Tom, Rozdzial

1001  2,  17|          obliczu najstarszego.~- Cóż to, dziadku, tak nas bierzesz
1002  2,  17|           wojskowo nie sługiwał?~- A to ci na co wiedzieć?~- Wojskowy
1003  2,  17|               jeśli o nocleg chodzi, to możesz przenocować w tym
1004  2,  17|            doświadczam. Niedobrze by to dla was być mogło. A i dla
1005  2,  17|                   Mówże, bracie, jak to było. Powiadaj!~- Dużo by
1006  2,  17|        siostry. Zapomniał ja już, co to dom, co brat, co siostra.
1007  2,  17|       przyjdzie, serce od nowa gore! To tak dziś, a cóż wtedy! Młoda
1008  2,  17|            ten, woła drugi...~Dziwne to, dziwne zdarzenie - śmiał
1009  2,  17|              mustrę. He, szelmy! Ile to kary, nim człowiek pojął,
1010  2,  17|            węgiersku wyczytywać, kto to na one nasze męstwo wyczekuje.
1011  2,  17|             się tego jak pacierza. A to - pamiętam-Karol Emanuel
1012  2,  17|             wydarł jakisi Piemont, a to książę Parmy, to samo Karol
1013  2,  17|          Piemont, a to książę Parmy, to samo Karol i to samo czwarty,
1014  2,  17|        książę Parmy, to samo Karol i to samo czwarty, ale już nie
1015  2,  17|               ale już nie Emanuel, a to książę Herkules z Modeny
1016  2,  17|              zliczę, panowie bracia, to my wonczas ze trzysta mil
1017  2,  17|              ba! w kompanii! Niechże to kapral wypatrzy, że się
1018  2,  17|            że jeden do drugiego niby to przypadkiem, z głupia frant
1019  2,  17|              milczeniu rozezna. Ileż to razy, braciszkowie moi,
1020  2,  17|              w pola lombardzkie. Tam to one drzewa oliwne, jakobyś
1021  2,  17|         wierzbinę swoją obaczył, tam to brzoskwiniowe sady... Sama
1022  2,  17|             Sam środek opierał się o to stare mieścisko. Generałowie
1023  2,  17|            żołnierz z pieluch, toteż to szło w budy, sięgało ci
1024  2,  17|             bataliach się terał. Tam to zawrzało! Skłębiły się i
1025  2,  17|          stają! Jezusie Maryja! Taże to nasze barwy i znak! Słyszę,
1026  2,  17|        Koenigsegg-Rothenfels! Śmierć to śmierć! Tam w oczach moich
1027  2,  17|               śmiercią mężną skonał. To samo porucznik Rafałowski,
1028  2,  17|           samo porucznik Rafałowski, to samo dwaj Zaderowie na szańcach,
1029  2,  17|          dwaj Zaderowie na szańcach, to samo podporucznicy Borys
1030  2,  17|            polski 750 zabitych.~Taką to ja drogą poszedł w one legiony...
1031  2,  17|            obsaczą nas Austriaki jak to morze, a skoro się poddamy,
1032  2,  17|              ino razem, aby w kupie, to i dobrze. Samego zostaw
1033  2,  17|             niebo a wodę, wyśledzić, to ci ino łza z oka pociecze.
1034  2,  17|           Zatoko moja, zatoko... Jak to tam nad nią stały złomy
1035  2,  17|         szary, drapieżny kaktus. Jak to tam leżą w rozpadlinach
1036  2,  17|            rękawie jak pies-milczek. To nieraz taka desperacka fantazja
1037  2,  17|              buty jeść wrzeszczą, że to w szeregu całym słychać.
1038  2,  17|      towarzysze wzięci w niewolę, co to w kajdankach rozesłani byli
1039  2,  17|             duszy wojska... Hańba by to, prawi, była i zmaza na
1040  2,  17|            naszej kolumnie.~Ostatnia to była nasza piękna chwila.
1041  2,  17|              w służbę króla Etrurii, to znowu, że na żołd cyzalpiński.
1042  2,  17|          świadomsi, że zrobią z nami to samo, co jakiś Wielki Fryc
1043  2,  17|           szedł coraz większy. Wtedy to powstał plan obrony...~Jeden
1044  2,  17|            wyciekło w fosy - i przez to miejsce wpuścić drugą dywizję
1045  2,  17|           Rzecząpospolitą Francuską. To była myśl Fiszera. Wezwano
1046  2,  17|           zredukowali do dziewięciu, to jest zmienili na trzy półbrygady.
1047  2,  17|       maszerować do Mediolanu... Tak to korpusy nasze zostały rozerwane.
1048  2,  17|              legionów. Kiedy już się to dokonało, wówczas przez
1049  2,  17|            jest, panowie bracia.~- I to wy, co się honorem chlubicie,
1050  2,  17|             Dziesiąty tysiąc, a nie, to dwudziesty z kolei przyjdzie
1051  2,  17|        genueńskiego odbiły. Pierwsze to było i ostatnie złamanie
1052  2,  17|        złomami chepa a ślocha. Jakie to ta w nim głosy! Jakie ta
1053  2,  17|      ciemnorudy brzeg. Słyszymy, jak to tam dzwonią w skały rozwścieczone
1054  2,  17|     batalionu Bolesta starszy, który to okręt pod Syrty afrykańskie
1055  2,  17|         suchą drzazgę. Żołnierz jako to żołnierz. Skakał z pokładu
1056  2,  17|           morze dla ochłody. Źle się to najczęściej kończyło: jedni
1057  2,  17|             Przeciwna strona czyniła to samo. Nowy to dla nas był
1058  2,  17|         strona czyniła to samo. Nowy to dla nas był sposób prowadzenia
1059  2,  17|      ciotucha" - żółta febra. Dziwna to była słabość. Jednych zabijała
1060  2,  17|            bezlitosnym konaniem. Tak to nagle, pamiętam, umarł nasz
1061  2,  17|           już upragniona śmierć. Ilu to ja tam kamratów wypatrzył
1062  2,  17|             na ciele i na duchu. Już to było po raku naszego wojowania
1063  2,  17|            Co który powie zdarzenie, to jedno od drugiego lepsze,
1064  2,  17|        diabeł wymyślał. Duszy swojej to już żaden nie czuł czy nie
1065  2,  17|              wszystko jedno: śmierć- to śmierć, a żywot - to żywot.
