Tom, Rozdzial

1501  3,  6 |               cierpi za niego i w nim, a żal ów rznie się wśród poczucia
1502  3,  6 |          wrzynały się między jeźdźców, a piersi rumaków naparły w
1503  3,  6 |             runął w junaka.~- Wawrzek! A bijże! A bijże tę psiokrew! -
1504  3,  6 |            junaka.~- Wawrzek! A bijże! A bijże tę psiokrew! - wrzasnął
1505  3,  6 |        kawalerii austriackiej i ostrym a wzmagającym się kłusem szła
1506  3,  6 |               swoją kompanijkę w lasy, a sam z oficerami przypatrywał
1507  3,  6 |              moment wydzielono konwój, a zmniejszony półszwadron
1508  3,  6 |              do najbliższego Niemca:~- A nie masz znowu czego tak
1509  3,  6 |               na skudłanych włosach.~- A to tak gadaj! - rzekł wachmistrz. -
1510  3,  6 |               wyostrzyli ,jak brzytwy! A ja ci i bez toczenia na
1511  3,  6 |              cię wiedzą, coś za jeden, a możeś i Węgier... Ja zaś
1512  3,  6 |           pijatyce. Głowę miał ciężką, a w rękach i nogach ogień.~
1513  3,  6 |           przestrzeni miedzy Sękocinem a Falentami. Sama wioska Falenty
1514  3,  6 |                prawej strony gościńca, a osobliwie za kościołem,
1515  3,  6 |            pełny żłób! Słyszałeś?...~- A jakże, słyszałem... - mruknął
1516  3,  6 |                 z uśmiechem półlitości a półdrwiny kroczyć na skalne
1517  3,  6 |             Ale nic już nie ujrzą, nic a nic.~Co mnie i tobie, niewiasto'? -
1518  3,  6 |               ale popiół jako uczucie, a jam jest młodość, siła i
1519  3,  6 |             wyrwane okienka i wejście, a wreszcie ostatnią w ruinach
1520  3,  6 |                mu wielkiej przykrości, a ogólna ociężałość zupełnie
1521  3,  6 |               Bo Nadarzyn to mieścina, a las to las.~- Pod lasem,
1522  3,  6 |         Olbromski w Rycerskiej Szkole, a potem oficer za Rzeczypospolitej.~-
1523  3,  6 |             dziwnej pozycji przeleżał, a właściwie przesiedział ze
1524  3,  6 |          pewien czas wszystko ucichło, a kiedy Rafał sądził, że przybysze
1525  3,  6 |                nieprzebyta gać błotna, a idzie aż Bóg wie dokąd.
1526  3,  6 |                 ku Helenowu, piaskami. A tu, mości książę, miejsce
1527  3,  6 |               się, jak to tam zdradnie a głęboko. Falenty są jak
1528  3,  6 |                  to będzie drugi etap, a Raszyn trzeci. Armaty nasze
1529  3,  6 |           naprzód... - mówił Fiszer.~- A więc - decydował Poniatowski -
1530  3,  6 |             miał staw i bagna za sobą, a do ustąpienia w razie porażki
1531  3,  6 |                umierać?~- Ani myślę.~- A jakże się ma twoja tkliwa
1532  3,  6 |               marszu wyda szef sztabu, a ja się zdrzemnę jeszcze
1533  3,  6 |               tylko generałem brygady, a ty rannym oficerkiem. Jak
1534  3,  6 |            kołdrą.~- Jestem już zdrów, a nie wiem, gdzie jest mój
1535  3,  6 |              Dobrze. Obudź skoro świt, a teraz milcz z łaski swojej
1536  3,  6 |            życiu porządnie nie wyśpię. A no! Zaczynamy!~- Pan generał
1537  3,  6 |               Nie ma widzów w bitwach. A ja ci powiem sub rosa, że
1538  3,  6 |              kołatania wynalazł ludzi, a ci mu w mig podali osiodłanego
1539  3,  6 |           drogi, w polu, między Opaczą a Raszynem, bielały namioty.
1540  3,  6 |              huzarów. Dwanaście armat. A tamte ku Michałowicom działa...
