Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       twarzą brunatną od nabiegłej krwi, szedł jednak twardo aż
 2  1,  2 |          Pochodziła z ojca czystej krwi araba i matki polki. Była
 3  1,  2 |             W czaszkę waliły młoty krwi, a w oczach płomienie świec
 4  1,  3 |           zwykł był mawiać, więcej krwi na rozmaitych polach wylał,
 5  1,  3 |            sposób. Jednych ciął do krwi od pierwszego uderzenia,
 6  1,  3 |    zasłanymi bielmem, z gębą pełną krwi, obłąkany, zaczął macać
 7  1,  5 |        Rafał uczuł tylko uderzenie krwi do głowy. Schylił się, ręce
 8  1,  5 |            leżąc w gorącej topieli krwi własnej i uchodzącej juchy
 9  1,  5 |           jego kadłub, unurzany we krwi; wysuwał się z niej co chwila,
10  1,  5 |          stóp do głowy staplane we krwi, zagrodnik z wrzaskiem cisnął
11  1,  8 |         widoczne symptoma to bicie krwi do piersi, do gardła, z
12  1,  8 |      twojej choroby - to nie bicie krwi, tylko... myśli. A na to
13  1,  8 |            mię duma, że do niego z krwi, z mięsa, z kości, z każdego
14  1,  13|       ciężar dziesięciokrotny! Ile krwi, męki, trudu, sławy wsiąknie
15  1,  13|      dopóki siły w tych gnatach, a krwi w żyłach. Nic mię nie zwróci
16  1,  14| nadnaturalną, jakby podwójną ilość krwi.~Książę Gintułt w milczeniu
17  1,  14|        rana, z której, niby krople krwi, sączyły się westchnienia.
18  1,  17|          od drzewa wyhodowanego ze krwi? Czyjeż oczy wyleją łzę?
19  1,  17|         się i cieknie gorący ogień krwi. Nowy cios... Po rękojeść!
20  2,  1 |       twarzy, nasyconej żywą barwą krwi. Twarz ta, spojrzenie oczu,
21  2,  1 |          się zmagał, płatnął go do krwi raz i drugi pałaszem w szyję
22  2,  3 |   Poświęcicielu, przybliż czarę do krwi!~Rafał rozpoznał, że to
23  2,  3 |             w skroniach czuł bicie krwi. Nie znane mu twarze Braci
24  2,  5 |        Usta jego czerwienią się od krwi jak róże w moim ogrodzie,
25  2,  7 |          kości swych, żył, ciała i krwi. Przystępowali wówczas do
26  2,  8 |            mógł nic widzieć. Płaty krwi zaczęły bić go w oczy, a
27  2,  9 |              Szukał na nich śladów krwi sercem zatwardziałym, okrutnym,
28  2,  9 |        jeszcze znalazł dużą kroplę krwi. Potem wszystko ustało.
29  2,  9 |      łokcie uwalać ręce w dymiącej krwi i pluć w nikczemne, zastygłe,
30  2,  10|       sobie aż do ostatniej kropli krwi, aż do korzeni włosów:~-
31  2,  14|          wiedział. Palce nieraz do krwi gryzłem czekając w poczekalniach,
32  2,  17|         bramę Pradelli, gdzie tyle krwi naszych wyciekło w fosy -
33  3,  1 |          brawurze konnicy i zimnej krwi piechoty, o tym wreszcie,
34  3,  2 |      usilne wycierania, puszczanie krwi, struganie kopyt, tegoż
35  3,  3 |            nastawiony grot! Struga krwi i jęk śmiertelny stratowanego -
36  3,  3 |            od zeschłej aragońskiej krwi. Nieraz już wpław przebył
37  3,  3 |            starcy legli we własnej krwi, charcząc i pazurami szarpiąc
38  3,  3 |        buty i spodnie zbroczone od krwi, która wytrysła i pierzchła
39  3,  3 |    Wymacała krtań i zdusiła. Płaty krwi załopotały mu w źrenicach,
40  3,  3 |        starych niewiast, na kałuże krwi i połamane sprzęty.~Zdawało
41  3,  3 |           z siebie kałuż skrzepłej krwi, spali bladzi ze straszliwym
42  3,  3 |        nozdrzy rozbitego nosa tyle krwi, że z niej powstała na ustach
43  3,  3 |          Był już obojętny na barwę krwi, kształt rany i obraz śmierci.
44  3,  3 |         między żebrami. Bujna fala krwi oblała tę rękojeść. dokoła
45  3,  3 |         zwisła bezwładnie w kałużę krwi. Ssał jego broczące rany,
46  3,  3 |         nogi brodziły do kostek we krwi skrzepłej na schodach, ślizgając
47  3,  3 |           morderców, stapianych we krwi, śmierdzących potem pracy
48  3,  3 |           ohydnym widokiem. Kropli krwi nie ma w jej ustach. Światło
49  3,  4 |            cichej, słonej, płynnej krwi.~Senne, znużone, spłakane
50  3,  4 |       broczyli lance pod Tudelą we krwi ciemnego motłochu. Naszą
51  3,  4 |          zlany potem, z gębą pełną krwi. Oczy jego jak kły werznęły
52  3,  4 |       wyrazy wyjęczał prze-z. fale krwi broczącej z ust.~Cesarz
53  3,  6 |         zanadrza. Bielizna była we krwi, mundur przemókł nią do
54  3,  6 |          głowę. W istocie, skorupa krwi zwiększała się ciągle na
55  3,  6 |    żołnierzowi, ale milczał.~Widok krwi tego chłopa budził w nim
56  3,  6 |     widocznie wskutek dużej utraty krwi. Obojętnie spoglądał na
57  3,  6 |          jeszcze twarz bladą; masę krwi w skudłanych, krętych włosach,
58  3,  7 |   operacyjne, zalane były kałużami krwi, pełne straszliwych krzyków
59  3,  13|       progiem, stały czarne strugi krwi. Stary szlachcic nie za