1066  2,  17|         śmierć- to śmierć, a żywot - to żywot. Darować komu życie
1067  2,  17|         statek szedł kadysi w morze, to znowu środkowa połać żaglów
1068  2,  17|             między sobą:~"Na taki ci to głupi koniec przyszło -
1069  2,  17|           Kadłub okrętu szedł ku nam to prawym, to lewym bokiem,
1070  2,  17|              szedł ku nam to prawym, to lewym bokiem, to kręcił
1071  2,  17|             prawym, to lewym bokiem, to kręcił się w koło, przechylał,
1072  2,  17|           dusza, dusza bez trwogi... To Paulina Buonaparte, siostra
1073  2,  17|             podobne do blekociny. Te to smugowia mokną w porze deszczów,
1074  2,  17|              laskowy orzech. Dopiero to sklamantes! Ból okropny,
1075  2,  17|              sitny przypominało.~Ile to walk, ile pochodów, utarczek,
1076  2,  17|             tylko ramieniu polskiemu to miasto ocalone zostało od
1077  2,  17|            robić? Puścić na wolność, to powiększą armię wroga, wlec
1078  2,  17|           armię wroga, wlec ze sobą, to zdradzą w najgorszej chwili.
1079  2,  17|              Żółta febra... Och, złe to czasy! Tam my w gorącej
1080  2,  17|    Osękowskiego i Rębowskiego... Złe to czasy!~Trzeci batalion 113
1081  2,  17|        utracił sześciuset ludzi. Tak to, panowie bracia: z 3700
1082  2,  17|            redut Carvahanac... W tym to czasie ja sam przebyłem
1083  2,  17|            nowej, nieznanej.~- Bodaj to wszyscy diabli! - zgrzytnął
1084  2,  18|          rzeki zbliżał. Kara główna, to jest śmierć przez powieszenie,
1085  2,  18|           Trepka wymykał się bryczką to tu, to tam, upatrując dyplomatycznie
1086  2,  18|           wymykał się bryczką to tu, to tam, upatrując dyplomatycznie
1087  2,  18|            postanowili wyruszyć niby to na polowanie, konno i z
1088  2,  18|          Dobrze, dobrze...~- Zrobisz to dla mnie. Chodzi o to, żeby
1089  2,  18|        Zrobisz to dla mnie. Chodzi o to, żeby go przebłagać, wystawić
1090  2,  18|            istotę sprawy. Powiedz mu to, słyszysz? powiedz mu to,
1091  2,  18|             to, słyszysz? powiedz mu to, żem wyjeżdżając wiedział,
1092  2,  18|            nie-przebaczać słabostki? to już chyba ja najlepiej!...
1093  2,  18|              opijecie grzanym winem, to nie racja, żeby ludzie o
1094  2,  18|           był ohydny. Dęła śnieżyca, to znowu sypały krupy, raptownie
1095  2,  18|            przystanął i słuchał, jak to wiatr świszcze za każdym
1096  2,  19|           mają być przyprowadzeni na to miejsce tracenia trzej młodzieńcy,
1097  2,  19|     młodzieńcy, skazani na śmierć za to, że się "do Polaków" przekraść
1098  2,  19|             Baum... Ciekawość, czyby to miał być syn konsyliarza?... -
1099  2,  19|      odpowiedział ktoś z tłumu.~- E, to mu ta stary łaskę wyprosi!~-
1100  2,  19|              widział.~- Wysiekierski to samo ma brata urzędnika,
1101  2,  19|       Powiedzcież mi, ludkowie, któż to na trzecim ma dyndać?~-
1102  2,  19|              moja imość.~- Potrzebne to było chłystkom!~- Ba-ba!
1103  2,  19|             serce ściska...~- Ale za to co nauczą, to nauczą...~-
1104  2,  19|                 Ale za to co nauczą, to nauczą...~- Inaczej nie
1105  2,  19|              na Kleparzu.~- I co też to w takim łbie usiędzie! Żeby
1106  2,  19|              tego rozumu nie mieć!~- To ta młodość szelmowska, widzisz
1107  2,  19|         Słyszycie... Za umarłe!~- Co to?~- Dzwon!~- Dzwon, dzwon!~
1108  2,  20|           Dla obudwu spiskowców była to rzecz najobojętniejsza w
1109  2,  20|             Gintułta grudzieńskiego. To go troszeczkę podnieciło.
1110  2,  20|             wszystkim próbować. Było to dla niego obojętną rzeczą,
1111  2,  20|         artyleryjskie mundury.~Cenne to były mundury! W każdym z
1112  2,  20|            palną broń na wypadek. Za to modne kapelusze i futra
1113  2,  20|    troskliwości o konie. Cedro, niby to zabierając się do noclegu
1114  2,  20|       obeszłoby go bardziej, jeśliby to była nawet sama księżniczka
1115  2,  20|     niedorzecznych widm i wspomnień, to znowu miał zamiar podmówić
1116  2,  20|           się naprawdę, zraniłoby go to do głębi jak rozkosz wydarta.~
1117  2,  20|               Nie znam wcale.~- Może to jej imieniny pojutrze?~-
1118  2,  20|            ach, Trepki.~- Prawda, że to Szczepana...~- Jesteś troszeczkę,
1119  2,  20|       wiedział imię tej pani. Zawsze to potrzebne, może się przydać.
1120  2,  20|            przydać. Nawet powinniśmy to sobie obecnie wziąć za maksymę,
1121  2,  20|             naprzód powiedz, skąd... to imię...~- No tak, naturalnie...
1122  2,  20|         mistycznej niejako myśli, że to stać się musiało, że inaczej
1123  2,  20|        nikiej zimna ręka... Sprawiło to w nim szybki i trwogę miłą
1124  2,  20|             chwilę się ukaże... Czyż to możliwe? Helena de With...
