Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           nie boję.~- Ejże!... Ale wiesz?... to mię cieszy, że matczysko
 2  1,  1 |    spokojnie:~- Skądże to waszmość wiesz? Skąd wiesz? Drażnisz mię
 3  1,  1 |            to waszmość wiesz? Skąd wiesz? Drażnisz mię licząc na
 4  1,  2 |        czasem z ciemnego pokoju..: wiesz waćpan, coś takiego wyłazi...~-
 5  1,  5 |                 I Werony pewno nie wiesz, co jest?~- Wiem. Werona
 6  1,  8 |           Kiedy wstecz patrzę, czy wiesz, czego najbardziej żałuję?
 7  1,  8 |       bitwach. Przecież sam dobrze wiesz, jak cię kochałem... - wybuchnął. -
 8  1,  8 |           placu honoru. Waćpan nie wiesz, czy jak? Dał głowę. Tak
 9  1,  8 |          znoszę tych scen czułych! Wiesz chyba waćpan... Nie jestem
10  1,  8 |        wszystkę burzę męczarni?~Ty wiesz, Ty jeden wiesz, jak było
11  1,  8 |       męczarni?~Ty wiesz, Ty jeden wiesz, jak było żywym piersiom
12  1,  8 |      świętą wolę dusz w łykach.~Ty wiesz, że lepiej by głowie mej
13  1,  10|         wiem, czy to prawda.~- Nie wiesz. No i pewnie. Wąsów asan
14  1,  10|      książęcą zupę zawijasz, a nie wiesz tego, kto to jest taki!
15  1,  10| nieboszczykiem poróżnili. Sam waść wiesz, że rozstaliśmy się w zgodzie,
16  1,  16|            zobaczysz!~- Ech, co ty wiesz... Mnie się wydaje, że on
17  1,  16|            o czym, ale powinien.~- Wiesz co, ty zbyt długo przestajesz
18  1,  16|          więc cóż mi z tego, że ty wiesz!~- Cały taki dwór, rodzina,
19  2,  1 |            tego, że nic o mnie nie wiesz, nic nie słyszałeś, nic
20  2,  1 |       świecie, zawadziłem o Egipt, wiesz?... ten, co to w Afryce...~-
21  2,  1 |        moje dziecko sandomierskie. Wiesz co?... szkoda, że ty jesteś
22  2,  1 |           tych szatach nie sposób. Wiesz co, włóż dziś moje suknie,
23  2,  1 |           odstawiali? Jarzymek, ty wiesz pewno?~- Jakiego prawdopodobnie
24  2,  7 |      dzisiaj bawiła? Ach, sama nie wiesz, sama jeszcze nie wiesz,
25  2,  7 |            wiesz, sama jeszcze nie wiesz, co się z tobą za chwilę
26  2,  14|    dowiadywać się czegoś nowego!~- Wiesz dobrze o mnie, że nie jestem
27  2,  14|         rumieniąc się dziewiczo. - Wiesz sam dobrze, że to ojciec
28  2,  14|        byli wojewodami!~- Może nie wiesz, Rafał, że Rzepicha była
29  2,  14|         Nie! Wiem, co mówię.~- Nie wiesz! Nie znasz Niemców! To jest
30  2,  14|        cofną się przed niczym. Czy wiesz? - krzyknął blady i przerażony. -
31  2,  17|       Berlina i panem Wiednia. Nie wiesz waszmość owo zgoła, co mówisz...
32  2,  20|        wydobyć z siebie:~- Czy nie wiesz czasem, jak na imię owej
33  2,  21|             że dziś rano zginiesz. Wiesz co, idź do sąsiedniego pokoju,
34  2,  21|            Powiedz, na Boga!~- Sam wiesz najlepiej.~- Nic nie wiem.~-
35  2,  21|           teraz z nim pocznę?...~- Wiesz co - rzekł Rafał ściągając
36  2,  21|           Rafał głosem wesołym - a wiesz ty, bratku, o tym, że my
37  2,  24|             gemajny! To i tego nie wiesz! Cesarz jegomość tupie.
38  3,  4 |    wszystko zrozumiał.~- Teraz już wiesz, Szczepanku - mamrotał śmiejąc
39  3,  5 |         częstujcie ojczystą!~- Nie wiesz nawet, bracie, nie przeczuwasz,
40  3,  5 |          Prendowski.~- Skoroś się, wiesz, z tego postrzału wylizał,
41  3,  6 |       brusie łeb od zamachu zetnę, wiesz ty o tym? Jak cię ułan w
42  3,  6 |            na tym miejscu dorznął. Wiesz teraz?~Szli ostro, z ciekawością,
43  3,  8 |           wzrok mu się ożywił.~- A wiesz ty - rzekł szeptem, jakby
44  3,  8 |          chwili zapytał:~- Czy nic wiesz czasem, jakie są szańce
45  3,  9 |            powiedzieć...~- Czy nie wiesz waćpan, bo tego w liście
46  3,  10|      czerstwy i wesół.~- Skądże to wiesz?~- Tylu ich idzie na wojnę
47  3,  10|          nie miał powrócić?~- Tyle wiesz! Jużem to sobie tysiąc tysięcy
48  3,  15|           Dreszcze?~- Co to gadać! Wiesz ty? -- rzekł nagle, zwracając
49  3,  15|         jak z nieba! Sam nawet nie wiesz, jak wielką mógłbyś mi oddać