Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       się kudłatym ciałem o pień starego buka; coraz rzadziej przychodzi
 2  1,  1 |      Ogród zapomniany, na tyłach starego dworu. Rozłożyste jabłonie
 3  1,  2 |          co się zowie. Kieliszek starego węgrzyna, wypity gdzieś
 4  1,  2 |      paliły się światła w oknach starego dworzyszcza. Kiedy nareszcie
 5  1,  2 |     ojciec. Nikt nie mógł poznać starego Olbromskiego, który nigdzie
 6  1,  2 |          zarzucając w tył wyloty starego kontusika - mośćbrodzieje!
 7  1,  2 |        Rafał pił bezkarnie, i to starego węgrzyna. Gwarzył też coraz
 8  1,  2 |  zaplątał. Gruby dziekan trzymał starego cześnika za ramiona, a cześnik
 9  1,  3 |          i namaszczeniem dziełko starego adwokata Marka Tuliusza
10  1,  4 |      rzuconym w kącie. Z rozkazu starego pana do dnia budził go podstarości
11  1,  4 |         odniesione do kancelarii starego pana, miał rozkaz zjadłszy
12  1,  6 |        posępnie wsłuchane w głos starego chłopa, który coś mówi.
13  1,  7 | Samorodna altana pod baldachimem starego bzu pałała zielenią darni
14  1,  10|        grudzieński leżał w głębi starego parku. W końcu siedmnastego
15  1,  10|     przebudowany na fundamentach starego zamczyska, otaczały zbiorniki
16  1,  11|        próchno, była siedliskiem starego Żyda, Urysia. Sam krzywonogi
17  1,  17|          do biura Jakubowskiego, starego nauczyciela z Werony, który
18  1,  17|         wstał. Ulegając nakazowi starego nałogu siadł po umyciu przy
19  2,  1 |  odpowiedź nadeszła, ale na ręce starego Olbromskiego. Książę pisał
20  2,  1 |    zupełnie jakby byli na lekcji starego Nempe:~- Chciałbyś zagrać,
21  2,  1 |        szczęśliwy! Baronowa drze starego kasztelana, a on...~W owej
22  2,  2 |   mieszkania i nikt, z wyjątkiem starego sługi, nie wiedział o jego
23  2,  4 |   mieszkania i nikt, z wyjątkiem starego sługi, nie wiedział o jego
24  2,  11|  wyrzuciło ze swoich pian na ląd starego świata Korsykanina, pierwszego
25  2,  11|         zaczekać na przebudzenie starego margrabiego w salonach dolnych
26  2,  13|      Krzysztof Cedro...~Policzki starego pana wolno się zabarwiły
27  2,  14|          posłał aż do Wólki i ze starego lamusa zabrane kazał przywieźć
28  2,  16|     począł zagłębiać się w myśli starego dziwaka i im bardziej w
29  2,  17|       Marsylii w Mantuańskie pod starego Massenę.~Rok dziewiąty!
30  2,  18|       się z pośpiechem po izbach starego dworu, czyniąc ostatnie
31  2,  20|         aż wreszcie $ trafili na starego lokaja w codziennym stroju
32  2,  20|       Kiedy Cedro wziął pod rękę starego szlachcica i zaczął z nim
33  2,  20|           Rafał znalazł się obok starego plenipotenta i musiał wdać
34  2,  22|    kieliszek. Chcę wypić zdrowie starego Wosińskiego.~- Niech żyje! -
35  2,  23|         miasta, ale tam, dookoła starego ratusza, gdzie mieścił się
36  3,  1 |      słyszy na jawie opowiadanie starego żołnierza, Ojrzyńskiego
37  3,  1 |          takiego ideału porzucić starego ojca? Dla tego podeptać
38  3,  1 |      jeszcze - chy - gdzie! Spod starego jeszcze kochanka. Gdzie
39  3,  1 |             Natarczywe podszepty starego wachmistrza były dla Cedry
40  3,  2 |  generała Lefebvre-Desnouettesa, starego przyjaciela Polaków. Wyszedłszy
41  3,  2 |       spostrzegł Krzysztof owego starego proboszcza. Księżyna łypał
42  3,  3 |          zabiła po męsku jako on starego księdza? Żeby głuchoniema
43  3,  3 |          Wyszukawszy ręką rygiel starego zamka podważył go końcem
44  3,  6 |   ujrzawszy przed sobą miejsce i starego rębacza w boju, rzucił się
45  3,  7 |        wreszcie z cicha do swego starego sługi.~Andrzej chwilę łypał
46  3,  8 |         Zbliżając się traktem do Starego Modlina spotkali jadącego
47  3,  8 |   widocznie, złagodzić sens słów starego zawistnika.~- Jak zburzenie
48  3,  9 |          mgle błękitniały drzewa Starego Otwocka i baszty marszałkowskiego
49  3,  10|         zdarzenie. Rafał na mocy starego przyzwyczajenia nie ważył
50  3,  10|          sprawunki. We dworze, u starego Cedry, książę dowódca stanął
51  3,  10|     ganek, ozwały się znowu tony starego pantaleonu. Pan poseł puścił
52  3,  11|        zostały rozkazy zburzenia starego kościoła, żeby z niego noga
53  3,  12|         jałowiec, urwisko i czub starego brzostu...~Szybko wjechali
54  3,  17|     przed oczyma. Nie będzie już starego lasu! Już po poziomki, po