Tom, Rozdzial

 501  1,  13|         wilgotnymi chmurami, wśród pól jak oko sięgnie zarosłych szczepem
 502  1,  13|            przywiędłym, srebrnoszarym, jak gdyby szronem okrytym, wśród
 503  1,  13|           dodaje mocy a wiary w siebie jak uścisk dobrego przyjaciela,
 504  1,  13|               którym przecie wiedział, jak okrutną jest igraszką, że
 505  1,  13|          brzemię rozczarowania ciężkie jak góra. Błądził to tu, to
 506  1,  13|                były takiej samej barwy jak on. Przysiągłbyś, że je
 507  1,  13|              żywego ducha. Miasto było jak umarłe. Nawet z jego głębi,
 508  1,  13|    włoszczyźnie, czemu nie ma latarni, jak się nazywa, skąd i dokąd
 509  1,  13|               Lornbardia - wyrecytował jak lekcję.~W chwili, gdy to
 510  1,  13|                 jeśli wolno zapytać?~- Jak to dokąd? Twarzą ku północnemu
 511  1,  13|                 To nie może być! Nigdy jak świat światem nie splamił
 512  1,  13|          pamiętam z pola, więc powiem, jak jest. Mówisz, że ja i moi
 513  1,  13|              mimo wiedzy prostował się jak podkomendny. Znowu pójdą
 514  1,  13|         Bliichera od fahnjunkra uczył, jak ślepo słuchać rozkazu, jak
 515  1,  13|             jak ślepo słuchać rozkazu, jak szyk sprawiać i jak wojsko
 516  1,  13|           rozkazu, jak szyk sprawiać i jak wojsko wieść do batalii.
 517  1,  13|             empia~Si farŕ contra te...~jak Dante wygnany pisał tu właśnie,
 518  1,  14|             długo w tym samym mieście, jak gdyby w zjawisku nieznajomym
 519  1,  14|                zarówno stronników Barw jak Mniewskiego, którzy zresztą
 520  1,  14|               twarze ludzkie niemiłe i jak gdyby spłakane. Sam książę
 521  1,  14|      oryginalny, że książę zbudził się jak ze snu.~- Książę Sułkowski? -
 522  1,  14|                armat do ludu nie dalej jak dwa lata temu...~- I pobił
 523  1,  14|      dwudziestokilkoletnim. Piękny był jak urocza dziewczyna przebrana
 524  1,  14|                wiem. Ale uwielbiasz go jak żołnierz żołnierza, co częstokroć
 525  1,  14|              wywoływać z niej legiony, jak Pompejusz.~- Chciałeś powiedzieć: -
 526  1,  14|                 Chciałeś powiedzieć: - jak... Dąbrowski.~Sułkowski
 527  1,  14|         trzymam w skupieniu uniesienie jak na munsztuku dzikiego konia...~
 528  1,  14|              siebie samego tak. mocno, jak święty Antoni Padewski kochał
 529  1,  14|             niego zmierza bez przerwy, jak Kolumb do swej Ameryki.
 530  1,  14|               ziemia, którą widzę tak, jak tę oto mapę. Gdybym mógł
 531  1,  14|              nędznymi cnotami tak samo jak wojskiem ludzi!~- Znienawidziłem
 532  1,  14|         przejść przez to krótkie życie jak obserwator? Nic nie uczynić?...~-
 533  1,  14|               tego stworzony, tak samo jak do tego, żebym jadł i pił.
 534  1,  14|                ludzkości, to zabij mię jak nędznego psa! Pamiętam,
 535  1,  14|               tajemnicze siły tak samo jak obejmuję i zabieram na własność
 536  1,  14|       angielski język, ujmę ją w garść jak tę szpadę. Wtedy wrócę.
 537  1,  14|            jego rzekł cicho:~- W miarę jak tracę wszelki gust do wojny,
 538  1,  14|               z boku i patrzę na świat jak na piękną operę, cokolwiek
 539  1,  14|               w sposób równie dowcipny jak straszliwy dla całych krain,
 540  1,  14|              de Cambis, de Crény... Te jak Sapho de Mytilene, inne
 541  1,  14|                zarazem srogich Rzymian jak również cnotliwych handlarzy
 542  1,  14|             przyrodzenia i woli Bożej: jak tłusty siepacz, szlachetnie
 543  1,  14|             bukowymi maczugami w ręku, jak ku nam ten lud górski, ukazujący
 544  1,  14|               z niewidzianą siłą ciosy jak maczugą. Tysiące ich zasłały
 545  1,  14|               Idziemy z kolei obaczyć, jak wojują lotne, bezdomne ludy
 546  1,  15|                 równie bezinteresownie jak każdym zapałem dla nowej
 547  1,  15|              zresztą pogardzał, równie jak wszechobecną i zawsze nudną
 548  1,  15|           fizyki. Przyszedł zziębnięty jak kość, w swej wytartej sutannie,
 549  1,  16|           Otoczono go kołem i oglądano jak Węgra z towarami. Matka
 550  1,  16|               były potworne, o stopach jak szufle, obcasach niestruganych,
 551  1,  16|                taić. Tak będzie myślał jak oni, tak będzie postępował,
 552  1,  16|                 tak będzie postępował, jak oni sobie życzą. Jak najsilniej
 553  1,  16|       postępował, jak oni sobie życzą. Jak najsilniej zdecydował się
 554  1,  16|             między nowotnymi badylami, jak samo słońce. W owej to chwili
 555  1,  16|               fantastycznego kształtu, jak dziecięce nocne marzenia.
 556  1,  16|             grzęzawiska sity martwice, jak kołczan obłych strzał żelazno-zielonych,
 557  1,  16|          ciemno-dzikie; rozwidlały się jak drzewka wysokie dudy, łodygi
 558  1,  16|               No, tak siedzę i koniec. Jak się zmęczę w kuchni, przy
 559  1,  16|              unosiły się w przestrzeni jak gdyby skrzydlate płatki
 560  1,  16|              tym wcale. Zdawało mu się jak przez sen, że jest w Wygnance.
 561  1,  16|             Nie była już tak strwożona jak wówczas, gdy ją wytropił.
 562  1,  16|                jaki jest ten książę.~- Jak to jaki? Mówiłem już: wysoki,
 563  1,  16|          rozwodził.~- To mi wytłumacz, jak to on tak nagle wyjechał...
