Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |             Pilnowałbyś strzelby...~Szli tak dość długo z góry w
 2  1,  2 |         Były chwile nadziemskie, że szli obok siebie z utopionymi
 3  1,  3 |       kołysała. Młodzieńcy chyłkiem szli w kierunku Złotej i widnego
 4  1,  3 |     obiedzie jak o rzeczy okropnej. Szli tedy obejrzeć własnymi oczyma,
 5  1,  3 |          giną bez ratunku, bo znowu szli na dno razem z ułamaną taflą,
 6  1,  3 |    przybiegli do ogrodów miejskich, szli po zapłociu ich aż do swego,
 7  1,  3 |             mieszkania i niby widma szli przez tę stancję. Słychać
 8  1,  4 |           Piotr i zabierał ze sobą. Szli po ciemku świecić latarnią
 9  1,  5 |     schyliły się ku sobie, wsparły. Szli nie mówiąc.~Łaska miłości
10  1,  8 |           wreszcie, ostatni, którzy szli za mną trop w trop na górę
11  1,  9 |      sutanny ruszył przodem. Za nim szli ludzie z pochodniami. Tuż
12  1,  12|          pierwsze rzędy infanterii. Szli ludzie przywaleni kurzem
13  1,  12|       zamknięte oczy, zacięte usta. Szli wielkim, twardym, młodym,
14  1,  12|           Widać tam było dalej, jak szli na okręt, jak ich napadła
15  1,  13|             dwanaście armat! Tam to szli i nasi z szefem Liberadzkim
16  1,  14|            z plemieniem germańskim. Szli przeciwko naszym czworobokom
17  1,  17|        zobaczył nareszcie i swoich. Szli w porządku z obnażoną bronią.
18  1,  17|            dala w ulicy. Oficerowie szli równo z nią krokiem chyżym.
19  2,  1 |           bocznych skrzydeł pałacu. Szli przez długie korytarze,
20  2,  1 |         dopytać się o Jarzymskiego. Szli w kilku, prędko, bocznymi
21  2,  7 |           Do dnia, w pogodne czasy, szli w góry. Helena ubierała
22  2,  7 |           dwu limb zrosłych od lat, szli oczyma po niezmierzonych
23  2,  7 |             Wtedy wstawszy z miejsc szli do niego prędko w odwiedziny. "
24  2,  11|           surowe milczenie. Wszyscy szli wolno, skradając się na
25  2,  11|        oddech tamuje. Dwaj podróżni szli z przymkniętymi oczyma.
26  2,  11|           starożytną żelazną bramę, szli przez czas pewien w górę
27  2,  11|    nieznanych ludzi. Ludzie Północy szli krok za krokiem, wielbiąc
28  2,  17|  nieustającym przemierzyli krokiem. Szli my piechtami przez kraje
29  2,  17|            się też stało. A gdy tak szli bez sztandarów, a żywo,
30  2,  17|       naszym w drodze do Genui, gdy szli naszymi tropy ambarkować
31  2,  17|         jako nasze sosny i świerki. Szli my do pierwszego miasta
32  2,  17|   marsz-marsz! Zabiło serce, boć my szli wprost na Wiedeń. I weszli
33  2,  19|            pociągnięci przez ciżbę, szli, a raczej płynęli w masie
34  2,  20|            jak rozkosz wydarta.~Gdy szli z wolna pomiędzy rzędami
35  2,  21|        pokornie. Opuścili domostwo.~Szli w milczeniu po śniegu z
36  2,  22|           ludzi oddanych, którzy by szli do szeregu nie dla kariery,
37  3,  1 |     Dowodził pułkownik Sienkiewicz. Szli podzieleni na partie, ciemną
38  3,  1 |              widział Krakowian, jak szli w ogień z kopyta, a strzelców
39  3,  1 |          nikogo nie zwracali uwagi. Szli wprost na generała dywizji
40  3,  2 |           jeźdźców rozproszyło się. Szli tedy dalej na Tafalla, Olite,
41  3,  3 |      spoczynku ani dniem, ani nocą. Szli ciągle wpław raz na tę,
42  3,  3 |           mroczno i zupełnie pusto. Szli cichaczem, nic postrzeżeni
43  3,  3 |        Zatarasowujące. Woltyżerowie szli nazad z pośpiechem, wołając
44  3,  3 |          płaskich i ogromnych płyt. Szli długo korytarzem zupełnie
45  3,  6 | Michałowicach, mieli rozkaz ominąć. Szli tedy dalej. Pomiędzy ich
46  3,  6 |       miejscu dorznął. Wiesz teraz?~Szli ostro, z ciekawością, z
47  3,  6 |        odwrót armat. Żołnierze jego szli nie tylko przez groblę,
48  3,  6 |       śmierć i na życie. Ci, którzy szli groblą, wspierali walczących.
49  3,  8 |            wyjścia z obrębu okopów. Szli tedy w ulicę Brukowaną,
50  3,  8 |         stosownie do rady waścinej, szli marszem... w tropy Dyherrna.~-
51  3,  9 |      kamasze i zawinąwszy pantalony szli w bród za przewodem pastucha.
52  3,  9 |          ruszył w pochód. Żołnierze szli raźno. Pikiety nie dawały
53  3,  11|     kamienia zwalonego ze sklepień. Szli chyłkiem przez duszne otwory,
54  3,  14|         ściany...~Ułani w milczeniu szli górą na wschód aż do samej
55  3,  14|        znieruchomiały.~Ludzie nocni szli wolno, zgrzytając po kamieniach
56  3,  15|            możliwe, drogi oczyścić. Szli z początku wielkimi marszami