Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |     przymknął drzwi. Bez pomocy drugiego człowieka, który by sztabę
 2  1,  6 |       lasów Golejowskich zdybał drugiego dziada na drodze, i ten
 3  1,  6 |        samo powiedział i dał mu drugiego dukata. A jak już wychodził
 4  1,  8 |      nie jest taki człowiek, co drugiego pilnuje... Urysia nie trzeba
 5  1,  12| Kniaziewicza. Dwie nas kompanie drugiego batalionu pod szefem Forestier.~-
 6  1,  13|      szept jednego źołnierza do drugiego w najczystszej mazurskiej
 7  1,  14|   opalał śniade skronie Ramzesa Drugiego Miamen Sezostrysa, który
 8  1,  15|         zima i zbliżał się czas drugiego w roku szkolnym egzaminu,
 9  1,  17|     słowo i czucie nie było dla drugiego głupie, niczyja, najbardziej
10  1,  17|   celował chodząc od jednego do drugiego. Gdy Gintułt stanął przy
11  2,  3 |         ktoś po niemiecku pytał drugiego: jak się "przychodzień"
12  2,  8 |        Dojrzał, że Helena z rąk drugiego zbója, który ją wśród chichotu
13  2,  9 |         powstał i z trzeźwością drugiego człowieka, który dawno,
14  2,  17|        Wilkiem patrzał jeden na drugiego i jako ten zbój czyhał na
15  2,  17|      noc zszeptują, że jeden do drugiego niby to przypadkiem, z głupia
16  2,  17|    powie zdarzenie, to jedno od drugiego lepsze, jakby je sam diabeł
17  2,  21|        z twarzy jak maska.~Obok drugiego filaru stał plenipotent
18  2,  21|         opłotki czy dać znać do drugiego posterunku. Skoro tylko
19  2,  21|          Koń przeleciał.~- To z drugiego posterunku... - szepnął
20  2,  22|         baranka i zapiszą się u drugiego porucznika na szeregowych.
21  2,  22|        burmistrza z Gołańczy, a drugiego Differta z Obrzycka rozstrzelali
22  2,  24|        się nadto oparli jeden o drugiego plecami, a ponakrywali szczelnie
23  2,  24|        nieprzyjacielem, który z drugiego, prawego brzegu Wisły przeszedł
24  2,  24|  Sułkowski, ranny już, na czele drugiego batalionu regimentu pierwszego,
25  2,  24|   Gdańsk! ku morzu!~KONIEC TOMU DRUGIEGO~
26  3,  3 |   wysokości. Kazano batalionowi drugiego pułku piechoty polskiej
27  3,  3 |        w połowie wysokości tego drugiego komina, posłyszeli na jego
28  3,  3 |  poruszyć się z jednego boku, z drugiego... Ani mowy! Ręce rozkrzyżowane
29  3,  3 |   poręcz balkonu na podwórze, z drugiego piętra.~Cedro leżał dość
30  3,  3 |  paluszkach i wrócili na balkon drugiego piętra. W istocie, na dnie
31  3,  3 |         we drzwiach na balkonie drugiego piętra w swych krwawych
32  3,  3 |      oblecieli drewniany balkon drugiego piętra. Wyjąc i gwiżdżąc
33  3,  3 |  rzucane zza balustrady schodów drugiego piętra, trzasnęły o krawędzie
34  3,  3 |      marmuru, kiedy z korytarza drugiego piętra dał się słyszeć chór
35  3,  3 |   kompanią na górę. W korytarzu drugiego piętra straszliwa zawrzała
36  3,  3 |    wewnętrzny, podwórzowy ganek drugiego piętra. Znalazł je omackiem.
37  3,  6 |          Patrzy w dal. Nie ma i drugiego. Któż wie, czy i ten wróci?
38  3,  6 |       nań; żeby wyszedł. Wybrał drugiego i skinął znowu. Kazał im
39  3,  6 |       ośmnaście kroków jedno od drugiego. Naczelnicy sekcjów stali
40  3,  8 |     wojskowych, zdążała do szyi drugiego biretu, stamtąd szła na
41  3,  8 |     szańce, oddzielnie jeden od drugiego, rzucone na prost żydowskiego
42  3,  8 |         regimentów: pierwszego, drugiego i trzeciego dawał straż
43  3,  11|     draba między oczy, w piersi drugiego. Targnął się z kupy całą
44  3,  11|       ruchu. Książę przypadł do drugiego... Ale oto oficer sekcyjny
45  3,  11|      lont z ręki. Rzucił się na drugiego i wyrwał mu lont z ręki.
46  3,  13|      jego wody wypijają. Dopadł drugiego muru i znowu ujęty w rynnę,
47  3,  14| Wreszcie stary Gajkoś mruknął z drugiego szeregu:~- Widać już, widać
48  3,  16|         bataliony polskie pułku drugiego, dokąd powinien by był skierować
49  3,  16|          ale go ktoś pod obozem drugiego pułku zamordował.~Krzysztof
50  3,  16|     Ebro. W pobliżu obozu pułku drugiego zobaczył kilku żołnierzy
51  3,  16|         stronę obozowiska pułku drugiego. Stanąwszy tam, znalazł