Tom, Rozdzial

 1  1,  15|  pieniądze na prawo i lewo. Młody Jarzymski czekał tylko chwili dojścia
 2  1,  15|        niego wyruszano na reduty. Jarzymski miał zawsze u siebie kilka
 3  1,  15|      przez adwokata Litwińskiego. Jarzymski, pragnąc żyć w zgodzie z
 4  1,  15|     mierze przyczynił się do tego Jarzymski zdradzieckim podpowiadaniem.
 5  1,  15|      nadgryzioną bułkę. Tymczasem Jarzymski, któremu karta nie szła,
 6  1,  15|         Wówczas poza jego plecami Jarzymski wysunął się na środek, wypił
 7  1,  15|      zwracając się do audytorium.~Jarzymski otarł usta, skłonił się
 8  2,  1 |        Rafał ze szczerą radością. Jarzymski wyskoczył na kamienie i
 9  2,  1 |     potrajały okazałość ekwipażu. Jarzymski z niedbałością rozparł się
10  2,  1 |        wykwintność stroju kolegi. Jarzymski, pomimo jesiennego chłodu,
11  2,  1 |           Gintułta! - zdziwił się Jarzymski tak bardzo i głęboko, że
12  2,  1 |   Nieporęcicach któż gospodaruje?~Jarzymski uśmiechnął się smętnie i
13  2,  1 |         zgiełk rozmów czy swarów.~Jarzymski ujął Rafała pod rękę i prowadził
14  2,  1 |      wskroś i otumaniał mu głowę. Jarzymski posadził go na krześle w
15  2,  1 |          drugiej. W pewnej chwili Jarzymski wrócił. Przysiadł się do
16  2,  1 |       dziecko... - uśmiechnął się Jarzymski - nie wchodzilibyśmy też
17  2,  1 |       prawda.~- A więc widzisz...~Jarzymski wyszedł, kazał przewietrzyć
18  2,  1 |      odezwał się: po czemu grają? Jarzymski rzekł z niedbałością:~-
19  2,  1 |           straszliwej cenie kart.~Jarzymski nachylił się i szepnął mu
20  2,  1 |         coraz silniej przymglone. Jarzymski śmiał się niekiedy, niedbale
21  2,  1 |         kieszeni ów stosik złota, Jarzymski odciągnął go na bok i z
22  2,  1 |          których właśnie zmierzał Jarzymski. U samych prawie podwojów
23  2,  1 |        niewinności, i usunął się. Jarzymski otwarł drzwi z hałasem i
24  2,  1 |      mości odźwierny! - odparował Jarzymski równie wrzaskliwie i prezentował
25  2,  1 |                Ty go musisz znać, Jarzymski, tego tam Woysiatycza, bo
26  2,  1 |            ale mówię o karcianym.~Jarzymski z lekka poczerwieniał i
27  2,  1 | kasztelana, a on...~W owej chwili Jarzymski nagłym ruchem ręki porwał
28  2,  1 |    changer -~C'est ma devise...~- Jarzymski, to się do ciebie nie stosuje... -
29  2,  1 |         mu się wygadać... - rzekł Jarzymski.~- Będę gadał, i to wciąż
30  2,  1 |   ucieczkach z placu boju - drwił Jarzymski -ale jeszcze zdyshonorować
31  2,  1 |      czepiał się rękoma ramienia. Jarzymski, bynajmniej nie zmieszany
32  2,  1 |       Sandomierszczyzny - burknął Jarzymski przerywając rozmowę z kim
33  2,  1 |         środkiem ulicy po błocie. Jarzymski chwycił Rafała pod rękę
34  2,  1 |        nogach i rękach. Gdyby nie Jarzymski, runąłby był w pierwszą
35  2,  1 | Krasińskich gwarno i z pieśniami. Jarzymski jechał w powozie z Rafałem
36  2,  22|          bulionami a z miną srogą Jarzymski.~Ujrzawszy przed sobą tak
37  2,  22|      obrać dla siebie stanowisko. Jarzymski, widać, to samo odczuwał,
38  2,  22|           dire... - tłumaczył się Jarzymski z miną skupioną i poważną -
39  2,  22|     umiesz... - odpalił z miejsca Jarzymski - to co innego. Ja sądziłem...
40  2,  22|          Bardzo dobrze... - rzekł Jarzymski.~Rafała śmiech ogarniał,
41  2,  22|           miarę wyniosłą wkroczył Jarzymski. Od razu go otoczono zwartym
42  2,  22|             z powagą odpowiedział Jarzymski - ale za to mam radę dla
43  2,  22|          wodzowie!... - uspokajał Jarzymski. - Nie ma o co! Teraz żołnierze
44  2,  22|       naokół.~- Słuchajcie -rzekł Jarzymski, uroczyście podnosząc rękę. -
45  2,  22|           jeszcze - mówił z wolna Jarzymski nalewając sobie nowy kieliszek. -
46  2,  22|      trzeci toast - mówił z wolna Jarzymski - chcę wypić prze zdrowie
47  2,  23|   artyleryjskiego obudwu. Zresztą Jarzymski wdał się w tę sprawę i swoimi
48  2,  23|  rycerstwo w konnicy krakowskiej. Jarzymski sprzedał im dwa konie wierzchowe
49  3,  17|       swym pułkiem. Aliści kolega Jarzymski, który w Kieleckiem jakimiś