1125  2,  20|              zaczarowanym dni, kiedy to po śmierci brata sam jeden
1126  2,  20|           obumarłe serce. Ileż by za to dał, by posiąść na własność
1127  2,  20|          Przyjaciele nie zwrócili na to uwagi. Szelest ucichł. Nastała
1128  2,  20|           Posłuchaj! posłuchaj! Jest to coś fenomenalnego... Przecie
1129  2,  20|          fenomenalnego... Przecie ja to tysiąc... co mówię!... sto
1130  2,  20|              myślałeś? Nie krzycz!~- To samo myślałem!~- Ale co
1131  2,  20|                 Ale co mianowicie?~- To są moje własne myśli!...
1132  2,  20|           myśli!... Rafał! Gdybym ci to mógł słowami wyrazić, jakie
1133  2,  20|          mógł słowami wyrazić, jakie to szczęście i jaki dziwny
1134  2,  20|        wyciągnięte z mroku!~- Jakież to myśli takie znów fenomenalne?~-
1135  2,  20|            marzył takie rzeczy, a on to samo głosił tak już dawno!
1136  2,  20|            głosił tak już dawno! Już to wszystko przemierzył niewymownym
1137  2,  20|           niewymownym rozumem! Jakże to mówi! Posłuchaj tylko...
1138  2,  20|           księżniczka Elżbieta. Była to dwudziestosześcioletnia
1139  2,  20|     niespodziewane przeszkody... Jak to przykro... - ciągnęła z
1140  2,  20|           Jest także w sąsiedniej. I to tyle ich, takie hordy...
1141  2,  20|             ukłonem.~- I nie odwodzi to waćpanów od ryzykownego
1142  2,  20|            ani odrobiny!~Istotnie... to po rycersku. Szczerze podziwiam...
1143  2,  20|          chwili rzekła:~- Skoro tak, to musimy brnąć dalej...~-
1144  2,  20|      przeskoczy tak łatwo.~- Dla nas to tak, jakbyśmy już byli na
1145  2,  20|     dziecięcym prawie uśmiechem.~- I to waszmość, który, jak słyszałam,
1146  2,  20|             prawdy, a co do cesarza, to uwielbiam tylko jednego.
1147  2,  20|          klamki i zgrzyty drzwi. Czy to może towarzysz waćpana pociągnął
1148  2,  20|    gotowością pomagania waćpanom. Bo to z panią dziedziczką sprawa
1149  2,  20|         głębiej, bo mogę przyciąć, a to boli.~- Ale bo pani dziedziczka
1150  2,  20|      dziedziczka nie zwraca uwagi, a to pachnie najgrubszym powrozem.
1151  2,  20|           tym brzydactwem! ~- Bardzo to dobrze. To chwalę.~- A i
1152  2,  20|    brzydactwem! ~- Bardzo to dobrze. To chwalę.~- A i ja tak sobie
1153  2,  20|             i ja tak sobie myślę, że to jest dobrze.~- Cóż jeszcze,
1154  2,  20|                 O, zaraz: staruszku! To się nie godzi...~- Co jeszcze?
1155  2,  20|             dziedzic przyjedzie - co to będzie?~- Nic mię nie obchodzą
1156  2,  20|             muszę; jeśli nie piersi, to pleców nadstawiać pod kule,
1157  2,  20|      waćpanów nocą powiozę, ale jaki to wyda owoc... - dodał szeptem,
1158  2,  20|              karcie przypatrując się to tej, to innej kombinacji
1159  2,  20|             przypatrując się to tej, to innej kombinacji barw. Gdy
1160  2,  20|           oto widok?~- Można.~- Któż to?~- Ten sam, co malował całe
1161  2,  20|               co malował całe album; to widać.~- Któż to?~- Ja to
1162  2,  20|              album; to widać.~- Któż to?~- Ja to malowałam.~- A
1163  2,  20|            to widać.~- Któż to?~- Ja to malowałam.~- A czy można
1164  2,  20|           piękniejsze.~- Dlatego, że to był najulubieńszy mój kąt.
1165  2,  20|             Teraz dopiero poznał, że to jest ta sama księżniczka
1166  2,  20|        rządzącemu w ciemnościach. Ni to nienasycona chciwość tych
1167  2,  20|              Och, i teraz nie byłoby to trudne chwycie gardziel
1168  2,  20|             dziś odebrał!~Ale po cóż to czynić? po cóż to czynić?
1169  2,  20|             po cóż to czynić? po cóż to czynić? Wszakże można raz
1170  2,  20|      Wzniesiesz znowu rękę do ciosu? To i cóż stąd? Dotknąć ustami
1171  2,  20|           rzeka w blasku miesięcznym to lśniła wszystkimi lodami,
1172  2,  20|            lśniła wszystkimi lodami, to gasła w cieniach. Nad jej
1173  2,  20|             się patrząc na te ognie. To on tam ma się udać... Między
1174  2,  20|          wrócić do tego domu. Spełni to dobrowolnie, żeby już tutaj
1175  2,  20|               tylko nie on, który za to prawo gotów jest oddać połowę
1176  2,  21|         dostrzegalnej barwy mchem, a to ich rozkoszne złączenie
1177  2,  21|      Zostanie tutaj za wszelką cenę. To, co raz w nocy prędko pomyślał,
1178  2,  21|        polach. Będzie zachodził niby to z polowania do rządcy. Z
1179  2,  21|              dłoni.~Chodziło tylko o to, jak rozmówić się z Krzysztofem.
1180  2,  21|            trudnościami... Bo czyliż to istotnie nie trąci obłędem
1181  2,  21|       Dopiero los szczęśliwy zdarzył to w następnym Lansjerze. Znał
1182  2,  21|                 Księżniczko...~- Cóż to?...~- Księżniczko...~- Nie
1183  2,  21|           moje nieszczęście...~- Cóż to waćpanu?~- Kocham cię...
1184  2,  21|             w życiu moim. Dlatego... To tylko chciałem powiedzieć...~-
1185  2,  21|             nie wrócisz tutaj? Wszak to już sam wyrzekłeś?~- Tak
1186  2,  21|         starań, żeby skrycie widywać to miejsce. Ale o tym nikt
1187  2,  21|          Lubię tę w sobie pasję. Tam to chodziłam wieczorami do
1188  2,  21|         twoją zbójecką napaścią. Tam to chodziłam patrzeć w mrok
1189  2,  21|       Przeminęło.~- Jeśli rozkażesz, to dziś nad ranem dam się rozstrzelać,
1190  2,  21|       obojętny na wszystko, nawet na to, co się przed chwilą dokonało.