 564  1,  16|      przyjeżdżać do pomiernej szlachty jak my? My sobie panowie na
 565  1,  17|             odczuwał trwanie tej ciszy jak doskonałe szczęście. Nie
 566  1,  17|              domów i siniejące góry są jak gdyby dźwięki najsubtelniejsze
 567  1,  17|              wschodu miasto siedziało, jak przed wiekami, za jeziorem
 568  1,  17|         artyleryjskim z piwnic, które, jak twierdził sprzedawca, samego
 569  1,  17|      pobrzeżach, a z nagła... cóż to'? Jak żywa rośnie przed upadłymi
 570  1,  17|               człowieka, zwisa z duszy jak łachman ciężki i bolesny,
 571  1,  17|             snują się i wiercą naokół, jak gdyby pogrążeni w falach
 572  1,  17|                Żądali jej natarczywie, jak od robotnika płatnego na
 573  1,  17|               samymi szlakami, ale już jak wóz bez koni, pchnięty z
 574  1,  17|           służbę. Niemoc przytłukła go jak wieża. Ręce i nogi leżały
 575  1,  17|            wsiąknie w ziemię tak samo, jak wsiąka deszcz, tak samo, ,
 576  1,  17|              wsiąka deszcz, tak samo, ,jak wsiąka w ziemię krew zastrzelonego
 577  1,  17|          nigdzie! -cisnął słowo głośne jak klątwę na nieszczęśliwych,
 578  1,  17|               już cień włoski, martwy, jak opończa nieruchomo zwisły
 579  1,  17|                ścian. Ulice były puste jak wymiótł. Tam i sam wyjrzała
 580  1,  17|            uderzył go w dekę piersiową jak cios pięści. Oto z narożnego
 581  1,  17|              bomby, i skakały naokoło, jak gumowe piłki, ślepe granaty.
 582  1,  17|           przestało bić i trzepało się jak dzwon na trwogę. Widział
 583  1,  17|          czerwony glinianych dachówek, jak liście pierzchało to wszystko
 584  1,  17|            głębiej, przylgnął do niego jak płaskorzeźba. Nie podnosił
 585  1,  17|               tę usłyszał tak wyraźnie jak głos owego człowieka, który
 586  1,  17|               rozerwane, krwawe zwisło jak rzecz wiotka. Jeszcze żebra
 587  1,  17|                maleńka gardziel, biała jak kameliowy kwiat, łykała
 588  1,  17|            kołysał się naprzód i w tył jak wahadło. Całował konającego
 589  1,  17|           pomóc, nie wiedzący w czym i jak. Wciąż tylko zgrabiałymi
 590  1,  17|               chwili drzemać, tak samo jak ludzie. Posłaniec uczuł,
 591  1,  17|           ciemności, naprzód w ziemię, jak lane kule, a potem mknęły
 592  1,  17|         wbiegła, lecz zaiste wskoczyła jak pantera kompania grenadierów
 593  1,  17|              blask! Własna szpada cała jak piorun! Czerwieni się i
 594  1,  17|                 dźwigając głowę ciężką jak kowadło. Mróz go przenikał
 595  1,  17|             upadł na łóżko.~Spał teraz jak drewno, pogrążony w potach,
 596  1,  17|             wstał z łóżka. Ogarnął się jak mógł i wyszedł. Żyd za nim.
 597  1,  17|         traktowane pod każdym względem jak wojska Rzeczypospolitej
 598  1,  17|              nie oszczędzono.~Ujrzeli, jak napadniętym w ciasnych zaułkach
 599  1,  17|    naramienniki i biją nimi po twarzy, jak szarpią za włosy, kopią
 600  1,  17|        skrwawioną szpadą w ręce, blady jak trup poszedł na jego spotkanie
 601  1,  17|           sprawę i honor. Mówiliśmy ci jak rycerze: Jeśli nas chcesz
 602  2,  1 |                ojca, który nim rządził jak podstarościm, eks-filozof
 603  2,  1 |          książęcej? Zapewniał w sposób jak najpochlebniejszy, że postara
 604  2,  1 |                pozbawić folwark takiej jak Rafał siły roboczej. Zwyciężyła
 605  2,  1 |             Rafałowi i córkom pytania, jak się na tę sprawę zapatrują,
 606  2,  1 |        grzeczny uśmiech ją rozwidniał, jak gdyby sztuczne światło rozpraszające
 607  2,  1 |                 Rafał zaczerwienił się jak zbrodniarz schwytany na
 608  2,  1 |                książek dochodzić, co i jak. Moi przyjaciele, a osobliwie
 609  2,  1 |           jakoś twardo i niewzruszenie jak odłamy skały, były poskręcane
 610  2,  1 |               o wszystkim. Czuł tylko, jak nadzwyczajnie zardzewiał.
 611  2,  1 |       przygnieciony jego wielkością i, jak mu się zdawało, niesłychanym
 612  2,  1 |                jest to niemożliwe...~- Jak chcesz, ale... jak cię widzą,
 613  2,  1 |                     Jak chcesz, ale... jak cię widzą, tak cię piszą.
 614  2,  1 |            aczkolwiek był wydelikacony jak kobieta. Jego czoło, białe
 615  2,  1 |             kobieta. Jego czoło, białe jak alabaster, odbijało od rdzawej
 616  2,  1 |               Tam, w tym pałacu pustym jak trupiarnia?~- A tak.~- A
 617  2,  1 |                powiedziałem ci. Chodzi jak paw, nie poznaje najtęższych
 618  2,  1 |              mi: a ty co tu porabiasz? jak czas spędzasz?~- Ja, kochanku...
 619  2,  1 |          smętnie i dmuchnął w palce.~- Jak to?~- Nie ma, braciszku!
