Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           przez choiny, pomknął na dół.~W odległości kilkuset kroków
 2  1,  1 |       zdumiewającą siłą. Poszli na dół. Co chwila nogi ich zapadały
 3  1,  1 |         wietrzny, ciemny. Idzie na dół po kamieniach, a przed nim
 4  1,  2 |           sanie pędem zlatywały na dół wśród krzyku kobiet i nawoływań
 5  1,  2 |          ruszył lejcami, zapadły w dół, idąc zrazu kłusem, później
 6  1,  3 |          jeszcze bardziej w ciemny dół rozpaczy. Chwilami ogarniało
 7  1,  7 |             Droga, zniżając się na dół, zaprowadziła wkrótce przed
 8  1,  8 |          czym jest, ale żeś sam na dół zeszedł z wyżyny, na padół,
 9  1,  11|           a przed całą duszą jakby dół wykopany.~Słońce zachodziło
10  1,  12|         wodą zlewanych, spływał na dół drugi z rzędu koń grecki.
11  1,  12|      zwrócony, posłusznie szedł na dół... Było coś nad wszelki
12  2,  1 |      szarpało sztangę do góry i na dół. Gruz sypał się w oczy...
13  2,  2 |           prost niego sunęła się w dół stara grabowa aleja. Rafał
14  2,  6 |             I droga - to leciała w dół, ku rzece błyszczącej na
15  2,  6 |      Gościniec biegł teraz chyżo w dół, ku rzece lśniącej, z szumem
16  2,  6 |           chyżo poleciał w bok, na dół. Helena krzyknęła. W dali,
17  2,  7 |          Przed chatą ciągnął się w dół smug łąki aż do potoku,
18  2,  7 |           łoskot wód spadających w dół, w przedwieczne czary z
19  2,  8 |        skalnego schodziła dokądś w dół grota ciągnąca się długim
20  2,  8 |    szczytów gór leciały ich oczy w dół za cieniami, pełnymi czarnego
21  2,  9 |            łagodnie zniżając się w dół uśmiechały się dobrotliwie.
22  2,  9 |        ludzi...~Szedł onego dnia w dół rozległego zbocza, które
23  2,  9 |        piechurów. Kazano mu iść na dół. Nie chciał. Wówczas przystawiono
24  2,  10|            pewno kierdele zeszły w dół, a bace idą przy koniach,
25  2,  10|       zbója za kołnierz i zwlec na dół. Stanęli obaj w smudze światła,
26  2,  11|           wdzięcznie przechylone w dół, marzyły w słońcu lawiny.
27  2,  11|         końmi ruszyli co prędzej w dół przez Biasca, Bellinzonę,
28  2,  12|   oglądając jego kostium z góry na dół, z dołu do góry, unikając
29  2,  16|      mgnieniu oka i poszły lotem w dół. Rzucili się za nimi w mgłę
30  2,  17|      arcyksięciem Karolem poszli w dół Renu na Jourdana, inni darli
31  2,  17|     Pójdzie nasz okręt w górę i na dół. Pocznie go zagon morskich
32  2,  17|              i jakże nie pójdzie w dół! Buch w łódkę i we wiosła!
33  2,  21| wstrząsający do szpiku kości:~- Na dół schodami... tak... które
34  2,  21|        wygrodzony wygon, wiodący w dół ku rzece. Sam stanął w saniach
35  2,  21|           umykali teraz jak lisy w dół rzeki. Świstali z cicha,
36  2,  21|           kożuchu. Łódź pomknęła w dół, ukośnie tnąc strzał środka
37  3,  1 |          przepaściami waląca się w dół, jakby ją piorun na poły
38  3,  2 |         szedł leniwo i ostrożnie w dół drogami górskimi. Mijali
39  3,  3 |        schody olbrzymie, wiodące w dół.~Miejsca nie zajęte pod
40  3,  3 |       wszystko, schodzić tamtędy w dół. Gdy zstąpili na wysokość
41  3,  3 |        ustach rozszalałą zeszli na dół. Poprawili na sobie ładownice,
42  3,  3 |       naprzód i w tył, w górę i na dół, młyńcem i .sztychem czynili
43  3,  3 |          wijąc się po stopniach, w dół spływała.~Idący ze dwom
44  3,  3 |      głosach konania. Zstępował na dół jak geniusz, władca czy
45  3,  3 |          skoczył goloną czaszką na dół. Nim zdołano dojrzeć, jak
46  3,  3 |         czekali. Kobiety pełzły na dół chyłkiem, cichaczem. Jedne
47  3,  3 |                Zeszedł wreszcie na dół Wyganowski. Kiedy spotkali
48  3,  6 |    genialnie prawą nogę, palcami w dół, ostrogą do góry, przez
49  3,  8 |  materiałem wojskowym wyprawione w dół rzeki. Mieli tedy przebyć
50  3,  9 |     zieleni...~ ~Ulica zawróciła w dół, ku Wiśle. Znać tu było
51  3,  9 |           i wszystkimi gałęziami w dół zwrócone. Były to jakby
52  3,  10|           żeby szedł.~Zstępowali w dół, w najniższą część ogrodu,
53  3,  12|            Środkiem jego biegnie w dół, po zboczu góry, aleja wiśni
54  3,  13|           człowieka. Ściągnięty na dół, stawiony został przed oblicze
55  3,  13|       kamratów za próg, zakopali w dół i poszli ku Kielcom.~- Gdzie
56  3,  14|            tych przykopów biegła w dół, stosując się prawie do
57  3,  14|            skiby muru i walił je w dół wciąż, bez końca, spychał
58  3,  16|           sprawiedliwą. Idźcież mu dół wykopać, żołnierzowi - żołnierze!
59  3,  16|              Cześć mu sam oddaj. I dół mu sam wykop. Już on nie
60  3,  16|        wygrzebywać w lotnym piasku dół grobowy. Zrazu nagimi rękoma,
61  3,  16|           nim nad wieczorem wybrał dół na chłopa. Złożył tam zwłoki.