Tom, Rozdzial

1001  2,  18|                żeby nas wyjeżdżających jak najmniej oczu widziało.~-
1002  2,  18|         Spojrzenia ich skrzyżowały się jak szpady przysięgających.
1003  2,  18|           chwilę przystanął i słuchał, jak to wiatr świszcze za każdym
1004  2,  18|        świszcze za każdym węgłem domu, jak się z jękiem wałęsa pod
1005  2,  18|            wałęsa pod drzewami ogrodu, jak leci oślizgłymi polami i
1006  2,  18|            zażegła ognisko zgryzoty.~- Jak wtedy, jak wtedy... - szeptał,
1007  2,  18|         ognisko zgryzoty.~- Jak wtedy, jak wtedy... - szeptał, dużymi
1008  2,  18|            Ostatni, mokry, czarny liść jak łachman plątał się dokoła
1009  2,  18|          wzdrygały się, a ręce trzęsły jak od przypalania białym żelazem.~-
1010  2,  18|           Widać było, że nie ustoi, że jak badyl złamany od wiatru
1011  2,  18|            wyraz mocy z twarzy uczynił jak gdyby maskę żelazną. Twardym
1012  2,  19|               wąsem. Aże po sercu źga, jak se pomyśleć. O, stoi, patrzy...
1013  2,  19|               patrzaj! Odechce ci się, jak poczujesz, jak powąchasz,
1014  2,  19|         Odechce ci się, jak poczujesz, jak powąchasz, czym takie chętki
1015  2,  19|                toto między posterunki, jak ja z imością między stragany
1016  2,  19|           coraz silniej podbechtanym i jak gdyby radosnym. Cedro i
1017  2,  19|              było w śmiertelnej ciszy, jak świeżo zbite stopnie skrzypią
1018  2,  19|            miał czoło. Nieruchome oczy jak dwie głębokie jamy patrzały
1019  2,  20|           sukna ciemnozielonego, gdyż, jak wiedzieli, o takie sukno
1020  2,  20|           począł rozpytywać karczmarza jak przejezdny ze stron dalekich:
1021  2,  20|        dalekich: kto mieszka w pałacu? jak się zowie? czy ma dzieci?...
1022  2,  20|                z oficerem na czele dla jak najściślejszego patrolowania
1023  2,  20|               zraniłoby go to do głębi jak rozkosz wydarta.~Gdy szli
1024  2,  20|                  Czy nie wiesz czasem, jak na imię owej pani Ołowskiej?~-
1025  2,  20|                 nastrojony... Czy cię, jak tamten przewidywał, strach
1026  2,  20|               za osłoną barw. Stał się jak człowiek zasłuchany w ulubioną
1027  2,  20|        piękność, wspaniała i rozkwitła jak najcudniejszy kwiat przy
1028  2,  20|            pełne grozy migotały w nich jak błyskawica w chmurze. Usta
1029  2,  20|                i wszystko składało się jak najlepiej, ale teraz zaszły
1030  2,  20|           niespodziewane przeszkody... Jak to przykro... - ciągnęła
1031  2,  20|                  I to waszmość, który, jak słyszałam, miałeś w Wiedniu
1032  2,  20|      zbieżności nastrojów pani Ołowska jak gdyby odczuła stan jego
1033  2,  20|              mówił, przebijało się coś jak uszanowanie czy sama dążność
1034  2,  20|             nieznane, subtelne, piękne jak z ciszy nocne j wychodząca
1035  2,  20|              wychodząca muzyka i młode jak kłęby zdroju. Teraz dopiero
1036  2,  20|            białość lic niepostrzeżenie jak zorza ranna w błękit dnia.
1037  2,  20|           ucisk przerażenia tak wielki jak za najcięższych swych dni.
1038  2,  20|           przyduszony huk wiatru, miły jak poduszczenie, pochutnywanie
1039  2,  20|         polskim stroju, z wąsami blond jak wiechy. Twarz miał tęgą,
1040  2,  20|               wypukłe i ogniste. Sapał jak w polu, mało sobie robiąc
1041  2,  20|               mało mię udar nie zwali, jak pomyślę...~- Postaw im waszmość
1042  2,  20|               porządkowi zdarzeń, temu jak gdyby prawu rządzącemu w
1043  2,  20|          wznosiła się w jego piersiach jak rozwścieczona burza. Wyzywał
1044  2,  20|             swej potęgi i władała nią, jak wódz włada mieczem. Wobec
1045  2,  20|         później udał się na spoczynek. Jak błędny szedł za lokajem,
1046  2,  20|         obchodziła dokoła jego pościel jak ciche kroki szatana. Była
1047  2,  20|               zniesienia rozważającym, jak zegar, utratę tych minut
1048  2,  20|       nieoczekiwane wahanie się uczuć. Jak zdroje dotychczas nie znane
1049  2,  21|             gości, zsuwał się z twarzy jak maska.~Obok drugiego filaru
1050  2,  21|               nią, przyjęła go, równie jak mąż, z honorami. Zażądała,
1051  2,  21|             wzrokiem takiej nienawiści jak najzaciętszego wroga. Wciąż
1052  2,  21|              laurowe gałęzie, wiły się jak barwne jego zwoje. Bure
1053  2,  21|               rozkoszne złączenie było jak obraz pocałunku. Nigdy cudniej
1054  2,  21|                przeszpiegi i przygody, jak na dłoni.~Chodziło tylko
1055  2,  21|            dłoni.~Chodziło tylko o to, jak rozmówić się z Krzysztofem.
1056  2,  21|                lepiej pracować na roli jak Bóg przykazał, zamiast szukać
1057  2,  21|             gorzej dawali nurka.~Tylko jak zacząć z głuptaskiem Krzysztofem?