 620  2,  1 |            Niektóre z nich były brudne jak numery zajazdu. Dopiero
 621  2,  1 |               niego ramieniem o ramię, jak to miał zwyczaj czynić,
 622  2,  1 |           sobie po staremu, w wiścika, jak to na Kleparzu bywało, pamiętasz?~-
 623  2,  1 |            młodzieńcami, którzy równie jak Rafał przypatrywali się
 624  2,  1 |                rzekł z niedbałością:~- Jak tu zwykle - po dusiu, a
 625  2,  1 |         niekiedy oczy jego wpijały się jak szpony w ręce i twarz Rafała,
 626  2,  1 |        szczęścia, że gotów był stawiać jak największe sumy z najzupełniejszą
 627  2,  1 |                 włóż dziś moje suknie, jak to dawniej bywało. Jesteśmy
 628  2,  1 |            imion, śpiewali i krzyczeli jak opętani. Skoro tylko drzwi
 629  2,  1 |              zgromadzeniu ogniste oko, jak gdyby szukał, kogo ma chwycić
 630  2,  1 |                    Jestem powściągliwy jak ksiądz , Baudouin. Jeżeli
 631  2,  1 |              Spasłeś się, gruby jesteś jak słownik Forcelliniego, śpisz
 632  2,  1 |             Piję w twe ręce, bracie... jak ci na imię? - Rafał.~- W
 633  2,  1 |                pies i zawalidroga taki jak ja i ty! Boś i ty łotr,
 634  2,  1 |              statysta, mądrala. Ho-ho! Jak nam nieraz zaczął de publicis
 635  2,  1 |              Zbierajcie się. Kończcie!~Jak na zawołanie, okrągły gospodarz
 636  2,  1 |            motłoch. Uważasz?~- Jeszcze jak!~Wlekli się środkiem ulicy,
 637  2,  1 |          Jesteśmy śmieszni. Wychodźmy, jak tylko sztuka się skończy.~-
 638  2,  1 |           ulicznym, hałasując tak samo jak inni. O jakiejś porze zobaczył
 639  2,  1 |               bata, skoczyły z miejsca jak oszalałe i kareta poleciała
 640  2,  1 |                zupełnie puste i ciemne jak pieczary. Strącenie z kozła
 641  2,  1 |          idącego dotychczas w spokoju, jak gdyby pobudką do czynu.
 642  2,  1 |             ludzi równo maszerujących. Jak błyskawica - cisnęła w ciemności
 643  2,  2 |          bezsilnego żalu kąsały piersi jak nocne komary błotnistej
 644  2,  2 |                osobie swojej -złe. Coś jak głowonóg-ośmiornica z kostnymi
 645  2,  2 |             gdy tak spływały, podobnie jak drży ziemia, gdy burza w
 646  2,  2 |               się jasna myśl, zupełnie jak postrzegalny dla oczu, kształtny
 647  2,  2 |       pojedynczych chwil wczorajszych, jak gdyby z zaklęsłych grobów,
 648  2,  2 |              pracę. Wojskowy, podobnie jak za pierwszym razem, skierował
 649  2,  2 |                w swym życiu i śmierci, jak kłos pszeniczny, nie jestże
 650  2,  2 |            głębi siebie patrzał na to, jak naga ziemia drży pod słońcem,
 651  2,  2 |               ziemia drży pod słońcem, jak wody stojące na niej trzęsą
 652  2,  2 |              ze drżeniem.~W myśli jego jak żywa stanęła taka chwila.
 653  2,  2 |            liśćmi, zwiędłymi tak samo, jak więdnie piękna matka z nienasyconej
 654  2,  2 |              pewno tak jest, na pewno, jak mówisz, Bracie Straszny,
 655  2,  2 |                nie mogę. Jestem ciężki jak kłoda ściętego drzewa, jestem
 656  2,  2 |                ściętego drzewa, jestem jak głaz na pastwisku, który
 657  2,  2 |               stanie, to wiosna. Gdy - jak mówi stary Hezjod w Dniach
 658  2,  2 |             wieczności, i nas tak samo jak ich przenika. Ci, którzy
 659  2,  2 |       staroparskie Azji... Spojrzyjmy, jak samotnego; niby gęste obłoki,
 660  2,  2 |               głos jedynego wodza ich, jak mu kazano uwierzyć. Jaskinię
 661  2,  2 |         nakazał taki uczynek?~Patrzmy, jak oczy Pustelnika, wyschłe
 662  2,  2 |       najstraszniejsze: choroby ciała, jak z bezrozumną głupotą - młotem
 663  2,  2 |           niepożyty szpik. Widział go, jak się doczekał siwizny syna,
 664  2,  2 |             się doczekał siwizny syna, jak w nim po wtóre przeżył dojrzały
 665  2,  2 |              lata, w głęboką, "dobrą", jak mówi Pismo, starość, kiedy
 666  2,  2 |            zlewa nań błogosławieństwo, jak mówi Pismo, piersi i żywota,
 667  2,  2 |             krekorze i gędzioli wesoło jak ptaszek w wiosenne rano,
 668  2,  2 |              zabrał ową księgę, ciężką jak naręcze bukowego drzewa,
 669  2,  2 |                rozłożone karty książki jak ciężki, lity, nędzny kamień.
 670  2,  2 |                znowu burgund. Z wolna, jak parny obłok, przesunęła
 671  2,  2 |              nieśmiertelnymi za życia, jak wiara, co ich żywiła. Nic
 672  2,  2 |        wycieczkach. Do loży uczęszczał jak najpilniej i nigdy nie zasłużył
 673  2,  2 |                jest to rola przygodna, jak urząd w loży.~Na uroczystość
 674  2,  2 |            entuzjazmu, a i kandydatka, jak należało przypuszczać, powiększyć
 675  2,  2 |               tej nocy w loży, dusznej jak łaźnia rzymska. Brat Stuart
 676  2,  2 |               ust, trwożliwe uchylenie jak u trzyletniego dziecka,
 677  2,  2 |             jego prawej ręki wpiły się jak szpony w dłoń lewą. Rozpacz
 678  2,  2 |              szczęście płynęły przezeń jak wiatr przez gałęzie drzewa.~
 679  2,  2 |             plątał się w tej przemowie jak żaczek wydający lekcję.
 680  2,  2 |        Machinalnie podniósł swą szpadę jak wszyscy, żeby nad kandydatką
 681  2,  2 |          Mistrza; patrząc nie widział, jak Mistrz z uśmiechem szczęścia
 682  2,  2 |             Braciom i Siostrom, równie jak słowo, znak i dotknięcie.~
 683  2,  2 |          siostra posuwała się z wolna, jak piękny duch, jak wzniosły
 684  2,  2 |                wolna, jak piękny duch, jak wzniosły a rozkoszny dźwięk
 685  2,  2 |               tak drży, podniosła oczy jak na twarz każdego z Braci...