1541  3,  6 |               już obił, wicher obdarł, a granatowa fala przyniosła
1542  3,  6 |              na prawej stronie w lewo, a batalionowi na lewej stronie -
1543  3,  6 |                drodze między kościołem a murowanymi domami, gdzie
1544  3,  6 |                legii nie miała koszul, a dwa tysiące były bez ubrania.~
1545  3,  6 |               Między wsią Falenty Małe a przecinającą je drogą do
1546  3,  6 |                Duże, na czele folwarku a jakoby u podstawy opustoszałej
1547  3,  6 |             swoich, na suchym wzgórku, a w taki sposób, że miały
1548  3,  6 |               na drodze wozy prochowe, a o trzydzieści kroków - zabudowania
1549  3,  6 |         kierunkiem oficerów żołnierze, a pod kierunkiem żołnierzy
1550  3,  6 |                południowym krańcu wsi, a jeszcze w jej obrębie, chłopi
1551  3,  6 |            kopali co tchu dwa szerokie a głębokie doły na całą rozległość
1552  3,  6 |         przejściach między jedną chatą a drugą, pomiędzy gęsto zabudowanymi
1553  3,  6 |            Ponieważ od zatkania wejść, a osobliwie południowego,
1554  3,  6 |             zbłoceni, zgrzani, brudni, a nade wszystko zgłodniali.
1555  3,  6 |         stamtąd pilnie na wsze strony, a osobliwie w kierunku na
1556  3,  6 |            szedł po niej ostrą ryścią, a w jeźdźcu biła, jak śpiżowy,
1557  3,  6 |              jest żal, strach, boleść, a w rzeczy radość niesłychana.
1558  3,  6 |          podjudza ją jak wicher ptaka, a widok wysokich, krwistych
1559  3,  6 |                Chwila ciszy - i znowu, a coraz częściej. Słupy błękitnego
1560  3,  6 |             wodzą generała Schaurotha, a wreszcie brygada generała
1561  3,  6 |               chwytał dech ze świstem, a oficer był w pocie. Czuł,
1562  3,  6 |               przelezą, bo to głęboko, a wtedy runą na nas w Falenty.
1563  3,  6 |             krzyknął dumnie i hardo.~- A widzę.~Trzaskający łoskot
1564  3,  6 |            konary, gałęzie, odszczepy, a nawet całe drzewa. W szeregach
1565  3,  6 |        przodkarach między jedną armatą a drugą.~Oficer od wozów i
1566  3,  6 |                Pyskiem chwytał ziemię, a jęzorem lizał naokół przestwór.
1567  3,  6 |          szlachcic chłopom na pożarze: A bijże! A dyć to Niemcy!
1568  3,  6 |           chłopom na pożarze: A bijże! A dyć to Niemcy! A nie dajta
1569  3,  6 |                bijże! A dyć to Niemcy! A nie dajta się! - Wbijali
1570  3,  6 |              nich z wolna jak rzęsisty a stale wzmagający się deszcz.
1571  3,  6 |             korpus armii austriackiej, a mianowicie pierwsza jego
1572  3,  6 |                Rezerwę krył między nią a dworem, a batalion Godebskiego
1573  3,  6 |              krył między nią a dworem, a batalion Godebskiego w lesie.
1574  3,  6 |              Mocno przybij! Nie żałuj! A zasie, pludry! Tuś to przywędrował,
1575  3,  6 |                Zaczęły padać w wioskę, a raczej w zdruzgotane jej
1576  3,  6 |         dźwigać śpiże co tchu w piersi a siły w ramionach.~Po wielkim
1577  3,  6 |        przydrożną osadę.~Noc zapadała, a wciąż jeszcze wyziewały
1578  3,  6 |                dwa tysiące Austriaków, a tysiąc z górą naszych skonało
1579  3,  6 |              miał w oczach i w głowie, a jednak zimno go trzęsło.
1580  3,  7 |                przedmieściu Warszawy - a w pobliżu szubienicy miejskiej,
1581  3,  7 |            chatek, szałasów, namiotów, a przede wszystkim kuczek.
1582  3,  7 |              brzegu na szosie, w nocy. A konia mi zabito koło Falent.
1583  3,  7 |        poplątane badyle dzikiego wina, a w głębi ogrodu front pałacyku
1584  3,  7 |           Brama pałacowa była otwarta, a na podwórzu stało kilkanaście
1585  3,  7 |               i łóżka, jak w szpitalu, a na nich stękali ranni. Ciche,
1586  3,  7 |               powiek. Zęby powypadały, a ostatni z nich sterczał
1587  3,  7 |            Warszawy - ciągnął książę - a chciałbym mieć w tobie towarzysza
1588  3,  7 |           wyliżesz, pójdziemy obadwaj. A po drodze jeszcze ze sobą
1589  3,  7 |                dlatego brutalne słowa, a ja tego nie znoszę.~- Raczy
1590  3,  7 |               tylko ty i twoi kamraci, a przynajmniej pewna ich garstka,
1591  3,  7 |          uwięziona zostanie w stolicy, a nasz żołnierz wyruszy w
1592  3,  8 |              które dążyli, były puste, a okna pozamykane okiennicami.