1058  2,  21|               głuptaskiem Krzysztofem? Jak wyrazić pierwsze słowo po
1059  2,  21|               boisz się?~Tamten drgnął jak od dotknięcia nagiego ciała
1060  2,  21|            boję .się! - rzekł zupełnie jak dziecko, gdy mu w żywe oczy
1061  2,  21|      odzyskanego, płynął wśród blasku. Jak w sennym złudzeniu widział
1062  2,  21|              za drugą... Przemyka się, jak mgła, dziewica w przystroju
1063  2,  21|          miłych, bezmyślnych. Bawił ją jak wesoły trzpiot, jednocześnie
1064  2,  21|              wdzięku, dyg pełen czaru, jak kazał taniec, i zostawiła
1065  2,  21|             Wabi ją już muzyka, wesoła jak śmiech serdeczny. Czy nigdy
1066  2,  21|               falą opłynęła go muzyka, jak mowa zrozumiała, zwrócona
1067  2,  21|           trwożliwą, miękką i subtelną jak wiązka nikłej rezedy. Oczy
1068  2,  21|            Dusza tylko nasyca się nią, jak kwiat nasyca się mgłą nocy.~
1069  2,  21|                dokonało.~Odeszła znów. Jak woniejący dym okurzył go
1070  2,  21|        wspominać moją w Grudnie aleję, jak ją dotąd wspominałam. Chciałabym
1071  2,  21|              wilcze oczy wbite we mnie jak haki, twe śmiertelnie uśmiechnięte
1072  2,  21|            uśmiechnięte usta, słuchać, jak w piersi serce łomoce...
1073  2,  21|               w piersi serce łomoce... Jak teraz...~- Jeszcze słowo...~-
1074  2,  21|         bardziej pewne swej piękności, jak tony muzyczne od wieków
1075  2,  21|               z największym gniewem.~- Jak to? Czyż ci nie wiadomo?
1076  2,  21|            miary, leży mi w poczekalni jak pień olszowy, konie czekają...
1077  2,  21|              wszystko w otwartą walizę jak w grób, zatrzasnął wieko
1078  2,  21|               zaprzężonymi w parę koni jak wcielone diabły, szczękających
1079  2,  21|         kierunek jazdy. Oficerek spity jak bela gadał wciąż do plenipotenta:~-
1080  2,  21|          skorupą a jazem umykali teraz jak lisy w dół rzeki. Świstali
1081  2,  21|          wiosłem, ale tylko zadźwiękło jak dzwon śmierci. Ciekli jeszcze
1082  2,  21|               strzałów. Kule gwizdnęły jak osy, trzaskały z ostrym
1083  2,  21|        zatrząsł się cały i począł łkać jak dziecko. Głowa jego padła
1084  2,  21|        Wytrzeszczonymi oczyma patrzał, jak Rafał drze swą koszulę i
1085  2,  21|         onuczkami przewija sobie nogi, jak znowu wdziewa buty...~-
1086  2,  21|            Szedł takimi samymi krokami jak jego mentor. W milczeniu
1087  2,  21|            Kule nam koło uszu gwizdały jak najprawdziwszym żołnierzom.
1088  2,  21| najprawdziwszym żołnierzom. Słyszałeś, jak gwizdały?~- Słyszałem.~-
1089  2,  21|               Okienko z jednej szybki, jak ciepłe usta dziecka, wychuchało
1090  2,  21|              wiadomo.~- Nie wiem, co i jak gadają. Mój jest rybak.
1091  2,  22|               polską granicą...~- Ech, jak konie dobre, niekutymi saneczkami
1092  2,  22|          niekutymi saneczkami przeleci jak ta jaskółka! - nastawał
1093  2,  22|        pogardzą, niechże przecie jedzą jak za swoje pieniądze.~Rafał
1094  2,  22|            odziać.~- Niemcy? Nasze? E, jak to Niemcy...~- Teraz tu,
1095  2,  22|            murowanka. Ślązak ostrożnie jak lis okrążył zajazd lasem,
1096  2,  22|       przedsięwziąć. Ślązak huknął nań jak na sługę:~- Drzwi tarasować!~
1097  2,  22|               wierzeje bramy wjazdowej jak furtkę boczną jęli podpierać
1098  2,  22|                 Oczy jego świeciły się jak kocie.~- Masz broń?~- Ja...
1099  2,  22|         huknęły strzały i poszły w las jak łoskot piorunowy. Jeden
1100  2,  22|                my taką bitwę zwojowali jak ty pod Tarnowskimi Górami.
1101  2,  22|                    Poprosisz go?~- Już jak ja go poproszę, to nie piśnie.~-
1102  2,  22|             nie piśnie.~- A no rób ta, jak chcesz... - mruknął Rafał
1103  2,  22|        niechętnie.~Krzysztof, podobnie jak na początku dnia, był wciąż
1104  2,  22|       zielonych mundurach, w szerokich jak sto diabłów bermycach, z
1105  2,  22|            Łowicz. Mamy tu dosyć tego, jak je Cesarz Jegomość nazywa,
1106  2,  22|                Co do mnie... nie wiem, jak tam Rafał... - rzekł raptem
1107  2,  22|              Krzysztofa buzowała w nim jak ogień. Niemiłe uczucia wzbudziło
1108  2,  22|       spotkanie. Coś trupiego wyłaziło jak spod ziemi...~- To jednak
1109  2,  22|               wybiera trzech oficerów, jak za Rzeczypospolitej. Między
1110  2,  22|            zawiązała rozmowa. Byli to, jak się po prezentacji wzajemnej
1111  2,  22|                 szczotka, dera-no jest jak się patrzy. Ale to nie oficerskie;
1112  2,  22|               to nie oficerskie; tylko jak na żołnierza. My ludzie
1113  2,  22|               ludzie nietutejsi, obcy. Jak życie nasze, my za Pilicą
1114  2,  22|          waćpanowie z Galicji tak samo jak my!~- A no! My spod samego
1115  2,  22|              gdzież to! Komendant ich, jak tylko zobaczył, że nas tyla
1116  2,  22|                 A to, widać, tresowane jak pudle... Od razu sformowali
1117  2,  22|                 Cóż za szelmowski ból, jak rypnie w rękę! Ale i nas
1118  2,  22|            wzięła. Będziecie tu do nas jak do zajęcy na stanowisku...
1119  2,  22|              pludry! Nie chwalęcy się, jak skoczymy naprzód z kupą
1120  2,  22|                 sąsiadem Kuleszyńskim! Jak zaczniemy łupać we łby!
1121  2,  22|                Niemcem tak tchórzliwym jak ten komendant Częstochowy.
1122  2,  22|               nam!~- Bić Niemca!~- No, jak w tym wypadku, to chyba
1123  2,  22|    Olbromskiego...~Krzysztof, czerwony jak burak, wstał ze swego krzesła.
