Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       mgłami Łysicy. Tu i owdzie stała samotnica, której gałęzie
 2  1,  1 |       prostych fornalskich sanek stała już przed niskimi drzwiami.
 3  1,  3 |     wodzie, która cienką warstwą stała na tym lodowisku, zmurszałym
 4  1,  4 |   odjechał do domu.~Ta niedziela stała się jakby granicą nowego
 5  1,  4 |        twarzy, upał rąk...~Dusza stała się czarną i rozpaloną.
 6  1,  5 |      wiedzieć, co się to dzieje. Stała cicho, żując wędzidło i
 7  1,  5 |         Jakże wielbił swą Baśkę! Stała się oto dla niego wszystkim:
 8  1,  5 |       rzuciła się w tył i chwilę stała przerażona, bez życia, patrząc
 9  1,  6 |     przestworzu bez końca. Głowa stała się głazem lecącym w przepaść,
10  1,  7 |          sama droga. Na rozstaju stała figura. Ostre zapachy młodych
11  1,  7 |  zielonych pól. Większość wiosek stała jeszcze pustkowiem, gnieździła
12  1,  7 |      stawem, na płaskim wzgórku, stała nieruchomą tarczą szmaragdowa
13  1,  8 |        dalszą wędrówkę. Strzelba stała obok niego, torbę miał pod
14  1,  8 |          upadła na poręcz. Twarz stała się blada jak masa gipsowa.
15  1,  8 |         szczycie obłoku. Wkrótce stała się świetlista i silna niby
16  1,  8 |          gór. Solenna cisza nocy stała nad tym szlakiem, płonącym
17  1,  11|         siostra rodzona księcia, stała mu ciągle w oczach. Był
18  1,  12|         i królowie? Świątynia ta stała już taka sama, kiedy Mieszko
19  1,  12|            Nad swobodnymi wodami stała ta droga wzdychania w obliczu
20  1,  16| nieobecności dojrzała, wyrosła i stała się piękną dziewczyną. Rzadko
21  2,  3 |           a w całym zgromadzeniu stala się solenna cisza. Rafał
22  2,  5 |          tworzyły ją od tygodni. Stała teraz nad ziemią straszna
23  2,  5 |          nieskończoności nieba i stała tak długo, kołysząc się
24  2,  6 |        wsi karczmą. Obok karczmy stała chata pod cieniem wielkich
25  2,  7 |           Góry, doliny~Chata ich stała samotnie u skraju puszczy.
26  2,  7 |     progowi, żeby boso i tak jak stała iść cicho, zrazu po kamiennych
27  2,  9 |        ślepym i głupim ciężarem. Stała się jakoby chytrym a podłym
28  2,  17|         racje jadła i wody. Woda stała się brudna, cuchnąca, pełna
29  2,  17|             l'Argonaute" i inne. Stała nas garsteczka na brzegu,
30  2,  18|      głębiach ciemnego powietrza stała samotna gruszka polna z
31  2,  20|         z miejsca i obrócił się.~Stała przed nim księżniczka Elżbieta.~
32  2,  20|           nie dawna księżniczka. Stała pani Ołowska, dwakroć, trzykroć,
33  2,  20|      jedną, która mu się od razu stała pocieszycielką:~Idę sobie
34  2,  20|           lecz wzmogła, że teraz stała się równą nieskończoności.
35  2,  21|     Jakże była piękną!~Głowa jej stała się podobną do odwiecznej
36  2,  21| wstydliwości i bojaźni, tancerka stała się podobną do muzycznego
37  2,  21|        świtanie, ale noc jeszcze stała. Prószył lotny śnieżek.
38  3,  1 |     miejsca. Dziesiątego czerwca stała kwaterą w Ostradzie, stoczyła
39  3,  1 |     łańcuch śnieżnych Pirenejów. Stała przed nimi na południu niezmierzona
40  3,  1 |         jeszcze załamanie drogi. Stała tam wioska złożona z kilkudziesięciu
41  3,  1 |     brzegu morza, kiedy niedawno stała wśród rozległej płaszczyzny
42  3,  3 |           mara! Nie będziesz nam stała przed oczyma, zmoro przeklęta!
43  3,  3 |   powierzana kapitanowi Hupetowi stała pod Monte Torrero. Artylerzyści
44  3,  3 |     wykaszlać:~- Mademoiselle...~Stała przed nim blada, zbielała
45  3,  3 |  przypomnieć sobie tego oblicza. Stała się jak gdyby widmo we śnie
46  3,  3 |          widmo we śnie widziane. Stała się czymś tak niedokładnym
47  3,  6 |       skrzydła, z miejsca, gdzie stała ostatnia wedeta, wejść w
48  3,  6 |        po deszczach nizina Rawki stała pod płytkim zalewiskiem,
49  3,  6 | Rożnieckiego z czterema działami stała nieruchomo pod Janczewicami,
50  3,  6 |    stęchłe. Za pierwszym pokojem stała otworem stancyjka wygodniej
51  3,  6 |       jak i dnia poprzedzającego stała konnica Rożnieckiego. Część
52  3,  6 |      Rożnieckiego oddaliła się i stała w oczach także wędrownym,
53  3,  7 |     ocknął się nade dniem. Szopa stała z dala od drogi, usłyszał
54  3,  8 |          cmentarza. Mgła jeszcze stała nad nizinami, nad łachami,
55  3,  10|        ziemia, odziana we zboża, stała się mokra i miąższu od fali.
56  3,  10|       oficerków grał. Panna Mery stała obok instrumentu. To samo
57  3,  11|       jeszcze kościół. Świątynia stała przed nim w lunie, w blasku