Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |   najsiarczystsze krzesał hołubce, usłyszał głos ojca. Stary cześnik
 2  1,  2 |            ruszył z miejsca, Rafał usłyszał głos ojca, który gramolił
 3  1,  2 |       jakby w nich nie miał kości. Usłyszał wtedy nad uchem dobrotliwy
 4  1,  3 |          gdy Rafał z niej wyszedł, usłyszał szklisty szelest jego pierwszego
 5  1,  3 |          pochyłych zagonach.~Rafał usłyszał, jak zęby Krzysia szczękają.
 6  1,  5 |            Stojąc na wichrze Rafał usłyszał go, uczuł w piersiach jak
 7  1,  5 |           i milczący czekał. Wtedy usłyszał szept, głos cichszy od szemrania
 8  1,  5 |    zakreślonych...~W pewnej chwili usłyszał szczególny huk. Zrazu sądził,
 9  1,  5 |        chwili, nie wiedzieć kiedy, usłyszał trzask. Tęczowe ognie napełniły
10  1,  5 |       kołowały. Z nagła straceniec usłyszał w głowie swej myśl pełgającą
11  1,  5 |           łkającego rżenia kobyły. Usłyszał wietrzny szum i przypadł
12  1,  7 |         czy wzgardą i potępieniem. Usłyszał całe dzieje swojej miłości
13  1,  10|          na rękawy kubraka i znowu usłyszał w sobie wybuch dźwigający
14  1,  11|           kipiała. W pewnej chwili usłyszał głos księżniczki, jakby
15  1,  11|          jakby wzywający na pomoc. Usłyszał to raz, drugi. Wówczas co
16  1,  13| kilkadziesiąt kroków, kiedy książę usłyszał obok siebie szept jednego
17  1,  17|          jego własny duch. Myśl tę usłyszał tak wyraźnie jak głos owego
18  2,  1 |            nogi się ugięły, gdy to usłyszał. Cześnik niby to zadawał
19  2,  2 |   zbliżając się do drzwi żelaznych usłyszał rozmowę, która pod wysokim
20  2,  2 |        jego szczebiocie trzeci raz usłyszał gwarę swego niemowlęctwa.~
21  2,  2 |    dziesięć lat, Rafał ze drżeniem usłyszał te jego słowa:~- Damy ci
22  2,  2 |           woni kwiatów wiosennych. Usłyszał znowu głos jej, gdy przysięgała
23  2,  3 |         zawiązali mu oczy. Wówczas usłyszał głos mówcy:~- Zabieram kapelusz
24  2,  3 |       trzymać się ściśle i ciągle, usłyszał znajomy sobie dobrze głos
25  2,  3 |          sklepienie...~Młodzieniec usłyszał szczęk wielu szpad uderzających
26  2,  3 |          posuwały.~W pewnej chwili usłyszał głos majora:~- Każ mu zgiąć
27  2,  3 |         naczynie mosiężne. Zarazem usłyszał głos majora, którego już
28  2,  3 |          płomienia żywicy. Zarazem usłyszał, że wszystkie kroki kierują
29  2,  4 |    dziesięć lat, Rafał ze drżeniem usłyszał te jego słowa:~- Damy ci
30  2,  4 |           woni kwiatów wiosennych. Usłyszał znowu głos jej, gdy przysięgała
31  2,  6 |           nachyliła ku niemu usta. Usłyszał jej szept:~- Widzisz! Tam
32  2,  8 |           i zaczął rozumieć, nagle usłyszał rozpaczliwy jęk Heleny.
33  2,  10|          Rafał z najgłębszą odrazą usłyszał w tym miejscu mowę ludzką.
34  2,  10|           w tej samej chwili Rafał usłyszał w szumie swej głowy, który
35  2,  18|      polami i gnie zeschłe badyle.~Usłyszał w jego gwiździe polotnym
36  2,  20|           modnisia, kuzyna Trepki, usłyszał, że żoną owego pana Ołowskiego
37  2,  20|        ukochanym zwiastunem łaski.~Usłyszał oddech śpiącego Krzysztofa
38  2,  21|           nie uczynisz, a może byś usłyszał coś takiego, co cię do głębi...~-
39  2,  21|           a drugim zbliżeniem ciał usłyszał wyrazy:~- Pójdź...~- O,
40  3,  2 |         Zstępując wolno ku wzgórza usłyszał dalekie, w innej stronie
41  3,  2 |       trakcie tych swoich zabiegów usłyszał szczęk klamki w najciemniejszym
42  3,  3 |           Zaćmiło mu się w oczach. Usłyszał za sobą łoskot drzwi zatrzaśniętych.
43  3,  3 |         przejścia na wyższe piętro usłyszał okrzyk:~- Qui vive?~Dał
44  3,  3 |            uczuł go niespodzianie.~Usłyszał mowę wiec-mą szmeru strumienia.
45  3,  6 |       suchej już drogi, gdy raptem usłyszał chrapliwy, przyduszony głos
46  3,  6 |      błękitne i litworowe jeziora. Usłyszał z lubością szum potoku napełniający
47  3,  7 |       Szopa stała z dala od drogi, usłyszał jednak szczęk i turkot idących
48  3,  9 |     kończył właśnie swą ucztę, gdy usłyszał takt pierwszy. Podniósł
49  3,  11|           Na pół rozbudzony oficer usłyszał tuż gdzieś za ścianą wrzaski
50  3,  11|         Idąc w kierunku kolegiaty, usłyszał nagle szczególny wśród tego
51  3,  11|      dzieci wdowy!~Rafał Olbromski usłyszał ten okrzyk jak trzask piorunu.
52  3,  14|       nieomylnie w otwór schodowy. Usłyszał westchnienie-śmierć, stęknięcie-koniec,