Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     strzelić nie mogę, bobym psa, czego Boże broń, zabił. A już
 2  1,  2 |         się śpieszył...~- Jeszcze czego! - wołał drugi.~Będę się
 3  1,  2 |          i poczęły wypowiadać to, czego na pozór nie było wcale
 4  1,  3 |          za wszystkim, stało coś, czego unikał. Nie chciał tego
 5  1,  5 |     Werona, dnia 29 Briumer"...~- Czego?~- Napisano: Briumer.~-
 6  1,  5 |         oczywistsze niż wszystko, czego dotykał rękoma i mógł dosięgnąć
 7  1,  5 |    przyjechać już bez nich?~- Bez czego?~- A bez wąsów...~- Nie
 8  1,  8 |           do piersi, do gardła, z czego częste krwotoki. Felczer
 9  1,  8 |         wstecz patrzę, czy wiesz, czego najbardziej żałuję? Oto
10  1,  8 |           taki? Tak inny? Smutny? Czego chcesz? Cóżeśmy mogli czynić
11  1,  10|  elegancją, coś nawet wymamrotał, czego by sam nie umiał powtórzyć
12  1,  11|       zjawiała się z czymś innym, czego jeszcze na ziemi nie było,
13  1,  14|     siebie aż nadto dobrze. Wiem, czego we mnie wcale nie ma. Tego
14  1,  16|         na nią zniecierpliwiony - czego ciągle gadasz o tym księciu?...~
15  1,  17|          miejsca wybuchu; wskutek czego czerepy bomby przeleciały
16  2,  1 |   wielkiego faworu, wszystko zaś, czego potrzebował, udzielane mu
17  2,  1 |        się przychodnia i zapytał, czego sobie życzy. Gdy Rafał,
18  2,  1 |         się teraz martwisz tym, z czego niedawno radowałeś się tak
19  2,  3 |          w brutalnym zapytaniu:~- Czego tu chcesz?~- Chcę być przyjęty
20  2,  3 |   Najprzewielebniejszy zapytał:~- Czego chcesz, mości panie?~- Światła -
21  2,  12|          Olbromski miał teraz to, czego tak pragnął: nie wiedział
22  2,  14|          Mały panek polski szuka, czego nie zgubił, po całym świecie,
23  2,  14|         szczurem książkowym, więc czego się ze mną droczysz! Jeżeli
24  2,  14|      przyznasz... musiałem... Ma, czego pragnął.~Trepka spuścił
25  2,  17|        prosić o nocleg.~- Jeszcze czego!~Młody Cedro zwyczajem swym
26  2,  17|   Małachowski. Gdy go ten spytał, czego by żądał, Bergonzoni, jako
27  2,  18|     skromną furteczkę na wypadek, czego Boże broń, sądu historii.
28  2,  21|      głowę.~- Spełniłam wszystko, czego chciałeś.~- Tak jest.~-
29  2,  22|       moja to jest okolica, wobec czego...~- Ułatwiono ci... - mruknął
30  2,  22|             właściwie, mój drogi, czego kto silnie pragnie, to osiąga
31  2,  22|          rzeczywiście zaczynać od czego innego, tylko od najprostszego
32  2,  24|      zapytany, co jest za jeden i czego tu łazi, odpowiedział, że
33  3,  1 |      Jeszcze bym się rozpił albo, czego Boże zachowaj, obabił...~
34  3,  3 |          robi? Co to za wory i do czego? Huk straszliwy armat grzmota
35  3,  3 |           z rozkazu, jako i wy.~- Czego chcesz z nami łazić?~- Takiemu,
36  3,  3 |          przywołał towarzyszów.~- Czego targ? - wołali.~- O co mu
37  3,  3 |          mu nad uchem woltyżer.~- Czego?~- Pójdę ja patrzeć, co
38  3,  6 | odczepiając z sęków akselbanty.~- Czego? - zgrzytnął na nich kapitan.~
39  3,  6 |        Niemca:~- A nie masz znowu czego tak hergotać, bo cię tu
40  3,  6 |          wskazywał, jako nie wie, czego chcą od niego. Wtedy jeden
41  3,  6 |      Sokolnicki zgrzytnął:~- Kto? Czego? Atakują''~- Generał Sokolnicki! -
42  3,  6 |         generała za ramię.~- Kto? Czego? - wściekał się rozespany.~-
43  3,  6 |        świeżo złożoną rezerwę, do czego znowu powrócił, i artylerię.
44  3,  7 |      Jakże się cieszę!~- Nie masz czego... Ja nie z chęci walczenia
45  3,  8 |          Gdzież się tu podziać? Z czego wyżywić żołnierza? Prusaki
46  3,  9 |            Może zmiarkować z byle czego. Musimy działać ostrożnie.
47  3,  10|         liści wieścił dumę o tym, czego nic nie wyjawi krom niego,
48  3,  10|            Czegoż jeszcze chciał? Czego poleciał szukać?...~- Pojechał
49  3,  11|       Gintułt stanął przed nim.~- Czego? - krzyknął Sokolnicki.~-
50  3,  12|           ogłuchłe uszy, żeby zaś czego ze słów nie uronić... Drepcą
51  3,  14|          Trudno było odgadnąć, do czego służyły ich węgły i sklepienia.
52  3,  15|         już nie mogę wytrzymać!~- Czego?~- Tego życia.~- Cóż znowu
53  3,  17|              Ależ ja nie mam...~- Czego nie masz?~- Koni... - mruknął