1191  2,  21|           sekundy, które przemijają, to najrozkoszniejsza doba życia.
1192  2,  21|           Nie chciała za nic. Trwało to dosyć długo. Nareszcie Rafał
1193  2,  21|             a mnie możesz, jeżeli ci to w smak pójdzie, zrobić generalnym
1194  2,  21|               Szal. Przebiegała salę to tu, to tam, rozciągając
1195  2,  21|              Przebiegała salę to tu, to tam, rozciągając nad głową
1196  2,  21|          fotela przed ogniem, zajęła to miejsce i przez chwilę nieruchoma
1197  2,  21|           łoskot. Rafał wiedział, co to oznacza. Szukają go. Myślał
1198  2,  21|            czy jeszcze żyć - jednego to niewarte uśmiechu. Ale na
1199  2,  21|           największym gniewem.~- Jak to? Czyż ci nie wiadomo? Byłem,
1200  2,  21|             i w każdej żyle. Chcesz, to pójdziemy w dzień. Cóż mi
1201  2,  21|            pójdziemy w dzień. Cóż mi to szkodzi?~- Ubieraj się co
1202  2,  21|             pacierze nie wyjedziemy, to nie ma co zaczynać, ja nie
1203  2,  21|          Wszystkie, nim je odrzucił, to żabot, to rękawy fraka,
1204  2,  21|           nim je odrzucił, to żabot, to rękawy fraka, przesuwał
1205  2,  21|       Olowski ist aber schön...~- O, to się wie!~Konie wpadły w
1206  2,  21|          tego jazu rosły wikle. Całe to zbocze od strony rzeki pokryte
1207  2,  21|       Przycupnęli. Koń przeleciał.~- To z drugiego posterunku... -
1208  2,  21|             z kilku stron. Stało się to w mgnieniu oka. Zbiegi tyle
1209  2,  21|             oczach zbiegów kiwał się to w tył, to naprzód, charcząc
1210  2,  21|          zbiegów kiwał się to w tył, to naprzód, charcząc i ciągnąc
1211  2,  21|            wydzierając sobie wiosło, to docierali do skorupy lodowej
1212  2,  21|              lodowej tamtego brzegu, to odpadali od niej ku środkowi
1213  2,  21|        boleści skomleć i wyrzekać:~- To ja... To moja wina... Tej:
1214  2,  21|       skomleć i wyrzekać:~- To ja... To moja wina... Tej: ja cię
1215  2,  21|              piękne wigilie śpiewał, to z ciebie będzie najtęższy
1216  2,  21|           płat i zawiń nogi.~Spełnił to wszystko co prędzej, siedząc
1217  2,  21|                Jeżeli chcesz beczeć, to idź sobie osobno, bo gotowi
1218  2,  21|           gotowi ludzie pomyśleć, że to ja cię za uszy ciągnę do
1219  2,  21|          jakby w dzieciństwie. Alboż to, na co patrzą oczy, istnieje?
1220  2,  21|           patrzą oczy, istnieje? Cóż to go zajmowało wczoraj, dziś
1221  2,  21|              wzgórzu nagim sterczało to siedlisko rybackie czy miejsce
1222  2,  21|            mieli do niego interes.~- To przyńdzie pod połednie,
1223  2,  21|           nas za przewóz należy i za to wino, co je to przemycał,
1224  2,  21|           należy i za to wino, co je to przemycał, to wam kazał
1225  2,  21|            wino, co je to przemycał, to wam kazał dać w rękę. Necie...~
1226  2,  21|            dał jej w rękę.~- Trzymaj to, babo, garścią, bo to nie
1227  2,  21|        Trzymaj to, babo, garścią, bo to nie koprowina, ino samo
1228  2,  21|         dookoła i co wymacał dukata, to wszystko, aż do ostatniej
1229  2,  21|       przekrzywiając obojętnie głowę to na prawe, to na lewe ramię.
1230  2,  21|         obojętnie głowę to na prawe, to na lewe ramię. Wreszcie
1231  2,  22|                Niemcy? Nasze? E, jak to Niemcy...~- Teraz tu, podobno,
1232  2,  22|               Co kto lubi. Śmiesznie to powiedzieli...~- A któż,
1233  2,  22|          same uciekły.~- Takie bitwy to aż miło!~- He, he! a bo
1234  2,  22|         Pojedziemy lasami.~- A czyje to lasy?~- Furt grafskie lasy.~
1235  2,  22|        zardzewiałą karabelę. Gdy się to działo, już we drzwi karczemne
1236  2,  22|       opatrywali rękę kolegi. Trwało to chwilę, bo oto zdjęli z
1237  2,  22|            niespodziewanie skoczył w to wywalone okno i połową ciała
1238  2,  22|              Już jak ja go poproszę, to nie piśnie.~- A no rób ta,
1239  2,  22|             się dopiero ożywił. Była to chorągiew pospolitego ruszenia
1240  2,  22|         żeleźcami na końcu. Nie było to wojsko efektowne, niezgrabnie
1241  2,  22|        stanowisko. Jarzymski, widać, to samo odczuwał, gdyż nie
1242  2,  22|          Cedro.~- A twoje Olbromski, to wiem. Znamy się przecie
1243  2,  22|             przecie że szkół. Czegoż to waćpanowie życzycie sobie
1244  2,  22|             rzekł wreszcie:~- Czemuż to koniecznie do Częstochowy?~-
1245  2,  22|              pospolité. Sprawnie się to dosyć szykuje.~- My pragnęlibyśmy
1246  2,  22|            Cedro.~- Do artylerii, a! to co innego. Uprzedzam jednak,
1247  2,  22|         żołnierskie umundurowanie, i to najprostsze, trzeba mieć
1248  2,  22|          rzekł Rafał. - A jeśli tak, to co innego. Przepraszany,
1249  2,  22|          komendantem placu.~- Tak... To bardzo szczęśliwie...~-
1250  2,  22|   szczęśliwie. Mam tu krewnych, moja to jest okolica, wobec czego...~-
1251  2,  22|            czego kto silnie pragnie, to osiąga na pewno, dołożywszy
1252  2,  22|        odpalił z miejsca Jarzymski - to co innego. Ja sądziłem...