1124  2,  22|                    Oni pierwsi stanęli jak jeden człowiek. Z każdych
1125  2,  22|               Z tego będzie infanteria jak mur! Każdy szlachcic posesjonat
1126  2,  23|         panował ścisk taki, że rycerze jak niepyszni musieli wycofać
1127  2,  23|            ludzki.~Wszyscy kawalerowie jak jeden zwrócili się twarzą
1128  2,  23|               Ale oto ujrzeli obadwaj, jak generałowie koleją starszeństwa
1129  2,  24|                było widzieć nie tylko, jak chciały odezwy i instrukcje
1130  2,  24|             razy dziennie, w gotowości jak do wymarszu. Bataliony z
1131  2,  24|              świeciły, a kolana tężały jak zgonionym zającom. Mimo
1132  2,  24|               pewni, że będzie unosiła jak sprężyny i od zetknięcia
1133  2,  24|             figlów, rzeźwi i czerstwi, jak z edredonowej pościeli.
1134  2,  24|              Gajkoś, co świat obszedł, jak długi i szeroki - słyszyta,
1135  2,  24|              Słyszysz, jeden z drugim, jak bije nogą w ziemię! Raz,
1136  2,  24|                 raz! Jeszcze! Nie tak, jak kazał, nie tak, jak trzeba,
1137  2,  24|               tak, jak kazał, nie tak, jak trzeba, zrobiły mu, widać,
1138  2,  24|              jednemu po nocach kazuje, jak prawo na świecie robić.
1139  2,  24|                słyszy, czy też słyszy, jak wielki Cesarz gniewnie tupie
1140  2,  24|                bo głupi konia znarowi, jak mu grzywę terlicą przytnie.
1141  2,  24|           szkapy w samym środku ataku, jak lancę przyjdzie za koński
1142  2,  24|                rzecz! Równo i mocno, a jak dobrze przypięty, wtedy
1143  2,  24|            Stopa zgięta, ostrogę nieść jak jajko. Trzy! No... Terczże
1144  2,  24|             kilku, przeważnie starych, jak zmiatali w stronę domową
1145  2,  24|                pomorskiego pojezierza, jak istotny Amilkar, choć wroga,
1146  2,  24|           istotny Amilkar, choć wroga, jak na złość, nigdzie nie mógł
1147  2,  24|                prawym brzegu Wierzycy, jak również i na Pelplin. W
1148  2,  24|               jazda pruska wyrwała się jak nowa chmura. Pułkownik,
1149  2,  24|                Serce waliło mu w żebra jak dobosz w bęben. Wrzawa jeszcze
1150  2,  24|          kolumna, czyli lewe skrzydło, jak to przewidział Dąbrowski,
1151  2,  24|            wili się między zgliszczami jak w piecu . ognistym. Przy
1152  3,  1 |             był odparty równie szybko, jak się zaczął. Krzysztof pędził
1153  3,  1 |                szybkością, precyzją i, jak to mówią, z chwałą, a pod
1154  3,  1 |             chwili awansowania w akcji jak i podczas rejterady, która
1155  3,  1 |               Kota, widział Krakowian, jak szli w ogień z kopyta, a
1156  3,  1 |            Ludzie zerwali się do oręża jak jeden, ale rozkaz trzymał
1157  3,  1 |                Mieczyka. Tak wszystko, jak tamten zapowiedział prostą
1158  3,  1 |              Każdy go tak samo rozumie jak własną duszę. Nasze go ręce
1159  3,  1 |               dala wojnę i wrosła weń, jak drzewo wrasta w ziemię niezmiernymi
1160  3,  1 |                 która za tych dni była jak pełny ul, gdy weń wyrojone
1161  3,  1 |              Dopieroć zucheleczek tyli jak gniazdo skowronkowe.~- Do
1162  3,  1 |              Aże chłop gadać nic mógł, jak se wspomniał, choć ta i
1163  3,  1 |             pułk stanął w strzemionach jak mocny, stary las dębowy.
1164  3,  1 |             piechotę lancami, wyłupali jak oko dwanaście armat ze środka
1165  3,  1 |              Lignicy iść spać. Dopiero jak ze wszech piersiów buchnie
1166  3,  1 |                na własne oczy jednego, jak wziął spychać kurek karabinowy
1167  3,  1 |                Taka to subordynacja!~- Jak jeno do Kalisza przyjdziewa,
1168  3,  1 |             rycerze. Ja bez wojaczki - jak siodło bez konia. Jeszcze
1169  3,  1 |              przy czapie kitę czerwoną jak ogień. Kurtka na nim granatowa,
1170  3,  1 |               granatowa, Panie święty, jak ulał, a wyłogi, rabaty,
1171  3,  1 |               deszcz, w plutę jedziesz jak w futerale zapięty. Nie
1172  3,  1 |              zadasz na lewe ramię, toś jak w kołdrę zawinięty. Trzy
1173  3,  1 |               Pięć łokci będzie miała. Jak rosły chłop stanie w czapie,
1174  3,  1 |        obrządzi, rozsiodła i okulbaczy jak rataj, i jeszcze dotychczas
1175  3,  1 |            Będzie ci jechał na szkapie jak Żyd z obwarzankami, nie
1176  3,  1 |            Dopókąd on, paniczu, świata jak się patrzy nie oporządzi,
1177  3,  1 |         niebyła, jakoby lata przeżyte, jak sen odegnany przez rzeczywistość.
1178  3,  1 |           Wstali z ciemności ziemskiej jak wstaje ogromny bałwan na
1179  3,  1 |               dawno. Ów wielki Cesarz, jak w pieśni, co tysiąc lat
1180  3,  1 |              widziadło gór było piękne jak sama pieśń o Rolandzie.
1181  3,  1 |              Stało zamglone i niepewne jak ona. Oko skwapliwie chwytało
1182  3,  1 |            truchleje. Biegnie i dłońmi jak liść drżącymi głowę Rolanda
1183  3,  1 |               duchowe porywy, podobnie jak czyste i żyzne powietrze
1184  3,  1 |              na podścielisku gór, była jak znak orła łomignata czy
1185  3,  1 |         wyssane przez wody, z dziurami jak w zeschłej gąbce. W płonej
1186  3,  1 |            lądu dźwigały się z brzegów jak gdyby zwalone baszty zamczysk,
1187  3,  1 |             srebrzyste światło tworząc jak gdyby szlak i drogę prostą
1188  3,  1 |        uniesiona myśl człowiecza, sama jak błędny, mistyczny pył blasku
1189  3,  1 |               głosiła otchłań powieść, jak to w wieczności pracują
1190  3,  1 |          pieśni-czynie była wiadomość, jak się co dnia wszystkie powierzchnie
1191  3,  1 |                martwymi oczyma Seleny. Jak posłusznie wstają z siedlisk
1192  3,  1 |                siedlisk okręgi oceanu, jak wędrują a biją w wysoki
1193  3,  1 |                 Brzmiała wieść-sprawa, jak morze jedne skały wyniszcza,
1194  3,  1 |              wieki kształtuje i zdobi; jak jedne brzegi sępimi szpony
1195  3,  1 |                daleko tworzy i hoduje; jak pracowicie zamula istniejące
1196  3,  1 |            czasów wydał ze siebie ląd, jak rodzic wydaje na świat ojcowica.
