Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        odzywały się pieśni. Więc z jednej strony słychać było tkliwe
 2  1,  2 |           ich głowy i kołpaczki: u jednej - starożytny, sobolowy,
 3  1,  4 |           modli żarliwie, choć ani jednej litery książki, którą trzymał
 4  1,  5 |            Leciał w powietrzu...~W jednej chwili, nie wiedzieć kiedy,
 5  1,  7 |      płotek pleciak, snując się od jednej zagrody do drugiej, sam
 6  1,  7 |            zaparł samego siebie. W jednej rozmowie zelżył mię, w drugiej
 7  1,  7 |            powtarzać szczegóły. Od jednej sprawy rozmowa skakała do
 8  1,  8 |           twe życie... Tylko... Na jednej ławce siedzieliśmy, w jednym
 9  1,  8 |        jeszcze rozraduję w miłości jednej, pospólnej z Tobą, niech
10  1,  10|       mieszkanie. Była to chatka o jednej izbie, z wejściem w stylu
11  1,  10|          myślał przerywać rozmowy. Jednej twarzy znajomej! Od grupy
12  1,  10|            wyszarzany kostium. Ani jednej twarzy znajomej!~Miejsca
13  1,  10|          szlachta po dworach. Obok jednej z Francuzek, a najpiękniejszej,
14  1,  12| strategiczne wyminął. Tymczasem na jednej z najwyższych przełęczy,
15  1,  13|          Julią Capelletti środkiem jednej z ulic Werony. Ale co tu
16  1,  14|        żywe oczy Rzeczypospolite j jednej i niepodzielnej.~Tego dnia
17  1,  14|            w tłumie "obywateli" na jednej z galeryjek, słuchałem,
18  2,  1 |            przyglądał się twarzom, jednej po drugiej. W pewnej chwili
19  2,  2 |        bezmyślny, obrzydły głos.~W jednej chwili Rafał zdecydował
20  2,  2 |           lity, nędzny kamień. Ani jednej myśli, ani najsłabszego
21  2,  3 |           dwie śpiżowe kolumny. Na jednej z nich dostrzegł literę
22  2,  6 |         wyzwolona, naga, szczęście jednej chwili, trwające przez wieczność.
23  2,  7 |         obszary niedosięgłe. Czasu jednej z takich minut wyszeptała:~-
24  2,  7 |          pian gryzła je wciąż, bez jednej chwili wytchnienia. Więc
25  2,  9 | wszystkiemu spoczynek, z wyjątkiem jednej boleści. Na ciemnym niebie
26  2,  10|           prawo, skakał w lewo, od jednej ściany do drugiej. Jego
27  2,  10|    zbójował. Zabawili my sie hań u jednej nieskoro w nocy i po ćmie
28  2,  14|            Pan hrabia przybywasz z jednej ze stolic świata i mnie,
29  2,  14|       Jeżeli chcesz nowin, to ci o jednej wspomnę: przywiozłem ci
30  2,  17|           jego oczy przechodziły z jednej twarzy na drugą, badając
31  2,  17|       szlachcic herbowy, choć i na jednej habendzie, na jednym zagonie,
32  2,  17|            swoich ścianach. Aż oto jednej i tej samej nocy we wszystkich
33  2,  17|           chłop osobisty, walny, z jednej sztuki, krokiem twardym
34  2,  20|        owemu przedzierzgnięciu się jednej formy piękna w inną, jeszcze
35  2,  21|         ale nie mógł pochwycić ani jednej tak szczęśliwej chwili.
36  2,  21|      przerwy. Rafał oddalił się do jednej z sąsiednich sal i tam ukrył
37  2,  21|         mchem i nawozem. Okienko z jednej szybki, jak ciepłe usta
38  2,  22|          pięć razy słabszemu i bez jednej armaty. Załoga niemiecka
39  3,  1 |           się niby moc człowieka w jednej rozpętanej prawicy, w posępnym
40  3,  2 |   wygrywano skocznego sztajerka. W jednej z kaplic utworzył się pewien
41  3,  3 |          tej rzeki, nie zaznał już jednej chwili spokoju. Brał tedy
42  3,  3 |             gdy się stało twarde i jednej barwy od zeschłej aragońskiej
43  3,  3 |           znalazł się nad brzegiem jednej z tych jam. Oniemiał. W
44  3,  3 |        worku i wyciągnął nogi. Ani jednej myśli... Gdzie to on jest
45  3,  3 |          strony, rażeni z góry bez jednej chwili wytchnienia.~Krzysztof
46  3,  3 |            żółtym płatem leżało na jednej ze ścian i cząstce maleńkiego
47  3,  3 |           przykrość: blondynki ani jednej. No, żeby na lekarstwo!~
48  3,  3 |       olbrzymią na głowie wiechą z jednej gałęzi cyprysa, z wyciągnionymi
49  3,  6 |      milową, mazowiecką równinę. W jednej z takich ostoi bydliła samotna
50  3,  6 |        ściska w sobie, ale już ani jednej łzy wydać nie może.~Powiódł
51  3,  6 |     deszczach nie było w powietrzu jednej drobinki pyłu, toteż cały
52  3,  6 |            konary drzew dzikich, z jednej i drugiej strony obrastające
53  3,  6 |      Książę Poniatowski chodził od jednej do drugiej, pracowicie,
54  3,  8 |       Płocka i tam zatrzymać się w jednej linii. Furmanka wioząca
55  3,  8 |      pomyśli sobie mieszkaniec? Po jednej bitwie, po odstąpieniu Warszawy
56  3,  10|            się zapaść całe miasto! Jednej cegły nie da im darmo Sokolnicki!
57  3,  11|           i wichrów! Teraz same, w jednej chwili wydane na łup, ginęły
58  3,  11|           na dach, przelewał się z jednej pochyłości na drugą. Gdzieniegdzie
59  3,  12|        zsuwają się ku sobie, palce jednej dłoni zaplotą bez sił na
60  3,  13|       podzielił go na dwie partie. Jednej kazał iść dalej drogą aż