1253  2,  22|              uczucia wzbudziło w nim to spotkanie. Coś trupiego
1254  2,  22|         wyłaziło jak spod ziemi...~- To jednak musi być ogromna
1255  2,  22|         sądzę. Oczywiście mówiło się to figurément... Samemu! -
1256  2,  22|                 Owszem, owszem, jest to bardzo zacna myśl dosługiwać
1257  2,  22|        młodzieńcy! Potrzebujemy, ale to potrzebujemy gwałtownie,
1258  2,  22|             lecz dla służby! Przecie to i książę Józef, niegdy wódz
1259  2,  22|         apelu jako szeregowiec... Są to rzeczy znane... Bardzo to
1260  2,  22|            to rzeczy znane... Bardzo to chlubnie świadczy o szlachetności
1261  2,  22|           się w pamięci Rafała. Ileż to lat zbiegło od ławy w Collegium,
1262  2,  22|              i białymi piórami. Sami to byli porucznicy, podporucznicy,
1263  2,  22|              zawiązała rozmowa. Byli to, jak się po prezentacji
1264  2,  22|            dobre, ale bez rasy. Mamy to, co kazali: koń, powiadają,
1265  2,  22|             jest jak się patrzy. Ale to nie oficerskie; tylko jak
1266  2,  22|          żeby choć tego namiestnika, to już szczelnie obsadzone.
1267  2,  22|         mieli z tą naszą wyprawą. Bo to my wyjechali niby na jarmark
1268  2,  22|          rzekę łomot na koniach. Tak to my uśli za granicę. To potem
1269  2,  22|           Tak to my uśli za granicę. To potem światami, Bóg wie
1270  2,  22|        łomotali Niemiaszków.~- Jakże to było?~- A no stoimy tu już
1271  2,  22|              nogi zadarł. Ale gdzież to! Komendant ich, jak tylko
1272  2,  22|     zawrzaśnie na nich po swojemu! A to, widać, tresowane jak pudle...
1273  2,  22|             wyrzną do nas! A niechże to wszyscy diabli! Cóż za szelmowski
1274  2,  22|             był odważniejszy czy co, to spłatał Niemców do woli,
1275  2,  22|         konia ścigłego i nie czekał, to jakoś wyszedł na cało...~
1276  2,  22|             jakoś wyszedł na cało...~To mówiąc, powtórnie wskazał
1277  2,  22|             komendancie, obowiązkiem to jest twoim, żebyś się nam
1278  2,  22|        wystarał o drugi bilard - czy to nie skandal?~- Bilardu nie
1279  2,  22|      odpowiedział Jarzymski - ale za to mam radę dla tych, którym
1280  2,  22|         tamten.~- Czemu nie, jeśli o to chodzi, żeby pokazać, jaki
1281  2,  22|          Góry!~- Cha, cha, ma rację! To prawda... - wołano naokół.~-
1282  2,  22|               No, jak w tym wypadku, to chyba sztuką w pole wywodzić,
1283  2,  22|      żywności. Ale co najważniejsza, to to, że imci pan Trembecki
1284  2,  22|             Ale co najważniejsza, to to, że imci pan Trembecki zabrał
1285  2,  22|              już najmilsza dla ucha, to to, że wziął kasę królewską.~-
1286  2,  22|           już najmilsza dla ucha, to to, że wziął kasę królewską.~-
1287  2,  22|              wziął kasę królewską.~- To chwacko, to wyśmienicie!
1288  2,  22|             królewską.~- To chwacko, to wyśmienicie! Niech żyje
1289  2,  22|              pito, Wosińskiego. Było to zdrowie, widać, godne, skoro
1290  2,  22|             we wszystko. Francuzi za to nie mieli ani jednego działa.
1291  2,  22|            zawołał nagle Olbromski - to ośmielę się i ja prosić
1292  2,  22|             Obrzycka rozstrzelali za to, że Prusakom ludzi wydali.~-
1293  2,  23|             kul, nabojów, skałek. Za to szabel i pik była obfitość.
1294  2,  24|              pomyłkę krótkie, ale za to dawał mu nie buty, lecz
1295  2,  24|            Częstochowy i Koźla. Była to broń zapasowa rozmaitych
1296  2,  24|       żołnierze nosili ładunki. Mimo to wszystko wojsko piesze występowało
1297  2,  24|             egzercerowane en détail, to jest po jednym rekrucie,
1298  2,  24|           nim był, kto był naprawdę, to znaczy Dąbrowski.~Obszlegi
1299  2,  24|             od Kalisza, tam pąsowe - to z Krakowskiego. Generał
1300  2,  24|        koniecznej na strawne - tęgie to było wojsko.~Cały Łowicz
1301  2,  24|            się w obóz wojenny. Jakąż to tam uroczystością było przestrzeganie
1302  2,  24|             przystępować. Chodziło o to tylko, żeby słyszeć groźne
1303  2,  24|        szyldwacha, czy trzeba było o to pytać, czy nie: - Kto idzie? -
1304  2,  24|             co pod Radzyminem widać, to już, psia ich mać, w Galicyi,
1305  2,  24|              Galicyi, a te bliższe - to nasze... Słuchaj! patrzaj!~
1306  2,  24|             z nich jakby kopułę. Był to styl "bizantyjski". W razie
1307  2,  24|       Zdawało się sennemu wojsku, że to łomoce w zmarzłą ziemię
1308  2,  24|             szeroki - słyszyta, jako to tupie!~- Słyszymy, panie
1309  2,  24|         panie wachmistrzu! A kto też to tak może tupać?~- E, gemajny!
1310  2,  24|            może tupać?~- E, gemajny! To i tego nie wiesz! Cesarz
1311  2,  24|              winien...~- A gdzie też to Cesarz jegomość siedzi.tera,
1312  2,  24|            piachy cicho płyną. Gdzie to ta wlazł - Jezusie, Maryja!