1197  3,  2 |                w szczelinach, czarnych jak oni. Szef Kostanecki, idący
1198  3,  2 |           rozmarynu, który całe doliny jak gdyby kobiercem wyścieła,
1199  3,  2 |              Pomimo wszelkich środków, jak usilne wycierania, puszczanie
1200  3,  2 |            noga za nogą, inni tak samo jak on wędrując obok wierzchowców.
1201  3,  2 |     zmierzchłych źrenicach, w dziwnym, jak gdyby szyderczym a nieskończenie
1202  3,  2 |       przestrzeni gościniec wijący się jak wstęga w dolinie rzeki.
1203  3,  2 |          węższa okoliczna droga, która jak cięciwa przecinać się zdawała
1204  3,  2 |        poprzeczną żerdź w taki sposób, jak się wiesza na hakach śpiżarni
1205  3,  2 |          wylazły z rozpękłego munduru, jak nagie kolana wyłażą z podartych
1206  3,  2 |                straszliwy ból, że były jak dwie gały z czerwonego kamienia,
1207  3,  2 |             kupą kiszek, które zwisały jak obfita dewiza z brelokami,
1208  3,  2 |                tym czuł, że śmieje się jak jego wierny koń, zdychający
1209  3,  2 |            potrafi bronić się i umrzeć jak się należy! Ale ginąć podle,
1210  3,  2 |               na jednego napadających, jak tamten... Mieć w ciągu godzin
1211  3,  2 |                nich ogniste widziadła, jak gdyby od nagłej błyskawicy
1212  3,  2 |             powtórzone dziesięciokroć, jak gdyby stado ludzkie już
1213  3,  2 |                 Qui vive!~Serce zabiło jak młot. Droga rozchodziła
1214  3,  2 |          zakrystii piechur z wąsiskami jak dwa lisie ogony, w (Śniącej
1215  3,  2 |               których litery, podobnie jak wojownik, zstąpiły w kraj
1216  3,  2 |                najokropniej, po prostu jak pies. Pleban wytrzeszczył
1217  3,  2 |            namyślał się tylko nad tym, jak by z tym klechą począć sobie
1218  3,  2 |               pogarda buchnęła z niego jak womity. Wypchnęła go duma
1219  3,  2 |                ułański, siodło ustawił jak wezgłowie. Miał pod ręką
1220  3,  2 |               leżała na suchym. Głodny jak pies bezpański zamknął oczy
1221  3,  3 |           iberyjczyka, konia szybkiego jak wiatr.. Otrzymał go jeszcze
1222  3,  3 |              gaje pinii. Stamtąd widać jak gdyby step zburzony, strzaskany,
1223  3,  3 |              ponurymi zmuszą ich, żeby jak niewinne baranki pędzili
1224  3,  3 |              poznał, czym jest lanca i jak mądre są maksymy towarzysza
1225  3,  3 |            walczył, słowem, na śmierć, jak tego chciała wola powszechna,
1226  3,  3 |              do celu. A jednak wszyscy jak jeden byli w danym razie
1227  3,  3 |             ogniu strzałów buchających jak gromy i pioruny ze strzelnic
1228  3,  3 |           Rzucili się jedni na drugich jak rozjuszone zwierzęta. Rzygnęła
1229  3,  3 |               sięgające do samej ziemi jak togi rzymskie... Wierzgały
1230  3,  3 |             Gdy wyszli na jego środek, jak grad sypnęły się na nich
1231  3,  3 |              człowieka! Nieprzyjaciela jak gdyby nie było!~Druga straszliwa
1232  3,  3 |           wydłuż muru.~A nazywaj się i jak chcesz, diable czubaty... -
1233  3,  3 |              biegając tam i z powrotem jak koń w kieracie - jakie też
1234  3,  3 |           szczyt po wbitych karabinach jak po szczeblach. Skoro ruszono
1235  3,  3 |          wleciał w wąską czeluść ulicy jak wybuch, jak pocisk ludzki
1236  3,  3 |              czeluść ulicy jak wybuch, jak pocisk ludzki wyrzucony
1237  3,  3 |              rynsztoki ulicy. Cała ona jak długa była poprzegradzana
1238  3,  3 |            obłoków. Ulica ta wyglądała jak nieznaczne pęknięcie miedzy
1239  3,  3 |              twarze żywych i umarłych, jak psy oszalałe z dzikiej miłości
1240  3,  3 |          łożach, kołach i osiach armat jak potargane strzępy sztandaru.~
1241  3,  3 |         Oszołomiony, ogłuchły od huku, jak w twardym śnie pędził naprzód
1242  3,  3 |               Skradali. się na palcach jak lisy po obudwu stronach
1243  3,  3 |              przenikały ciemność. Byli jak jednoosobowe widmo śmierci
1244  3,  3 |        Przodownik stęknął i bez słowa, jak wór piachu bezwładnie siadł
1245  3,  3 |            nieruchome, jego zęby białe jak ser i rozdęte przez furię
1246  3,  3 |        wybranką i patrzał na nią blady jak trup. Oczy jego latały błyskawicami
1247  3,  3 |                 czarne a przezroczyste jak jasna, niezgruntowana woda.
1248  3,  3 |                dygocące kolana. Rękoma jak ptak konający grabiejącymi
1249  3,  3 |           pociągnął przemocą. Wlókł ją jak szczenię, kąsającą mu ręce,
1250  3,  3 |              przed nim blada, zbielała jak śnieg. Jej oczy, co własny
1251  3,  3 |                własny swój blask miały jak słońce, tkwiły w jego twarzy.
