Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       miejscem spoczynku Rafała. Tymczasem Nardzewski zrzuciwszy lisiurę
 2  1,  2 |    chłopów z najbliższej wioski. Tymczasem zjeżdżało sań coraz więcej.
 3  1,  2 |         rodzicowi na oczy. Stary tymczasem już go był dostrzegł i obrzucił
 4  1,  3 |    nastrój w inny aż do rdzenia. Tymczasem zeszli się profesorowie:
 5  1,  5 |              Łżesz!~"...Etsch... Tymczasem dowiedział się nieprzyjaciel
 6  1,  5 |           że go już dawno minął. Tymczasem wyciągniętą ręką z nagła
 7  1,  5 |        już nie chciał. Nie, nie!~Tymczasem czarna zjawa zbliżała się
 8  1,  8 |      przestrach i chęć ucieczki. Tymczasem żądza zagarnięcia klucza
 9  1,  10|          obce i dziwne nie były. Tymczasem gdziekolwiek zwrócił oko,
10  1,  11|          przez głowę widmo ojca. Tymczasem książę natarł nań koniem
11  1,  12|     szlaki strategiczne wyminął. Tymczasem na jednej z najwyższych
12  1,  13|         na balkon i tam wtrącił. Tymczasem weszli do pokoju sztabsoficerowie
13  1,  15|      cukrem w nadgryzioną bułkę. Tymczasem Jarzymski, któremu karta
14  1,  16|          powrotu do altanki. Ona tymczasem poczęła wdzierać się po
15  1,  17|     ulepszeń sto tysięcy liwrów. Tymczasem baron Kray ciągnął z siłą
16  1,  17|          na piersi i na ramiona. Tymczasem już ludzie przyzwyczaili
17  1,  17|          dopiero, co się dzieje.~Tymczasem już wszystkie armaty były
18  2,  1 |  wreszcie popadł w dawną apatię.~Tymczasem odpowiedź nadeszła, ale
19  2,  1 |       czaszką sfinksa poległego. Tymczasem te piramidy, obeliski, sfinksy,
20  2,  1 |  poturbowanych, cucąc omdlałych.~Tymczasem "Blacha" uchodziła coraz
21  2,  2 |    wyprawią tam, skąd przyszedł. Tymczasem stary Łukasz otworzył mu
22  2,  2 |   pamiętnej, i długo nie wracał. Tymczasem Mistrz zadawał Siostrze
23  2,  3 |   mieście... Jeszcze, jeszcze... Tymczasem furman zatrzymał konie na
24  2,  4 |   pamiętnej, i długo nie wracał. Tymczasem Mistrz zadawał Siostrze
25  2,  6 |         podziwu wyjść nie mogła. Tymczasem pani de With jechała co
26  2,  10|        zaznając ciszy i nicości. Tymczasem drzwi się dawno otwarły
27  2,  12|      jawną. Zakrył twarz dłońmi.~Tymczasem Krzysztof Cedro zrzucił
28  2,  12|           a Rafał przebierał się tymczasem. Ohydne, zgniłe gałgany,
29  2,  13|     ubrana jak pasterka Filis, a tymczasem... Przedstawiam ci naszego
30  2,  13|        hrabianką, a mnie... Mnie tymczasem jeszcze nie! Jak ma być
31  2,  16|      Przebierał, namyślał się, a tymczasem bawił jak nigdy.~Trepka
32  2,  16| przyjaciel nie siedzi w Wiedniu. Tymczasem na jesieni roku 1805 Krzysztof,
33  2,  17|      gdzieś jest, co się dzieje. Tymczasem rozbite nawy znalazły się
34  2,  18|           Najbiedniejsze moje...~Tymczasem dwaj młodzi ostrym kłusem
35  2,  20|   niezmierzonymi przestworami...~Tymczasem u portiery salonu rozszerzył
36  2,  20|      dyskurs de omni re scibili. Tymczasem gospodyni domu bawiła się
37  2,  21|      nawet, że go przyciągnął... Tymczasem Cedro stał wyprostowany
38  2,  22|         wskazał oczyma dowódców.~Tymczasem drzwi się otwarły i z miną
39  2,  24|         Napoleona i jego sprawy. Tymczasem wojsko zgromadzone w Łowiczu
40  3,  3 |          pierwszą z brzega myśl. Tymczasem wszystkie te wyschłe łapy,
41  3,  3 |          i nad wyraz skutecznie.~Tymczasem woltyżer Krzos wysunął się
42  3,  3 |        śmierć. Tysiąc luf nabili tymczasem Hiszpanie i tysiąc zmrużonych
43  3,  3 |         co prawi wymowny oficer. Tymczasem tamten stanął przed celą
44  3,  6 |  Warszawy, do Opaczy.~Wachmistrz tymczasem zabrał jeńców i powiódł
45  3,  6 |       będziemy was wspierali. My tymczasem jeszcze podsypiemy nasz
46  3,  6 |    wrócił do dowódcy. Sokolnicki tymczasem rozmieścił już był swe siły.
47  3,  6 |   nizinie falenekiej, za groblą. Tymczasem każdy pocisk polski, rzucony
48  3,  9 |        drzewo, słomę i wodę, ale tymczasem wstrzymywano ich wyjście.
49  3,  11|        nie utrzymają bez pomocy.~Tymczasem adiutant generała przyniósł
50  3,  12|        na miejscu, podglądają...~Tymczasem Zofka minęła powtórnie w
51  3,  12|       pospieszyli za starcem, On tymczasem trzęsącymi się rękoma rozwarł
52  3,  13|          układłem ta niejednego. Tymczasem drzwi wywaliły. Nie miał
53  3,  14|      poprzestał. Leżał tak samo.~Tymczasem ciężkie kroki, szczęk drąga
54  3,  15|          jak nie ma, tak nie ma. Tymczasem muszę przeciw sumieniu,