Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           głowę. Przez pewien czas tchu złapać nie mógł, a choć
 2  1,  2 |  przyklaskiwali, a młódź hulała co tchu. Wnet futra, opończe, bekiesze
 3  1,  2 |        niby obłoczek niebieski. Co tchu pobiegł za nią pragnąc jej
 4  1,  2 |       przyjedziesz, tylko chodź co tchu, bo ojciec...~Rafał posunął
 5  1,  2 |            dochodząca muzyka...~Co tchu zaczął się ubierać, co sił!
 6  1,  3 |        widnego z dala Samborca. Co tchu przekroczyli Jagiellońską
 7  1,  3 |             zanurzyli wiosła i, co tchu w piersiach a mocy w barkach,
 8  1,  3 |        zaczął to czynić co sił, co tchu, co mocy w palcach. Zdarł
 9  1,  3 |       wrzasnął, że muszą lecieć Co tchu, bo inaczej zginą obadwaj.
10  1,  5 |    nieustających uderzeń Rafał bez tchu runął na cielsko wilcze.
11  1,  6 |            ma czasu na pochwycenie tchu z powierza. Leciał tak po
12  1,  6 |      Piersi mu pękały od szalonego tchu i słowo więdło na wargach.
13  1,  7 |          mój!...~Usiadł prawie bez tchu. Siedział tak, chwytając
14  1,  8 |          na poły umarli, bez sił i tchu, u stopy mojej wiecznie
15  1,  11|          gdzie tylko ona i on... I tchu mu w piersiach nie stawało
16  1,  11|          swego gniadosza i gnał co tchu. Spostrzegł, że księżniczka
17  1,  12|            z traktu wojennego i co tchu dążył w stronę Triestu.
18  1,  13|          Waść mi radzisz, żebym co tchu zdusił gorliwość żołnierską
19  1,  13|           własnymi sposoby iść bez tchu i odpoczynku, dniem i nocą,
20  1,  17|     naprzeciwko bramy Pradelli. Co tchu zamknięto śluzy od jeziora
21  2,  2 |      cichym i poważnym miejscu. Co tchu rozebrał się, zakopał w
22  2,  3 |             do furii, do zanikania tchu, jak wówczas w Sandomierzu,
23  2,  7 |      powiew-wódz. Pod ciosami jego tchu schylała się od korzenia
24  2,  12|            masz na sobie. Tylko co tchu zmieniaj bieliznę!~Odwrócił
25  2,  19|      zniecierpliwieni. Pragnęli co tchu a niepostrzeżenie wjechać
26  2,  21|       Głęboki ukłon.~Brak wzroku i tchu. Ocknął się widząc, iż należy
27  2,  21|          szkodzi?~- Ubieraj się co tchu. Chwila najstosowniejsza,
28  2,  21|          wsze strony. Dźwignęli co tchu chłopa. Obrócili go twarzą
29  2,  22|         ćwiczenia. Pobiegli tam co tchu. Krzysztof teraz się dopiero
30  2,  24|           szable i w bój! Rafał co tchu w piersi szarpnął rękę,
31  3,  2 |          gościńcem. Szedł teraz co tchu, żeby dogonić pułk. Rozglądał
32  3,  2 |           w oliwie. Zdjął trupa co tchu z owej żerdzi, położył na
33  3,  2 |    Krzysztof wypoczął już i nabrał tchu. Ruszył ku owemu światłu
34  3,  2 |           Krzysztof narzucił ją co tchu na ramiona z myślą, że będzie
35  3,  3 |           i popod murami dążyli co tchu nazad, ku bramie Engracia.
36  3,  3 |          tego miejsca, dokąd chce. Tchu mu brakło w piersiach. Ledwie
37  3,  3 |         długo nabierał pełne płuca tchu, a wreszcie porwał się z
38  3,  3 |         naprzód głową dla złapania tchu i trafił zębami na żyły
39  3,  3 |             Łapa puściła. Wtedy co tchu w piersi zaczął wołać:~-
40  3,  3 |           rozejrzał się wokoło, co tchu pobiegł po karabin, który
41  3,  3 |          oczyma, mówiąc od jednego tchu:~- No!~- To ja ciebie, ślepego,
42  3,  3 |       wprost na ulicę Engracia. Co tchu zaczęli odkładać na bok
43  3,  3 |          piętrze. Otworzył je i co tchu przywołał towarzyszów.~-
44  3,  3 |      przeciskał się co prędzej, co tchu za mury klasztoru franciszkańskiego.
45  3,  4 |           drugim, na wyprzódki! Aż tchu brak. Tworzy się z ciosów
46  3,  6 |      wyjściu generałów zawrócił co tchu do łóżka, na którym Rafał
47  3,  6 |     dzieciom wynieść się ze wsi co tchu. Każda może zabrać ze sobą
48  3,  6 |      żołnierzy chłopi zdzierali co tchu słomiane strzechy i kłoć
49  3,  6 |      chłopi pod bagnetem kopali co tchu dwa szerokie a głębokie
50  3,  6 |            niepowstrzymaną siłą... Tchu nie mógł złapać..: Błysnęły
51  3,  6 |           pchać i dźwigać śpiże co tchu w piersi a siły w ramionach.~
52  3,  8 |  szyderstwem Zajączek.~- Napaść co tchu, nim przekroczą Wisłę. Jeszcze
53  3,  9 |         trójgran zaciosanymi.~- Co tchu naprzód! - wołał ktoś w
54  3,  11|      pułkownik szwedzki uciekał co tchu z klasztoru, ujrzawszy o
55  3,  11|           oczy. Nie może pochwycić tchu...~- Cichaj... cichaj...
56  3,  11| czarodziejstwa uczuł na sobie. Bez tchu, z bielmem na oczach, wyrwał
57  3,  11|          Uchodź stąd! Skryj się co tchu! Za chwilę będziesz rozstrzelany,
58  3,  14|            Hiszpan nabrał w piersi tchu i rzucił się pierwszy na
59  3,  14|         Odruchem, czuciem świeżego tchu, trafił w czeluść schodów