1252  3,  3 |          dzieje. Był w owej chwili nie jak człowiek, lecz jak bezcielesne
1253  3,  3 |          chwili nie jak człowiek, lecz jak bezcielesne pożądanie widoku
1254  3,  3 |             równowagę i runął na wznak jak długi.~Z nim razem zwaliła
1255  3,  3 |                knykcie wbijały się weń jak gwoździe, jak haki stalowe,
1256  3,  3 |          wbijały się weń jak gwoździe, jak haki stalowe, szarpały go
1257  3,  3 |              haki stalowe, szarpały go jak obcęgi.~Nic to innego, tylko
1258  3,  3 |                trzyma ze wszech sił.~- Jak to? - począł mamrotać do
1259  3,  3 |         żelaznymi stawami, które kłuły jak trzpienie, chwyciła go za
1260  3,  3 |         Nareszcie dźwignął się z ziemi jak ciężko pijany. We łbie mu
1261  3,  3 |           szepnie się między lansjery, jak cię to stuletnie baby na
1262  3,  3 |               nie dał...~- Cha, cha... jak mamę kocham!...~- Jakże
1263  3,  3 |             idą i za moment tu będą. A jak zobaczą, jakiego to my im
1264  3,  3 |   przedśmiertnej agonii na wsze strony jak snące raki, a wreszcie wygaśli
1265  3,  3 |           zaczęli strzelać w Hiszpanów jak do celu, niechybnie. Dostrzeżono
1266  3,  3 |              za nim, uplątywała stopy, jak, kajdany ściskała ręce.~
1267  3,  3 |            duszy swej, drżącą i kruchą jak żółty motyl w rubaszną garść
1268  3,  3 |              bo nas tu zejdą i wyduszą jak gniazdo myszów. A pal celnie,
1269  3,  3 |           ochłap głupiej umiejętności, jak broń nabijać, jak się składać,
1270  3,  3 |        umiejętności, jak broń nabijać, jak się składać, celować i ciągnąć
1271  3,  3 |                samej chwili Krzos padł jak rażony gromem. Tyłem głowy
1272  3,  3 |             zostali za poręcz tak samo jak ich rodaczki, a trzeci,
1273  3,  3 |               żelazną sztabę. Dźwiękła jak miecz katowski żelazna sztaba
1274  3,  3 |               żyje Cesarz! - wrzasnęli jak jeden, żelaznym krokiem
1275  3,  3 |          barykady i rozwalili tłuszczę jak pękająca bomba. Gdy żółte
1276  3,  3 |               po kołach i łożach armat jak żółty piorun po zrębach
1277  3,  3 |                drugi, przykląkł trzeci jak kosą podcięty. Cedro, zimnym
1278  3,  3 |              Łoskot kroku rozbijał się jak gdyby w studni. Krzysztof
1279  3,  3 |          Burgos, i będzie z ciebie Cyd jak sto tysięcy diabłów! Podobasz
1280  3,  3 |               arenie walki? Strzeż się jak śmierci wypuszczenia raz
1281  3,  3 |             Żołnierz żołnierza rozumie jak baletnica baletnicę. Jest
1282  3,  3 |                 przecież to... wieszać jak kundlów!~- Mów, młodzieńcze,
1283  3,  3 |              piersiach, dłoń z dłonią, jak to wyobrażali średniowieczni
1284  3,  3 |               spokojem i ostrożnością, jak gdyby wykonywał przepis
1285  3,  3 |           skrzywione zupełnie tak samo jak u zakonnicy...~Po chwili
1286  3,  3 |          cisnął mu Cedro w twarz słowo jak rękawicę.~Tamten zaprzeczył
1287  3,  3 |            jednego drobiazgu! Zupełnie jak Zaragoza: już zdobyta, już
1288  3,  3 |             wśród korytarza, sam blady jak trup, i szeptał w zapamiętaniu:~-
1289  3,  3 |          zupełnie i tak samo maleńkiej jak tamta, w której leżała samobójczyni.~-
1290  3,  3 |          prosto w nos inne przezwiska, jak: pudel, jeździec, blondyn -
1291  3,  3 |            obudził się tak samo nagle, jak zasnął. Słuchał przez chwilę
1292  3,  3 |             śmiertelnych. Krew strugą, jak pąsowy wąż wijąc się po
1293  3,  3 |               Szarpali się paszczękami jak rozjuszone psy. Nagie ich
1294  3,  3 |      zachichotał... Dźwignął ramiona i jak radosny lew skocz ł z góry
1295  3,  3 |                korytarza wypadli teraz jak wichrem pędzone liście tańczący,
1296  3,  3 |              konania. Zstępował na dół jak geniusz, władca czy prorok
1297  3,  3 |              dół. Nim zdołano dojrzeć, jak się tam roztrzaskał i rozprysnął
1298  3,  3 |               nich wrzeszcząc skoczyły jak hieny ku wyjściu ze szpitala,
1299  3,  3 |       niechybnymi strzałami. Siedzieli jak w fortecy. Żołnierze francuscy,
1300  3,  3 |            inni walczyli z żołnierzami jak najlepsi, najmężniejsi żołnierze.
1301  3,  3 |          dalekiej od ludzkiego wyrazu, jak daleką jest fizjonomia kamienia,
1302  3,  3 |              latami, a tak pracowicie, jak bezsenna praca wulkanu urabia
1303  3,  3 |                nieufnie, półszyderczo, jak to było w lego zwyczaju.
1304  3,  3 |           wbiły się w Cosso masą swoją jak dwa drągi katapulty. Uderzyły
1305  3,  3 |         posępne, wielkościenne gmachy, jak teatr, urzędy municypalne,
1306  3,  3 |               I w tym zaułku, tak samo jak w całym mieście, domy zamienione
1307  3,  3 |             belki opalone, dymiące się jak głownie, fortepiany i szafarnie,
1308  3,  3 |            różanych, spomiędzy białych jak śnieg skupień, wyjawiła
1309  3,  3 |               powieki na zranione oczy jak drzwi bez zawias...~Krzysztof
1310  3,  3 |                tego oblicza. Stała się jak gdyby widmo we śnie widziane.
