Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          Wtórego, zostałem.~- Toś waćpan dobrze powiedział. - Bardzo
 2  1,  1 |       pieczeniasty, i długi, zważ waćpan. A za to u tej... noga.
 3  1,  1 |       Stopka podługowata, widzisz waćpan? Ona mi się jeszcze ani
 4  1,  1 |            przykładać się i, dasz waćpan wiarę? -chybił. Artifex!
 5  1,  2 |          i żal...~- Tak-że to nas waćpan zabawiasz, mości kawalerze -
 6  1,  2 |  dyskursem nie rozweselasz. Niemy waćpan jesteś jak ten worek skórzany,
 7  1,  2 |        Toć to kulig, nie pogrzeb. Waćpan jedziesz na swym koniu za
 8  1,  2 |        jedno.~- O, nie zasłużyłeś waćpan, żebyśmy cię na naszych
 9  1,  2 |          ciemnego pokoju..: wiesz waćpan, coś takiego wyłazi...~-
10  1,  5 |         słowami:~- Jakim sposobem waćpan się tu znalazłeś?~- Przyjechałem.~-
11  1,  8 | Żółkiewskiego...~- Milczałbyś oto waćpan! - rzekł Piotr grubiańsko
12  1,  8 |      odszedł żywy z placu honoru. Waćpan nie wiesz, czy jak? Dał
13  1,  8 |    obowiązki nie zmamią. Słyszysz waćpan?~- Słyszę dobrze.~- I nie
14  1,  8 |         scen czułych! Wiesz chyba waćpan... Nie jestem stworzony
15  1,  8 |           wszystkiego, czymeś mię waćpan przejął swego czasu. Mam
16  1,  8 |           ściśnięte:~- Zdałbyś mi waćpan rachunek z takiego rozkazu,
17  1,  9 |      Wszak nie mylę się - rzekł - waćpan jesteś bratem zmarłego kapitana
18  1,  9 |    mieszkają daleko.~- Tak. No, a waćpan po pogrzebie dokądże masz
19  1,  9 |      pieniężne. Winien mu jestem. Waćpan tu staniesz jako sukcesor?
20  1,  10|           chwilę tam i sam.~- Czy waćpan pisałeś do rodziców o śmierci
21  1,  10|     przyjechał?~- Nikt.~- A jakże waćpan sądzisz: czy przyjadą później?~-
22  1,  11|         rzekł półgłośno:~- Jesteś waćpan cały w błocie zawalany.
23  1,  13|          powiem nazwiska.~- Co tu waćpan robisz sam jeden na ulicach
24  1,  13|          ich przyszedł ratować.~- Waćpan tu byłeś?~- Jakże! Już my
25  1,  13|       Taki rozkaz!~- Może byś mię waćpan puścił na oficerskie słowo.
26  1,  13|         księcia i rzekł twardo:~- Waćpan do mnie w jakim charakterze
27  2,  2 |       dobrze, osobliwie dla mnie. Waćpan przyjeżdżasz wprost ze wsi? -
28  2,  3 |     figlarnych konceptów.~- Drżyj waćpan, gdybyś miał zostać wiarołomcą!
29  2,  17|        wiary w legionach.~- Mówże waćpan, co z tobą - nastawał Cedro.~-
30  2,  21|     powinnam była pozwolić, żebyś waćpan jedną godzinę przebywał
31  2,  21|       byli razem, rzekła:~- Nigdy waćpan nie wrócisz tutaj? Wszak
32  2,  21|            Nigdy nie będziesz się waćpan starał, żeby mię widzieć?~
33  2,  21|         widzieć?~Milczał.~- Mówże waćpan...~- Nie mogę tego przyrzekać.
34  2,  21|         nie będzie.~- Przysięgnij waćpan, że tego nie uczynisz, a
35  2,  21|   wysłuchaj wszystkiego.~- Ciszej waćpan szeptaj, bo nam się przypatrują...~
36  2,  21|     Będzie gawot. Czy tańczysz go waćpan?~- Tak.~- Czy dobrze?~-
37  2,  21|        Zdaje mi się.~- Zaproś mię waćpan później do tego tańca.~-
38  2,  21|          dnia zarówno stosowna.~- Waćpan sobie fanfaronuj i baraszkuj,
39  2,  22|         stopniach...~- A chyba że waćpan nic nie umiesz... - odpalił
40  2,  22|           po starej znajomości, a waćpan przez sentyment dla spólnego
41  3,  3 |         Rozumiem. Spracowałeś się waćpan?~Cedro spojrzał na niego
42  3,  3 |          i butach. Odznaczasz się waćpan, mości Cedru, niepomału.
43  3,  3 |           drgały.~- Zostaniesz tu waćpan zapewne? - rzekł pieszczotliwie,
44  3,  3 |         rzecz smutna... Więc śpij waćpan! ~- Czy mogę tu gdziekolwiek,
45  3,  6 |           rozkaz: . .: ; :~- Jedź waćpan do wsi Falent Wielkich,
46  3,  6 |          i rzekł do niego:~- Jedź waćpan brzegiem olszyny i bajorów
47  3,  6 | kończystymi stożkami.~- Widziałeś waćpan naszą konnicę? - zapytał
48  3,  8 |          i tylko cesarskim...~- A waćpan co radzisz czynić? - zwrócił
49  3,  8 |           wiem, co mówię!~- Toteż waćpan możesz się głodzić do woli,
50  3,  8 |              To jasne jak słońce. Waćpan widzisz ten plan od czterech
51  3,  9 |     zagadnął oddawcę:~- Czy byłeś waćpan pod Ostrówkiem?~- Tak jest,
52  3,  9 |           widziałem.~-- Widziałeś waćpan? Kiedy i jakim sposobem?~-
53  3,  9 |     powiedzieć...~- Czy nie wiesz waćpan, bo tego w liście nie znajduję,
54  3,  9 |            czy może przechodziłeś waćpan ławę dla działa?~- Nie.~-
55  3,  9 |           kroków.~- Dzielnieś się waćpan sprawił... - rzekł pośpiesznie
56  3,  10|      siedzącego Trepkę.~- Ach, to waćpan!... - wysyczał ze wściekłością,
57  3,  11|          Kichota?~- Równie dobrze waćpan możesz go zabrać, gdzie
58  3,  11|     Świętego Jacka.~- To go sobie waćpan zamykaj!~Najbardziej napastowany