Tom, Rozdzial

1501  3,  10|            głupota padły na cały naród jak morowe powietrze... - zaczął
1502  3,  11|             dobrze, równie szczegółowo jak ogród i gumno w Tarninach.
1503  3,  11|              należycie; wzięto ich tak jak stali, w wieśniaczych odzieniakach.
1504  3,  11|            powszedniego dnia, podobnie jak same lochy. Z wolna wytworzyło
1505  3,  11|        radośnie i szczerze, słuchając, jak to pułkownik szwedzki uciekał
1506  3,  11|             cudownej... Jakże głęboką, jak zrosłą z ziemią wydała mu
1507  3,  11|          Odrowąża wyrosła w tym czasie jak gdyby żyła nierozerwalna.~
1508  3,  11|            nieprzyjacielskich pocisków jak i od możliwego zbombardowania
1509  3,  11|               bombardowania i napadów, jak całodzienna kanonada 27
1510  3,  11|               szańców. Kule te śmigały jak race w dzień godowy, z hukiem
1511  3,  11|                dziury widać było teraz jak lica nieboszczyka szczególnie
1512  3,  11|              nagłej i równie strasznej jak ludzka. Potok ognia skakał
1513  3,  11|          konały. Zdjął czapkę i gorzko jak dziecko wzdychał. Ale przecie
1514  3,  11|            drabiny i zarówno żołnierzy jak łyków popędził na dach narożnego
1515  3,  11|          wzgórzu wraz z tyłami gorzała jak żywy stos. Perzyna stamtąd
1516  3,  11|                 Perzyna stamtąd poszła jak śnieg. Żar straszny. Granaty
1517  3,  11|                na górze sandomierskiej jak w biały dzień. W dali, pod
1518  3,  11|            śródmieściu, dawały widzieć jak na dłoni wszystko, co się
1519  3,  11|                 przyczepionymi do góry jak gniazda jaskółcze. Znalazł
1520  3,  11|         zarówno samym wybrzeżem Wisły, jak i szczytem Gór Pieprzowych.~
1521  3,  11|              Łazi tu i rozporządza się jak ekonom. Jeszcze mu kto przez
1522  3,  11|               Mijały tak minuty długie jak stulecia. W pewnej chwili
1523  3,  11|          Olbromski usłyszał ten okrzyk jak trzask piorunu. Straszna
1524  3,  11|             dym i lotne perzyny... Idą jak we śnie między domy spalone
1525  3,  12|    poczerniałych wargach. Rafał marzył jak o szczęściu, żeby nareszcie
1526  3,  12|               znowu w progi domowe nie jak zwycięzca i bohater, o czym
1527  3,  12|               zboża rodzinne, falujące jak daleko oko sięgnie, na niwy
1528  3,  12|               o liściu miękkim i miłym jak włosy kobiece; sroki i wrony
1529  3,  12|           starzec na piersi synowskiej jak dziecko...~Krzyk powstał
1530  3,  12|           sandomierskim placu-wyglądał jak stary wiarus. Oczy jego
1531  3,  12|               wielkiego gościa posiłek jak najlepszy, najbardziej leczniczy;
1532  3,  12|          Wycierają do sucha oczy, żeby jak najlepiej widzieć, nastawiają
1533  3,  12|               w jedną jakąś myśl okuty jak w kajdany. Wsunęła się za
1534  3,  12|         oczepiny, przenosiny. Wszystko jak sen. Teraz jest w ciąży...
1535  3,  12|              się rozchodzić, rozpływać jak chmury od łagodnego wiatru
1536  3,  12|                 Ale zarówno koń Rafała jak Michcika był zgrzany, robił
1537  3,  12|             Klimontowu! W konie! Lecą ,jak ów ranny wicher na skrzydłach
1538  3,  13|             Sandomierza Rafał powrócił jak niepyszny do swego pułku
1539  3,  13|             dzięki szybkości wypadków, jak kapitulacja i wymarsz załogi
1540  3,  13|              siedlisko ludzi krzepkich jak jodły i twardych jak buki.
