Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |             owdzie stała samotnica, której gałęzie uschły i sterczały
 2  1,  1 |            Cztery konie mkną drogą, której nie przetarła sanica. Od
 3  1,  1 |         świętej, pospólnej ziemi, z której nie płacili przecie pieniędzy?
 4  1,  2 |           chwili panna Helena, obok której stał właśnie, z nagła ujrzawszy
 5  1,  2 |      palcach do sąsiedniej śpiżami, której drzwi zostawiono otworem,
 6  1,  3 |        sobie drogę nowo odkrytą, po której teraz samemu iść wypadnie.~
 7  1,  3 |        daleko od siebie, a drugą, z której krew rzygała, trzymał obiedwie
 8  1,  5 |           prostopadłej do tej, przy której stał.~Biały promień wydzierał
 9  1,  7 |          Była to pierwsza chwila, w której ciągu nie cierpiał.~W nocy
10  1,  8 |             do owej dobrej niemocy, której tyle lat uczyłeś mię nie
11  1,  8 |          jak uciszona woda stawu, w której odbiło się niebo z jego
12  1,  10|    odkrytych, wzniesionej głowy, na której każdy włos był nicią lśniącego
13  1,  12|          ich zeschłych ust, prawda, której wyznać nie mogą, zamknięta
14  1,  12|           znalazł kamienną niszę, w której głębi znajdowała się płyta.
15  1,  12|            i przeszedł. Był w sali, której sklepienie wspierało się
16  1,  13|             długo. Odrapana buda, w której mieści się szynk ostatniego
17  1,  13|        objaśnić, jaka to jest broń, której mundur nosisz?~Młody oficer
18  1,  13|            i awantur. Nie ma hańby, której by mi nie zadali. Wiem,
19  1,  14|           mocy i szerokości rana, z której, niby krople krwi, sączyły
20  1,  15|             żywego, machnął ręką, w której właśnie trzymał karty. Profesor
21  2,  1 |           Niewielka owalna sala, na której progu stanęli, była pełna
22  2,  1 |          tym, że tamto jest buda, o której się nawet nie mówi. Dobre
23  2,  2 |         duszy owa tajemnicza zmaza, której żadna z potęg nie mogła
24  2,  2 |        żywiące promienie słoneczne, której my zapomnieliśmy zgoła...~
25  2,  2 |    obszedłszy środek, do kolumny, w której na samym końcu stał Rafał,
26  2,  4 |    obszedłszy środek, do kolumny, w której na samym końcu stał Rafał,
27  2,  7 |             patrzali za krawędź, na której były ich głowy. Śliska,
28  2,  9 |         bliskości podnóża skały, na której spędził ostatnią noc. Rozgarniając
29  2,  9 |            głupstwo:~Ponad głową, w której myśli huczały i grzmiały,
30  2,  10|         nieznanej, aż do ostatniej, której jeszcze nawet wśród snu
31  2,  10|            Ciemność, ta ciemność, w której przebywa zemsta, ogarnęła
32  2,  10|             poważyli na nią, na tę, której już nie był w stanie wspomnieć...
33  2,  12|             w karty z wyniosłością, której mimo usiłowań nie mógł w
34  2,  14|            zależy od jeźdźca.~- A w której też stronie zakładaliście?~-
35  2,  17|           do kajuty kapitańskiej, w której przebywał szef Małachowski.
36  2,  20|               Podczas wieczerzy, do której w jednym z sąsiednich pokojów
37  2,  20|          udręczeniami bez granic, a której przecie wyzbył się był za
38  2,  21|   rozłożystym pniem starej wierzby, której pień wisiał nad nurtem,
39  2,  21|           widok brunatnej twarzy, z której rozwartych ust waliła się
40  2,  24|     mieszkańców na ziemi Polskiej", której to odezwy główne punkty
41  3,  1 |            zmysłów pada..."~Duma, w której mrokach knują się, kłębią
42  3,  1 |            ją całą, starą twierdzę, której mury krew tylekroć zbroczyła.~
43  3,  1 |            Martwej twarzy księżyca, której druga połowa nigdy się nie
44  3,  1 |           lądów. Cóż jest susza, na której człowiek rozpostarł swoje
45  3,  3 |            armia generała Verdiera, której zadaniem miało być opanowanie
46  3,  3 |       cynglu, łypiąc jeno oczyma, z której też strony pocisk go trafi.
47  3,  3 |             ulicy była barykada, na której walczyła banda obrońców.
48  3,  3 |         samo maleńkiej jak tamta, w której leżała samobójczyni.~- Kładź
49  3,  3 |    rozpaczliwie jakąś pieśń głuchą, której słowa ginęły doszczętnie
50  3,  9 |          Wczoraj nad wieczorem.~- Z której strony: z naszej, czy z
51  3,  14| gzygzakowata, zakończona baterią, z której sześć armat biło swego czasu
52  3,  14|             wstrząśnienie ziemi, na której leżał, jakoby dreszcz gruzów
53  3,  15|           albo rozwidla drożyna, po której dążono. Trafiali się jednak
54  3,  17|  modrzewiowego. Nie było przyciesi, której by nie zbadał do cna rachunkiem,