Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        suche gałęzie i rzucał w ogień. Stary pan siedział na wystającym
 2  1,  1 |    uspokoił, długo jeszcze czuł ogień w piersiach i w gardzieli.~-
 3  1,  2 |      stanęła w ogniu, bo i jego ogień ogarnął. Słodki, melodyjny
 4  1,  5 |      Palce nie mogą się zginać. Ogień buzuje się w piersiach,
 5  1,  6 |                            Mary~Ogień trzeszczał i strzelał żywo
 6  1,  6 |       mu gwer nie wypalił. A tu ogień gęsty, kule pierą raz kole
 7  1,  6 |          rzekę, jak ta chcesz!" Ogień szedł, a on precz gwer nabija.
 8  1,  12|      przepala się czarodziejski ogień grecki.~Książę błąkał się
 9  1,  14|      gruzach oligarchii zapalić ogień rewolucji, żeby nauczyć
10  1,  16|        oczyma, w których gorzał ogień szczery, rzekła pokazując
11  1,  17|   wiecznie miotających nawisowy ogień z bramy Pradelli, gdzieś
12  1,  17|         brandkugle, wyrzygujące ogień przez trzy swoje "oczy",
13  1,  17|  Czerwieni się i cieknie gorący ogień krwi. Nowy cios... Po rękojeść!
14  1,  17|     dłońmi wszyscy wraz rzucimy ogień, żeby się wysadzić w powietrze.
15  2,  2 |         pieśń spod nieba:~- Oby ogień panujący w wyższych powietrznych
16  2,  3 |   głowie miał szczególny szum i ogień, w skroniach czuł bicie
17  2,  4 |         pieśń spod nieba:~- Oby ogień panujący w wyższych powietrznych
18  2,  8 |        zaczęły bić go w oczy, a ogień buchnął w mózgu. Udało mu
19  2,  9 |         przeistoczył pozłocisty ogień poranku. Chwycił rękojeść
20  2,  11|     długich mozołach rozniecili ogień, zgotowali wody i jaki taki
21  2,  12|         a w dłoniach czuł wciąż ogień, jakby w nich ściskał dwa
22  2,  18|       że dzień nie nadejdzie... Ogień dymnie i z oporem płonął
23  2,  22|      kominie świetlicy trzaskał ogień i przez drzwi uchylone do
24  2,  22|   Krzysztofa buzowała w nim jak ogień. Niemiłe uczucia wzbudziło
25  2,  24|  leciały na oblegających kule i ogień kartaczowy. Cztery armaty
26  2,  24|     flegmą i stałością wszystek ogień obrońców. Nareszcie porucznik
27  2,  24|   chłopca generał kazał podwoić ogień na bramę północną i zachodnią.
28  3,  1 |   widział Krakowian, jak szli w ogień z kopyta, a strzelców wdzierających
29  3,  1 |        czapie kitę czerwoną jak ogień. Kurtka na nim granatowa,
30  3,  2 |   zobaczył nagle z boku ogromny ogień tak blisko, że stanął w
31  3,  2 |         plecach zaciek deszczu. Ogień, światło, suche płyty! Krzyk
32  3,  3 |    załopotały mu w źrenicach, a ogień buchnął w czerep. Ostatnim
33  3,  3 |         szpitala. Tam podłożono ogień. Kupy słomy zapalono na
34  3,  3 | prowadzących na poddasze. Kiedy ogień zaczął się szerzyć, reszta
35  3,  3 |    górną część gmachu stłumiono ogień i wojsko szło ku wyjściu.
36  3,  3 |      ulicy Sant Engracia palono ogień przy ogniu od samego zmierzchu.
37  3,  4 |      się i bucha nie woda, lecz ogień. Huczy krew. Lodowaty strach
38  3,  5 |      Czy ja wiem? Szliśmy przez ogień. Pałaszami... Stokowski,
39  3,  5 |       Niejeden zleciał na łeb w ogień. Jak my dopadli koni, to
40  3,  6 |       strzelał wokoło i krzesał ogień. W pewnej chwili zgiął się
41  3,  6 |     ciężką, a w rękach i nogach ogień.~Było już nieco po południu,
42  3,  6 |    głębokiej calizny wywala się ogień i dym.~Serce uspokoiło się
43  3,  6 |       Falent z Raszyna, wzmogły ogień artyleryjski. Fizyliery
44  3,  6 |     batalionów przyłączyło swój ogień do dawnych pięciu. Odpowiadało
45  3,  6 |    pożary. To tu, to tam buchał ogień. Gdy artyleria wystawiona
46  3,  6 |         artyleria wystawiona na ogień cofać się zaczęła za pałac,
47  3,  6 |   Falenty.~Piekielny zaczął się ogień.~Belki, krokwie, łaty trzeszczały
48  3,  6 |        albo w powietrzu miotały ogień we wszystkich kierunkach.
49  3,  6 |   napełnione materiami palnymi.~Ogień obejmował stosy drzewa,
50  3,  7 |   świcie dał się słyszeć daleki ogień tyralierski. Przemknął w
51  3,  9 |     ścięły usta, a oczy miotały ogień. Miał w sobie coś z drapieżnego
52  3,  11|    pękały w powietrzu, miotając ogień na wsze strony. Na pół rozbudzony
53  3,  11|       wnet nacichał jakby przez ogień pożarty. Krzyk tam i sam,
54  3,  14| Przyniesie między tamtych ludzi ogień i niezłomną dumę, złączy