Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          rogacz. Rafał wziął go na oko, przycisnął kolbę do szczęki
 2  1,  1 |            położył... Wzieni go na oko, a prosto w łeb. Dopiero
 3  1,  1 |          wnet na sofę przy stole i oko w oko przypatrywały się
 4  1,  1 |            sofę przy stole i oko w oko przypatrywały się gościowi,
 5  1,  1 |               Ona to wydaje się na oko niby melancholiczka, a to
 6  1,  1 |         ten - Rozbój: ai-ai-ai! Na oko wszystkie i zębcami! Wyganały
 7  1,  1 |          jakby stężałą. Prawe jego oko było przymknięte i dolna
 8  1,  7 |           błyszczące. Nigdzie, jak oko sięgło, nie było widać ani
 9  1,  7 |        które z wielkiej odległości oko ujmowało jak gdyby promienie
10  1,  8 |     symptomata twej choroby? Bo na oko...~- Najbardziej widoczne
11  1,  8 |            czynić więcej? Staliśmy oko w oko, pierś przeciw bagnetowi,
12  1,  8 |      czynić więcej? Staliśmy oko w oko, pierś przeciw bagnetowi,
13  1,  10|     Tymczasem gdziekolwiek zwrócił oko, spostrzegał coś, co przykuwało
14  1,  12|     bezwodnych łańcuchach gór. Jak oko sięgło, słały się po nich
15  1,  13|            chmurami, wśród pól jak oko sięgnie zarosłych szczepem
16  1,  17|           taką ostrożnością, jakby oko zapuszczał w przepaść. Zobaczył
17  1,  17|        dziale. Schylił się, wlepił oko w dioptrę i znowu sennym
18  1,  17|            do ataku, krok żelazny, oko wlepione w mrok. We wszystkich
19  2,  1 |            po zgromadzeniu ogniste oko, jak gdyby szukał, kogo
20  2,  7 |     niskiej granicy, że ją ludzkie oko ledwie mogło pochwycić.
21  2,  9 |   uciekających przed nim ścigał na oko. Zdziwiony i pełen strachu
22  2,  12|          wrzosowiskach, które, jak oko sięgło, okrył prześliczny
23  2,  12|       widnokrąg. Z niego przywykłe oko wydzieli mgliste smugi lasów,
24  2,  12|       jeśli chcesz nadal mieć całe oko i wszystkie zęby.~Oberżysta
25  2,  13|            nową jego misję, jakiej oko nie widziało ani ucho nie
26  2,  14| dziwerowany, jakiego jeszcze twoje oko nie oglądało na tym padole.
27  2,  14|        szepnął Trepka przymrużając oko -to mogłoby być ciekawe.
28  2,  14|              niech go obejrzy moje oko na tym padole! Co do mnie,
29  2,  17|            Pierwszy ja raz tak ich oko w oko zobaczył. Nim słowo
30  2,  17|      Pierwszy ja raz tak ich oko w oko zobaczył. Nim słowo rzec -
31  2,  17|       takie miejsce, gdzie ich już oko nie chwyci - wypsną się
32  2,  17|          nad wodami patrzało w nas oko wieczne. Podobne my widywali
33  2,  18|            zimna. W pewnym miejscu oko Krzysztofa padło na kamionkę
34  2,  19|            nim zdążyło westchnąć i oko przetrzeć dłonią, już nieznajomy
35  2,  20|         Ani razu nie dostrzegło go oko. Teraz dopiero poznał, że
36  2,  22|       najwyższej gałązki i łudziły oko, że mają potrójną liczbę
37  3,  1 |       ognisk gonili się jeźdźcy na oko i z wrzaskiem wysadzali
38  3,  1 |     piechotę lancami, wyłupali jak oko dwanaście armat ze środka
39  3,  1 |       zamglone i niepewne jak ona. Oko skwapliwie chwytało kształty,
40  3,  2 |           lotem, którego szybkości oko pochwycić nie mogło. Otworzył
41  3,  3 |           do wyłomu. Ujrzeli tutaj oko w oko obrońców. Rzucili
42  3,  3 |        wyłomu. Ujrzeli tutaj oko w oko obrońców. Rzucili się jedni
43  3,  3 |          nie może w sobie zamknąć, oko nie może zmieścić w swym
44  3,  4 |           kształty, które myśl czy oko chwycić usiłuje, wydostają
45  3,  6 |          zatoka werznięta w las, i oko biegło w pustą, milową,
46  3,  6 |         nogi, nabijać, wznosić, na oko - i znowu, znowu, bez końca.
47  3,  6 |           które biły się prawie na oko. Działo się to o kilkadziesiąt
48  3,  6 |           bagno, łamiąc się z nimi oko za oko, ząb za ząb, wychodziła
49  3,  6 |           łamiąc się z nimi oko za oko, ząb za ząb, wychodziła
50  3,  9 |    otwockich, daleko, szeroko, jak oko sięgnąć zdoła, rozciągniętych.
51  3,  10|        które innego dnia ledwie by oko wytropić zdołało między
52  3,  12|      rodzinne, falujące jak daleko oko sięgnie, na niwy sandomierskiej
53  3,  14|     klasztor Świętej Moniki. Gdzie oko padło, widać było drogi