1311  3,  3 |             się czymś tak niedokładnym jak wspomnienie starca i tak
1312  3,  3 |               tak wątpliwego istnienia jak widziadlany obraz cielistych
1313  3,  3 |                niemu bagnet i mruknął, jak niedźwiedź, o hasło. Krzysztof
1314  3,  3 |              jednym a drugim ogniskiem jak wahadła. Żołnierze pilnujący
1315  3,  3 |              broczyły głębią ciemności jak rany świeżo zadane.~Idąc
1316  3,  3 |                dotykały murów śliskich jak lód. Oto drzwi prowadzące
1317  3,  3 |              Jacyś tam ludzie...~Cicho jak zmora szedł dookoła po deskach
1318  3,  3 |         Zakonnik, franciszkanin, stary jak grzyb, z łysą, zżółkłą czaszką,
1319  3,  3 |            łysą, zżółkłą czaszką, nagą jak kolano, tyłem do okna zwrócony,
1320  3,  3 |               salę, którą miał w mózgu jak widziadło. Ogarnął wzrokiem
1321  3,  3 |          wszystko. Nie umiałby wyznać, jak długo tam stał pogrążony
1322  3,  3 |               przymknął okno tak samo, jak było. Sam został na swym
1323  3,  3 |           wychodziły na spotkanie oczu jak kształt piekła duszy widzialny
1324  3,  3 |               widzialny z bliska.~Wtem jak piorun rozległ się łoskot
1325  3,  3 |           dzieweczka ze swego miejsca, jak gdyby z tym zamiarem, że
1326  3,  4 |         Guadarramy i Somosierry, które jak posępny, ciemny pas zostały
1327  3,  4 |             melodyjnie, tak samo zgoła jak pewna okiennica w narożniku
1328  3,  4 |           wydostają się z szarości nie jak obrazy malowane na płótnie,
1329  3,  4 |               malowane na płótnie, nie jak rzeźby z marmuru, lecz tak
1330  3,  4 |        niesione od skrytych wiatrów.~A jak wysokie chmury przypomną
1331  3,  4 |                w dalekiej przeszłości, jak to w piersi tworzy się nagle
1332  3,  4 |           zapach mojej młodości... Tak jak ty pachnie szczęście dzieciństwa.
1333  3,  4 |             kowaliki. Małe to musi być jak polne świerszcze... Szybko,
1334  3,  4 |               się w pustynię głowy huk jak w głębokim, starodrzewnym
1335  3,  4 |              coś ciska w różne strony, jak drwal w złości ciska bierwionami...~
1336  3,  4 |          nasuwa się, sztorcem nastawia jak grot lancy złowrogie pytanie:~
1337  3,  4 |               znowu głupi, Szczepanku, jak sądziłem... Nie, doprawdy
1338  3,  4 |            Sądziły nam dzieje uciekać, jak psom zerzniętym batami,
1339  3,  4 |              żyje, a chce umierać, tak jak ty głupio i po zwierzęcemu,
1340  3,  4 |               piersiach wyważa się coś jak stawidło trzymające przemocą
1341  3,  4 |               Nogi ma z soplów, lekkie jak zimny dech. Gdzie stanie,
1342  3,  4 |              Już my minęli miasto.~- A jak się nazywało?~- Nazywało
1343  3,  4 |             Madryt będzie zaraz widać, jak. się tylko dzień dobry zrobi.
1344  3,  4 |              Tam nas złożą w szpitalu, jak Cesarz stolicę zdobędzie...
1345  3,  4 |         gorączkowy sen, powieki chodzą jak po piasku, jak po pacynach
1346  3,  4 |          powieki chodzą jak po piasku, jak po pacynach zeschłego wapna.
1347  3,  4 |             swe cofną się, żeby czyhać jak lwy w zasadzce...~Z barłogów,
1348  3,  4 |                tego ruchu złamało się, jak gdyby chrupnęło bez dźwięku.
1349  3,  4 |             gębą pełną krwi. Oczy jego jak kły werznęły się w nadchodzącego.
1350  3,  4 |               wiatrów rozwiane zostało jak badyl umarłego kwiatu, za
1351  3,  5 |                i wnet Krzysztof jechał jak tryumfator wśród pieszego
1352  3,  5 |              toś chwat. Kozła magnąłeś jak pajac w cyrku, a farbowałeś,
1353  3,  5 |           cyrku, a farbowałeś, bracie, jak rogacz trafiony pod piąte
1354  3,  5 |                z włosami bielusieńkimi jak śnieg i z białym przystrzyżonym
1355  3,  5 |                ale czerstwy i czerwony jak ćwik.~- Stary! Śpiewaj!... -
1356  3,  5 |          przypadkiem słowa nie pogniły jak w nieboszczyku Sanszo Pansy...
1357  3,  5 |             żyjesz? Mora to taki zamek jak w Chęcinach abo i większy.
1358  3,  5 |                zleciał na łeb w ogień. Jak my dopadli koni, to się
1359  3,  6 |          tryskały szeregiem, od spodu, jak żarzewie ognia buchające
1360  3,  6 |                 że kompania śmiała się jak jeden człowiek. Nawet marsowaty
1361  3,  6 |           Srogo chrząkał i oglądał się jak zwierz gotowy do skoku,
1362  3,  6 |               przed deszczami, dopiero jak wiosny pewny, cabas za łopatę
1363  3,  6 |               świeżo odwrócone, lśniły jak wypolerowane żelazo. Chwilami
1364  3,  6 |              owdzie otwierało się pole jak zatoka werznięta w las,
1365  3,  6 |      Pierwszego spotkanego chłopa, tak jak stał, wzięto między konie
1366  3,  6 |         żołnierzy. Słuchał z lubością, jak podkowy końskie rozmiatają
1367  3,  6 |                bekiesza, buty wytarte, jak zawsze. Stary sknera, Olbromski
1368  3,  6 |             uczuwań ma w sobie. Czuje, jak drżą, jak się roją i cierpią.
1369  3,  6 |                sobie. Czuje, jak drżą, jak się roją i cierpią. To nie
1370  3,  6 |          sandomierską równinę. Wszędy, jak oczy daleko zasięgną, życie
1371  3,  6 |              poszedłby teraz ku niemu, jak nikt nie widzi, i gadałby
1372  3,  6 |                 niech przepada! Choćby jak kundel wygnany przyszedł
1373  3,  6 |             przykróciła cugli, stanęły jak wryte. Złotogniade pokryły
1374  3,  6 |           przez swego cudnego wałacha. Jak jeden człowiek stanęła kompania
1375  3,  6 |            jednego z żołnierzy, Mazura jak świeca, i skinął nań; żeby
1376  3,  6 |             leśnym.~Obaj poskoczyli i, jak wiewiórki, idąc według rozkazu
1377  3,  6 |             Wielki. gościniec widzisz, jak z lasu idzie do Nadarzyna?~-
1378  3,  6 |                Nagle obadwaj żołnierze jak na komendę zaczęli zsuwać
1379  3,  6 |                wrósł w siodło i stanął jak wryty.~Bratek pochrapywał
1380  3,  6 |        kapralów, trębaczów, żołnierzy, jak cięciwa do ostatniego krańca
1381  3,  6 |           skamieniały. Twarz jego była jak gdyby z marmuru wykuta.