1593  3,  8 |              Bednarskiej był zwinięty, a i same krypy z materiałem
1594  3,  8 |             oto wzrok mu się ożywił.~- A wiesz ty - rzekł szeptem,
1595  3,  8 |            promem łachy tuż nad Wisłą, a obok drogi do młyna wodnego.
1596  3,  8 |       spoczynek i uprowadzano je dalej a dalej forsownym krokiem.
1597  3,  8 |             Może aż do samego wodza?~- A pewnie, że i do niego przyjdzie
1598  3,  8 |        Warszawie po akcji raszyńskiej. A nadto...~- Jeślibym mógł
1599  3,  8 |                utworzyć jaki batalion, a może i pułk nie najgorszy,
1600  3,  8 |                miasto zajęte, popłoch, a Cesarz o setki mil, Jesteśmy
1601  3,  8 |            wojska, które mi powierzył, a tu mogę je tylko zmarnować.~
1602  3,  8 |       cesarskim i tylko cesarskim...~- A waćpan co radzisz czynić? -
1603  3,  8 |         rozsiadł się w naszej stolicy, a my werbujemy pułki za jego
1604  3,  8 |                 Rakoczeńku, do ciebie! A tu jeszcze nie na cudze,
1605  3,  9 |                Sokolnickiego, chyłkiem a lekko dybały spod okopów
1606  3,  9 |            leży po tamtej już stronie, a więc w ówczesnej Galicji,
1607  3,  9 |                osie w glinie bezdennej a rozmokłej na żur. Jeszcze
1608  3,  9 |            Głosi szczęście i nadzieję,~A w wyraźnym objawieniu~Pobłyskuje
1609  3,  9 |           kolumną oddał Sokolnickiemu, a sam kazał przysposobić sobie
1610  3,  9 |             obozem w Otwocku Zagórnym, a część w Otwocku Wielkim.~
1611  3,  9 |                wykomenderowano wedety, a między nimi wystawiono podsłuchy.
1612  3,  9 |         rozpoznawał jedynie nozdrzami, a pałacu nie mógł przed sobą
1613  3,  9 |             Miały długości po 18 stóp, a po 5 stóp szerokości. Były
1614  3,  9 |                  Tak jest. Między Górą a Ostrówkiem.~- Ten Ostrówek
1615  3,  9 |                zaostrzył, ścięły usta, a oczy miotały ogień. Miał
1616  3,  9 |               towarzyszami ku Glinkom, a nawet ku Kępie Glinieckiej.
1617  3,  9 |        chłopskiej chacie do wieczerzy, a wojsko już ją spożywało,
1618  3,  9 |           stopy nie postawił na ziemi, a już pytał:~- Czy zaczynamy?~-
1619  3,  9 |             zaczynamy?~- Naturalnie.~- A szaniec?~- Widziałem. To
1620  3,  9 |                Widziałem. To luneta.~- A most?~- Mam wszelkie szanse,
1621  3,  9 |                rozmyślał przez chwilę, a później kazał wezwać do
1622  3,  9 |              wyprawił w stronę Glinek, a pośrodku umieścił batalion
1623  3,  9 |        stawiono go przed generałami.~- A więc? - zapytał Sokolnicki
1624  3,  9 |               w polu pod silną strażą, a mnie oficer dowodzący zawiązał
1625  3,  9 |                 zlecenie po francusku, a kiedy zaczął do mnie mówić
1626  3,  9 |          Pojechali tedy do Góry łódką, a ja siedziałem w owym namiocie.
1627  3,  9 |           francusku się porozumiewają, a po niemiecku wcale nie umieją.
1628  3,  9 |       przestrzeń między Kępą Gliniecką a Ostrówkiem.~Chłód powiał
1629  3,  9 |               ogromny bretnal w zapał, a za chwilę począł bić stemplem
1630  3,  9 |            barakami. Zwarty, podwójny, a za chwilę potrójny szereg
1631  3,  9 |                jak szaniec między sobą a nowymi szeregami napastujących.
