Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |              W pewnym miejscu, gdzie stało jeszcze kilkanaście sosen
 2  1,  1 |      pamiętam już dobrze, jak się to stało... Dość, że mię... te...
 3  1,  2 |     gospodarcze. W największej izbie stało kilka posłanych łóżek, a
 4  1,  3 |               w głębi, za wszystkim, stało coś, czego unikał. Nie chciał
 5  1,  5 |          Czytajże dalej. Cóż się też stało?~"...Z tym wszystkim potrzeba
 6  1,  5 |           uczuć można. W oczach jego stało tak wyraźne widziadło wnętrza
 7  1,  5 |        wiatrem, co pary w piersiach. Stało się to tak nagle, że Rafał
 8  1,  5 |            prawie rad z tego, co się stało. Wtem buchający parą, włochaty
 9  1,  7 |      wszystkich wysiłków było słowo: stało się. Nadaremnie otaczał
10  1,  7 | najfatalniejsza. Niezgłębione bajoro stało między dwiema długimi pryzmami
11  1,  10|             w kaplicy. Nade drzwiami stało w niszy popiersie Wenus
12  1,  10|           zamkniętej skrzyni, u niej stało w oczach, w ustach, na czole,
13  1,  11|             piersiach...~Ale z nagła stało się z nim coś niesłychanego.
14  1,  13|              nie żałował, że się tak stało. Maszerował w żołnierskiej
15  1,  13|             pokoju o niskim stropie. Stało tam na ceglanej posadzce
16  1,  14|            za swoje własne. Wszystko stało jeszcze w jego duszy na
17  1,  14|       prawdziwie jako cień. Wszystko stało na miejscu. Nic nie runęło
18  1,  15|         materiału do doświadczeń nie stało, kanonik zafrasował się
19  1,  16|             olszowym, wyżej tarniną. Stało tam jedno wielkie drzewo
20  1,  16|          teraz żałowała tego, co się stało, gdy brat patrzał na nią
21  1,  17|            mógł zrozumieć, co to się stało. Ale jakaś blada twarz w
22  1,  17|       spalenizny i upał pożarów. Nie stało powietrza na oddech. Kanonierowie
23  2,  7 |           las, patrzeć, co się z nim stało. Badali pilnymi oczyma,
24  2,  9 |              wspomniał, co się z nim stało... A kiedy wszystko przeszedł
25  2,  9 |            zrozumiał, czemu wszystko stało się tak, jak się stało.
26  2,  9 |      wszystko stało się tak, jak się stało. Teraz dopiero wiedział,
27  2,  11|         dokoła nieskończonych rowów, stało drzewo oliwne, podobne do
28  2,  11|         które same liście wyprzedza. Stało pod słońcem. Książę zmrużył
29  2,  11|            rosa jeszcze nie odeszła, stało rozłożyste drzewko rododendronu,
30  2,  14|          karykatury. W ciemnym kącie stało sosnowe łóżko z lichą pościelą,
31  2,  17|            zamilkł.~- Cóż się z wami stało później? - szepnął Cedro.~-
32  2,  17|     odmieniło na prędki. Tak się też stało. A gdy tak szli bez sztandarów,
33  2,  17|        wzbudziło powszechną zgrozę i stało się hasłem rokoszu. W górach
34  2,  17|         wyrokuj! Spojrzyj no, co się stało... Dwanaście lat my przelewali
35  2,  20|          obchodzą włosy waszmości.~- Stało się tedy, że ja na stare
36  2,  21|             się krzyk z kilku stron. Stało się to w mgnieniu oka. Zbiegi
37  2,  21|           poszedł ku domostwu, które stało w pobliżu. Na wzgórzu nagim
38  2,  23|                             Nowy Rok~Stało się, że "Galicjanie" Cedro
39  2,  24|        sprawnie. Nieszczęście jednak stało tego dnia przy nim. W mroku
40  3,  1 |              sama pieśń o Rolandzie. Stało zamglone i niepewne jak
41  3,  3 |       aragońskiej stolicy. Molviedro stało się od tej chwili niejako
42  3,  3 |            swej chorągiewki, gdy się stało twarde i jednej barwy od
43  3,  3 |          obrońcom. Na samym szczycie stało kilku młodych i zdrowych
44  3,  3 |             wielkiego refektarza. Tu stało kilku grenadierów na warcie.
45  3,  6 |              ich szlakiem a Pęcicami stało bagno-głębia, bezgruncie
46  3,  6 |             ognisko. Wejście do domu stało zamknięte.~Na błotnistym
47  3,  6 |         wioski. Dwadzieścia siedlisk stało tu po obudwu stronach odwiecznej,
48  3,  7 |          była otwarta, a na podwórzu stało kilkanaście chłopskich furmanek.
49  3,  11|             przed wieki, na początku stało miasto Sandomierz, trafiano
50  3,  12|           Rafał mógł dojrzeć, co się stało z miastem. Ani śladu palisad!
51  3,  12|              położenie. Jakże się to stało, że z oficera pełnego nadziei,
52  3,  12|              po nocach śniła.~Czemuż stało się tak właśnie, a nie inaczej?...~
53  3,  13|             nocy, nad samym rankiem, stało w klasztorze wojsko niemieckie
54  3,  13|           górskich wsi o tym, co się stało w świątyni. Blady, ze zwieszoną
55  3,  13|       Milczał zawzięcie.~- Co się tu stało? - krzyczał nań Olbromski.~-
56  3,  13|             i piechota.~- Jak się to stało?~- Kazały wielmożnemu panu,
57  3,  14|         pragnąc zobaczyć, co też się stało? W dolinie nad Ebrem, między
58  3,  15|            dolatał, martwe powietrze stało nieruchomo jak w zapartej
59  3,  18|   bezkształtnej chmurze. Wspomnienie stało się jasnym widzeniem rzeczywistości.