 686  2,  2 |               w uśmiech cała pogrążona jak w blask miesiąca.~Usta jej
 687  2,  3 |            głowy dla przestraszenia go jak durnia.~Wspomniał swoje
 688  2,  3 |                mężowie ubrani tak samo jak książę. Znajdujący się pośrodku
 689  2,  3 |       przyjemność odosobnienia, drzwi, jak poprzednio, rozstąpiły się
 690  2,  3 |                żeby się nisko schylić, jak gdyby się przechodziło pod
 691  2,  3 |            znowu wysoko podnosić nogę, jak dla ominięcia przeszkody.
 692  2,  3 |               go nareszcie prowadzono, jak sądził, na dawne miejsce,
 693  2,  3 |              niemiecku pytał drugiego: jak się "przychodzień" sprawował? -
 694  2,  3 |         uradował się do głębi, do cna, jak wówczas, kiedy spostrzegł,
 695  2,  3 |              furii, do zanikania tchu, jak wówczas w Sandomierzu, kiedy
 696  2,  3 |             jako skrytości Mularstwa z jak największą dochowam pilnością.
 697  2,  3 |            Nadto przysięgam i obiecuję jak najświętobliwiej dochować,
 698  2,  3 |              trójkąt!~Bracia sprawnie, jak jeden, wykonali tę komendę.
 699  2,  3 |                Widział jasno, rozumiał jak nigdy w życiu, co się z
 700  2,  3 |              do czynu, umysł był ostry jak topór. Spoglądał w oczy
 701  2,  3 |            siłę nieubłaganą, taką samą jak w sobie.~Wtem Mistrz katedry
 702  2,  3 |            Ogromny, straszliwy dreszcz jak cios zatrząsł całym ciałem
 703  2,  3 |              do jego stóp i zdało się, jak gdyby wsiąkł w ziemię...~
 704  2,  4 |              nieśmiertelnymi za życia, jak wiara, co ich żywiła. Nic
 705  2,  4 |        wycieczkach. Do loży uczęszczał jak najpilniej i nigdy nie zasłużył
 706  2,  4 |                jest to rola przygodna, jak urząd w loży.~Na uroczystość
 707  2,  4 |            entuzjazmu, a i kandydatka, jak należało przypuszczać, powiększyć
 708  2,  4 |               tej nocy w loży, dusznej jak łaźnia rzymska. Brat Stuart
 709  2,  4 |               ust, trwożliwe uchylenie jak u trzyletniego dziecka,
 710  2,  4 |             jego prawej ręki wpiły się jak szpony w dłoń lewą. Rozpacz
 711  2,  4 |              szczęście płynęły przezeń jak wiatr przez gałęzie drzewa.~
 712  2,  4 |             plątał się w tej przemowie jak żaczek wydający lekcję.
 713  2,  4 |        Machinalnie podniósł swą szpadę jak wszyscy, żeby nad kandydatką
 714  2,  4 |          Mistrza; patrząc nie widział, jak Mistrz z uśmiechem szczęścia
 715  2,  4 |             Braciom i Siostrom, równie jak słowo, znak i dotknięcie.~
 716  2,  4 |          siostra posuwała się z wolna, jak piękny duch, jak wzniosły
 717  2,  4 |                wolna, jak piękny duch, jak wzniosły a rozkoszny dźwięk
 718  2,  4 |               tak drży, podniosła oczy jak na twarz każdego z Braci...
 719  2,  4 |               w uśmiech cała pogrążona jak w blask miesiąca.~Usta jej
 720  2,  5 |          wisiały nieruchomie i ciężko, jak płyty młotem wykute z żelaza...
 721  2,  5 |              już wschodu, w noc upalną jak żelazo, gdy stygnie, i usta
 722  2,  5 |       rozkosznym strachem, i słuchała, jak przed nią i za nią nieruchomą
 723  2,  5 |         szczęście Och, nie! Była tylko jak gdyby nadzieją szczęścia,
 724  2,  5 |            jego rozlegały się w uszuch jak kroki szczęścia nadchodzącego.
 725  2,  5 |                niewidzialnymi drogami, jak wdziera się do duszy zapach
 726  2,  5 |            jego czerwienią się od krwi jak róże w moim ogrodzie, czarne
 727  2,  5 |       opasywały, i wiła się na miejscu jak nadeptana żmija.~Ale oto
 728  2,  5 |         nienawiść ucichła w sercu. Coś jak wietrzyk lekkie i wonne
 729  2,  5 |                 Czerwone są jego wargi jak róże z mego ogrodu, a ruchome
 730  2,  5 |                 a ruchome są i żarliwe jak krew, kiedy wytryśnie ze
 731  2,  5 |          między uśmiechniętymi wargami jak krótka wiosenna błyskawica.
 732  2,  6 |        poprzedniego rozważenia sprawy, jak to miała we zwyczaju, że
 733  2,  6 |              powozu i uściskiem mocnym jak wieczny ślub objął jej rękę.
 734  2,  6 |             Teraz dopiero czuli oboje, jak straszliwie i nad życie
 735  2,  6 |              drwiącym śmiechem. Słowa, jak ciężary bez wartości, zważyły
 736  2,  6 |               wzajemnego pozdrowienia, jak o świcie mgła sucha z ziemi
 737  2,  6 |             wydarta z głębi piersi, że jak skamieniały nie mógł się
 738  2,  6 |           Ujrzał ją wszystką rozkwitłą jak jerychońska róża. Serce
 739  2,  6 |          przytuleni do siebie, czując, jak w ich żyłach przepływają
 740  2,  6 |          spadał w tajemniczą skarbonę, jak diament bez ceny. Woźnica
 741  2,  6 |             Zimno było coraz bardziej, jak na nizinach w późnej jesieni.
 742  2,  6 |  niespodziewanie kolosalne swe szczyty jak gotyckie wieże otoczone
 743  2,  6 |           ludzkiej nie ma słów. Dusze, jak niemowy, chciały z siebie
 744  2,  7 |         sczerniały: były ciemnobrązowe jak odświętna cucha górala.
