Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |            Nardzewski siedział na swym krześle z rękoma w kieszeniach
 2  1,  2 |       pogrzeb. Waćpan jedziesz na swym koniu za naszymi saniami
 3  1,  2 |           chwila wykręcała się na swym miejscu.~- Już się na pewno
 4  1,  5 |             Rafał, wyciągnięty na swym sienniku, czekał patrząc
 5  1,  10|       Nigdy nic podobnego w życiu swym nie widział. Bardziej niż
 6  1,  10|          najbardziej zanosiła się swym przecudnym cha-cha-cha,
 7  1,  11|         coraz bardziej odmienna w swym czarodziejstwie. Jeżeli
 8  1,  11|           i rozgniewa się w sercu swym pan Chłuka, da cię na wieczny
 9  1,  13|      zamordował oficera Laurier w swym porcie. A co to jest Wenecja?
10  1,  17|        siedząc po przebudzeniu na swym leżaku, zawinięty w płaszcz
11  1,  17|           Payolo. To Redel wyczuł swym ogniem skradających się
12  2,  1 |          marzeniem, które o bycie swym nic zgoła nie .wie, rozległe
13  2,  1 |     Rotmistrz zauważył to i mówił swym basowym szeptem:~- Widzą
14  2,  2 |         cudnego w swej budowie, w swym życiu i śmierci, jak kłos
15  2,  2 |           falami i znosi dzieciom swym strawę. Jest on, jakoby
16  2,  2 |            Oto powiedział w duchu swym Fortunatus, że złem jest
17  2,  5 |     Helena de With błąkała się po swym buduarze. Gruby dywan tłumił
18  2,  5 |    obnażoną szyję. Uczuła w sercu swym z niewymowną pokorą powiew
19  2,  7 |          przyszła w to miejsce ze swym kochankiem. Pozdrawiały
20  2,  7 |           przyjść w to miejsce ze swym kochankiem. To tylko, co
21  2,  7 |        jak przez sen, wstała i ze swym spokojnym uśmiechem poczęła
22  2,  7 |          kosmate gałęzie na łonie swym spokrewnionym z zorzą poranną,
23  2,  7 |           zorzą poranną, na łonie swym niepochwytnej barwy jak
24  2,  11|          obaj podróżni zwątpili o swym ocaleniu. Stali w samych
25  2,  11|           ogniem przyrody, stał w swym ciemnym odosobnieniu jakoby
26  2,  17|      czego!~Młody Cedro zwyczajem swym popędliwie skoczył do ubogiego.
27  2,  20|  austriacką... rzekł Krzysztof ze swym bezwiednym dygiem.~- Wieszanie
28  2,  20|       nachylając się do Rafała ze swym entuzjastycznym, szczerym
29  2,  21|         Szedł żwawo po schodach w swym półfraku świecącym od naramienników
30  2,  21|  zaprzeczała śmiejąc się srebrnym swym śmiechem. Rafał zbliżył
31  2,  21|           go ani się poruszyła na swym miejscu. Dopiero nierychło,
32  2,  22|           Spod oka przyglądał się swym gościom, choć nie dopytywał
33  2,  22|           i bezczynny siedział na swym miejscu, krócicę w prawą
34  2,  24| Auerstaedt i Prenzlowem. Rafał ze swym pułkiem pociągnął o milę
35  3,  1 |           Alp i Pirenejów. Ciałem swym okrywał ocean najwyższe
36  3,  2 |         Szef Kostanecki, idący ze swym szwadronem na czele, posyłał
37  3,  3 |      dokąd na piechotę przybył ze swym siodłem. Od chwili wtargnięcia
38  3,  3 |       Krzysztof siedział znowu na swym worku, a oficer chodził
39  3,  3 |           oko nie może zmieścić w swym polu, a słowo nie jest zdolne
40  3,  3 |    Szturmujący rzucili się ciałem swym na pochylnię wrót, wpełzli
41  3,  3 |     geniusz, władca czy prorok ze swym krzykiem na ustach...~W
42  3,  3 |           jak było. Sam został na swym miejscu.~Oczy miał utkwione.
43  3,  4 |        przestrzeń. Kołysał się na swym posłaniu, nie mogąc pochwycić
44  3,  6 |        przejrzeć i złączyć się ze swym szóstym pułkiem oraz z brygadą
45  3,  6 |    starzec szybko, szybko kijkiem swym się podpiera. Zaczyna ważyć
46  3,  6 |          huzarów. Kapitan stał na swym koniu zupełnie skamieniały.
47  3,  6 |         miejscu i stanąwszy przed swym oddziałkiem prędkie wydał
48  3,  6 |             Cel! Pal!~Wrzynał się swym koniem coraz głębiej między
49  3,  6 |       gołą szpadą w ręce parł ich swym koniem Godebski...~Rafał
50  3,  6 |           siadł na koń i otoczony swym sztabem przejeżdżał wśród
51  3,  7 |      znalazł się wkrótce w dawnym swym łóżku. Chirurg opatrzył
52  3,  8 |         wzgórza i wodził okiem po swym pałacu, który zostawiał
53  3,  8 |          bojowym, każda sztuka za swym batalionem. Awangarda i
54  3,  10|   zgrzybiały safanduła. Jechał na swym wierzchowcu zgarbiony, z
55  3,  17|       Krakowa powracać na leże ze swym pułkiem. Aliści kolega Jarzymski,