Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         domu. Jadą tą samą drogą. Wolno wlecze się bryka po korzeniach
 2  1,  3 |   dźwignęli z wody wiosła. Krypka wolno poszła naprzód. Wtedy poznali,
 3  1,  3 |    Odepchnęli się wiosłami i łódź wolno, jak komięga ze zbożem,
 4  1,  3 |      Rafał zauważył, że jego nogi wolno zanurzają się w wodzie.
 5  1,  3 |         tego rznie "z wiedeńska", wolno, ze strasznymi przestankami
 6  1,  4 |          Umiała pląsać w miejscu, wolno i lekko, iść do ręki jak
 7  1,  5 |  zasłanych śniegiem Helena zeszła wolno jak cień. Zstąpiła ku niemu
 8  1,  5 |            Wierzchówka, puszczona wolno, szła w zawód z wichrami.
 9  1,  7 |      powiodła ich w lasy. Jechali wolno w poprzek pól otoczonych
10  1,  8 |      chudopacholskie przysłowie: "Wolno panu, jako panu".~- No...
11  1,  8 |         wszystkie tajemnice nocy. Wolno wypłynął księżyc na firmament
12  1,  8 |    Cieszyła się, gdy szły od niej wolno, rytmicznie a jakby przez
13  1,  11|            czerstwe męstwo. Toteż wolno podjechał do zbliżającej
14  1,  12|           Toż czemu? Wczoraj było wolno, a dziś nie?~- Cały garnizon
15  1,  13|           za patrolem. Nikomu nie wolno nocą z domu wychodzić. Musimy
16  1,  13|           w marsz.~- Dokąd, jeśli wolno zapytać?~- Jak to dokąd?
17  1,  15|         to wszystko odbywa, czemu wolno w rozmowie z nauczycielem
18  1,  15|         wyrazem niemieckim, a nie wolno zastąpić go zrozumiałym
19  1,  16|         jakby na przyjęcie idącej wolno Marzanny. Z dala na wzgórzu
20  1,  17|     kwiecień. Wystawiał sobie, że wolno idzie z Porta del Beluardo
21  1,  17|          Foissac-Latoura ciągnęła wolno w stronę mostu Molini ku
22  2,  2 |          gdzie mądra myśl wyrasta wolno i wśród większego mozołu
23  2,  2 |      liście o barwie rdzy żelaza, wolno spływając z grabów, z topól
24  2,  2 |     Zdawało się, że padnie w tył. Wolno udźwignęła lecącą głowę.
25  2,  4 |     Zdawało się, że padnie w tył. Wolno udźwignęła lecącą głowę.
26  2,  11|           milczenie. Wszyscy szli wolno, skradając się na palcach.
27  2,  12|           się za drzwi. Wędrowiec wolno dźwignął głowę i rzekł mu
28  2,  12|         widać w smutnej oćmie, co wolno zewsząd spływała. Zdawało
29  2,  13|             Policzki starego pana wolno się zabarwiły i radość śmiała
30  2,  14|         się do roli, jeśli spytać wolno?~- Rękami, chudopachołku,
31  2,  15|         dobrze jest żyć... Począł wolno sam z siebie przemyśliwać,
32  2,  16|         ze swoich szparek. Puścił wolno konia. Obadwaj jeźdźcy noga
33  2,  17|         podwórze. Z półmroku alei wolno wysuwał się na jaśnię żebrak
34  2,  17|         sześć jak jedno - i okręt wolno, wolno wstał, sprostował
35  2,  17|        jak jedno - i okręt wolno, wolno wstał, sprostował się. Po
36  2,  17|           a Ceutą w Afryce, szedł wolno w stronę naznaczoną. Widzieli
37  2,  17|          szyi, na policzkach ciec wolno krew rzadka, czerwonoruda.
38  2,  17|       zawijały z oceanu do zatoki wolno idące okręty: ,,le Fougueux", ,,
39  2,  19|    gruzach murów i okrył je sobą. Wolno sunęła konnica dzwoniąc
40  2,  20|        świst stalowej rózgi. Krew wolno spłynęła do serca.~W chwili
41  2,  21|     wynurzały się nowe postacie i wolno szły w górę po marmurowych
42  2,  24|     zaciągnięte warty i gdzie nie wolno było przystępować. Chodziło
43  2,  24|          znika w oddaleniu. Wtedy wolno ruszył przez las i po długich
44  3,  1 |     zbierał, formował w kolumnę i wolno puszczał w drogę, Krzysztof
45  3,  1 |    straszliwy Pizarro...~Zmierzch wolno padał na góry. Cedro spiął
46  3,  2 |           zmory nocnej. Zstępując wolno ku wzgórza usłyszał dalekie,
47  3,  3 |           Odwróciła się i odeszła wolno w głąb pokoju. Znikła za
48  3,  3 |     dłonią skrwawioną mógł objąć. Wolno, kryjąc za sobą pęk zerwany,
49  3,  4 |           mi pić, dajże mi pić...~Wolno nasuwa się, sztorcem nastawia
50  3,  6 |         Włodzia Potockiego.~Wózek wolno brnął w kałużach i koleinach
51  3,  6 |         gwar oddalać się zaczął i wolno zacichł. Na drodze, w kałużach
52  3,  6 |     chwili konnica polska zaczęła wolno, wolno rozsuwać się szwadronami
53  3,  6 |     konnica polska zaczęła wolno, wolno rozsuwać się szwadronami
54  3,  6 |  Plutonami!~Zjechali obaj z drogi wolno, noga za nogą. zbliżyli
55  3,  6 |         ciemność nastała zupełna, wolno, wolno przestały szczekać.~
56  3,  6 |           nastała zupełna, wolno, wolno przestały szczekać.~Dogasała
57  3,  9 |          dala postrzegliśmy łyżwy wolno ciągnione przez flisów linami
58  3,  12|         konnicę i piechotę, które wolno zmierzały w tę stronę. Skoczyli
59  3,  14| znieruchomiały.~Ludzie nocni szli wolno, zgrzytając po kamieniach
60  3,  18|          podłużne kolumny. Jechał wolno przed wyprostowanymi frontami,