 745  2,  7 |       jesionowymi kołkami, a uroczyste jak organy, gdy w późną, dżdżystą
 746  2,  7 |           obleczony. Gdy słońce ranne, jak przez witraż, wdzierało
 747  2,  7 |      łące-kochance. Łąka zmieniała się jak ich dusze. Co dnia była
 748  2,  7 |               progowi, żeby boso i tak jak stała iść cicho, zrazu po
 749  2,  7 |               istoty nie było nigdzie, jak daleko i szeroko sięgną
 750  2,  7 |               się z ich serc, podobnie jak z nicości wstają w szczelinach
 751  2,  7 |               na dnie, rojąc się w nim jak biały pędrak, który trupa
 752  2,  7 |      Uśmiechnęła się wesoło i łagodnie jak matka, kiedy objaśnia naiwny
 753  2,  7 |                naprawdę wieczność. Tak jak teraz, na zawsze, bez odmiany.
 754  2,  7 |              jest granica. Widać tamto jak tę oto węgierską stronę.
 755  2,  7 |         miejsca przepaści.~Ona powoli, jak przez sen, wstała i ze swym
 756  2,  7 |               obracają. Czaiły się tam jak olbrzymie, białawe nietoperze
 757  2,  7 |                 Wiatr halny mącił las, jak mistral mąci Liguryjskie
 758  2,  7 |           osobna. Z radością patrzali, jak potężne świerki zwijały
 759  2,  7 |               skoki bić pnia, podobnie jak zrozpaczony człowiek bije
 760  2,  7 |          płynęły z jej piersi tak samo jak owe śliczne a niespodziane
 761  2,  7 |        wychodziło na jaw w słowie tak, jak było. Tak samo mówiła ona.
 762  2,  7 |          kryniczną, jasną, przezroczą, jak woda stoku, i tylko nowe
 763  2,  7 |           szczere i istotne. Stali się jak dwa kwiaty, co zawierają
 764  2,  7 |                 Badali pilnymi oczyma, jak przecudna nowa zieloność,
 765  2,  7 |                rozdzielona przez głazy jak ich miłość, a później łączy
 766  2,  7 |           wodospadu będzie w ich życiu jak w tym potoku? - pytali się
 767  2,  7 |             brali udział w życiu jego, jak częstokroć żyjemy cudzym
 768  2,  7 |          odchodzili stamtąd zasmuceni, jak gdyby w nich zamieszkały
 769  2,  7 |       obejmował staw silnym ramieniem. Jak mąż ślepy, głuchy i zdziczały
 770  2,  7 |               swym niepochwytnej barwy jak kolor piór na szyi pawia,
 771  2,  7 |            zwoje na falach szklistych. Jak niespodziany uśmiech wznosiły
 772  2,  7 |               się drżąc to tu, to tam, jak muzyka złowieszcza, szybka
 773  2,  7 |                   Cóż mu dziś zrobisz? Jak się odmienisz? Siostrzyczko-niewolnico,
 774  2,  7 |                chwilę stanie...~I oto, jak gdyby w odpowiedzi, rozwierało
 775  2,  8 |             dopiero widać było dolinę, jak długa i szeroka. Wewnętrzna
 776  2,  8 |           leżące kamienie, wypoczywali jak na puchu. Wygrzewali się
 777  2,  8 |             nabożną rozkoszą słuchali, jak wysmukłe, rzeźbione szczyty
 778  2,  8 |               zwały dalekiego granitu, jak niezgłębione lochy i podziemia,
 779  2,  8 |           oblatał przestwór daleki, aż jak melodia najcudniejsza tej
 780  2,  8 |                tak sama w nich kochają jak oni w sobie. Osiągali chwile
 781  2,  8 |       wzruszonych do samej głębi, owo, jak mówi Pismo, błogosławieństwo
 782  2,  8 |              się ze wszech sił, wygiął jak żmija i zdołał odwrócić
 783  2,  8 |             między tymi ludźmi Helenę, jak ją jedni drugim wydrzeć
 784  2,  8 |                wydrzeć usiłowali. Ryk, jak nóż z żelaza, rozdzierał
 785  2,  8 |               go na pomoc... Zobaczył, jak ją jeden z chłopów powalił
 786  2,  8 |            powalił na ziemię. Widział, jak się zaciekle, straszliwie,
 787  2,  8 |           straszliwie, zębami broniła, jak ręce zbója zdzierały z niej
 788  2,  8 |              obalić chciał na ziemię i jak poprzedni, posiąść, wydarła
 789  2,  9 |             zaciszną. Olbrzymia wanta, jak wystający okap, zwieszała
 790  2,  9 |            Długo to trwało, tak długo, jak tylko zmysły mogły udźwignąć.
 791  2,  9 |                jednym a drugim ruchem, jak mechaniczne wahadło, wydawała
 792  2,  9 |                ma...~Rafał leżał zrazu jak przedtem, zwyciężając wszystko
 793  2,  9 |        skrytości duszy niepostrzeżenie jak żądło komara, a działał
 794  2,  9 |          komara, a działał straszliwie jak uderzenie kuli działowej.
 795  2,  9 |            Przycichło zarówno marzenie jak wspomnienie. Wstał tedy,
 796  2,  9 |            Przebiegły był w chwili tej jak pies, a władał wszystką
 797  2,  9 |           wszystką siłą swych zmysłów, jak człowiek zimny i mężny.
 798  2,  9 |           piersiach nagle i strasznie, jak grabarz z trumną najdroższą.
 799  2,  9 |                wszystko stało się tak, jak się stało. Teraz dopiero
 800  2,  9 |           potoku, płynna jego melodia, jak się przez wilgotne igły
 801  2,  9 |                głupkowata chęć zemsty, jak gdyby chęć rozrywki u człowieka,
 802  2,  9 |             nadzieja spadła na ziemię, jak łza spada z rzęsy, a towarzyszył
 803  2,  9 |          świerków wrzynały się w duszę jak piła i rozszarpywały ją
 804  2,  9 |            twardy, zimny i wyzywający, jak były te zjawiska:~- Cóżem
 805  2,  9 |               a za chwilę wzdęte opony jak żagle unosiły się nad czarną
 806  2,  9 |             pragnienia ruchu i gwałtu. Jak kozica wdarł się na wyniosłe
 807  2,  9 |                 w błękitne przepaście, jak anioł z wątłymi skrzydły,
 808  2,  9 |               kolanach. Wbiegał na nie jak na pagórki. W nocy nie spał.
