Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |         sobie suknie odkrywające ramiona, a czoła zakryte puklami
 2  1,  2 |         Tak postanowiwszy padł w ramiona pierwszego z brzegu brzuchatego
 3  1,  2 |      trzymał starego cześnika za ramiona, a cześnik dziekana za żebra,
 4  1,  3 |      śmiertelna otoczyła czółno. Ramiona słabły. Pot lał się z czół.
 5  1,  3 |          i złapał rękoma włosy i ramiona. Wywlókł go z fali i pchnął
 6  1,  3 |       prać pięściami, szarpać za ramiona, bić z całej mocy po nogach
 7  1,  3 |     umilkł znowu, wsunął głowę w ramiona, jakby wszystko, co miał
 8  1,  5 |        piersi. Miała wrzuconą na ramiona futrzaną szubkę, którą okryła
 9  1,  5 |          miłość. Spłynęła w jego ramiona. Objęli się rękoma. Głowy
10  1,  5 |   siekiery druzgotały mu piersi, ramiona, ręce - ciosy tego czarnego
11  1,  7 |         tam i sam stojący, okrył ramiona cudnością zieleni, jakoby
12  1,  10|          do miejsca, chwytało za ramiona, wabiło ku sobie, jak kobiecy
13  1,  10|       sfruwał śmiech, a obnażone ramiona podnosiło gwałtowne drżenie.
14  1,  11|      włosy na chciwych ustach, a ramiona i piersi na piersiach...~
15  1,  13|           łuki, kręcone kolumny, ramiona i rzeźbione wyłogi ciskały
16  1,  17|       ciemię jej, na piersi i na ramiona. Tymczasem już ludzie przyzwyczaili
17  1,  17|         okiennic, zębce, krzyże, ramiona potrzaskanych ram okiennych
18  2,  2 |      wdział. Narzucił płaszcz na ramiona i wyszedł. W kieszeni namacał
19  2,  2 |      frędzla przepaski spadła na ramiona śnieżnej białości, na piersi
20  2,  3 |     płynęła teraz w jego żyłach, ramiona dźwigały się do czynu, umysł
21  2,  4 |      frędzla przepaski spadła na ramiona śnieżnej białości, na piersi
22  2,  5 |         nadeptana żmija.~Ale oto ramiona jej zadrżały od niewiadomych
23  2,  9 |   Kilkanaście rąk chwyciło go za ramiona, wydarło nóż zza pasa. Poczuł,
24  2,  11|     istocie z głębin liści białe ramiona. Ale była to podobizna człowieka
25  2,  13|           Krzysztof rzucił się w ramiona kogoś, co stał w cieniu.
26  2,  13|       szlafroczku. Rzuciła się w ramiona brata.~- Mery! - zawołał
27  2,  17|    bratniego mundur zwłóczę i na ramiona wciągam. A dokoła mnie swoi
28  2,  17|          żołnierz wsunął głowę w ramiona i cały się zgarbił, jak
29  2,  18|      Krzysztofowi. Padli sobie w ramiona i długo ściskali się w milczeniu,
30  2,  18|   bełkotu:~- Krzysiu, Krzysiu...~Ramiona wzdrygały się, a ręce trzęsły
31  2,  18|          ruchem odsunął rozwarte ramiona ojcowskie. Westchnął. Zdzielił
32  2,  19|   zamilkł, wtulił dobrze głowę w ramiona, znieruchomiał i zastygł.
33  2,  19|  przytrzymał ciało i mocno je za ramiona szarpnął ku dołowi. Za czym
34  2,  21|         gałązkami lauru. Szyja i ramiona wyłaniały się spomiędzy
35  2,  21|      ukazywał się znowu. Odkryte ramiona i piersi, włosy przetykane
36  2,  24|        majorowie z dumą wznosili ramiona obciążone dwiema szlufami,
37  3,  2 |      miejscu ich złączenia, gdyż ramiona wylazły z rozpękłego munduru,
38  3,  2 | Krzysztof narzucił ją co tchu na ramiona z myślą, że będzie mu służyła
39  3,  3 |        do niej skokiem. Porwał w ramiona. Zawarł je z żelazną silą.
40  3,  3 |         się, załopotała, wygięła ramiona. Nogi zaplotła jedną na
41  3,  3 |       lędźwie, brzuchy, łopatki, ramiona, szyje latały, dygocąc,
42  3,  3 |          zachichotał... Dźwignął ramiona i jak radosny lew skocz
43  3,  3 |      nocy aragońskiej ścisnął mu ramiona i żebra. Pierwszy brzask
44  3,  3 |       strzałów z głową wtuloną w ramiona, blada i struchlała. Ręka
45  3,  3 |         schodowe...~Zawahały się ramiona dziewczęce.~Białe, liliane
46  3,  6 |    papiery, naciągnął płaszcz na ramiona i miał się również ku wyjściu.
47  3,  6 |        strzemionach, przeciągnął ramiona...~W tej samej chwili na
48  3,  10|         głowę jeszcze bardziej w ramiona i wstrzymał konia. Patrzał
49  3,  13|         Twarz była zmasakrowana, ramiona, piersi i ręce pocięte.
50  3,  15|     jutro.~Wyganowski rozpostarł ramiona i zaśmiał się w głos jak
51  3,  17|        ku sobie i padli wzajem w ramiona bez słów.~Za chwilę Rafał