Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |   paliło, pobiegł do sąsiedniej izby, przyniósł stamtąd dwa piękne
 2  1,  2 |      wesoło. Stanęli za progiem izby bawialnej, gdzie był już
 3  1,  2 |    miejsca. Tłoczono się tedy z izby do izby.~Służba folwarczna,
 4  1,  2 |     Tłoczono się tedy z izby do izby.~Służba folwarczna, ad hoc
 5  1,  2 |      Pary wkroczyły do wielkiej izby. Muzyka umieszczona w przeciwległych
 6  1,  2 |      mógł się wymknąć, biegł do izby bawialnej. Tam ścigał oczyma
 7  1,  2 |     daleko wstającego słońca.~Z izby, gdzie tańczono, dolatywał
 8  1,  2 |    blask świecy płonącej w rogu izby na stole... Wlepił oczy
 9  1,  3 |         wszedł z towarzyszem do izby profesora... Teraz dopiero
10  1,  5 |  wyszedł, cicho zamykając drzwi izby ojcowskiej.~Minął kilka
11  1,  5 |      godziny od chwili, kiedy z izby cześnika wrócił. Kilkakroć
12  1,  5 |       które szerzył piec z rogu izby.~Przed północą siadł na
13  1,  6 |        wszystek dym w jeden kąt izby albo napełniały nim całą
14  1,  7 | oglądając się za siebie szedł z izby. Matka, płacząca z cicha
15  1,  7 |       wychodzącego z sąsiedniej izby. Kapitan Olbromski był wysoki,
16  1,  7 |     począł chodzić z kąta w kąt izby. Rafał wodził za nim oczyma
17  1,  8 |        Książę Gintułt wszedł do izby. Cicho zbliżył się do zwłok
18  1,  8 |        Rafał wyszedł do drugiej izby, która zmarłemu za sypialnię
19  1,  8 |    podrywała z miejsca. Wtem do izby wszedł znowu Michcik z parobkami
20  1,  10|        na dole, gdzie pozostały izby sklepione jak w więzieniu
21  1,  10|        Rafał nie śpi, wszedł do izby i rzekł:~- Pan marszałek
22  1,  10|       jego powrotu z głębi swej izby, nie spuszczając oka z głównego
23  1,  11| wewnętrznych szlochań wracał do izby, kąsał poduszkę, dusił się
24  1,  16|         do szafy, a do narożnej izby zanieść strój ziemiański:
25  1,  17|      się rano do swej w mieście izby i nieprzytomny zgoła upadł
26  1,  17|      Piątego dnia Żyd wbiegł do izby w popłochu i z krzykiem.
27  2,  1 |  połowie wysokości tej wielkiej izby biegła ozdobnie rzeźbiona
28  2,  6 |        i usiadła w kącie pustej izby. Świeciła się tam już na
29  2,  14|         szerokim stole pośrodku izby. Tu i owdzie wisiały na
30  2,  17|    zgrzytnął Trepka wychodząc z izby i z trzaskiem rzucając drzwi
31  2,  22|         go przyjaźnie wołano do izby. Obszerne domostwo, otoczone
32  2,  22|     bezmyślnie ślepiał w powałę izby. Żydek powolnym, melancholijnym
33  2,  22|     rozkazy. Woźnica skoczył do izby i szukał Żyda. Karczmarz
34  2,  22|         od pałasza, wychodził z izby sąsiedniej wołając:~- Kapitanie
35  2,  22|      Włoszczowy!~Ktoś z drugiej izby wołał:~- Zdrowia piją, a
36  3,  3 | niewielkie drzwi, prowadzące do izby na piętrze. Otworzył je
37  3,  3 |   zadrgały mury, jękły sienie i izby, korytarze i klatki schodowe...~
38  3,  5 |         wkoło spostrzegł w rogu izby wysoko na gwoździach zawieszone
39  3,  5 |     ciągnął się stół do drugiej izby. Stamtąd zawracał pod kątem
40  3,  5 |        drzwiach i do biesiadnej izby wwaliło się kilku olbrzymich
41  3,  5 |         żołnierzami wkroczył do izby porucznik Mikułowski. -
42  3,  6 |          Patrzą z ciemności tej izby modre źrenice... Ale nic
43  3,  6 | wreszcie wkroczył do sąsiedniej izby. Tu obejrzał z fukaniem
44  3,  8 |  bezwiednie wyszedł ku środkowi izby. Olbrzymie jego ciało ledwie
45  3,  9 |    świecy. Sokolnicki wyszedł z izby, gdzie mieszkał, i wkroczył
46  3,  12| bieganie, znoszenie pościeli do izby narożnej, niegdyś Rafałowej,
47  3,  12|     sekretny sień prowadzącą do izby rannego. Uchyliła drzwi,
48  3,  15|       Kazał zaraz wnieść do tej izby drugą pościel i zaczął gościć
49  3,  15|      upał lipcowy, buchający do izby oknami. Cedro siadł na posłaniu