Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         one kamionki dokoła moich pól! Latami ten człowiek...
 2  1,  2 |         kilkunastu rozzutych i na pół odzianych brało na bary
 3  1,  5 |           krótko, jakieś najwyżej pół godziny. Cześnik leżał już
 4  1,  5 |     samotny jarząb przydrożny, do pół zadęty przez wiotkie śniegi.
 5  1,  7 |           tego wynikła, gdy go na pół martwego znaleziono w chłopskiej
 6  1,  7 | przestrzeni wiał z tych dorodnych pól, odsłonionych ku niebu;
 7  1,  7 |     figura. Ostre zapachy młodych pól teraz ją owiewały, cierpkie
 8  1,  7 |       sobie śmiertelnie chorą, na pół umarłą duszę, nie umrze
 9  1,  7 |           Jechali wolno w poprzek pól otoczonych borem, później
10  1,  7 |       usypiających między sadami, pól zielonych. Wzrok i myśl
11  1,  7 |           zburzonymi ścianami, do pół strącone kominy i piecowiska
12  1,  7 |          oczy ze środka zielonych pól. Większość wiosek stała
13  1,  8 |      brzozowego gaju, który wśród pól dawniej wyprawionych pozostał,
14  1,  8 |           Zdarzało się, że nieraz pół dnia przeleżał na wznak
15  1,  11|          z uśmiechem niebiańskim, pół smutnym, pół litosnym, z
16  1,  11|         niebiańskim, pół smutnym, pół litosnym, z jakimś cichym
17  1,  12|       dobrowolnie łudzili się, na pół świadomie przeceniali rzeczy
18  1,  13|        wilgotnymi chmurami, wśród pól jak oko sięgnie zarosłych
19  2,  2 |            wypowiadając zdania na pół rozumiane przez nowego słuchacza,
20  2,  2 |          na dymiącym śniegu wśród pól. Widział śmierć, która idzie.
21  2,  4 |          na dymiącym śniegu wśród pól. Widział śmierć, która idzie.
22  2,  11|         tętnem, a nogi drżały. Na pół skostniali, śmiertelnie
23  2,  11|    zastępowało drogę i zasłaniało pół nieba inne zjawisko. Więc
24  2,  15|      liście szeleszczą. Z dala, z pól, polatał chłodny wietrzyk.~
25  2,  16|     bezwładem. Gdy wiatr powiał z pól, leciały za jego wolą te
26  2,  17|          ten bagnet. A ile takich pól przemierzył ja w pierwszej
27  2,  17|          co do nogi. Nie upłynęło pół godziny, już ani jeden nie
28  2,  17|           Châlons-sur-Marne, dano pół żołdu. Ale skoro człowiek
29  2,  18|   ludzkiego głosu, jakby słowo na pół wyrzeczone, które twarda
30  2,  21|          z polowania do rządcy. Z pól widać ten pałac. Oglądał
31  3,  1 |    Francji. Szarobłękitne obszary pól z wolna, z wolna ginęły
32  3,  3 |      rzeczy drzemał, był w stanie pół snu, pół jawy. Widział i
33  3,  3 |    drzemał, był w stanie pół snu, pół jawy. Widział i słyszał
34  3,  5 |       Niezabitowski z głową przez pół obwiązaną chustką. Obok
35  3,  5 |         izbę od następnej była na pół wywalona i przez okrągły
36  3,  6 |          wszedł w lasy.~Suche, na pół liściaste bory ciche były
37  3,  6 |    zwanego Dębakiem, przez środek pól szedł miarowy, chrzęstliwy,
38  3,  6 |          piersi wroga, drzewca na pół łokcia od końca wziął pod
39  3,  6 |           zapamiętał sobie ten na pół rozwalony parkan, który
40  3,  6 |         do wsi Falent Wielkich, o pół wiorsty za folwarkiem leżących
41  3,  6 |        jego strzemion kudłate, na pół odziane w wełniaki, brudne
42  3,  7 |    przyrządy operacyjne stary, na pół oślepły Andrzej. Rafał widział
43  3,  8 |           rogatywka... - mówił na pół do siebie. - Niczego...
44  3,  9 |         parku, wąskie, dzikie, na pół zarosłe, pełne były mgieł,
45  3,  9 |      godzina dziesiąta, kwadrans, pół godziny, trzy kwadranse,
46  3,  10|           jeno zmiany w zasiewach pól, w koronach drzew, w barwach
47  3,  10|        wyraz twarzy zobojętniały, pół smutny, pół szyderczy i
48  3,  10|         zobojętniały, pół smutny, pół szyderczy i owo niby to
49  3,  10|        trawami łąk, w pas zbożami pól. Szeroką drogą migotliwie
50  3,  10|          splótłszy się z kolorami pól tworzyły obraz zachwycający.
51  3,  11|       siebie na poły człowiekiem, pół duchem i dochodził do stanu
52  3,  11|          ogień na wsze strony. Na pół rozbudzony oficer usłyszał
53  3,  11|        padają wciąż brandkugle, z pól sandomierskich puszczone
54  3,  12|        Zofka! Ogromna kobieta, na pół ubrana, przy nadziei, w
55  3,  12|          przymkniętymi oczyma, na pół przytomny, patrzący w jeden
56  3,  14|      Aragonii? Zrozumieszże szept pól żytnich, szelest pożółkłych
57  3,  17|         niewysłowiony tych nowin, pól, płotów... Spojrzał na dom