 809  2,  9 |               jego i fortele. Widział, jak się pomyka na coraz wyższe
 810  2,  9 |                   Bo teraz ciężki jest jak głaz. Ręce jego, nogi, głowa,
 811  2,  9 |            stopy - to głazy takie same jak naokół. Tym się tylko różnią
 812  2,  9 |              zdobiły oddalone zakątki, jak kwiaty samotne, pełne smutku...
 813  2,  9 |               jego brzegiem i patrzał, jak wartki nurt niesie między
 814  2,  9 |             wiatr zdarte z czoła buka, jak z nich tworzy rude groble,
 815  2,  10|            niepewne, wylękłe, kamienne jak wszystko naokół. Więzień
 816  2,  10|              trwogą tak nieprzejrzaną, jak ciemność głębokiej nocy,
 817  2,  10|         ciemność głębokiej nocy, długą jak żal.~A później spuszczę
 818  2,  10|                spływały krople gorzkie jak żółć i ocet. Ciemność, ta
 819  2,  10|              wgniotła mu w piersi. Był jak kamień na drodze, który
 820  2,  10|            Serce nie szalało już teraz jak zamieć zimowa, nie burzyło
 821  2,  10|              piersi,, nie szarpało się jak niewolnik w łykach. Szło
 822  2,  10|   niezgłębionego odmętu. Ręce ma zimne jak woda, nogi zdrętwiałe, oczy
 823  2,  10|                Więzień znowu zaskomlał jak pies. Strażnik ruszył ku
 824  2,  10|          elastycznie ginęły, to znowu, jak doskonała stal, kuły kamienne
 825  2,  10|            okienka, zawisł pod sufitem jak pantera. Jego wychudła twarz,
 826  2,  10|                głowy długimi strzępami jak nastroszone ptasie pióra.
 827  2,  10|               nad zbójem - zaduszę cię jak psa! Jesteś skuty. Nie ruszysz
 828  2,  10|             ozleci sie próchno ś niego jak ciasto. Taki se bedzie banował,
 829  2,  10|           tobie, bracie, siła zsiednie jak krzemień. Włada na Cie przyńdzie
 830  2,  11|               na jego ustach taki sam, jak w zaraniu podróży. Wcześnie
 831  2,  11|            wśród tafel lodu olbrzymich jak same skały. Ze drżeniem,
 832  2,  11|             niedoli, swą własną drogą, jak żebrak idący bez celu szlakami
 833  2,  11|           równie bezcelowe i niepojęte jak węzeł łańcuchów górskich,
 834  2,  11|               się pod słońcem chropawe jak zeschła ziemia ściany domostw
 835  2,  11|       cieleśnie, ale duszami, tak samo jak tu ciągnęły barbarzyńskie
 836  2,  11|                wodnych z taką rozkoszą jak w powietrzu. Chwiały się
 837  2,  11|            Ziemia nie jest tak wielką, jak pospolity lud mniema, przeciwnie,
 838  2,  11|                Wiosna go już dotknęła.~Jak senna rozkosz ukazały się
 839  2,  11|            kiedy czy nie? Taka właśnie jak te gałęzie: wszystka różowa,
 840  2,  11|    Jasnosrebrzyste cytryny liczne były jak liście. Już figa puściła
 841  2,  11|              pniem prostym i wyniosłym jak maszt, ukazał się jego cielisty
 842  2,  11|               pręty i liście zwisające jak u topoli, ciemne i twarde
 843  2,  11|          liściem i magnolia, olbrzymia jak lipa wielowiekowa. Co krok
 844  2,  11|               gzymsie marmurowym białe jak on ciałko nimfy? Ucho słuchało,
 845  2,  11|            było tak samo porosłe mchem jak czoło i brwi...~- Śpij w
 846  2,  11|               szelest listków cienkich jak jedwab, wątłych, gładkich
 847  2,  11|          odosobnione od reszty roślin, jak cudzoziemcy wyrzuceni na
 848  2,  11|             cyprysy w grupie tworzącej jak gdyby czarną i ciemną kaplicę.
 849  2,  11|       Wytryskała z cyprysowej ciemnicy jak gdyby krzyk symboliczny,
 850  2,  11|             nad nią ze zwieszaną głową jak nad otwartym grobem. Książę
 851  2,  12|            więzieniu na zamku orawskim jak pospolity zbrodniarz, aczkolwiek
 852  2,  12|       Powiedział sobie, że lepiej tak, jak jest. Leżeć w barłogu więzienia,
 853  2,  12|            szpony i trzymał tak długo, jak chciał. W trakcie tej choroby
 854  2,  12|              się poza siebie. Czmychał jak lis, którego rana się podgoiła.
 855  2,  12|          stertami zboża. Pożywiał się, jak mógł. Zachodził na odludne
 856  2,  12|   niezmierzonych wrzosowiskach, które, jak oko sięgło, okrył prześliczny
 857  2,  12|                krytymi słomą, szarymi, jak szarym jest piach i mech.
 858  2,  12|                 przygarnęła wędrownika jak żywioł rodzimy. Wciągał
 859  2,  12|              do szpiku kości, a głodny jak pies bezpański. Raz w raz
 860  2,  12|         przecie jeszcze znieruchomiały jak jastrząb na żerdzi i przewracał
 861  2,  12|           kiwnął głową na przywitanie, jak to szlachcic, posiadacz
 862  2,  12|             pokaszliwali, nie wiedząc, jak sobie począć. Rafał zajrzał
 863  2,  12|       pewnikiem w te pędy wyniesie..~- Jak też to on przyrządza? -
 864  2,  12|                kategorycznie próbować, jak też smakuje. Okazało się,
 865  2,  12|                a jego szczęki zadrżały jak u psa.~- Słuchaj no, człeku -
 866  2,  12|         piersiach swych leżącą zdradę, jak płytę z granitu. Chciał
 867  2,  12|             Ale cóż mam czynić? Jestem jak trup. Przebyłem bardzo ciężką
 868  2,  12|           Słuchaj - jedź do mnie!...~- Jak to? do Olszyny?~- Do Olszyny
 869  2,  12|              wierz mi, że przyjmie cię jak rodzonego syna. Wszakże
 870  2,  12|                użebranych w więzieniu, jak idą po twardym gruncie.
