Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          łomot o ziemię. A jeleń poszedł kole nich, bokiem. Dopieroż
 2  1,  2 |      nosem. Oto filozof...~Rafał poszedł do sali tanecznej, oparł
 3  1,  3 |          skoczył pierwszy. Krzyś poszedł za nim i siadł w tyle,~Była
 4  1,  5 |        pokoju...~Światło zgasło.~Poszedł z wolna od tego okna. Przymknął
 5  1,  5 |        ziemię i wielkimi krokami poszedł w tamtą stronę. Bielmo zalepiło
 6  1,  6 |          podejmie to zrobić. A i poszedł. Siadł se, obstawił się
 7  1,  7 |         wykręcił się na pięcie i poszedł.~Gdy zostali sami, kapitan
 8  1,  10|     chwili głośno otwarł drzwi i poszedł śmiało ku stołom. Nikt na
 9  1,  10|    otoczony gronem pięknych pań, poszedł na spacer do parku i znikł
10  1,  10|      książę jest u siebie. Rafał poszedł za nim przez szereg sal,
11  1,  11|        coraz wścieklej, wreszcie poszedł w lot niepohamowany. Mężczyźni
12  1,  13|      księciem - również. Gintułt poszedł oczyma za ich wzrokiem.
13  1,  13|      tego wojownika. Bez namysłu poszedł za nim. Dąbrowski minął
14  1,  13|        im wyprzedzić się, książę poszedł za dowódcą, szybko postanowiwszy
15  1,  14|     niosąc w ręku świecę. Książę poszedł za nim przez zimne i ciemne
16  1,  17|    szpadą w ręce, blady jak trup poszedł na jego spotkanie i z dala,
17  2,  1 |      wzrostu...~Rafał przystał i poszedł za gospodarzem do garderoby.
18  2,  9 |         podpłomyk. To uczyniwszy poszedł przed siebie z zamiarem
19  2,  9 |          i łez zaczęła marzyć...~Poszedł na prawo i poszedł na lewo
20  2,  9 |     marzyć...~Poszedł na prawo i poszedł na lewo dla. odszukania
21  2,  9 |       mrok. Porwał się naprzód i poszedł percią w górę, biegł szybko,
22  2,  9 |          Chwycił rękojeść noża i poszedł przed siebie mocnym, wytężonym
23  2,  15|      Rafał sam nie wiedząc czemu poszedł nad rzekę, która w odległości
24  2,  17|       zabitych.~Taką to ja drogą poszedł w one legiony... Wliczyli
25  2,  17|       się potem z armią włoską i poszedł pod komendę generała Joubert.
26  2,  17|         pod komendą Kniaziewicza poszedł do armii nadreńskiej. Wkrótce
27  2,  17|       zatoczył koło świszczące i poszedł w morski ocean. Widzieli
28  2,  17|     gronu oficerów, że ten a ten poszedł spocząć na chwilę pod cieniem
29  2,  18|     stołu. Trepka odsunął kubek, poszedł do swej nory i wyniósł stamtąd
30  2,  21|   wdziękiem i zwinnością tygrysa poszedł skroś sal nie widząc miejsc
31  2,  21|        ja tu do was, psy kulawe!~Poszedł naprzód wielkimi kroki,
32  2,  21|          raptem od tego widoku i poszedł ku domostwu, które stało
33  2,  22|          ze swego krzesła. Rafał poszedł za jego przykładem.~- Koledzy! -
34  2,  23| milczeniu, ciężko zlazł z konia. Poszedł ku namiotowi. Wówczas otworzył
35  3,  1 |        jakiejś pustej stajence i poszedł za wioskę, żeby się jeszcze
36  3,  2 |          go duma z tego szeregu. Poszedł precz wprost na swe miejsce
37  3,  3 |        bracie, Krzysztofa Cedry. Poszedł, braciszku, i nie ma...
38  3,  3 |        Wyrwał go ułan z trudem i poszedł za innymi we drzwi napotkane,
39  3,  3 |   popędzając bagnetami i kijami, poszedł wyniosły starzec w czeluść
40  3,  3 |      kryjąc za sobą pęk zerwany, poszedł ku ognisku. Szyldwach nastawił
41  3,  6 |       przestanę żałować, żem nie poszedł wprost i gdzieś za Nadarzynem
42  3,  6 |     basque, żeby zbyt daleko nie poszedł. Co powiesz nowego, generale?~-
43  3,  7 |        co czynić, strudzony ułan poszedł wprost przez park Łazienkowski
44  3,  7 |         zabrał go ze sobą. Ranny poszedł bez oporu. Na pytanie, czy
45  3,  7 |     obraca generał Sokolnicki?~- Poszedł już na Pragę.~- Czy Austriacy
46  3,  9 |        Wstał w nocy i na palcach poszedł do parku. Drobny deszcz
47  3,  9 |  komenderującego placówką. Rafał poszedł za nimi z dala i słyszał
48  3,  11|          trzech stron. Olbromski poszedł z rynku w parów północny.
49  3,  13|         wszystko dokładnie Rafał poszedł na spotkanie drugiej połowy
50  3,  13|       pogrzebu.~Rafał bezmyślnie poszedł w tę stronę. Ujrzał przed
51  3,  14|      przypiął szablę i sam jeden poszedł w miasto. Bił deszcz, wicher
52  3,  15|           Ja nie po to do wojska poszedł, żeby hiszpańskich chłopów
53  3,  16| Krzysztof wstał i wielkimi kroki poszedł w stronę obozowiska pułku
54  3,  17|          znośnie. Wszystek teraz poszedł w myślistwo. Strzelec Kacper