Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       południowym stoku łańcucha gór, że tylko młode ucho mogło
 2  1,  1 |         się na odległych garbach gór i niby długie srebrnoszare
 3  1,  8 |       onego przedwiecznego kraju gór. Solenna cisza nocy stała
 4  1,  12|          i bezwodnych łańcuchach gór. Jak oko sięgło, słały się
 5  1,  12|      rynków; przywożą z dalekich gór ciosany granit, czerwony,
 6  1,  12|         na którym sinieją, pasma gór ukrytych w tajemniczych
 7  1,  13|        które od połowy wysokości Gór Euganejskich zstępując całą
 8  1,  14|     Germanowie nieprzemierzonych gór, odziani w skóry krów i
 9  1,  14|   Laudona wśród wzburzonego ludu gór, Joubert, który, otoczony
10  2,  1 |      dawno nie grał, a podobnych gór złota nie widział w życiu.
11  2,  6 |          Wiatr rzeźwy ciągnął od gór, gdzieniegdzie wywabiał
12  2,  6 |         Gościniec biegł dolinami gór, które wierzchołki swoje
13  2,  6 |         północy. Szczyty leśnych gór odrzynały się w zrzedłym
14  2,  7 |      Otoczeni przez gęste obłoki gór, w świetle przeczystych
15  2,  7 |      płoty. Na zboczach niższych gór, obdartych z murawy, bielejących
16  2,  7 |       niespodziane chmury z łona gór. W ustach zmieniały się
17  2,  8 |  uśmiechu srogich i straszliwych gór. Strome turnie wychylały
18  2,  8 |         kształt zaklęte, kiedy z gór w cichości świętej wychodząc
19  2,  8 |        kiście buków. Od szczytów gór leciały ich oczy w dół za
20  2,  9 |   milczenie większe i cięższe od gór. Szeroka ciemność ogarnęła
21  2,  9 |       niebie ukazały się szczyty gór. Oblicza ich były przepiękne,
22  2,  9 |  wiatrach, wydzierających z łona gór przepiękne chmury... Ten
23  2,  10|           Taki sam pewnie zbój z gór jako i ty.~- To ta nie zbójnik.~-
24  2,  11|         ludzi przybywających zza gór. Nigdzie nie zatrzymując
25  2,  12|      radością. Jego nienawiść do gór równała się teraz ich wysokości.
26  2,  15|      czasu. Echo wołania z głębi gór wychodziło z ciemności.
27  2,  17|          wojnie zeszli my byli z gór w pola lombardzkie. Tam
28  2,  17|        widzieli zjawę karpackich gór, krakowski rynek... Już
29  2,  17|      lądu, ze wszystkich dolin i gór, obległ nas generał Ott,
30  2,  17|         pociecze. Najbliższy ząb gór, Portofino, wrzynał się
31  2,  20|         czy łańcucha śnieżystych gór. A w ślad za tym uczuciem
32  3,  1 |   imienia, zza rzek tysiąca, zza gór Germanii w tę stronę, gdzie
33  3,  1 |      zginęły. Błękitne widziadło gór było piękne jak sama pieśń
34  3,  1 |        między chmury. Z onych to gór podniebieskich wylata gromowy
35  3,  1 |         czyste i żyzne powietrze gór umacnia ciało.~W pierwszych
36  3,  1 |     zakręt drogi. Chłód bliskich gór powiał.~W blasku zorzy wieczornej
37  3,  1 |    wlokła się nieskończona linia Gór Kantabryjskich, stawała
38  3,  1 |     koniu. Olśniony od majestatu gór, nie mógł się ruszyć. Przytłukła
39  3,  1 |         Te niezmierzone skrzydła gór, których prędkimi oczyma
40  3,  1 |        milczeniu na podścielisku gór, była jak znak orła łomignata
41  3,  1 |        osęki...~Wypłynął z głębi gór biały, jasnośliczny, ostro
42  3,  1 | pionowymi łańcuchami zatopionych gór. Wyjdą wreszcie rzeki morskie
43  3,  1 |      ocean najwyższe wierzchołki gór. Przed zupełnością czasów
44  3,  2 |        okrągłych, zbałwaniony od gór, kraj pochyły, stargany,
45  3,  2 |    północy i zjeżona od stromych gór na południu, przerznięta
46  3,  3 |           nim słońce wstanie zza gór ziemi Monnegros, co koń
47  3,  3 |       drogę bandom zstępującym z gór, siepali się z nimi w zasadzkach,
48  3,  6 |        oderwana z czuba łańcucha gór i lecąca w doły przepaści.
49  3,  11|  wybrzeżem Wisły, jak i szczytem Gór Pieprzowych.~Zaledwie Rafał
50  3,  11|        stosy głowni kopcących. Z Gór Pieprzowych biją w miasto
51  3,  13|     nisko po lasach, po łańcuchu gór, po puszczy zbójeckiej.
52  3,  15|    pilnowano dróg prowadzących z gór do Saragossy.~Jedne z tych
53  3,  16|          nim ciągnął się łańcuch gór skalistych, jałowych i wysokich.