1313  2,  24|             przed nim trzymaj! Bo na to wyszło. - Na wieki, prawi;
1314  2,  24|            mi się z tela wynoś! Majn to jest, prawi, faterland,
1315  2,  24|     panowanie i rozkaz. Twoja ziemia to jest teraz moja ziemia...
1316  2,  24|          zgubił, tak zmykasz! Gdzież to je twoja ziemia? Pokaż no
1317  2,  24|        świętej ziemi. Poznałeś, jako to pachnie, kiedy cię z pieleszów
1318  2,  24|            jegomość?~- Nie waż się o to pytać! Nie waż się! Sam
1319  2,  24|          równo i mocno przytroczyć - to ta już pierwsza rzecz! Równo
1320  2,  24|         transport... zbiegów.~Krótko to wszystko trwało. Już w pierwszych
1321  2,  24|              ziemi Polskiej", której to odezwy główne punkty głosiły:~"
1322  2,  24|           znaczne siły Niemców. Była to nie tylko piechota liniowa
1323  2,  24|             czerwonych huzarów. Była to pierwsza utarczka Rafała.
1324  2,  24|          napaść, ile mogło. Pierwszy to raz sześciu trupów, poległych
1325  2,  24|             owdzie, skoro tylko było to możliwe, zabierano ze sobą
1326  2,  24|          Tczewa śpieszyć mogły. Była to pierwsza kolumna wojska
1327  2,  24|        Gniewa i Pelplina szła druga, to jest korpus wojska generała
1328  2,  24|             czyli lewe skrzydło, jak to przewidział Dąbrowski, wnet
1329  2,  24|            się pokazać na oczy, panu to samo. Nie ma już teraz dachu
1330  3,  1 |         Natychmiast wszyscy uczynili to samo, nie wiedząc, o co
1331  3,  1 |              wysadzali z siodeł. Tam to oficer Zaleski, dowodzący
1332  3,  1 |          szybkością, precyzją i, jak to mówią, z chwałą, a pod osłoną
1333  3,  1 |        niezwyczajną wiadomość. Dzień to był upalny. Z kurzawy drożnej
1334  3,  1 |           dokąd chcą, a jego dusza - to nasza dusza.~Nadeszły wnet
1335  3,  1 |          widział tylu. Nie nęciło go to życie.~Dla takiego ideału
1336  3,  1 |             wycieczkę po kraju?... I to już niemożliwe.~Widział
1337  3,  1 |          przecie czytali.~- Będziemy to w onym Kaliszu stoić?~-
1338  3,  1 |   skowronkowe.~- Do stu par diabłów! To ja na musztrę mam jeżdżać
1339  3,  1 |         Warszawie z jednym. ~- No?~- To samo spod Kniaziewicza jeszcze.
1340  3,  1 |       przyprowadził grosmajor.~- Cóż to za broń?~- Z nadwiślańskiej
1341  3,  1 |           zgoła szwagier.~- A za cóż to ich tak sobie ulubił ten
1342  3,  1 |              Hieronim?~- Za co? A za to, co powiem. Wszystko mi
1343  3,  1 |              porządkiem opowiedział, to i ja teraz paniczowi tym
1344  3,  1 |            znaczna w tych miejscach, to stamtąd pierwszy raz dojrzeli
1345  3,  1 |             Fijałkowski mu rzecze na to: "Dobra! Prusaków łupać -
1346  3,  1 |       bośniackich pikinierów konnych to samo szwadron.~Dzień się
1347  3,  1 |          dwanaście wozów kiesonowych to samo, cztery tysiące piechurów
1348  3,  1 |              buchnie nasza pieśń! Za to wszystko ich ten Hieronim
1349  3,  1 |          cyngiel leciuśko pociągnąć, to samo strzeli galanto. To
1350  3,  1 |             to samo strzeli galanto. To się przecie tak zdziwił
1351  3,  1 |          gęba otworem stanęła. Takie to chytre wojsko.~- Nie obmawiaj,
1352  3,  1 |              57 Szwabów piechotnych. To przecie wojska się zadziwiły
1353  3,  1 |           szablę oficerską!..." A na to Pawlikowski jeno ramionami
1354  3,  1 |           ofisie..." Nagradzajże go! To mu dopiero karabin jakisi
1355  3,  1 |           rycerz nad rycerze... A bo to jeden jedyny? Kużden widział
1356  3,  1 |        poczciwie nie kichnął!~- Taka to subordynacja!~- Jak jeno
1357  3,  1 |              my instruktorami - a no to uczę toto ciaciastwo dzień
1358  3,  1 |            jakim!~- Z francuskim, bo to przecie nie polski pułk.~-
1359  3,  1 |             kompanii grenadierskiej, to miał przy czapie kitę czerwoną
1360  3,  1 |             deszczu stoić! Strasznie to piękny strój... Żołnierz
1361  3,  1 |          niewysokie. Nie włócznia ci to, nie dzida, nie pika, nie
1362  3,  1 |             na ziemi postawi u nogi, to ma chorągiewkę tej lancy
1363  3,  1 |    przymocowana. Bije się w pałasze, to lancę rzuci w lewą tulejkę.
1364  3,  1 |        sprawiedliwości mówię... Abom to nie widział? Na koniu siedzi,
1365  3,  1 |       jednego słowa. Choroba wie, co to za ludzie są takie! Niejednegom
1366  3,  1 |            Cicho!~- Co nama! Abo nam to potrza złota-pieniędzy?
1367  3,  1 |             ucztach...~- Ale dokądże to chcesz iść, stary wariacie?~-
1368  3,  1 |              na koń siada, będziemyż to spać? Tak starzy powiadali.