 871  2,  12|                fale myśli tak niestałe jak nachylenia wolantki, zależne
 872  2,  12|                Płynęły długimi smugami jak muzyka niestała; podarta,
 873  2,  12|             liści żółtych i rumianych, jak śmiech obrzydły, nie do
 874  2,  12|                Na głębi spokój panował jak pod dachem i między domowymi
 875  2,  12|          koników polnych.~Rafał uczuł, jak serce w nim ściska się i
 876  2,  13|              tamtej strony... Tak samo jak tam śliwkowe drzewa gięły
 877  2,  13|          nieskończonych sadów. Gruszki jak dzbany i śliczne jabłka
 878  2,  13|            Rafał widział to doskonale, jak wielkiego wysiłku owocem
 879  2,  13|            szczęśliwa!~- Jesteś ubrana jak pasterka Filis, a tymczasem...
 880  2,  13|                błazeńską miną pokazał, jak to Kurtiwronka trzyma rączki
 881  2,  13|        zadowoleniem przypatrywało się, jak to jaśnie panicz uwija prostacką
 882  2,  13|            ciastek cioci Matyni, dużo, jak dla chorego! Rafuś! nie
 883  2,  13|                wahania, widząc dobrze, jak ojciec skrzywił się i wzruszył
 884  2,  13|        przypatrując się wciąż Rafałowi jak dziwowisku.~-- Zaraz, zaraz...
 885  2,  13|            bardziej, niż przed chwilą, jak go twarz pali, zarówno od
 886  2,  13|     schłostania drogowego przez wiatr, jak od nawału wrażeń.~- Filut
 887  2,  13|            Mnie tymczasem jeszcze nie! Jak ma być równość, to równość.
 888  2,  13|         cierpiał na całym ciele. Czuł, jak się w nim wówczas zatapiają
 889  2,  14|                oknami kwitły, podobnie jak obok chłopskich chałup,
 890  2,  14|                    Zbyt wysoka godność jak na chudopacholski rozumek.
 891  2,  14|               się tu, Rafałku, rządzić jak szara gęś! Włada majątkiem,
 892  2,  14|           całego dominium, rachuje nas jak fiskus, akcydensa wydziela
 893  2,  14|             fiskus, akcydensa wydziela jak skąpy dziadzio. Toż z Wiednia
 894  2,  14|          Końskowoli?~- Wielką kulturę. Jak mamę kocham! Wielką polską
 895  2,  14|          takiego?~- Żebyś ty wiedział, jak ja jestem znudzony... Powiedz
 896  2,  14|               zabłysły - charty lekkie jak upiory!~- No, mości panie
 897  2,  14|               ci się, że będę tańczył, jak mi zagrasz. Wezmę ja się
 898  2,  14|             chwalby mówię, ale wyznaję jak bratu, żebyś wiedział. Palce
 899  2,  14|             Nie tak to łatwo zmiamlać, jak się byle atutowi wydaje.
 900  2,  14|                Widziałem duchy czyste, jak przemieniały się w glinę
 901  2,  14|          pewnego czasu. Uczuł duszenie jak we śnie. Trepka, bystry
 902  2,  14|               do wytępienia takich oto jak my rolników i marzących
 903  2,  15|      Otaczające życie, zarówno bliskie jak dalekie, nie miało dla niego
 904  2,  15|              których noga ślizgała się jak na parkiecie. Woń grzybów
 905  2,  15|           wszyscy w obejściu. Słyszał, jak pieją pierwsze koguty; nie
 906  2,  15|         Wszystko to odbijało się w nim jak w kamieniu. Czasami z jego
 907  2,  15|               to czynność tak okropna, jak gdyby kto gardziel dwuletniego
 908  2,  15|            letarg milczenia. Był wtedy jak płomień zagasły. Ale gdy
 909  2,  15|              światem. Dołu widać było, jak zakręcała się i ginęła pod
 910  2,  15|             pierwszy raz od tak dawna, jak z cicha jesienne liście
 911  2,  15|                zatrzymał się w miejscu jak wryty i pierwszy raz od
 912  2,  15|            świat.~Zadumał się nad tym, jak to dobrze jest żyć... Począł
 913  2,  15|             sam z siebie przemyśliwać, jak piękny jest i jak niewysłowiony
 914  2,  15|        przemyśliwać, jak piękny jest i jak niewysłowiony świat, jak
 915  2,  15|               jak niewysłowiony świat, jak wielkim a błogosławionym
 916  2,  15|       błogosławionym cudem jest życie, jak dziwnymi sposoby godzina
 917  2,  16|                                Rankiem~Jak z bicza strzelił, upłynął
 918  2,  16|         Osobliwie zimową porą czuł się jak w raju. Nie było tygodnia,
 919  2,  16|        namyślał się, a tymczasem bawił jak nigdy.~Trepka polubił go
 920  2,  16|               lesie była twardsza, ale jak lód śliska.~Zimna, żałośliwa
 921  2,  16|            mgłę polną. Z nagła stanęli jak wryci. Z tej mgły, na całej
 922  2,  16|        gościńcowi. Charty, wyciągnięte jak struny, szły chyłkiem w
 923  2,  16|              dnem do góry, chwiały się jak las. Białe nogi w sukiennych
 924  2,  16|        pałaszami. Bagnety ich tworzyły jak gdyby ruchliwe jezioro,
 925  2,  17|               zważacie, mościpankowie, jak się to czule żegna z nami
 926  2,  17|         podniósł się żywo drugi i wnet jak na komendę zerwały się wszystkie
 927  2,  17|          ogolona a ogorzała tak bardzo jak u żniwiarza, co przez lato
 928  2,  17|                do zuchwałości i czyste jak powietrze. Nie kłaniał się
 929  2,  17|            miejsce...~- Mówże, bracie, jak to było. Powiadaj!~- Dużo
 930  2,  17|              tym listopadzie miesiącu, jak ja z towarzyszami odszedł
 931  2,  17|                 a na myśl tamten dzień jak przyjdzie, serce od nowa
 932  2,  17|               skutek? A niedoczekanie! Jak ja dziś wspomnę a zliczę,
 933  2,  17|                zliczę, panowie bracia, jak ja dziś pomyślę... Rada
 934  2,  17|           byłem w gębie ostatni, więc, jak się patrzy, oparłem się
 935  2,  17|          wyczekuje. Uczyli my się tego jak pacierza. A to - pamiętam-Karol
 936  2,  17|                 onych person broniący. Jak ja dziś wspomnę a zliczę,
 937  2,  17|                oficera, a oficer znowu jak wilk szczerzył zębce na
 938  2,  17|            budy, sięgało ci do gardła, jak we szkole. Dywizja Grenier!
