Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          wzięła jedla okrzesana?~- Skąd jedla? A to ją, wielmożny
 2  1,  1 |     przedmieścia Josephstadtu... - Skąd, proszę?~- Od przedmieścia
 3  1,  1 |          Skądże to waszmość wiesz? Skąd wiesz? Drażnisz mię licząc
 4  1,  2 |            domu. Sam nie wiedział, skąd mu się wzięła pewność taka,
 5  1,  3 |        powiew gorączki nie wiadomo skąd wychodzący, snuły się widma,
 6  1,  4 |      przesuwa. Nie umiałby odrzec, skąd znane mu są takie słowa,
 7  1,  5 |      wszedł wieczorem do sypialni, skąd właśnie wyniósł się podstarości
 8  1,  7 |   Przyszedłem tu z tym żołnierzem, skąd on rodem. Wziąłem w dzierżawę
 9  1,  8 |       jednak samą radością będące, skąd miejsca te posiadały coś
10  1,  8 |            pod lipy na dziedzińcu, skąd było widać całą okolicę,
11  1,  8 |         ognia. Nie mógł zrozumieć, skąd ta służalcza czołobitność
12  1,  11|            na nią okiem.~- A wasan skąd przywozisz taką pręgę? -
13  1,  12|            Wielkiej Rady, do sali, skąd słuchały wyroków dalekie
14  1,  13|           latarni, jak się nazywa, skąd i dokąd idzie... Ponieważ
15  1,  13|     Wenecjanie mają do nich prawo? Skąd je wzięli? Pięścią, przemocą.
16  1,  15|    bilardową i baletową, pożyczać, skąd się dało. U niego też odbywały
17  1,  16|          na szkapie daleko w pole, skąd widać było Dersławice. Stawał
18  1,  17|         trzcinach aż pod Belfiore, skąd raz w raz wywalały się niespodziane
19  2,  2 |            węzłowato wyprawią tam, skąd przyszedł. Tymczasem stary
20  2,  2 |           je wysnuł ze swego łona? Skąd się poczęło trzęsienie ziemi
21  2,  5 |           mię żoną? Ktoś ty jest i skąd wziąłeś prawo nad moją pięknością?
22  2,  8 |            leśnych szarozielonych, skąd pojedyncze skały wynurzają
23  2,  8 |       wynurzają się niespodzianie, skąd wykwitają żywą barwą kiście
24  2,  9 |            marzy cmentarny śnieg i skąd cieką wody ku ziemi, zaglądał
25  2,  9 |            Ale co znaczy to słowo? skąd przyszedł taki do głowy
26  2,  10|           pusta ciemnica, miejsce, skąd odszedł nawet żal, nawet
27  2,  10|         cucha i pas?~- Czy ja wiem skąd? Moze kany ukrad...~- Zbójom
28  2,  11|           aż do ostatniej granicy, skąd mógł napisać do królowej
29  2,  11|          pniami, w mrocznej nawie, skąd ranna rosa jeszcze nie odeszła,
30  2,  12|          to, co zajadają tamci? To skąd?~- Co jedzą tamci? Tamci
31  2,  12|      daleka?~- Z daleka.~- To jest skąd~- No, a wasaneś skąd?~-
32  2,  12|          jest skąd~- No, a wasaneś skąd?~- Ja idę od węgierskiej
33  2,  12|            Rafałowe.~- Pan wasanów skąd jedzie?~- Z Wiednia.~- Jakże
34  2,  12|         Jedno mi powiedz, na Boga! Skąd się tu wziąłeś?~- Idę w
35  2,  17|             Skądże teraz idziecie? skąd wracacie? - pytali wszyscy
36  2,  17|        niezgruntowanych, duchowim, skąd wywala się ziew zgniły z
37  2,  20|             tylko naprzód powiedz, skąd... to imię...~- No tak,
38  2,  20|      swoich cieśniach i łożyskach, skąd nigdy już nie powrócą. Oto
39  2,  22|     dopytywał się, co są za jedni, skąd i dokąd zdążają. Z malowanej
40  2,  22|           co masz, naboje, żywo!~- Skąd ja mam mieć naboje?~Chłop
41  2,  24|           a kanty kurtek znaczyły, skąd ta kto rodem. Tu barwy papuzie -
42  2,  24|            wie, gdzie on. Słuchaj, skąd głos idzie. Tam Cesarz siedzi.
43  2,  24|           na wysokim brzegu Wisły, skąd widać było po tamtej stronie
44  3,  1 |             a dotychczas nie wiem, skąd się bierą.~A są i inne.
45  3,  3 |           na nogi i wyprostował.~- Skąd się tu wziąłeś, ufanie z
46  3,  3 | słyszeliście?~Ruszyli w tę stronę, skąd przyszli. Cedro rzeczywiście
47  3,  3 |            ty tam możesz wiedzieć, skąd prażyć...~- Blondyn!...~
48  3,  3 |       niezmierne, kręte korytarze, skąd na prawo i na lewo wchodziło
49  3,  4 |           obwód z szarymi wyrwami, skąd wypełzały ciągle korowody
50  3,  4 |          teraz jakoś nacichło.~- A skąd to my jedziemy?~- O, la
51  3,  6 |          wytężyły się w tę stronę, skąd szedł daleki takt. I oto