Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           na stanowisku, jak ogary pana krajczego Olchowskiego...~-
 2  1,  1 |       kilku ludzi. Jedni wysadzali pana, inni zabierali się do wydobywania
 3  1,  1 |     Osobliwie suka. Chodź no tu do pana, Wisełka.~Przygarnął sukę
 4  1,  1 |          na komisją do wielmożnego pana, jako do zwierzchności gruntowej,
 5  1,  1 |           do nadwornego komisarza, pana barona Margelika, z życzeniem
 6  1,  1 |            przy wjeździe jegomości pana hołdowniczego, księcia Auersperga.~-
 7  1,  1 |           powozach, dwór jegomości pana hołdowniczego, wreszcie
 8  1,  1 |      pracować na rzecz wielmożnego pana nie więcej nad trzy dni
 9  1,  1 |           urzędnik, że ledwie ruch pana spostrzegł.~- Nabijaj! -
10  1,  1 |           kmieć, skrzywdzony przez pana, żadną drogą samowładnie
11  1,  1 |            wsi i w oczach tego oto pana komisarza sto pięćdziesiąt
12  1,  3 |         sekundy.~Z nagła dostrzegł pana Filipa i głęboko wciągnął
13  1,  4 |           kącie. Z rozkazu starego pana do dnia budził go podstarości
14  1,  4 |   odniesione do kancelarii starego pana, miał rozkaz zjadłszy kolację
15  1,  5 |        twarz i mówił w nią:~- Znaj pana, znaj pana!... Za Baśkę!~
16  1,  5 |           w nią:~- Znaj pana, znaj pana!... Za Baśkę!~Wyrwał z paszczy
17  1,  8 |           tombe... No, a u księcia pana co nowego słychać?~- Nic
18  1,  8 |         ironia wionęła przez twarz pana, gdy to mówił.~- Cincinnatus... -
19  1,  8 |         lipy, zbliżył się do swego pana i zaczął do niego coś mówić
20  1,  9 |      wieczny spoczynek ciało swego pana a towarzysza.~Ledwie to
21  1,  9 |        broń Boże?~- Proszę księcia pana... my obadaj z bratem nieboszczykiem...~-
22  1,  11|            Wina to siostry księcia pana... - rzekł Rafał.~- Jakimże
23  1,  11|             upamiętaj się, na rany Pana naszego Jezusa Chrystusa,
24  1,  13|         nic innego, tylko pożegnać pana generała.~Dąbrowski wyciągnął
25  1,  15|         zwykle. Nawet na wykładzie pana Lody, "profesora Logiki
26  2,  1 |       Jestem do dyspozycji księcia pana.~- Dobrze. Umiesz po niemiecku?~-
27  2,  1 |       rozumiesz.~- Słucham księcia pana.~- Teraz idź spać i posilić
28  2,  1 |        sali wysokiego, barczystego pana. Nowo przybyły miał ogromną
29  2,  1 |            ach, dekoracje "pędzla" pana Smuglewicza i wycie tych
30  2,  2 |         przyjemnie poznać waszmość pana.~- Będziemy teraz mieli
31  2,  3 |    pierwszy raz za zdrowie króla i pana naszego Fryderyka Wilhelma!
32  2,  12|       butelki.~- A ja tu czekam na pana.~- Co za pana?~- A czekam
33  2,  12|            czekam na pana.~- Co za pana?~- A czekam z rozstawnymi
34  2,  12|         Jakże? Stokłosy!~- Bój się Pana Boga... Wstyd mię wracać
35  2,  13|          Cedro...~Policzki starego pana wolno się zabarwiły i radość
36  2,  13|            zbiry, tytułować jaśnie pana nie inaczej, tylko jaśnie
37  2,  14| sarmackiego kroju.~- Upadam do nóg pana hrabiego!... - wołał schodząc
38  2,  14|          przykrością.~- Witam i ja pana posła, dobrodzieja mojego,
39  2,  14|       mocno z poznania przyjaciela pana hrabiego i służby moje pokorne
40  2,  14|          moje sądy. Oto przyjaciel pana hrabiego mógłby w istocie
41  2,  14|    nadwerężył...~- Może tedy można pana tytułować przynajmniej szwabskim,
42  2,  17|      zostały rozerwane. Usiłowania pana generała żadnego nie odniosły
43  2,  20|            usłyszał, że żoną owego pana Ołowskiego jest księżniczka
44  2,  20|   żołnierzem. Co mi tam. "Nie masz pana nad kułana, a nad lancę
45  2,  20|           Miło nam poznać waszmość pana... - kłaniał się Cedro. -
46  2,  21|           ruchem prawicy wskazywał pana domu.~Kalwicki oczekiwał
47  2,  21|         przezwyciężyć nawet prośby pana Ołowskiego, przystała wreszcie
48  2,  22|           szlachty pod sprawą imci pana Trembeckiego...~- Nasz oddział!~-
49  3,  3 |          padole.~- Są to żołnierze pana kapitana? - spytał Krzysztof.~-
50  3,  5 |         Penas mieściła się kwatera pana Hupeta. Był już zmierzch,
51  3,  5 |          krzyczał Niezabitowski.~- Pana Stokowskiego niesiemy...~-
52  3,  10|         Jadę jako domowy jegomości pana Cedry...~Spojrzał dawnymi,
53  3,  10|       możnego dziedzica, od jaśnie pana, wypełzło z warg:~- Kiedyż
54  3,  11|      kilkanaście kroków od okna.~- Pana Saniewskiego lamus gore! -
55  3,  13|          krzyczał nań Olbromski.~- Pana zabili.~- Kto zabił?~- Wojsko.~-
56  3,  17|             jako żem nigdy takiego pana Cedra na oczy nie uświadczył.~-
57  3,  17|       Cedro.~- Dopraszam się łaski pana porucznika... -począł bełkotać
58  3,  17|           Jużci ja, według rozkazu pana porucznika... Jako że i