1382  3,  6 |     znaczniejszą, z ust kapitana padła jak strzał komenda:~- Lance
1383  3,  6 |               szable, wyrwane z pochew jak jedna. - Przykróć cugle!~
1384  3,  6 |              szedł nierównymi skokami, jak gdyby szukał swego taktu,
1385  3,  6 |               ludzie i konie stali się jak masa jednolita, jak zlepienie
1386  3,  6 |                się jak masa jednolita, jak zlepienie w bryłę olbrzymią,
1387  3,  6 |           zlepienie w bryłę olbrzymią, jak skała oderwana z czuba łańcucha
1388  3,  6 |             werznęli się w półszwadron jak pocisk. Na wsze strony rozpierzchł
1389  3,  6 |               Rafał czuł to doskonale, jak roztrącone przed chwilą
1390  3,  6 |           wciąż się zestępują i łączą, jak stary, ćwiczony i zwinny
1391  3,  6 |               najechał na jego miejsce jak sobowtór tamtego. Zwarli
1392  3,  6 |              tak mię spaprał? - myślał jak przez sen.~Spostrzegł, że
1393  3,  6 |     podporucznika: "Stój! równaj się!" Jak oszalały wywrzaskiwał to
1394  3,  6 |                 mdło i głupio. Dał się jak tchórz porąbać... Gdy wrzawa
1395  3,  6 |          teraźniejszość prawie znikła. Jak przeszkoda w uczuwaniu swych
1396  3,  6 |                cały ów pułk widać było jak na dłoni. Zrazu szedł równo,
1397  3,  6 |               tę szmato;. nie bój się, jak łeb naprawię.~Żołnierz powtórnie
1398  3,  6 |               Szable sobie wyostrzyli ,jak brzytwy! A ja ci i bez toczenia
1399  3,  6 |         zamachu zetnę, wiesz ty o tym? Jak cię ułan w pazury weźmie,
1400  3,  6 |      Nieprzyjemna senność ogarniała go jak po bezmyślnej pijatyce.
1401  3,  6 |                 Lasy falenckie jęczały jak rozkołysany dzwon od huku
1402  3,  6 |              mu dotąd przeszedł po nim jak lew po puszczy. Oczy zaćmiły
1403  3,  6 |                wyrzuconego i dymiącego jak jałowcowe ognisko. Wejście
1404  3,  6 |              Odsunął się od tych myśli jak od znajomych, którymi się
1405  3,  6 |           trupa Mistrza katedry, taki, jak go ujrzał w kostnicy nazajutrz
1406  3,  6 |           zrudziałego piaskowca. Zimne jak lód, wypukłe oczy, obwieszone
1407  3,  6 |         dopiero konający przekona się, jak to tam zdradnie a głęboko.
1408  3,  6 |         zdradnie a głęboko. Falenty są jak szpic. Chałupy tej wsi stanowią
1409  3,  6 |                 Zdrzemnę się do świtu. Jak tylko zacznie szarzeć, obudzisz
1410  3,  6 |                a ty rannym oficerkiem. Jak zostanę naczelnym wodzem
1411  3,  6 |              śpiącego snem kamiennym i jak umiał, jak mógł najprędzej,
1412  3,  6 |            snem kamiennym i jak umiał, jak mógł najprędzej, wdział
1413  3,  6 |             Ale czegóż łazisz rozpięty jak mamka?~- Bandaż.~- Bandaż...
1414  3,  6 |            Możesz przy mnie być i rób, jak ci się podoba. Olbromski.
1415  3,  6 |              Mignęły oficerskie szpady jak jedna. Linia bojowa wraz
1416  3,  6 |                który przebył, podobnie jak tamci dwaj, wszystką z żołnierzem
1417  3,  6 |             popłoch rozpędza żołnierzy jak zgraję dzieci.~Odwróć ode
1418  3,  6 |                ich zawiadomił w formie jak najbardziej stanowczej,
1419  3,  6 |                jęk, płacz, zawodzenie. Jak spod ziemi wyrosłe, zjawiły
1420  3,  6 |              chłopskich, przeraźliwych jak sama chłopska tylowieczna
1421  3,  6 |              siedlisku silnego chłopa, jak w portkach i koszuli, wprost
1422  3,  6 |            dymu i brudu święte obrazy, jak wyrywał rozpaczliwie ze
1423  3,  6 |              ryścią, a w jeźdźcu biła, jak śpiżowy, przepotężny dzwon
1424  3,  6 |       niebezpieczeństwa i zniszczenia, jak na widok pożaru w ciemną
1425  3,  6 |             krzyk rozpaczy podjudza ją jak wicher ptaka, a widok wysokich,
1426  3,  6 |          drodze do Janczewic, tak samo jak i dnia poprzedzającego stała
1427  3,  6 |                je kawaler. - Bij, bij!~Jak na zawołanie runęły: raz,
1428  3,  6 |              rozkołatanymi skałkami...~Jak grom runął w ciszę strzał
1429  3,  6 |             słowa. Nogi pod nim drżały jak wczoraj, kiedy to osłabł
1430  3,  6 |             nie drżał tak całym ciałem jak przed chwilą. Mordowała
1431  3,  6 |               jaśnie wielmożnego głosu jak gdyby rozkaz rodzonego ojca:
1432  3,  6 |         wywrócone, że Rafał ocknął się jak ze snu. Tamten pchnął go
1433  3,  6 |           okropnością widoku. Chrapnął jak ongi zdychająca Baśka, wspiął
1434  3,  6 |             się co chwila. Kule rznęły jak grad. Spomiędzy drzew wynurzyli
1435  3,  6 |          Panika padała na nich z wolna jak rzęsisty a stale wzmagający
1436  3,  6 |                gęstego błota i ruszyli jak jeden. Wpadli na piechurów
1437  3,  6 |               szedł w szeregu, walcząc jak prosty żołnierz. Nigdy furia
1438  3,  6 |               kule świstały koło niego jak grad. Sokolnicki polecił
1439  3,  6 |             śmiertelnej pracy, miotała jak skorpion w środku ognia.
