Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |           ku niemu...~- Gdzież jest dom rodziców waćpana? - pytała
 2  1,  2 |           Ja sam będę dopomagał, bo dom nasz stary, niski i niepiękny.
 3  1,  2 |    niepiękny. Musiałby rodzic drugi dom wystawić.~Powiedziawszy
 4  1,  2 |           dzisiejszego, z kopyta do dom i przyjmuj na ganku!~Kawaler
 5  1,  2 |              śmiejąc się chytrze:~- Dom ciasny, na miły Bóg, ciasny,
 6  1,  2 |             ktoś inny. - Szlachecki dom ciasny, a miejsca w, nim
 7  1,  2 |        ciasta. Gwar rozmów napełnił dom cały aż do ostatniej sionki,
 8  1,  2 |          drzazgi rozsiepie ten cały dom, wyzwie tu wszystkich i
 9  1,  3 |           ciemności. W mgnieniu oka dom się poruszył. Zabłysły światła.
10  1,  4 |              To samo zresztą czynił dom cały. Od szeregu lat szło
11  1,  5 |           dworu. Raz sądził, że ten dom jest dalej, to znowu, że
12  1,  5 | podniecający zapach zdawała się ten dom otaczać. Czuł bezsilność
13  1,  7 |      dzikiej, zajadłej wściekłości. Dom cały drżał z trwogi. Przypomniano
14  1,  7 |         siebie i objął widny z dala dom i okolicę. Wpatrzył się
15  1,  7 |             jako kwiat czereśniowy. Dom był pusty, niemy. Ramy okienne
16  1,  7 |         brat tajemniczy, który poza dom rodzinny gdzieś na świat
17  1,  7 |         wydźwigniem. Gdym wrócił do dom i zaczął rozmawiać z ojcem,
18  1,  8 |        odjechał. Wówczas zlustrował dom cały. Niektóre rzeczy wspaniałomyślnie
19  1,  9 |             Chciej uważać trudno za dom własny... Zupełnie jakbyś
20  1,  13|            jednego z przechodniów o dom Julii i wkrótce przyprowadzony
21  1,  15|           Rafał został na ulicy. Do dom wracać nie miał ochoty ani
22  1,  16|          niski, szary, białościenny dom wydał upragnionym i drogim!
23  1,  17|            od zaprawy otaczał każdy dom płonącą atmosferą. Książę,
24  2,  1 |        dajesz radę?~- Ekwipaż mam i dom prowadzę. Żyje się w świecie,
25  2,  5 |         czerwcowa zeszła na ogród i dom, objęła wszystko wrzącym
26  2,  6 |           światłem księżyca, a cały dom w mroku ginął. Na tej ścianie
27  2,  12|             zdrowie swej rodziny, o dom i tysiące drobiazgów. Znać
28  2,  14|           chłopi podejdą w nocy pod dom, wywleką cię z łóżka i łeb
29  2,  17|            drzew otaczających stary dom w Stokłosach rozpostarła
30  2,  17|            otaczając go kołem.~- Do dom, do swego kukrzyska idę
31  2,  17|   płaszczyzny. Idę obaczyć ojcowski dom, barniaki swoje po piachach,
32  2,  17|             Zapomniał ja już, co to dom, co brat, co siostra. Idę,
33  2,  17|             ciebie wszędzie otwarty dom rodzinny.~- Bóg zapłać za
34  2,  17|            my powiedzieli sobie: do dom wracać, półtorak broźnić,
35  2,  18|           na uboczu został rodzinny dom. Krzysztof raz tylko rzucił
36  2,  21|         saniach i poduszczał konie. Dom zajęty na kwaterę oficera
37  2,  21|            szablą kierunek i daleki dom.~- Prowadź nas! Komendant
38  2,  21|      naprawdę istnieje ten wyniosły dom? Czy było w czasie szczęście,
39  2,  22|       białych a splątanych konarów. Dom był murowany z cegły, pod
40  2,  24|              w gęsty dym, zdobywano dom po domu, stodołę po stodole.
41  2,  24|           wojsko rzuciło się na ten dom i przetrząsnęło jego wnętrze
42  3,  3 |          śmierci nawiedzające cichy dom. Rękoma wiedli po ciemnych
43  3,  3 |      pardonu. Ręczę ci, że nastopny dom podda się nam dobrowolnie,
44  3,  3 |            wcale. Sądzili zrazu, że dom ten nie będzie wcale broniony.
45  3,  7 |          wreszcie przypomniał sobie dom księcia Gintułta i prosił,
46  3,  8 |      galicyjskiej niedoli, gdy masz dom i wioskę pod bokiem.~Wkrótce
47  3,  8 |          walić przede wszystkim mój dom "Pod Blachą", jeśli przyjdzie
48  3,  10|     przyjechało, tylu naszło! Pełen dom... Zdrowi, rumiani, weseli.
49  3,  10|        tutaj jak ci oto, którzy mój dom napełnili weselem... Ale
50  3,  14|        marzeniu Olszynę i Stokłosy, dom rodzinny, ojca, Mery i Trepkę.
51  3,  17|                                     Dom~W urzędzie regentowskim
52  3,  17|             roku budował dla siebie dom.~Dom był z modrzewia i wielkiej
53  3,  17|             budował dla siebie dom.~Dom był z modrzewia i wielkiej
54  3,  17|             co ja tu mam do roboty! Dom stawiam!~- Dom stawiasz! -
55  3,  17|           do roboty! Dom stawiam!~- Dom stawiasz! -wybuchnął Cedro
56  3,  17|          pól, płotów... Spojrzał na dom bielejący w oddali między
57  3,  17|             i ja... do pioruna!~Już dom był blisko. Ledwie wysiedli,