Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           bo...~- Nie wiedziałeś; prawda? że ja tu czekam na stanowisku.
 2  1,  1 |    nędznych, ani takich wertepów. Prawda? Droga jak po stole...~-
 3  1,  2 |      mości mruku, do góry nogami. Prawda, Heleno?~- Ja sam będę dopomagał,
 4  1,  2 |   podnieść... Spojrzeć? - Za nic! Prawda?~- Za nic! A to tylko wiatr
 5  1,  2 |     ochrypły głos:~- Aby to jedno prawda... Ogromnie te Niemcy pouciekały,
 6  1,  7 |         Ale ty zostaniesz dłużej, prawda? Nie zaprzecz! Prawda? zostaniesz?~-
 7  1,  7 |     dłużej, prawda? Nie zaprzecz! Prawda? zostaniesz?~- Zostanę.~
 8  1,  8 |          rozpajał swoją bandę, to prawda, ale w jakimże celu? Żeby
 9  1,  8 |       sądził. Warszawa pusta - to prawda. Pusta i opuszczona jak
10  1,  10|     gorzką.~- Ja nie wiem, czy to prawda.~- Nie wiesz. No i pewnie.
11  1,  10|            Nawet i to, powiedzmy, prawda.~W chwili, gdy się ta rozmowa
12  1,  10|       włosy!~- A i to, powiedzmy, prawda. Świeci się bestia człowiekowi
13  1,  11|         się: spadłeś z konia? co? prawda?~- Ależ gdzie tam!~- Daj
14  1,  12|           mowa ich zeschłych ust, prawda, której wyznać nie mogą,
15  1,  13|             Co też to waszmość?~- Prawda święta! Ale nie czas tu
16  1,  14|    męczyły do gruntu. Rodził się, prawda, w duszy nieustanny śmiech
17  1,  14|            Z więzienia? A... tak, prawda. Ale to już dawne dla mnie
18  1,  14|        cyrklem wyczuwać.~- Czy to prawda, że ufał ci tak dalece,
19  1,  14|      bardzo wpływowych.~- Tak, to prawda. Bywało tak w chwilach stanowczych.
20  1,  14|           Szepcą o tym, a więc to prawda?~- Bywam u niego kiedy niekiedy,
21  1,  15|     został na koszu. Nie miał, co prawda, chęci wyjeżdżać z miasta.
22  2,  1 |         już znam tego Gintułta.~- Prawda, prawda! teraz przypominam
23  2,  1 |          tego Gintułta.~- Prawda, prawda! teraz przypominam sobie,
24  2,  1 |   skłamiesz.~- Gra mi nieobca, to prawda.~- A więc widzisz...~Jarzymski
25  2,  1 |       tańczył na twoim grobie, to prawda, ale ci wystawię pomnik
26  2,  1 |        łąki.~- A stawy piękne, to prawda. Knieja tam teraz, bracie,
27  2,  1 |           rana siedzieć? Teatr!~- Prawda - wołano -- teatr! Teatr
28  2,  2 |          Warszawie nie zna. Wszak prawda?~- Tak, prawda... - wyszeptał
29  2,  2 |         zna. Wszak prawda?~- Tak, prawda... - wyszeptał Rafał.~-
30  2,  2 | własnoręcznie siał, orał... Wszak prawda? Takeś mi wasze donosił
31  2,  11|    powstrzymać myśli, która, jako prawda nieujęta, niejasna, nie
32  2,  13|           twoich koafiurach. Ależ prawda, gdzież Kurtiwronka?~- Elle
33  2,  14|          A co do uporu, to może i prawda. Twarde łby i karki rodziła
34  2,  17|        głowę, o kolacji.~- A bo i prawda! Żołądek źle wychodzi na
35  2,  17|         się dzielić los z bracią. Prawda, był później, słyszałem,
36  2,  19|       żadnemu nie chciało.~- Bo i prawda! Sam smyka mam pod wąsem.
37  2,  20|     oberżystą wyłoniła się smutna prawda, okazało się bowiem, że
38  2,  20|           naszego, ach, Trepki.~- Prawda, że to Szczepana...~- Jesteś
39  2,  22|            Cha, cha, ma rację! To prawda... - wołano naokół.~- Słuchajcie -
40  2,  24|         całym wojskiem. Nosił, co prawda, w dniu przysięgi tytuł
41  3,  4 |           nam sądzono...~Alboż to prawda?... - śmieje się w ucho
42  3,  4 |          w Saragossie. - Alboż to prawda? Nikomu nic nie sądzono.
43  3,  5 |         tym brzmiała najszczersza prawda, tryskały krynice łez gorzkich.~ ~
44  3,  6 |           czadem wiosny. Jeszcze, prawda, pańskie role nietknięte
45  3,  6 |           żebym mu towarzyszył?~- Prawda, coś mi wasan w tej materii
46  3,  10|          żem go nie wstrzymał, to prawda. Alem go nie wstrzymywał,
47  3,  15|       przypiekać kazał. Jeżeli to prawda, co on tam moim Wickom rozpowiada...~-
48  3,  17|           z góry gość jedzie...~- Prawda! Ktoś jedzie. Bryka w trzy
49  3,  17|     patrzy... kra-kra-kowska...~- Prawda! Bryka krakowska. Konie