Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          stanął. Przednią lewą nogę podniósł, odwrócił śliczną głowę
 2  1,  1 |          czyli też niestety...~Obcy podniósł głowę. Uśmiech nieokreślony
 3  1,  1 |    największym porządku.~Nardzewski podniósł pistolet i strzelił.~Dym
 4  1,  1 |  siostrzeńca. Młodzieniec nierychło podniósł głowę. Zdało mu się, że
 5  1,  2 |           pytała piękna pani.~Rafał podniósł głowę i spostrzegł, że cały
 6  1,  5 |       nierychło pojął...~To dnieje.~Podniósł głowę płonącą w ogniach
 7  1,  8 | najzawołańszy nic nie pomoże.~Piotr podniósł na niego oczy znużone i
 8  1,  8 |       Spostrzegłszy klucz na ziemi, podniósł go i oddał Rafałowi mamrocząc
 9  1,  10|           osób siedzących, ktoś się podniósł przy drugim końcu stołu
10  1,  10|            i bicie serca. Nierychło podniósł łyżkę do ust. Zrazu tak
11  1,  10|           nie zaniosła? Młodzieniec podniósł oczy i ujrzał obok siebie
12  1,  10|          popiołu i tyle. Och, Boże!~Podniósł na Rafała oczy szklane i
13  1,  11|        Ojciec, a co się to tu robi?~Podniósł na niego oczy spod obdartego,
14  1,  11|      człowieku? Na panaś swego rękę podniósł? Na pańskie wychodź, jak
15  1,  12|       wonnymi dymami czci i pokory. Podniósł oczy ze drżeniem. Obcy ludzie
16  1,  13|             gdy cokolwiek odpoczął, podniósł głowę. Dym tytoniowy źarł
17  1,  13|             ustnych poleceń generał podniósł się i zwrócił z pożegnaniem
18  1,  17|          razy niż huk kanonady. Nie podniósł oczu na księcia, gdy ten
19  1,  17|             zdrajco!~Foissac-Latour podniósł oczy. Potem białą, drżącą
20  2,  1 |           imieniu i nazwisku. Rafał podniósł głowę i ujrzał stojącą na
21  2,  1 |             pobieli suche liście...~Podniósł się, wyciągnął rękę i, patrząc
22  2,  2 |    odwiązuje przepaskę. Machinalnie podniósł swą szpadę jak wszyscy,
23  2,  4 |    odwiązuje przepaskę. Machinalnie podniósł swą szpadę jak wszyscy,
24  2,  11|           kamienne galerie, de With podniósł oczy po swojemu, sennie,
25  2,  11|         według znaków poznają.~Wtem podniósł oczy - i papiery upadły
26  2,  11|           ciemności. Książę Gintułt podniósł rękę i ułamał jedną gałązkę
27  2,  12|      wiedzieć o niczym, o niczym... Podniósł na Krzysztofa oczy i rzekł:~-
28  2,  17|    nastawiły uszy. Szczeknął jeden, podniósł się żywo drugi i wnet jak
29  2,  17|        zapędzon. W lipcu okręt nasz podniósł kotwicę, a sterując po podlądziu,
30  2,  17|      bezwładnie leżącą na dłoniach. Podniósł leniwie i niedbale czoło.
31  2,  18|             i nalał trzy kieliszki. Podniósł swój w górę i usiłował wygłosić
32  2,  18|       związać, skrępować na zawsze. Podniósł je obie i z jękiem przycisną)
33  2,  20|          spokój i pozorna wesołość. Podniósł oczy na okna pałacu, w których
34  2,  20|           Rousseau!... Posłuchaj...~Podniósł na Rafała oczy i nagle spuścił
35  2,  20|          nad lancę nie masz broni!"~Podniósł oczy z dawnym, grudzieńskim
36  2,  20|          Późno w nocy zbudził się i podniósł.~Okrążała go woniejąca girlanda
37  2,  21|        ukończyła swój taniec, Rafał podniósł głowę. Od niewypowiedzianego
38  2,  21|           dotknęła ręką jego czoła. Podniósł głowę.~- Spełniłam wszystko,
39  2,  22|             chwila ciszy. Krzysztof podniósł głowę i rzekł śmiało:~-
40  3,  1 |          boku. Nim się dzień wysoki podniósł, już ułani siadali na koń,
41  3,  2 |           jego ramienia. Gdy tamten podniósł głowę, spojrzał mu w oczy
42  3,  2 |             zdycham z głodu.~Ksiądz podniósł na niego zapłakane oczy
43  3,  3 |            rzekł do Cedry:~- Patrz!~Podniósł lewą rękę umarłej. Krzysztof
44  3,  4 |             Wiwat Cesarz!~Krzysztof podniósł się z legowiska. Coś w nim
45  3,  4 |      patrzał w jego twarz. Wreszcie podniósł rękę do kapelusza i rzekł:~-
46  3,  5 |   powiedzieć, że widział Napoleona. Podniósł kielich...~- Wołać tu Dysa! -
47  3,  6 |           leśnemu wybrzeżu.~I Rafał podniósł oczy.~Na spotkanie huzarów
48  3,  6 |       miłosierdzia, psubraty!~Huzar podniósł na niego oczy przekrwione
49  3,  6 |             wrzasnął na niego, inny podniósł szablę. Rafał zdarł swego
50  3,  7 |          raz dźwignął się z ziemi i podniósł oczy, ujrzał przed sobą
51  3,  7 |        bezczelnie Olbromski.~Książę podniósł na niego blade oczy i rzucił
52  3,  8 |            dalej czynimy.~To mówiąc podniósł spłoszone oczy przede wszystkim
53  3,  9 |             usłyszał takt pierwszy. Podniósł tedy głowę, skinął oczyma
54  3,  9 |             niemu ze szpadą. Tamten podniósł głowę i w świetle latarni
55  3,  10|     najwyższego uniesienia... Rafał podniósł oczy i ujrzał wbite w siebie
56  3,  10|            się bezwładnie na ławkę. Podniósł oczy i spostrzegł siedzącego
57  3,  10|            Przyjedzie i on.~Starzec podniósł oczy spłakane. Pokorne pytanie,
58  3,  13|         marzeniu, we wspomnieniach. Podniósł oczy i drgnął. W szerokim
59  3,  14|           gruzów i zwalisk. Leniwie podniósł głowę. W pobliżu, gdzieś
60  3,  14|           na figurę Cedry. Wtedy on podniósł pistolet i rzekł spokojnie
61  3,  18|          ust. Wstrzymał się Cesarz. Podniósł oczy. Patrzy w pułk. Widzi