1369  3,  1 |              bez imienia leżą. Aboby to mogło tak być, żeby w tym
1370  3,  1 |         rozwleczone na darmo? Abo my to nie przyśli do swych strzech,
1371  3,  1 |             wiarusów, znajdował. Był to tłum wąsalów, ogorzałych
1372  3,  1 |         cnotliwych", entuzjastów. Za to dla Gajkosia znalazło się
1373  3,  1 |           wolna owym gościńcem. Była to droga ponura, nie rozweselona
1374  3,  1 | przedwiecznych, wędrujących hord, że to modlitwy wieczorne Gotów
1375  3,  1 |       rozejdą między chmury. Z onych to gór podniebieskich wylata
1376  3,  1 |       nieskończenie, tam za oczyma - to także ocean... Olbrzymie
1377  3,  1 |            Zdało się w zmierzchu, że to chropawe skorupy olbrzymich
1378  3,  1 |       skorupy olbrzymich żółwiów, że to krokodyle uśpione, że to
1379  3,  1 |             to krokodyle uśpione, że to kadłuby zabitych i zwalonych
1380  3,  1 |       urwiska i zręby rozwalone - ni to siekiery, ni to młoty i
1381  3,  1 |       rozwalone - ni to siekiery, ni to młoty i piły poczwarne koczujących
1382  3,  1 |             świata plemion ziemi, ni to groty spis, dłuta, widły,
1383  3,  1 |          wydobywał się głos goły, ni to solo dalekie, ni to wieszczba
1384  3,  1 |               ni to solo dalekie, ni to wieszczba o sprawach przyszłych,
1385  3,  1 |              sprawach przyszłych, ni to pienie o dziejach przeszłych.
1386  3,  1 |         głosiła otchłań powieść, jak to w wieczności pracują fale.
1387  3,  2 |            tających śniegów, że całe to przejście musieli odbyć
1388  3,  2 |          paradny strój, a jeszcze na to wciągał lejbik stajenny
1389  3,  2 |        zachwytu. Dawało mu szczęście to przeświadczenie, że mija
1390  3,  2 |        uzbrojonego ludu. Zbiorowisko to za zbliżeniem się jeźdźców
1391  3,  2 |              ani śladu drogi.~W tych to miejscach trafiono na wioskę
1392  3,  2 |              obce duszy, jakieś niby to sformułowanie tego widoku
1393  3,  2 |              palcach, bez wiedzy, że to czyni, coraz ciszej, jakby
1394  3,  2 |        nagłej błyskawicy odsłonione, to znowu kładły się kształty
1395  3,  2 |       zboczenia. Kilkakroć wlazł już to na prawą, to na lewą. Poczuł,
1396  3,  2 |     Kilkakroć wlazł już to na prawą, to na lewą. Poczuł, że idzie
1397  3,  2 |       zadawał sobie pytanie: kto też to może palić te ognie? Wróg
1398  3,  2 |        Daleko zarżał koń... Czyj też to koń? Znowu cisza. Przerwało
1399  3,  2 |           ruszyć z miejsca. Nie było to wcale okno płonące od światła,
1400  3,  2 |              się zorientować, co się to tutaj robi, czym się zabawiają
1401  3,  2 |            niewiele, a przecież jest to właściciel i twórca tej
1402  3,  2 |           pancerz i stopy - wszystko to dawno już było start podeszwami
1403  3,  2 |           drzwi grobowych. Spod nich to wiał ów przejmujący, zwilgły,
1404  3,  2 |   dobrotliwie, z wyrozumiałością, że to sam Bóg karze go zapewne
1405  3,  3 |          Człowiek w górach napotkany to był wróg godzący nożem w
1406  3,  3 |              dla siebie żywioł. Była to rozkosz: wyjść w kilkanaście
1407  3,  3 |             drodze żywej duszy. Ileż to razy topiąc bydło wpadli
1408  3,  3 |              krzykiem i nożami. Były to chłopy proste i dzikie,
1409  3,  3 |             w serce jeźdźca. Wówczas to Cedro poznał, czym jest
1410  3,  3 |      gmachami w kształcie litery C - to jest Calle del Cosso, którego
1411  3,  3 |               Mamiło ich i czarowało to miasto posępne. Nie było
1412  3,  3 |              upór stalowy. Rozumieli to już, że mają przed sobą
1413  3,  3 |             regularne oddziały. Były to kohorty, które przyciągnął
1414  3,  3 |              ścianach wypadały coraz to nowe szeregi wystrojonych
1415  3,  3 |            Ani jednej myśli... Gdzie to on jest i co robi? Co to
1416  3,  3 |             to on jest i co robi? Co to za wory i do czego? Huk
1417  3,  3 |              jęki umierania... Gdzie to on tu jest'?~Tuż obok pod
1418  3,  3 |            widzi tego człowieka, czy to może mu się przypomina jakiś
1419  3,  3 |           koń w kieracie - jakie też to chłopczyki będą znowu nasypywały
1420  3,  3 |           zginęło pod gruzami muraw, to teraz konało pod bagnetem.
1421  3,  3 |           linii tego kwadratu, która to linia musiała znowu łączyć
1422  3,  3 |            worów z piaskiem. Na nich to czyhali ludzie pokrwawieni,
1423  3,  3 |          jakie półtora łokcia. W tym to występie były na wszystkich
1424  3,  3 |         Krzysztof uważnie zmierzył w to okno. W tej samej chwili
1425  3,  3 |              nitu. Żołnierz pchnął w to miejsce bagnetem, ale uderzył
1426  3,  3 |           mężczyzn uzbrojonych. Byli to księża. Pistolety dymiły
1427  3,  3 |              stanął przy ułanie. Był to człowiek w sile wieku, z
1428  3,  3 |      kamienicy. Domyślił się, że ona to biegła przed nim w mroku
1429  3,  3 |         zaklęcia i szlochy. Wszystko to ucichło, gdy mazowieckie
1430  3,  3 |          szarpały go jak obcęgi.~Nic to innego, tylko odwet za tamte
1431  3,  3 |          prędzej, namiętniej bełkocą to słowo...~Spróbował poruszyć
1432  3,  3 |          trzyma ze wszech sił.~- Jak to? - począł mamrotać do nich
1433  3,  3 |            ją dopiero poznał... Onaż to na nim leży?~- Jakże cię
1434  3,  3 |             od jednego tchu:~- No!~- To ja ciebie, ślepego, od haniebnej
1435  3,  3 | sprawiedliwości nie było, żeby tobie to na sucho uszło! A i cóż
1436  3,  3 |       strasznymi oczyma. Milczeli.~- To już chyba chodźmy... - rzekł
1437  3,  3 |             łeb! - wrzasnął drugi.~- To strzelaj, gałganie! - zawołał
1438  3,  3 |             między lansjery, jak cię to stuletnie baby na podłodze
1439  3,  3 |           Konik polny...~- A jakiego to tonu ze siebie dobył, słyszeliście?~
1440  3,  3 |            albo nasza głośna chwała! To wam trza wiedzieć, że za
1441  3,  3 |               A jak zobaczą, jakiego to my im ta piwa nawarzyli,
1442  3,  3 |              z wyniosłą wicią. Z tej to wieży waliły w szturmujących
1443  3,  3 |             strzelać w tłum. Dało mu to zapomnienie o chwilach poprzednich.