1632  3,  10|          kapelusiną z wyrazem pokornej a chytrej grzeczności.~- Pan
1633  3,  10|         pojedziesz na bystrym koniu... A mnie tu mogą powiesić...
1634  3,  10|            Muszę, widzisz, pozostać.~- A przyjdzie ten nieprzyjaciel
1635  3,  10|                teraz tchórz ze mnie.~- A toż nie doda ci ducha? Stary
1636  3,  10|               słońcu barwy wielorakie, a splótłszy się z kolorami
1637  3,  10|             Aby jeno między pieczystym a leguminą diabli Schaurotha
1638  3,  10|         zajedziesz! No, to i dobrze.~- A cóż waszmość myślisz? Obadwaj
1639  3,  10|               Potem w drugiej stronie, a gdy odwrócił się ku towarzyszowi,
1640  3,  10|           Pisał z Paryża listek jeden, a potem nic już, ani słowa.
1641  3,  10|           puścił towarzysza do salonu, a sam na palcach przeszedł
1642  3,  10|            domu, na gorycz lat młodych a samotnych. Skarżyła się
1643  3,  10|      przedziwnych, muzyckich akcentów, a całe grono młodzieńcze słuchało
1644  3,  10|               Zdrowi, rumiani, weseli. A jego nie masz! Krzysia llie
1645  3,  10|               ciemne smugi przeganiał, a po gałęziach brzóz wzdychał
1646  3,  10|           cicho, na poły do słuchacza, a właściwie do siebie - bom
1647  3,  10|                 Kłamstwa to twoje...~- A w tej Galicji...~- Przestań!~-
1648  3,  11|            rano cały most sprzątnięto, a baterię szańca przedmostowego
1649  3,  11|      wciągnięte do tej linii obronnej, a ich cmentarze, dzwonnice,
1650  3,  11|           opatowskim podsypano wysoko, a nadto, dla nadania im pozoru
1651  3,  11|        obwodowy dopełniał nieustannie, a wyłomy w nim nie do naprawienia
1652  3,  11|                klasztorów zamiejskich, a mianowicie kościół i klasztor
1653  3,  11|           męczeński. Między jego duszą a owym murem, stromo wystrzelającym
1654  3,  11|              pożarty. Krzyk tam i sam, a po nim cisza śmiertelna,
1655  3,  11|                i murowanych kościołów. A i sami żołnierze chyłkiem
1656  3,  11|                zdobyte na Austriakach, a teraz wymierzone w ich kolumny
1657  3,  11|         kanonierowie wykłuci bagnetem, a cała trzecia i czwarta kolumna
1658  3,  11|             silne kolumny austriackie, a więc jakie pięć tysięcy
1659  3,  11|              uchodzą wraz, co do nogi, a ja ruderę natychmiast zburzę
1660  3,  11|                Nikt mnie nie wzywał.~- A wiec?...~- Przychodzę zapytać
1661  3,  11|             żywego człowieka... Rafał, a za nim żołnierz niosący
1662  3,  12|         wierzchołkiem w lazurze nieba, a lśniące liście klonu, ciemne
1663  3,  12|            uniesienia na widok Rafała, a już w zdumieniu słuchali
1664  3,  12|           wiadomość o wszystkim naraz, a w gruncie rzeczy usiłowano
1665  3,  12|          Czemuż stało się tak właśnie, a nie inaczej?...~Wtem struchlała
1666  3,  12|               w cień nic nie wiedzący, a przecie wierny aż do ostatniego
1667  3,  12|     wypielęgnowane na chlebie i owsie, a chabety, na których przybyli,
1668  3,  13|              kosmate i potargane brody a kłaki. W wilgotnym wietrze
1669  3,  13|       przeginać ogromne piętra gałęzi, a szyszki wzniesione do góry
1670  3,  13|              drogą aż przed kościołek, a sam na czele drugiej postanowił
1671  3,  13|              ogrodzie małym dzieckiem, a wszystko; wszystko doskonale
1672  3,  13|           sobie dać jeść w refektarzu, a potem wszystko poszło ku
1673  3,  13|       wirydarzyk między murem odpolnym a ścianą kościoła. Gruszki
1674  3,  13|             pręty kościelnego okienka. A okienko, okienko... Wydłubane
1675  3,  13|            usta sobie stułą zakrywa... A stuła mu w ręku drży.~Lud
1676  3,  13|              twarz i boi się wszystek, a grube mury kościoła w posadach
1677  3,  13|             wieża leżących przytłukła? A później, a później... Kapelan
1678  3,  13|        leżących przytłukła? A później, a później... Kapelan po mszy
1679  3,  13|          monstrancję i intonuje pieśń, a sam przez świętą Hostię
1680  3,  13|              pięknym włoskim marmurze, a teraz poczciwie i pracowicie
1681  3,  13|               w gniazdach jaskółczych, a może szelest owej brzozy,
1682  3,  13|               Nardzewskiego w gościnę, a potem dalej, na południe...~
1683  3,  13|               z siekierą. Ja we drzwi, a tu, słyszę, tych oficerów
1684  3,  13|              bronił, chyla wlazło...~- A wieś?~- Wyszły chłopy z
1685  3,  13|                 psubraty, po zapłociu, a potem w nogi. Ja tu spojrzę
1686  3,  14|               tamtę juchę.~- Doprawdy? A czegoż to, stary, tak ją
1687  3,  14|              kołnierza ziemia zeżarła, a teraz woda gnoi!~- No, i
1688  3,  14|                 i Hiszpanów niemało!~- A co mnie Hiszpanie! Mało
1689  3,  14|                   z hasłem odwiecznych a niezliczonych rokoszów twoich.