 939  2,  17|               Walił środkiem, zaprawdę jak żywy mur. Chłop w chłopa,
 940  2,  17|            austriackim gwerem w łapach jak pójdę! Jak stanę w szeregu,
 941  2,  17|             gwerem w łapach jak pójdę! Jak stanę w szeregu, jak wezmę
 942  2,  17|            pójdę! Jak stanę w szeregu, jak wezmę pospołu z bracią rznąć
 943  2,  17|            dzień obsaczą nas Austriaki jak to morze, a skoro się poddamy,
 944  2,  17|         wyprawy "najstarszego Bartka", jak zwali wtedy wielkiego wodza
 945  2,  17|            Genuę. Ludzie poczęli mrzeć jak muchy, i nieśli ich ta tłumem
 946  2,  17| grzebieniastych ponad grodem, czyhając jak te sępy. Nasz tam, wiecie,
 947  2,  17|                 po suchych gołogórach, jak se ta na nasze trupy ostrzyli
 948  2,  17|               nami było wielkie morze. Jak je sobie wspomnieć!... Dalekie,
 949  2,  17|             patrzysz, żeby je gwałtem, jak idą między niebo a wodę,
 950  2,  17|            dalekie było stamtąd widać, jak chodziło szumne, gromkie,
 951  2,  17|                 Zatoko moja, zatoko... Jak to tam nad nią stały złomy
 952  2,  17|               szary, drapieżny kaktus. Jak to tam leżą w rozpadlinach
 953  2,  17|               Gdy my się tam szwendali jak psy bezpańskie, szukając
 954  2,  17|                szedł z nożem w rękawie jak pies-milczek. To nieraz
 955  2,  17|           poranił nożyska, że popuchły jak bochenki chleba, brało się
 956  2,  17|                drze do góry, nadął się jak po trzech obiadach, mina
 957  2,  17|               po trzech obiadach, mina jak sto tysięcy diabłów.~"Trzymaj
 958  2,  17|               z murów wychodzić, legia jak jeden człowiek ścięła zęby
 959  2,  17|          ponieśli. Chwila, i rzucą się jak jastrzębie na schorowaną
 960  2,  17|              Rozpacz tłukła nam piersi jak ona burza... Bo burza sroga
 961  2,  17|             południa, za cichą zatoką, jak na nie z czarnych dołów
 962  2,  17|            ciemnorudy brzeg. Słyszymy, jak to tam dzwonią w skały rozwścieczone
 963  2,  17|             skały rozwścieczone wełny, jak tam świszczą lasy po górach,
 964  2,  17|               świszczą lasy po górach, jak grają skały czerwone. Wnet
 965  2,  17|                działa, wszystkie sześć jak jedno - i okręt wolno, wolno
 966  2,  17|              chlusty widzą się z dala, jak u nas po nadrzeczu. Jeden
 967  2,  17|               w morzach, że nawy stały jak na murowanym fundamencie,
 968  2,  17|               była u podstawy rozległa jak samo morze, a szczyt jej
 969  2,  17|              służbie pozostali, takich jak Dessalin, ten sam, co się
 970  2,  17|           Jednych zabijała na miejscu, jak piorun, bez żadnych poprzednich
 971  2,  17|               i zaczyna czerwienić się jak u człowieka mocno spitego
 972  2,  17|                a białka oczu staną się jak szafran. Na trzeci dzień
 973  2,  17|               czerwonoruda. Nogi zimne jak marmur, oczy ze szkła. Pot
 974  2,  17|         roztrzepała kość. Spuchł kulas jak baran, więc pozwolili mi
 975  2,  17|           Czarne były, mokre, dziurawe jak łachmany na zbóju. Wietrzyk
 976  2,  17|               do nas wracała, bezradna jak ten korek na fali. Podpłynął
 977  2,  17|            dębu korkowego, wdrapał się jak małpa po linach na pokład.
 978  2,  17|               Fale były ciche i dobre, jak bywają nieraz rankiem w
 979  2,  17|          dzwoniły nad naszymi głowami, jak daleko huczące dzwony w
 980  2,  17|                się w koło, przechylał, jak gdyby pragnął koniecznie
 981  2,  17|          morski ocean. Widzieli my go, jak się stawał mały, coraz mniejszy,
 982  2,  17|            mniejszy, czerniał, znikał, jak się zawlókł siną mgłą i
 983  2,  17|               o wodach przezroczystych jak drążony kryształ. Wilgotne
 984  2,  17|       ukąszonym zostaje krosta i bąbel jak od sparzenia ukropem. A
 985  2,  17|                urastają w gruczoł tyli jak laskowy orzech. Dopiero
 986  2,  17|          wiorst, las walił się pokotem jak żyto po ulewie. Zwierz uciekał
 987  2,  17|              po ulewie. Zwierz uciekał jak oszalały, a całe Litwy ptactwa
 988  2,  17|            żołnierz i tego nie czynił. Jak my pierwszego dnia po wylądowaniu
 989  2,  17|             Murzynów, czterystu chłopa jak heban, nie zdążył udać się
 990  2,  17|             czarnym wystąpić do apelu, jak co dnia. Zwyczaj wojskowy
 991  2,  17|          panowie bracia: z 3700 chłopa jak dzwona bukowe, którzy wysiedli
 992  2,  17|      przypłynęła do Antylów. Pamiętam, jak zawijały z oceanu do zatoki
 993  2,  17|            pewnie karze za takie czyny jak wasze na wyspie.~- Zemsta
 994  2,  17|          Rakuskie mocarstwo roztrącone jak kupa zgonin. Dodał ramienia
 995  2,  17|            ramiona i cały się zgarbił, jak gdyby w sobie samym ukryć
 996  2,  17|              się w oświetleniu poranka jak inny człowiek. Stał na tym
 997  2,  17|                 Włosy były podniesione jak od wichru. Spod nawisłych
 998  2,  18|           tamtejszy nie jest tak gęsty jak nad Pilicą. Postanowiono
 999  2,  18|              zostawał w domu. Był już, jak mówił, za stary do tego
1000  2,  18|               oknisk i kałuż, śliskich jak lód. Światło nie było w