1541  3,  13|         krzepkich jak jodły i twardych jak buki. Grunt był ku górze
1542  3,  13|              dał wolność duszy. Ujrzał jak gdyby dzieciństwo swoje,
1543  3,  13|                ogrodowy mur, tu dudni, jak gdyby wpadał w głębinę pustej
1544  3,  13|               się czarne i okryte rdzą jak żelazo, już zlasowane, powlekły
1545  3,  13|             wapiennych ścian, podobnie jak szyderstwo czyha na zachwyt,
1546  3,  13|             czyha na zachwyt, podobnie jak tłusta drwina czyha na dziewiczość
1547  3,  13|               Wszystko tu jest jeszcze jak za Chrobrego króla, jak
1548  3,  13|                jak za Chrobrego króla, jak za króla Krzywousta albo
1549  3,  13|       wszystkie zbrodnie ludzkie widzi jak na dłoni. Ale milczy, milczy
1550  3,  13|              zębami wciąż jedno słowo, jak hasło:~- Jaz! Jaz!...~Skokiem
1551  3,  13|               konia i stanął w miejscu jak skamieniały. Z Wyrw wznoszą
1552  3,  13|              pary w koniach. Przypadli jak wichura do wsi, w opłotki,
1553  3,  13|        poskoczył za nimi. Zatoczył się jak pijany... Ujrzał Nardzewskiego
1554  3,  13|            konnica, była i piechota.~- Jak się to stało?~- Kazały wielmożnemu
1555  3,  13|            niektóre leciały obces, ale jak do nich wycelowali rzędem,
1556  3,  13|      śpichlerza nie mogły podkurzyć... Jak już pan nie zipał, powywłóczyli
1557  3,  14|              Burviedro lubił wspominać jak rodzinne. Piękne w tych
1558  3,  14|           okrutnej słoty, szedł wesoło jak niegdyś. Najbliższym celem
1559  3,  14|           woltyżerów w Toledo gwarzył, jak to tam z nimi było, tylko
1560  3,  14|          stanął bez rozkazu. Droga ta, jak wszystkie inne, jak droga
1561  3,  14|                ta, jak wszystkie inne, jak droga z Monte Torrero do
1562  3,  14|           Torrero do Świętego Józefa i jak szosa walencka, była po
1563  3,  14|               Stały teraz przed oczyma jak trupy gnijące. Z całej tej
1564  3,  14|            Wywalili z gruntu tyle mury jak klasztor franciszkański!
1565  3,  14|            Mery i nieznajomą doncellę, jak rozmawiają w dzień letni
1566  3,  14|        szczególne dźwięki. Zbudził się jak ze snu twardego. Czuł wstrząśnienie
1567  3,  14|            prędki błysk ślepej latarni jak gzygzak piorunu padł na
1568  3,  14|                runęło w rozwalone mury jak pocisk armatni. Cedro wyrwał
1569  3,  14|               targając je kęsami, ręce jak żelazne kły szukały nawzajem
1570  3,  15|             powietrze stało nieruchomo jak w zapartej izbie. W górzystej
1571  3,  15|               w uporze swoim, zupełnie jak Góry Pirenejskie; woleli
1572  3,  15|             charakteru i temperamentu, jak powszechnie wiadomy kodeks.
1573  3,  15|             fermy, folwarki okoliczne, jak oto: Bellastar, Chiva, Rosel,
1574  3,  15|              ułański musiał się zwijać jak skorpion otoczony żarzewiem,
1575  3,  15|            Cedro powitał Wyganowskiego jak rodzonego brata. Kapitan
1576  3,  15|                żartuj zdrów! Wyglądasz jak koń andaluzyjski, dobrze
1577  3,  15|                sentymentalizm!~- Mówię jak żołnierz żołnierzowi, na
1578  3,  15|                temu zażądałem dymisji. Jak poszła moja prośba, tak
1579  3,  15|             Paryżu, a dla mnie abszytu jak nie ma, tak nie ma. Tymczasem
1580  3,  15|       poprzedniego wątku:~- Spadłeś mi jak z nieba! Sam nawet nie wiesz,
1581  3,  15|            nieba! Sam nawet nie wiesz, jak wielką mógłbyś mi oddać
1582  3,  15|           ramiona i zaśmiał się w głos jak dziecko. Ale za chwilę był
1583  3,  15|        Wyganowskiego twarz bladą. Spał jak kłoda aż do południa następnego
1584  3,  15|              zdrów, silny rzeczywiście jak andaluzyjski rumak. Z rozkoszą
1585  3,  15|                to wiadomo...~- Minę ma jak byk przeznaczony na arenę
1586  3,  15|                następstwo hiszpańskie. Jak dziś gwałtem chcą mieć nad
1587  3,  15|                duszy swojej. Pojął mię jak brat rodzony.~- Ha, skoro
1588  3,  16|            Cedro pod różnymi pozorami, jak leczenie koni, reparacje
1589  3,  16|          zamordował.~Krzysztof skoczył jak pchnięty nożem. Oniemiał.
1590  3,  16|     przypuszczeń, wniosków.~Nierychło, jak przez sen, włożył mundur,
1591  3,  16|      wyszeptały usta.~Serce załomotało jak jastrząb zgłodzony i straszliwy.
1592  3,  16|        przepalał ciało, że było gorące jak ów piasek pod stopami. Trup
1593  3,  17|           pniów wyrastały, cieszył się jak dziecko. Nowe życie zakładał
1594  3,  17|                gronami, wyłuskiwać się jak orzechy, rodzić w oczach
1595  3,  17|               rodzić w oczach i mnożyć jak niezliczony owad. Pług,
1596  3,  17|           który oblazł z kory, zbielał jak kość, stwardniał i wysechł,
1597  3,  17|           buczyną, młode dąbki lśniące jak spasione źrebce, najcudniejsze.
1598  3,  17|                   nietutejsza... Bryka jak się patrzy... kra-kra-kowska...~-
1599  3,  17|            chcesz jechać? - zawołał.~- Jak się tylko zbierzesz. Choćby
1600  3,  17|                  Ino co?~- Ino piachu. jak się patrzy, mało.~- Piachu
1601  3,  18|               zimna i obojętnie ponura jak złom głazu. Spojrzenie oczu
1602  3,  18|          twardych źrenicach cesarskich jak daleki błysk w burej, bezlicej,