Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |            wrzasnął na towarzysza i chciał go chwycić rękoma, ale dłonie
 2  1,  3 |             zimniejszy niż w rzece. Chciał zasnąć. Zamknął oczy...
 3  1,  3 |        stało coś, czego unikał. Nie chciał tego wyznać przed sobą,
 4  1,  4 |        Stary cześnik widzieć go nie chciał. W ciągu pierwszych dwu
 5  1,  4 |         Przychodziły nań chwile, że chciał na rzeczy święte, czczone,
 6  1,  4 |     potworność. Z wewnętrznego musu chciał wydrzeć ze siebie samą naturę
 7  1,  5 |           stronę jechać. Co prędzej chciał to przedsięwziąć i wracać
 8  1,  5 |            która nad czymś płakała. Chciał oddalić usta napełnione
 9  1,  5 |             świecie walczyć już nie chciał. Nie, nie!~Tymczasem czarna
10  1,  7 |         dała mu znak, że ojciec nie chciał go widzieć przed odjazdem.~
11  1,  7 | szczęknąwszy przy tym zębami, jakby chciał ukąsić coś zawieszone w
12  1,  7 |       tysiące pytań o jego zdrowie, chciał posiąść wszelkie szczegóły
13  1,  8 |              która go wiodła; jeśli chciał, aż na tron.~- Dawnom to
14  1,  8 |            się z krzesła, jakby się chciał schylić do nóg księcia.
15  1,  8 |          rękę pod bezwładną głowę i chciał złożyć zmarłego na sofie,
16  1,  12|           brzegu i wysiadł. Ale gdy chciał wstąpić na plac, pierwszy
17  1,  13|            miejscu pobytu generała, chciał rzucić okiem na miasto,
18  1,  13|        Gintułt usunął się z drogi i chciał oddalić w kierunku placu
19  1,  14|           ruchem prześlicznej głowy chciał zakryć przykre zdumienie,
20  1,  15|        wymagał natarczywie studiów, chciał widzieć swego wychowanka
21  1,  16|             się nie mogą. Rafał nie chciał pozwolić sobie na myślenie
22  1,  16|             tamecznym ogrodzie, nie chciał zmiłować się nad sobą i
23  1,  17|             ludzi. Książę zrazu nie chciał ruszyć się i nie wierzył,
24  1,  17|       należą.~Tknął konia ostrogą i chciał w bok odjechać. Ale major
25  2,  1 |       przynieść spory worek. Gdybyś chciał, zagralibyśmy sobie po staremu,
26  2,  6 |            zwierzał tajemnicę i nie chciał przerwać zaczarowanego snu
27  2,  8 |           poczuł, że jest związany. Chciał prawą ręką dosięgnąć sztyletu,
28  2,  8 |             wbiło do gardzieli, nie chciał uznać rzeczywistości, wlepiał
29  2,  8 |     chichotu bandy powtórnie obalić chciał na ziemię i jak poprzedni,
30  2,  9 |           Kazano mu iść na dół. Nie chciał. Wówczas przystawiono do
31  2,  9 |           kilkanaście bagnetów. Nie chciał. Wtedy dźwignęły go z ziemi
32  2,  11|              Nikt z mieszkańców nie chciał słyszeć o drodze. Wypadło
33  2,  12|           milczał wzgardliwie i nie chciał wymienić nawet swego nazwiska.
34  2,  12|            i trzymał tak długo, jak chciał. W trakcie tej choroby sprawa
35  2,  12|        zdradę, jak płytę z granitu. Chciał się otrząsnąć i w nadchodzący
36  2,  13|             leżącego na ustach. Nie chciał może spłoszyć chwili głębokiego,
37  2,  17|   Dyrektorów nic o nas wiedzieć nie chciał. Za swój własny ostatni
38  2,  17|            kaszy, miał ci teraz ile chciał pomarańczów, ananasów, moreli,
39  2,  17|           gdyby w sobie samym ukryć chciał resztę myśli. Już ranny
40  2,  18|             te ręce bolesne i cudne chciał związać, skrępować na zawsze.
41  2,  20|           Krzysztof. Nie mógł i nie chciał dosłyszeć jego słów. Pragnął
42  2,  20|        wymierzą, gdyby kiedykolwiek chciał wrócić do tego domu. Spełni
43  2,  24|         pierwszej chwili. Rafał nie chciał za nic służyć w pstrej i
44  2,  24|         trębacz i trzech rycerstwa! Chciał się w ostatniej minucie
45  3,  1 |           kraja trzęsły ze śmiechu. Chciał go Moreau, generał dowodzący,
46  3,  1 |             przemokniesz, choćbyś i chciał. Oficer ma płaszcz granatowy,
47  3,  2 |          nie wypito potajemnie. Nie chciał nam czcigodny ojciec dobrowolnie
48  3,  5 |          zań i zowiąc go lansjerem. Chciał im powiedzieć, że widział
49  3,  7 |          nic pewnego powiedzieć nie chciał i kazał mu czekać w obozie
50  3,  8 |          gwar żywej rozmowy. Książę chciał zatrzymać się w pierwszej
51  3,  10|            patrzali na inny pochód. Chciał wcisnąć między myśli przyjaciela
52  3,  10|     pradziadowska... Czegoż jeszcze chciał? Czego poleciał szukać?...~-
53  3,  14|            stanąć. W gruncie rzeczy chciał się pospołu z towarzyszami
54  3,  15|     przeżyli. Kto by się dziś u nas chciał bić z duszy za takie czy