1444  3,  3 |             nie cofnął się jeszcze w to przejście, lecz podzielony
1445  3,  3 |              poznał go od razu.~Ach, to znowu ten jakiś Wyganowski...
1446  3,  3 |               Chwała im wieczna! Oni to mię wciągnęli...~- Co do
1447  3,  3 |               pergaminie i, dajmy na to, piaskowcu - te chlubne
1448  3,  3 |         Hamilkara pod Saguntem, bo i to się na wojnie przytrafia.~
1449  3,  3 |               że klękaj kto żyje! Bo to, widzisz, ascetki. Zakaz
1450  3,  3 |          większość. Nie powiem, żeby to im nie sprawiało przykrości,
1451  3,  3 |        później...~W oczach jego, gdy to mówił, siedziało ponure
1452  3,  3 |             dawno nie spałem.~- Ależ to doprawdy rzecz smutna...
1453  3,  3 |          spocząć wygodnie, gdyby nie to, że są chwilowo zajęte.
1454  3,  3 |   nieznajomych rycerzy. Dawno im się to nie zdarzało na tym padole.~-
1455  3,  3 |         zdarzało na tym padole.~- Są to żołnierze pana kapitana? -
1456  3,  3 |            moi, są Francuzi.~- Gdyby to ode mnie zależało... - począł
1457  3,  3 |          mogąc słów znaleźć - gdybym to ja... Kazałbym strzelać
1458  3,  3 |              Na miły Bóg... przecież to... wieszać jak kundlów!~-
1459  3,  3 |            jeden szczegół twą uwagę: to jest, proszę cię, wojna,
1460  3,  3 |         przypuszczałem...~- Z czegoż to można przypuszczać? - zapytał
1461  3,  3 |             podobnie wariackiego. Bo to ani w kampaniach włoskich
1462  3,  3 |               coś się, u pioruna, za to należy od tych, którzy żyją!
1463  3,  3 |          między jego dziewoje, cośmy to tutaj czynili. Ale najważniejsze
1464  3,  3 |           czynili. Ale najważniejsze to to, że znaczna część ofiar
1465  3,  3 |        czynili. Ale najważniejsze to to, że znaczna część ofiar
1466  3,  3 |        piersiach, dłoń z dłonią, jak to wyobrażali średniowieczni
1467  3,  3 |              z palcami prawej. Czynu to pobieżnie, ze spokojem i
1468  3,  3 |         chwili przypomniał sobie, że to jego ktoś dziś przezywał
1469  3,  3 |           Jestem proch i popiół...~- To śpij... - mruknął Cedro.~-
1470  3,  3 |     odwracając głowy.~- Mam dosyć.~- To idziemy.~- Jestem gotów.~
1471  3,  3 |         drzwi. Nikt nie wiedział, co to za gmach. Bramy miał potężne,
1472  3,  3 |           drugie piętro. Sądzono, że to jest klasztor. Otwarto młotami
1473  3,  3 |            Runęli właśnie na ziemię. To jeden, to drugi był na wierzchu.
1474  3,  3 |         właśnie na ziemię. To jeden, to drugi był na wierzchu. Szarpali
1475  3,  3 |         rozchylone niebiosa-wszystko to buchnęło w przychodniów
1476  3,  3 |         volabo et requiescam..".~Był to okrzyk tak niewymowny, że
1477  3,  3 |              niepodobieństwem, by na to wołanie nie odezwała się
1478  3,  3 |            do piersi nie wiedząc, że to uczynił. Kapitan spojrzał
1479  3,  3 |          nieufnie, półszyderczo, jak to było w lego zwyczaju. Nagle
1480  3,  3 |             krótko i skrycie. Pokrył to sztucznym a głośnym i forsownym
1481  3,  3 |             kaszlem. Zdarzało mu się to, widać, często, gdyż natychmiast
1482  3,  3 |              dala już widać było, że to miejsce pełne jest szykan.
1483  3,  3 |        nakazująca popchnąć i zdeptać to, co upada bez sił, rozlegała
1484  3,  3 |         galerii portyku pokotem. Był to sen twardy i zaiste kamienny.
1485  3,  3 |     ciemności. Zdało się idącemu, że to głowa niewidzialna spoczęła
1486  3,  3 |           czarne okna i drzwi. Jakże to wszystko okrutnym przemówiło
1487  3,  3 |          Cedro uczuł taki ból, jakby to jego te wszystkie strzały
1488  3,  4 |            dalekiej przeszłości, jak to w piersi tworzy się nagle
1489  3,  4 |         skrzypiec rzuconych. Nędzneż to deski! Struny żywe, struny
1490  3,  4 |              wydęć kamienia.~- Tyżeś to jest, przeznaczenie moje? -
1491  3,  4 |      Przyjacielu, przyjacielu... Tyż to obejmiesz piersi moje, kamieniu?
1492  3,  4 |           piersi moje, kamieniu? Tyż to ostatnia ucałujesz me usta,
1493  3,  4 |           głębokie westchnienie. Cóż to jest wokoło?~Zeszły się
1494  3,  4 |              ucisku śmierci!~- Tyżeś to jest ze mną - szeptają usta -
1495  3,  4 |           siostrzyczko-rezedo? Tyżeś to przyszła na martwe ugory
1496  3,  4 |              zawzięte kowaliki. Małe to musi być jak polne świerszcze...
1497  3,  4 |       zdobycie sztandaru... Czy tak? To rzeczy zgoła różne, braciszku
1498  3,  4 |            zabawny...~Mówisz, że nam to sądziły dzieje... Nie to
1499  3,  4 |             to sądziły dzieje... Nie to nam sądziły dzieje, co gorsze
1500  3,  4 |             gorsze albo lepsze, jeno to, co najpodlejsze, co nogami