16|             Jaśnie oświecony kwiat. Mój umiłowany, mój kwiat...
30  1,  16|     oświecony kwiat. Mój umiłowany, mój kwiat... Cóż z tego, że
31  2,  1 |               Nie wstydź się tylko, mój drogi. Nie ma w tym hańby.
32  2,  1 |      uspokajającym; po francusku:~- Mój nowy sekretarz, Olbromski...~
33  2,  1 |    przyciskając dłonie do piersi.~- Mój przyjaciel. Ja prowadzę.
34  2,  1 |          Rafała wszystkim:~- Kolega mój i najbliższy przyjaciel,
35  2,  3 |           zbawienie moje i na honor mój nieskalany, jako skrytości
36  2,  3 |            Rafała zasłonę.~- Bracie mój - rzekł Mistrz swoim dobrym,
37  2,  5 |           to ty mię całujesz, młody mój cieniu? Echo moje w górach,
38  2,  5 |            na drogach morza, obłoku mój na niebie? Duszo mej duszy?...~
39  2,  6 |             Aleś go zabił. O, panie mój! Straszna morda wilcza i
40  2,  11|          rosły. Ją wysławiają. Duch mój poznał...~Schylił się jeszcze
41  2,  12|           robić... Niepodobna, żeby mój człowiek i furman widzieli,
42  2,  12|             pojadę do ciebie? Co na mój widok powie twój ojciec?~-
43  2,  14|            jeździłeś?~- Na karym.~- Mój koń kochany! Chodzi?!~-
44  2,  14|            sam dobrze, że to ojciec mój życzył sobie tego tytułu,
45  2,  17|            rzeki-strumienie... Boże mój, Boże! Dołami onych pagórów,
46  2,  18|          już chyba ja najlepiej!... Mój Rafale, bądź sędzią, czy
47  2,  20|       szubienicy.~- Na domiar złego mój mąż nie wraca z Wiednia.
48  2,  20|             że to był najulubieńszy mój kąt. Tu najczęściej chodziłam.~-
49  2,  21|        Przysięgam na moje życie, na mój honor, na dobrą sławę, że
50  2,  21|         bierze! Kto idzie na wojnę, mój krwiożerczy rycerzu, musi
51  2,  21|          Nie wiem, co i jak gadają. Mój jest rybak. Kto jego wie,
52  2,  22|            oficerskie!~- Przyjaciel mój jest człowiekiem zamożnym -
53  2,  22|     skupioną i poważną - właściwie, mój drogi, czego kto silnie
54  3,  1 |            skrzyżowane. Ten jeszcze mój komiliton był z kompanii
55  3,  3 |        twoim nazwałbym miasto, kraj mój, ziemię całą! Z osoby twej
56  3,  4 |      szczęście dzieciństwa. Zapachu mój, otocz mię i przygarnij
57  3,  6 |            Rzeczypospolitej.~- Brat mój starszy.~- Aha!... - ziewnął
58  3,  6 |              a nie wiem, gdzie jest mój szwadron. Pono za Rawką.
59  3,  6 |       pozgonnej chwały?~Ale, o Boże mój, upokórz serce...~Daj mi
60  3,  7 |             ordynarnie zalecasz mi, mój rycerzu, ale tylko z tego
61  3,  8 | Hornowskiemu walić przede wszystkim mój dom "Pod Blachą", jeśli
62  3,  10|            tutaj jak ci oto, którzy mój dom napełnili weselem...