Tom, Rozdzial

 1  1,  8 |           i ci wreszcie, ostatni, którzy szli za mną trop w trop
 2  1,  10|         charakter ostry dla tych, którzy nie znali bliskiego stosunku.
 3  1,  11|       lubił młodszych jego braci, którzy dość wzgardliwie nań spoglądali,
 4  1,  12|           emigrantów francuskich, którzy szukali tutaj nie tylko
 5  1,  12|      śmialiby się szyderczo. Oni, którzy pochwalili zamordowanie
 6  1,  12|    właśnie pogarda względem tych, którzy zdolni byli wzruszać się
 7  1,  12|     Wydali mu się jak szalbierze, którzy usiłują zrobić interes na
 8  1,  12|          wyższego rzędu. Ci sami, którzy przedsiębrali wszystko przez
 9  1,  12|      Major Chłopicki dowodzi.~- A którzy oficerowie subalterni?~-
10  1,  12| rozpychając przed sobą żołnierzy, którzy na widok jego bladej twarzy
11  1,  13|           szło kilku towarzyszów, którzy widocznie skądś dopiero
12  1,  13|          o marszu od towarzyszów, którzy przybyli z Montebello.~-
13  1,  14|  stronników Barw jak Mniewskiego, którzy zresztą w owej dobie łączyli
14  1,  15|          doby Stanisława Augusta, którzy teraz, dziwnym losu zdarzeniem,
15  1,  15|  Proszowskiego i Skalbmierskiego, którzy zazwyczaj świecili nieobecnością,
16  1,  17|       przyhywato nędzy. Ci nawet, którzy stali jeszcze pod bronią,
17  1,  17|          tych oficerków polskich, którzy z własnej woli a fantazji
18  1,  17|        klątwę na nieszczęśliwych, którzy szelestu jego kroków wyglądają.
19  1,  17|        mundury oficerskie z tych, którzy je męstwem w bitwach przed
20  1,  17|           Patrz teraz w oczy tym, którzy z ognia wyszli, gdzie bez
21  2,  1 |   protekcjonalnie z młodzieńcami, którzy równie jak Rafał przypatrywali
22  2,  1 |      stanu trzeciego, nie do nas, którzy tyle win dźwigamy na frakach
23  2,  2 |          przed nocą tajemnic. Ci, którzy są mystaj, bez różnicy płci
24  2,  2 |     hierokeryksa, nakazujący tym, którzy są mystaj, zupełne milczenie...
25  2,  2 |        samo jak ich przenika. Ci, którzy odtrącili wszystko, aż do
26  2,  2 |           krokodylu i skorpionie, którzy się pasą mordem słabych,
27  2,  3 |           dwoma dozorcami, ci zaś którzy przed chwilą kierowali przeciw
28  2,  7 |          siebie siostrą i bratem, którzy się na wieki wieczne kochają.
29  2,  10|           jest może jeden z tych, którzy się poważyli na nią, na
30  2,  17|         zarazie. Z tysiąca ludzi, którzy weszli do miasta, w przeciągu
31  2,  17|        nocy na stronę powstańczą, którzy stali naprzeciwko nas pod
32  2,  17|         chłopa jak dzwona bukowe, którzy wysiedli na ląd w San-Domingo,
33  2,  21|            Rzecz ludzka. Ci sami, którzy będą wytykali palcami, niegdyś
34  2,  22|          jest sześciuset naszych, którzy ją w posesją wzięli i garnizon
35  2,  22|      charakterem, ludzi oddanych, którzy by szli do szeregu nie dla
36  2,  22|           wypili za zdrowie tych, którzy już proch wąchali pod Tarnowskimi
37  2,  22|     Górami, a osobliwie zaś tych, którzy już rany ponieśli!~- Niech
38  2,  22|         Łęczycan zdrowie!~- Tych, którzy pod Łowiczem ramię w ramię
39  2,  24|          z natury rzeczy byli ci, którzy żywot sterali w bojach,
40  2,  24|    zamieszkali na ziemi Polskiej, którzy się zachowają w swoich domach
41  2,  24|         Polacy - głosiła odezwa - którzy wyznajecie religię katolicką,
42  2,  24|         połączeni z mieszkańcami, którzy przemysłem i pracą kraj
43  2,  24|    zawarła się przed atakującymi, którzy teraz wystawieni zostali
44  3,  1 |     ogniska na ludzi rozespanych, którzy się zrywali z ziemi i siadali
45  3,  3 |    oddziałem chłopów aragońskich, którzy pod karą śmierci musieli
46  3,  3 |         na twarz zgnić jako i ci, którzy leżą. Zgnić tak, żeby razem
47  3,  3 |       Coraz lepiej.~- Zginęli ci. którzy ją zdobyli. Chwała im wieczna!
48  3,  3 |        Przy tym, cóż chcesz? Tym, którzy idą na niewątpliwe mary,
49  3,  3 |    pioruna, za to należy od tych, którzy żyją! Należy im się ta chwila
50  3,  3 |   gałganach, z białymi czaszkami, którzy wzajem pochwycili się za
51  3,  3 |     fortecy. Żołnierze francuscy, którzy przyszli z dołu na pomoc
52  3,  3 |      murów, ulicy, świata, ludzi, którzy go kłuli popędzając bagnetami
53  3,  4 |         jest w szeregach rannych, którzy leżeli na ziemi pokotem,
54  3,  6 |         na śmierć i na życie. Ci, którzy szli groblą, wspierali walczących.
55  3,  9 |      Żołnierze i dwaj oficerowie, którzy na krypach konwojowali te
56  3,  10|         bił się tutaj jak ci oto, którzy mój dom napełnili weselem...
57  3,  11|        nagabywani przez żołdaków, którzy pędzili na zdobycie szańca,
58  3,  12|     Sandomierza przez Austriaków, którzy go na mocy kapitulacji 19
59  3,  14|           i odskakiwał od wrogów, którzy go dosięgali. Gruzy, po