1440  3,  6 |           środku ognia. Ułan drżał nie jak na początku bitwy, ale jak
1441  3,  6 |             jak na początku bitwy, ale jak wówczas, gdy szukał zabitej
1442  3,  6 |        wyginały się i waliły na ziemię jak długie. Od pożaru ratował
1443  3,  6 |                 Dzika żądza w nim biła jak ten nabój w rozpalonej lufie.
1444  3,  6 |              głowy. Widział odchodząc, jak do kościoła i domostw znoszono
1445  3,  7 |              nogach.~- No, radź sobie, jak umiesz.~- Panie generale...~-
1446  3,  7 |         marmuru, gdy' zstępowała cicho jak duch. Prawdaż to, o mocny
1447  3,  7 |            teraz łóżka, łóżka i łóżka, jak w szpitalu, a na nich stękali
1448  3,  7 |                tobą mogę mówić jeszcze jak dawniej. Postąpiłeś ze mną
1449  3,  7 |               celu przypatrywania się, jak to mam zwyczaj, biegowi
1450  3,  7 |             szedł po to, żeby patrzeć, jak inni umierają...~- Jeśli
1451  3,  7 |         niezłomne męstwo.~- Mówisz też jak żołdak.~- Każdy dziś człowiek
1452  3,  7 |             być żołnierzem. Widziałem, jak generał Sokolnicki po żołniersku
1453  3,  7 |               Kiedyż stąd wyjdziemy?~- Jak tylko ty i twoi kamraci,
1454  3,  8 |              dać rady i nie wiedziały, jak się właściwie zachowywać.~
1455  3,  8 |                obejrzeć nasypy, równie jak głęboką fosę wodną, która
1456  3,  8 |                klęski ostatecznej...~- Jak bombardowanie Warszawy... -
1457  3,  8 |             słów starego zawistnika.~- Jak zburzenie pałacu "Pod Blachą"... -
1458  3,  8 |           Cesarz o setki mil, Jesteśmy jak łacha przed przypływem.~-
1459  3,  8 |             cesarski.~Książę był blady jak papier, który trzymał w
1460  3,  8 |          znaczy my wszyscy, żołnierze, jak tu jesteśmy! - Zbyt to dla
1461  3,  8 |               enigmatyczne.~- To jasne jak słońce. Waćpan widzisz ten
1462  3,  8 |                   Prawdę powiedział! - jak jeden krzyknęli generałowie.
1463  3,  9 |            otwockich, daleko, szeroko, jak oko sięgnąć zdoła, rozciągniętych.
1464  3,  9 |               strzelały w niebo drzewa jak z baśni, rozrastały się
1465  3,  9 |            sadów. Każde siedlisko było jak świat odrębny. Bielone chaty
1466  3,  9 |              Po zapłociu stali parobcy jak dęby, dziewczęta jak łanie,
1467  3,  9 |           parobcy jak dęby, dziewczęta jak łanie, lud oswojony z hukiem
1468  3,  9 |             nimi huknął z nagła pieśń. Jak łoskoty piorunu rozlegała
1469  3,  9 |                na miejsce. To wstawały jak widma, to nagle przed idącym
1470  3,  9 |               nagle przed idącym nikły jak cienie trwożliwe. Słowik
1471  3,  9 |             złudzenia znikały zupełnie jak mgły nocne. Ani już śladu
1472  3,  9 |            zarówno od strony Kosumców, jak i od Kępy Glinieckiej.~-
1473  3,  9 |                pod nim stosami trupów, jak w 1807 roku pod Gdańskiem...~
1474  3,  9 |              palisad, stoki bez darni. Jak wiadomo, wycinki przed narożnikiem
1475  3,  9 |        widocznej z dala. W tym świetle jak na dłoni widać było setki
1476  3,  9 |               przy okolceniu spadków i jak białe mrówki rojących się
1477  3,  9 |                Milczenie legło na obóz jak ciemna noc. Każdy człowiek
1478  3,  9 |              szeregi tak samo milczący jak oni wszyscy, tak samo ze
1479  3,  9 |                odbił się łoskot bębnów jak dźwięk brył ziemi lecących
1480  3,  9 |          jedenasta. Sokolnicki chodził jak szyldwach, na końcu wsi.
1481  3,  9 |                miejsce, rozpostarł się jak włok i miał postępować za
1482  3,  9 |         niemiecku, ale robiłem wówczas jak najgłupszą minę i powtarzałem
1483  3,  9 |               przy mnie.~Słychać było, jak wiatr szeleszcze w zaroślach
1484  3,  9 |                bił w bębny i strzelał. Jak ciemna fala nadpłynęła z
1485  3,  9 |               kanoniera austriackiego, jak młotem wbijał ogromny bretnal
1486  3,  9 |              kładli ich pokotem, wałem jak szaniec między sobą a nowymi
1487  3,  10|               zadumy. Wspomniał sobie, jak to jesienią przed laty patrzali
1488  3,  10|                Sandomierz oddacie, czy jak?~- Jak to oddamy?! - wrzasnął
1489  3,  10|         Sandomierz oddacie, czy jak?~- Jak to oddamy?! - wrzasnął na
1490  3,  10|             kości gniew. Teraz poczuł, jak innym już jest człowiekiem,
1491  3,  10|            innym już jest człowiekiem, jak się wyzwolił z libertyńskich
1492  3,  10|          zdobyciu miasta - wszystko to jak wielki skarb duszy ukazało
1493  3,  10|                   wypowiedział z cicha jak gdyby sekret żałosny.~-
1494  3,  10|                śnieżnobiałe, pręgowane jak marmur, nasunęły się przed
1495  3,  10|               deszczach i rozprawiając jak dwaj hreczkosieje sąsiadujący
1496  3,  10|           zaczęły się rozciągać wszerz jak guma rozdartej piłki, nos
1497  3,  10|              nienawiścią, przebijającą jak pchnięcie nożem w serce.~-
1498  3,  10|                idących stukały po niej jak po deskach. Przyszedłszy
1499  3,  10|              Gdybyż choć bił się tutaj jak ci oto, którzy mój dom napełnili
1500  3,  10|           zżarło mię całego. Wspomnij, jak z pruskich banków brali