1690  3,  14|            Leżysz nareszcie w gruzach, a gardziel twoja w pętlicy...~
1691  3,  14|               wody? Pojmież ona sennej a mglistej równiny wymowę?
1692  3,  14|                tego przez czas pewien, a później zapomniał, że się
1693  3,  14|                którą stopami potrącił, a kolanem poznał jako ruchomą.
1694  3,  15|            mieście z częścią oddziału, a na wyprawę szła partia pod
1695  3,  15|                starszy, ośmiu kaprali, a nawet dwaj trębacze. Tym
1696  3,  15|              dziwaczy, mówił im krótko a węzłowato, jako jest kuszony
1697  3,  15|          zwaliskach puściły się trawy, a radosny krzew zdrzewistrącza-wistarii,
1698  3,  15|           weszli w dolinę rzeki Algas, a stamtąd, idąc wciąż górami,
1699  3,  15|              Austrii, siedzi w Paryżu, a dla mnie abszytu jak nie
1700  3,  15|         pociągając tęgie łyki z kubka, a właściwie z półkwarcia.
1701  3,  15|                okrąża czerwony nochal. A zakwitł mu różnobarwnie
1702  3,  15|          zbirów, siepaczów, morderców, a przecież ich szczędzę i
1703  3,  15|            całą swoją sławę postradał, a pobić ten lud-bajki wierutne!
1704  3,  15|                wcale racji nie mają.~- A to ciekawe!~- Więc tak nadzwyczajnie
1705  3,  15|          następstwo? Pomyśl tylko...~- A ty się za kogo bijesz? -
1706  3,  15|       Krzysztof - spełnię to wszystko. A jakże myślisz stąd się wydostać?
1707  3,  15|               sam jeden nie wyjdziesz, a oddział, ile wiem, musi
1708  3,  15|               mundur jednego z ułanów, a tamten został w ubiorze
1709  3,  16|           wręczona została Hiszpanowi, a ten, przebrany w ludowe
1710  3,  16|           jeden przed wami wszystkimi, a nad nim słońce niezbłagane.
1711  3,  16|           idziemy w bitwę tej godziny, a on dla siebie jednego zwolnienie
1712  3,  17|        ochotnie pośpieszył na miejsce. A gdy raz wkroczył w te góry,
1713  3,  17|            dwór: Kacper jako strzelec, a Michcik jako kucharz, szatny
1714  3,  17|           bitych i odrestaurował młyn, a wreszcie od wiosny trzeciego
1715  3,  17|           słychać było łoskot siekier, a już w lipcu zrąb dworu z
1716  3,  17|                 braciszku?~- Z domu.~- A dawnoś wrócił?~- Już w marcu
1717  3,  17|           przyprzążkę.~- Iberyjczyk... a jeszcze w Olszynie go paśli -
1718  3,  17|            rzekł:~- Na wielką wojnę.~- A no tak, rozumie się...-poprawił
1719  3,  17|       nieszczerze mruczał Olbromski. - A jakże myślisz dalej? kiedy
1720  3,  17|             wojnę?~- Skoro panicz...~- A cóżeś to w tych czasach
1721  3,  17|            było, bo karczunku tu dużo, a pan młody. - No, i podoba
1722  3,  17|          Piachu mało?~- Kamienia dużo, a piachu, po prawdzie, mało.~-