Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        kontusika - mośćbrodzieje! ściany każę wyjąć z tych oto pradziadowskich
 2  1,  2 |      wywoskować do tańca podłogę. Ściany zawieszono festonami z jedliny,,
 3  1,  2 |    starości zapadł. się w ziemię, ściany jego zgięły się; dach prawie
 4  1,  3 |        ciężko, jakoby potrzaskane ściany ciosowych kościołów. Z łodzi
 5  1,  3 |         skroń. Filip odbił się od ściany i, potykając kilkakroć,
 6  1,  5 |          świstem pięściami bije w ściany, usiłuje wyrwać okiennice,
 7  1,  5 |        pięściami usiłuje rozwalić ściany swej celi. Głowa płonęła,
 8  1,  5 |           przystawił ją bokiem do ściany, sam się skulił, plecami
 9  1,  5 |          ręką z nagła dotknął się ściany. Dreszcz rozkoszy przeniknął
10  1,  5 | brylantowych światełek.~Dołem tej ściany ciągnął się darniowy odkos,
11  1,  7 |           powrotem, tłukąc się od ściany do~ściany. Na podłodze zaczerniały
12  1,  7 |           tłukąc się od ściany do~ściany. Na podłodze zaczerniały
13  1,  7 |      zakrywały ją i tworzyły żywe ściany. Widząc to miejsce oczyma,
14  1,  7 |      wiatr z lekka kołysał. Białe ściany domu uroczyście i tajemniczo
15  1,  8 |   człowieka, idąc i powracając od ściany do ściany, bez końca, po
16  1,  8 |           powracając od ściany do ściany, bez końca, po izbie nędzy
17  1,  10|     pierwszy raz ten dumny pałac, ściany były mocno zdrapane, figury
18  1,  13|       linie, wyrwy i znaki. Białe ściany z marmuru, które księżyc
19  2,  1 |           Te same jeszcze zostały ściany, obicia, gzymsy, odrzwia,
20  2,  1 |           laski poczęły spadać na ściany kamienic, drzwi sklepów,
21  2,  1 |      wspólnymi siłami wyrywano ze ściany szyld przytwierdzony do
22  2,  5 |           jej kroków, adamaszkowe ściany zasłaniały od zewnętrznego
23  2,  6 |        przerwać zaczarowanego snu ściany.~- Nie, nie! Tam...~- Przecudna,
24  2,  7 |      pniów świerka wyciosane były ściany chaty, jakoby zamek. Spiczasty
25  2,  7 |         dach jej wysuwał się poza ściany i tworzył chodnik pod okapem,
26  2,  7 |       okapem, od dżdżu chroniący. Ściany domowe dawno sczerniały:
27  2,  8 |          wilgoć obmierzła. Dzikie ściany tej niedosięgłej fortecy
28  2,  10|          skakał w lewo, od jednej ściany do drugiej. Jego nogi w
29  2,  11|       chropawe jak zeschła ziemia ściany domostw wieśniaczych. Po
30  2,  11|       samo, jakby miał przed sobą ściany i piec zimowego mieszkania.
31  2,  13| mahoniowego, a proste, bez ozdób. Ściany pomalowano w arabeski albo
32  2,  14|       owdzie wygięty. Modrzewiowe ściany zasuwały się w ziemię. Dookoła
33  2,  16|          toczy~I martwe przebiega ściany...~A mnie wówczas z głębi
34  2,  20|         jej skarb, gdzie chropawe ściany są zasłonami rozkoszy, gdzie
35  2,  21|         obite słomianą plecionką, ściany ogacone mchem i nawozem.
36  3,  3 |   miażdżyły ich, oberwane piece i ściany zasypywały od razu. Krzysztof
37  3,  3 |        czerepów rozbitych o nagie ściany zagłuszył jęki rozszarpanych.
38  3,  3 |      głębinie. Waliły się na nich ściany, umyślnie z góry wyważone
39  3,  6 |      chorego, odsunął go do samej ściany i położył się na połowie
40  3,  6 |       uszanowaniem odsunął się do ściany i ustępował kołdry.~- Nie
41  3,  6 |           wyrywał rozpaczliwie ze ściany zabitą głucho gwoździami
42  3,  6 |       wrótni, kazano je opierać o ściany wysuniętych chałup i okładać
43  3,  6 |         darły na szczapy i wióry. Ściany wyginały się i waliły na
44  3,  8 |         usiąść. W kącie pokoju od ściany do ściany chodził olbrzymi
45  3,  8 |         kącie pokoju od ściany do ściany chodził olbrzymi Dąbrowski.~
46  3,  9 |   wychodziło wprost w korony lip. Ściany tam były malowane przez
47  3,  10|          toczy~I martwe przebiega ściany...~ ~Trepka wsadził głowę
48  3,  11|     rozkazem odarcia go z gontów. Ściany poczęto lać wodą z sikawek,
49  3,  11|       puścić ognia w rynek!~- Lać ściany! Rąbać wszystkie chlewy
50  3,  12|   resurgam...~ ~Przytuliła się do ściany i przemieniła w cień nic
51  3,  13|     wiecznotrwałego. Nad skarpami ściany zimne i wysokie, z małymi
52  3,  14|    zostały jeno baszty i dziurawe ściany...~Ułani w milczeniu szli
53  3,  14|     których oderwały się frontowe ściany, sufity zwisłe ponad pustką
54  3,  17|     rachunkiem, okiem i ręką. Gdy ściany z niezmiernych pniów wyrastały,
55  3,  17|          zakładał tu sobie, mocne ściany na kamiennym murowaniu fundował,