Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        stado psów wałęsało się po pokoju. Jedne z nich wskoczyły
 2  1,  1 |     lisiurę wyszedł z sąsiedniego pokoju w lżejszych butach i łosiej
 3  1,  1 |           mu zawsze w tym właśnie pokoju na sofie.~-Waszmość dobrodziej
 4  1,  1 |        Stary szlachcic chodził po pokoju szarpiąc czuprynę i wąsy.
 5  1,  2 |        albo jak czasem z ciemnego pokoju..: wiesz waćpan, coś takiego
 6  1,  2 |         na środku obszerniejszego pokoju, zatrzymał tańczących i
 7  1,  2 |           udał się do sąsiedniego pokoju i zaczął mu ze łzami wyjawiać
 8  1,  2 |        zwierciadłem. W kącie tego pokoju panna Helenka klęczała na
 9  1,  3 |         bądź gotów...~W sąsiednim pokoju dała się słyszeć głośniejsza
10  1,  5 |         trwożnie gdzieś w trzecim pokoju...~Wiatr ostry u węgłów
11  1,  5 |        Rafał pchnął okienko swego pokoju. Okiennica, umyślnie słabo
12  1,  5 |    Smutnymi oczyma patrzał w głąb pokoju...~Światło zgasło.~Poszedł
13  1,  5 |       rozkosz wspomnienia jasnego pokoju, światła, które go oślepiło,
14  1,  7 |     odsunął się i Rafał wszedł do pokoju. Gdy się znalazł za progiem,
15  1,  10|           i wyszła do sąsiedniego pokoju zamykając drzwi za sobą.
16  1,  10|      dużej nudy, wezwał Rafała do pokoju, z którego wyszedł przed
17  1,  12|  deklarację wojny lub tak zwanego pokoju? Sam jeden wszedł na "olbrzymie"
18  1,  13|      otwarł drzwi i wpuścił go do pokoju o niskim stropie. Stało
19  1,  13|      wtrącił. Tymczasem weszli do pokoju sztabsoficerowie z dołu.
20  1,  14|         Książę wszedł do ciemnego pokoju i ledwie zdołał dostrzec
21  1,  14|   przybycia do Paryża po zawarciu pokoju w Campo-Formio...~- Ach,
22  1,  14|        ręku. Tam, w tym zacisznym pokoju, czai się, waha, zsiada
23  2,  1 |   przychodnia. Idąc tak naprzód z pokoju do pokoju, Rafał trafił
24  2,  1 |           tak naprzód z pokoju do pokoju, Rafał trafił na uchylone
25  2,  1 |           Niech sobie odpoczywa w pokoju wiecznym!~- Niech odpoczywa...
26  2,  1 |              Niech odpoczywa... w pokoju wiecznym... - rzekł Rafał
27  2,  2 |           z życzliwymi ruchami. W pokoju, gdzie Rafał pierwszą noc
28  2,  2 |          że wygodniej ci będzie w pokoju, który jest obok.~Rafał
29  2,  2 |          i wyszedł do sąsiedniego pokoju. Była to pracownia. Na środku
30  2,  2 |           a żonie swej, pocałunek pokoju, mówiąc:~- Pozwól, abym
31  2,  2 |     Pozwól, abym ci dał pocałunek pokoju, a ty go oddasz Braciom
32  2,  2 |      braciom i siostrom pocałunek pokoju. Wyciągniętą ręką dotykała
33  2,  4 |           a żonie swej, pocałunek pokoju, mówiąc:~- Pozwól, abym
34  2,  4 |     Pozwól, abym ci dał pocałunek pokoju, a ty go oddasz Braciom
35  2,  4 |      braciom i siostrom pocałunek pokoju. Wyciągniętą ręką dotykała
36  2,  5 |           znowu cofała się w głąb pokoju, miotając się bez wiedzy,
37  2,  13|          Wchodźcież, wchodźcie do pokoju, bo zimno. A gdzieżeście
38  2,  13|    zasiedli do wieczerzy w wąskim pokoju przylegającym do wielkiej
39  2,  14|      Krzysztof, szybko chodząc po pokoju. - Zamknąć się we dworze,
40  2,  17|        usiadł w kącie Nekandowego pokoju i zdjął swe sakwy. Spod
41  2,  17|       jesieni buchnął do dusznego pokoju.~Młody Cedro ukazał się
42  2,  21|      Wiesz co, idź do sąsiedniego pokoju, napisz testament według
43  2,  21|      okamgnieniu i stanął w swoim pokoju. W istocie szukano go na
44  3,  1 |       przeczytano wojskom wieść o pokoju tylżyckim. Dywizja Zajączka
45  3,  1 |          oficer-bałaguła w czasie pokoju. Przewidywał, że dni upływać
46  3,  3 |       przedzie.~Kiedy zajrzeli do pokoju, dostrzegli tam ze dwadzieścia
47  3,  3 |           za drzwi, do następnego pokoju. Zostawiono siedm sztuk,
48  3,  3 |        się i odeszła wolno w głąb pokoju. Znikła za drzwiami. On
49  3,  3 |       ręku, że karabin zostawił w pokoju sześciu ujarzmionych dam.
50  3,  3 |     jednak ku niemu. W niewielkim pokoju, do którego weszli, znaleźli
51  3,  3 |           woskowa gromnica w rogu pokoju. Dwie żywe przy trupach
52  3,  6 |     otwierać drzwi do najlepszego pokoju "na drugiej stronie", ociągał
53  3,  6 |           i wyszedł do pierwszego pokoju. Tam, szurgając stołkami
54  3,  6 |            zostawiona w pierwszym pokoju, dopaliła się i zgasła.~
55  3,  6 |     oddalili, drzwi do pierwszego pokoju otwarły się i ktoś na cały
56  3,  6 |     widzieć szyby okienka w dużym pokoju, Rafał przelazł przez śpiącego
57  3,  7 |  wyszeptał jakiś głos we drzwiach pokoju.~Rafał dźwignął ciężką głowę
58  3,  7 |          bezdźwięcznie sprzątał w pokoju.~Rafał czuł się daleko lepiej.
59  3,  8 |    ośmielając się usiąść. W kącie pokoju od ściany do ściany chodził
60  3,  8 | Niemojewski z Gintułtem wszedł do pokoju, Dąbrowski przypatrzył się
61  3,  16|           z niego zdzierał szmaty pokoju...~- Don José... - wyszeptały